Żydowski atak na chrześcijaństwo.docx

ŻYDOWSKI  ATAK  NA  CHRZEŚCIJAŃSTWO

The Jewish Assault on Christianity

http://www.thechristianidentityforum.net/downloads/Jewish-Assault.pdf

Gerald B Winrod, wydawca The Defender [Obrońca] - 1937

"Kiedy nastał dzień, Żydzi zebrali się i zobowiązali się pod klątwą, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki nie zabiją Pawła. Ponad czterdziestu mężów złożyło tę przysięgę" – Dz 23:12-13.

Wprowadzenie

Te same siły które 1900 lat temu ukrzyżowały Chrystusa, dzisiaj próbują ukrzyżować Jego Kościół.

Wielu chrześcijańskich liderów jeszcze nie zdaje sobie z tego sprawy, ale w chwili obecnej chrześcijaństwo jest w uścisku walki na śmierć i życie.

Międzynarodowy komunizm żydowski, który już osłabił wszystkie narody, bardzo spodziewa się eksterminacji wszystkich chrześcijan. To co z powodu Chrystusa znosiła Rosja w ciągu ostatnich 18 lat, przekracza cierpienia doznane z ręki krwawego Nerona.

Jednym z celów niniejszej pracy jest pokazanie, że tego spisku NIE zorganizowano niedawno.

— Gerald B Winrod

Żydowski atak na chrześcijaństwo

Chrześcijaństwo przechodzi kryzys z jakim nie zmierzyło się nigdy wcześniej. Okaże się czy ma czy nie ma wystarczająco dużo moralnego i duchowego oporu.

Paweł powiedział, że chrześcijańska broń w tej bitwie nie była fizyczną: "Gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia, dla Boga twierdz warownych" – 2 Kor 10:4.

Tę samą myśl podkreślają nadprzyrodzenie isnpirowane słowa do Zachariasza:

"Nie siła, nie moc, ale Duch mój [dokończy dzieła] - mówi Pan Zastępów" – Zachariasz 4:6.

Siła Kościoła leży w jego zdolności wpływania na serca i życie ludzi poprzez pokazywanie i głoszenie boskiej prawdy. Pytania takie jak te ciągle mnie prześladują: "Czy Kościół zdoła wykazać się wystarczającą siłą nad wrogami w obecnym kryzysie? Albo czy stał się tak osłabiony apostazją i zgubnym nauczaniem, że będzie musiał zatopić się we własnej krwi, zanim będzie można doprowadzić go do rozsądku?"

Prześladowania zawsze miały na Kościół oczyszczający wpływ. Tak jak indywidualni święci z których się składa, jego "moc bowiem w słabości się doskonali" – 2 Kor 12:9.

Jeśli siły chrześcijańskie narodów zachodnich nie przejdą przez nowy chrzest starodawnej siły duchowej, Kościół zniknie, i pojawi się sowiecki ateizm. Imperium Rosyjskie zniszczyły czerwone hordy 18 lat temu, bo nie posiadało witalności duchowej wystarczającej na odparcie tego ataku.

Grecki Kościół Prawosławny, który rządził życiem religijnym i myśleniem Rosji, był zimną, martwą, pogańską instytucją. Brakowało mu życia, emocji i energii twórczej. W rezultacie poddał się w pierwszym ataku zorganizowanego ateizmu. Jego wspaniałe świątynie przerobiono na muzea, burdele i placówki rozrywki i zła. Jego bogactwo skonfiskowano. Księży i innych liderów skazano na śmierć. Miliony członków wymordowano. Życie Kościoła jest pamięcią o przeszłości.

Teraz zajmijmy się Niemcami. Poza Brytyjczykami, naród niemiecki jest najbardziej religijnym narodem w Europie. Tu powstał protestantyzm. Spośród 67 milionów mieszkańców, 60 milionów Niemców dzisiaj utożsamiają się z jakimś rodzajem chrześcijańskiego kościoła. Przez 70 lat moskiewscy spiskowcy swoje ataki skupiali na Niemcach. Przez pewien czas wyglądało jakby kraj był stracony. Ale stopniowo Kościół zaczął zapewniać sobie swoją siłę moralną i duchową. W końcu głebokie, podstawowe zasady prawdy chrześcijańskiej wypłynęły na powierzchnię z taką siłą, że pojedyńczym ciosem zniszczono komunizm.

Dynamiczny ewangelizm jest jedynym niezawodnym antidotum na sowiecki ateizm.

W mojej książce Adam Weishaupt, ludzki demon [Adam Weishaupt, a Human Devil], wykazałem, że ta sama organizacja podziemna która wyprodukowała rewolucję francuską, jest odpowiedzialna za obecną falę międzynarodowego komunizmu.

Druga połowa XIX wieku widziała zniszczenie Francji. Te same złowrogie agencje działały za Kanałem Angielskim w Wielkiej Brytanii. Jest sprawą źródeł historycznych, potwierdzonych przez historyków, że odnowa dokonana przez Johna Wesleya uratowała Anglię od losu Francji.

Jeśli Kościół w Ameryce nadal będzie tracił swoje duchowe cugle, to nie potrzeba żadnego proroka by przewidział co przyniesie przyszłość.

Stary filozof kiedyś powiedział, że by poznać coś dobrze, trzeba zrozumieć tego główną przyczynę. Nieprzyjemne jest zdanie sobie sprawy z tego, że pewien element odszczepieńczego żydostwa stoi za zamieszaniem w tym mrocznym czasie i obecnymi sowieckimi prześladowaniami, których doświadcza Kościół Jezusa Chrystusa.

Żydzi i prorocy

Nawet pobieżne czytanie Nowego i Starego Testamentu pokaże, że Żydzi są nieposłusznym i buntowniczym narodem. Nigdzie w Piśmie Świętym nie wymaga się od chrześcijan potepienia ich złych uczynków tylko z powodu ich narodowości.

Jezus znał lepiej niż każdy inny niewyobrażalne zbrodnie które ci ludzie są zdolni popełnić. To do nich On skierował następującą potężną polemikę:

"Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! . . . i mówicie: "Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie byliśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków". Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków! Dopełnijcie i wy miary waszych przodków! Węże, plemię żmijowe, jak wy możecie ujść potępienia w piekle?" – Mt 23:29-33.

W tym oskarżeniu Jezus zawarł zarzut przesladowania proroków u drzwi żydowskiego narodu.

Jest to zdecydowanie najostrzejszy, oskarżający i miażdżący wybuch językowy jaki wyszedł z Jego ust w ciągu całych 33 lat Jego cielesnego życia.

Jezus w tym 23 rozdziale Mateusza nie jest spokojnym, wstrzemięźliwym Jezusem z nowoczesnej literatury i modnych pulpitów. Jezus, którego słuszne oburzenie jest tutaj potwierdzone, jest człowiekiem słow i czynów, człowiekiem w akcie wypowiadania ośmiu nieszczęść na żydowskich liderów i w końcu skazującym ich na potępienie piekła.

W następnym tchu Jezus potwierdza swoją boskość i mówi, że wkrótce ześle do nich innych posłańców Boga. Następnie prorokuje, że przyjście Jego sług potraktują dokładnie jak ich ojcowie potraktowali proroków:

"Dlatego oto Ja posyłam (albo 'poślę') do was proroków, mędrców i uczonych. Jednych z nich zabijecie i ukrzyżujecie; innych będziecie biczować w swych synagogach i przepędzać z miasta do miasta. Tak spadnie na was wszystka krew niewinna, przelana na ziemi, począwszy od krwi Abla sprawiedliwego aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zamordowaliście między przybytkiem a ołtarzem" – Mt 23:34-35).

I zgodnie z Jego obietnicą, po Jego odejściu wysłał pirewszą grupę posłańców w dzień Pięćdziesiątnicy. Inni przybyli później. Dzieje Apostolskie piszą o prześladowaniach i śmierci jakie znosili z rąk tych samych Żydów, którzy głosili, że nie są winni podobnego zachowania ich ojców.

Jest szczególnie ważne by zauważyć, że Jezus obwinił Żydów za mord Abla. Ale jak to mogło być, skoro Abel był synem Adama i Ewy, skoro Żydzi cytują datę swojego pochodzenia od Abrahama około 1900 lat przed urodzeniem się Chrystusa? Jakby w nawiasach należy zaznaczyć, że nazwa Żyd nie pokazała się aż do kilkuset lat po Abrahamie. Pierwszy raz użyto jej w drugiej Księdze Królewskiej jako odniesienie do patriarchy Judy, w odróżnieniu od innych 10 plemion Izraela. Później to określenie stało się nazwą całego narodu.

Kiedy Jezus oskarżył ich o zabicie Abla, On patrzył poza tę szczególną narodowość. On patrzył poza odzienie ciała, które nosili.

On patrzył głęboko w ich dusze. On widział diabelskią truciznę, która uzbierała się w ich strumieniu życia. On wiedział, że ta sama szatańska nienawiść do programu Bożego, która odebrała życie Ablowi miała osiągnąć zenit w mordzie Mesjasza i Jego apostołów. Stąd ogłoszony przez Niego wyrok: "Jak wy możecie ujść potępienia w piekle?" – Mt 23:33.

Żeby w pełni pojąć znaczenie powyższego odniesienia do Abla trzeba zrozumieć to, że Od Raju do Betlejemskiego Żłóbka biegnie idealna droga boskiego dziedzictwa. Tę drogę wieków, wciętą prosto w rodzinę ludzką, można porównać z Golsztromem który pruje prosto przez ocean. Konflikt wieków jest faktem, że szatan wielokrotnie próbował przerwać królewską linię, żeby Odkupiciel świata nie mógł się urodzić.

Na początku Księgi Rodzaju, po upadku człowieka, ogłoszono, że "potomstwo kobiety" zmiażdży głowę węża. Jest to pierwsze nawiązanie w Piśmie Świętym do dziewiczego urodzenia Chrystusa. Ewie dano do zrozumienia, że męskie dziecko, jej potomek, przerwie władzę szatana na świecie.

Kiedy urodziło się pierwsze dziecko, Kain, widoczne jest że Ewa myślała, że to on ma zniszczyć węża, wtedy i tam, bo powiedziała "Otrzymałam mężczyznę od Pana" - Rdz 4:1. To był błąd, dlatego, że badanie życia Kaina pokazuje go jako pełnego dziedzicznej trucizny.

Popełnił 6 specyficznych grzechów: wielbił samowolę, był zły na Boga, odmówił złożenia ofiary za grzech, okłamał Boga, nie chciał się skruszyć, i zamordował brata.

Abel, drugi syn, należał do rodu między Rajem i Żłóbkiem. To dlatego szatan namówił go do zabicia Abla, żeby przerwać ten ród. Później urodził się Set żeby naprawić tę szkodę. Potem dwa rody trwały do potopu – Setyci i Keinici.

Noe, Szem, Abraham, Izaak, Jakub, Dawid i wielu innych pochodzili z królewskiego ordu, z którego w końcu narodził się obiecany Odkupiciel.

W rozdziale 23 Mateusza widzimy Chrystusa oskarżającego Żydów o ten sam grzech jak ten Kaina -  a mianowicie, że stali się narzędziami szatana w niszczeniu planu zbawienia ludzkości. Jad węża przechodził aż do tego czasu, płynął w ich żyłach, krew sprawiedliwego Abla była na nich, to oni współpracowali z szatanem, to oni pozwolili sobie na stanie się stroną w tej samej zbrodni, której winien był Kain, to oni próbowali zniszczyć Zbawiciela świata, mimo że Kain próbował zniszczyć ród z którego miał narodzić się Odkupiciel.

Kiedy zrozumie się te fakty, ten rozdział staje się naprawde żałosny. Tam Jezus stoi w świątyni służącej do wielbienia prawdziwego Boga. Stoi przed tłumem ślepych i nieczystych obłudników. Bezgrzeszny gniew płonie na Jego twarzy, a w Jego oczach są udręka i nędza.

Ze wzgórza na którym stoi świątynia patrzy w dół na miasto przed i pod nim. Krzyczy:

"Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście" –Mt 23:37.

Następnie jeszcze raz zwracając się do Żydów, wykrzyknął: "Oto wasz dom zostanie wam pusty" – Mt 23:38.

Kiedy tego dnia Jezus schodził po stopniach świątyni, ludzie widzieli tylko prostego człowieka opuszczającego ją, ale aniołowie widzieli opuszczającego ją Boga Niebios. Jako przykład tego jak Żydzi traktowali proroków, Jezus przywołał sytuację Zachariasza zamordowanego między świątynią i ołtarzem. To cofa nas do 24 rozdziału 2 Kronik.

Kult Baala opanował Izrael. Atalia, córka Izebel, wzniosła się na tron Dawida. Ona spowodowała by wszyscy męscy członkowie rodziny królewskiej zostali ukarani śmiercią za wyjątkiem Joasza, 6-letniego syna króla Ochozjasza, którego ukrył w tajemnicy dobry kapłan Jojada.

W tej rewolucji, która opanowała jego naród, Jojada zaimponował wielkim taktem i talentem. Czekał, aż nastroje publiczne dojrzały do zmiany, a potem w określonym dniu, kiedy wielki tłum zgromadził się na podwórcu świątynnym, on pokazał dziecko i przepędził Atalię z tronu.

Wcześniej ukryto w świątyni uzbrojonych żołnierzy. W odpowiedniej chwili Jojada wypuścił z ukrycia swoją prywatną armię i ustawił wojowników w różnych miejscach przy wejściu, żeby nikt nie mógł ani wejść ani wyjść z podwórca.

W ten sposób w Izraelu złamano kult bożków, jednym ciosem. Atalię i Mattana, jej głównego proroka Baala, stracono. Jojada zmarł w wieku 130 lat. Dla uczczenia jego honoru pochowano go "w mieście Dawida pośród królów".

W ten sposób złamano siłę kultu bożków, jednym ciosem, w Izraelu. Atalię z Mattanem, jej głównym prorokiem Baala, skazano na śmierć.

Jojada zmarł w wieku 130 lat. Na dowód czci pochowano go "w mieście Dawida pośród królów".

Zachariasz był synem Jojada i zastąpił swojego ojca jako czołowego kapłana Izraela. Ponieważ Zachariasz ośmielił się skarcić zydowskich liderów za ich apostazję, król Joasz skazał go na śmierć.

"Wtedy duch Boży zstąpił na Zachariasza, syna kapłana Jojady, który stanął przed ludem i rzekł: "Tak mówi Bóg: Dlaczego przekraczacie przykazania Pańskie? Dlatego się wam nie szczęści! Ponieważ opuściliście Pana i On was opuści". Lecz oni sprzysięgli się przeciw niemu i ukamienowali go, z rozkazu króla na dziedzińcu świątyni Pańskiej. Król Joasz zapomniał już o dobrodziejstwie, jakie wyświadczył mu ojciec Zachariasza, Jojada, i zabił syna. Kiedy zaś ten umierał, zawołał: "Oby Pan to widział i pomścił, i za to zażądał sprawy!" (2 Krn 24:20-22)

W okresie krótszym niż rok od zabicia Zachariasza, armie syryjskie zdobyły Jeorozlimę i wymordowały ludzi. Później Joasza skazano na śmierć.

W dniu pełnym wrażeń kiedy Jezus stanął przed Żydami którzy spragnieni byli Jego krwi, On zrecenzował ten kawałek izraelickiej historii przypominając im o zbrodniach przeciwko dawnym prorokom.

Żydzi i Chrystus

Przemawiając do sekty znanej jako faryzeusze, Jezus powiedział: "Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa" (J 8:44-46)

Faryzeusze wywierali szatański wpływ na swój naród. Reprezentowali system okultyzmu zmieszany z żydowskimi doktrynami i wierzeniami. Wylewali ciągły strumień trucizny na sposób myslenia żydostwa, który przekręcał i wypaczał umysły zwykłych ludzi.

Chociaż saducejscy arcykapłani byli szefami Sanhedrynu, decydujący wpływ na sprawy publiczne był w rękach faryzeuszy.

Popularna Encyklopedia Bibljna [The People's Bible Encyclopedia] mówi: "Oni mieli największy wpływ na kongregacje, żeby wszystkie akty publicznego kultu, modłów i składania ofiar dokonywano zgodnie z ich nakazami.

Ich władztwo nad masami było tak absolutne, że nie mogli uzyskać wysłuchania nawet jeśli mówili coś przeciwko królowi lub arcykapłanowi. Dlatego saduceusze, w swoich aktach urzędowych, przestrzegali żądań faryzeuszy, bo w przeciwnym razie tłum by ich nie tolerował".

Jak Żyd unikał w miarę możliwości wszelkich kontaktów z Gojem, bo w ten sposób mógłby zostać skalany, tak faryzeusz unikał, w miarę możliwości, kontaktu z nie-faryzeuszem, ponieważ ten ostatni był dla niego nieczysty, mimo że...