w intencji Strażaków
podczas uroczystości poświęcenia figury Świętego Floriana – patrona strażaków i Dnia Strażaka
1. Pieśń:
Nie rzucim Chryste Świątyń Twych,* Nie damy pogrześć wiary,* Próżne zakusy duchów Złych,* I próżne ich zamiary* Bronić będziemy Twoich dróg,* Tak nam dopomóż Bóg.* Tak nam dopomóż Bóg.
Ze wszystkich świątyń, chat i pól,* popłynie hymn wspaniały:* Niech żyje Jezus Chrystus Król* W koronie wiecznej chwały.* Niech żyje Maria – zagrzmi róg,* Tak nam dopomóż Bóg.* Tak nam dopomóż Bóg.
I taki tryumf, taki cud* Powieje z Jasnej Góry* I z taką wiarą ruszy lud:* Synowie Polski, Córy,* Że jak mgławica pierzchnie wróg,* Tak nam dopomóż Bóg,* Tak nam dopomóż Bóg.
2. Poświęcenie:
- Kapłan celebrujący Mszę Świętą
K. Niech imię Pańskie będzie błogosławione.
W. Teraz i na wieki wieków
Dowódca: pododdziały „baczność”
K. Módlmy się. Wszechmogący wieczny Boże, Wielbimy Cię w Świętych Twoich. Racz pobłogosławić tę figurę Świętego Floriana Opiekuna Strażaków ku czci Matki Bożej Królowej Polski.
Spraw, abyśmy nie tylko wzywali Ich wstawiennictwa, ale także naśladowali, aby w ten sposób stać się wiernymi świadkami Twojej prawdy i miłości. Prosimy Cię o to, przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.
Dowódca: pododdziały „spocznij”
K. Kropi figurę Świętego Floriana wodą święconą
2. Pieśń:
Boże coś Polskę przez tak liczne wieki
Otaczał blaskiem potęgi i chwały,
Coś ją osłaniał tarczą swej opieki
Od nieszczęść, które pognębić ją miały.
Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:
Ojczyznę wolną pobłogosław Panie.
Ty, któryś potem tknięty jej upadkiem,
Wspierał walczących za najświętszą sprawę
I chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem,
W nieszczęściach samych pomnażał jej sławę.
LITURGIA MSZY ŚWIĘTEJ
Obrzędy wstępne
Śpiew na wejście
Wszyscy:
1. Królowej Anielskiej śpiewajmy, różami uwieńczmy Jej skroń,
Jej serca w ofierze składajmy, ze łzami wołajmy doń:
/: O Maryjo, bądź nam pozdrowiona. Bądź Ty zawsze Matką nam:/
2. Przez Ciebie, o Matko miłości, łask wszelkich udziela nam Bóg;
A my Ci hołd dajem wdzięczności, upadłszy do twoich nóg;
/: O Lilijo, jakżeś Ty wspaniała; wszelkich cnót rozlewasz woń :/
Znak krzyża
- pozdrowienia, oraz wprowadzenie do liturgii przez Kapłana
Akt pokuty
W. Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu i Wam Bracia i Siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, Wszystkich Aniołów i Świętych, i Was Bracia i Siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.
K. Niech się zmiłuje nad nami Bóg Wszechmogący i odpuściwszy nam grzech doprowadzi nas do życia wiecznego.
W. Amen.
Wezwanie do Chrystusa Pana:
Organista: Panie zmiłuj się nad nami.
W. Panie zmiłuj się nad nami.
Organista: Chryste zmiłuj się nad nami.
W. Chryste zmiłuj się nad nami.
Hymn:
W. Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.
Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię. Wysławiamy Cię.
Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja. Panie Boże, Królu
Nieba, Boże Ojcze Wszechmogący. Panie, Synu Jednorodzony, Jezu
Chryste. Panie Boży, Baranku Boży, Synu Ojca. Który gładzisz
Grzechy świata, przyjm błaganie nasze. Który siedzisz po prawicy Ojca,
Zmiłuj się nad nami. Albowiem tylko Tyś jest Święty. Tylko Tyś jest
Panem. Tylko Tyś najwyższy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym,
W chwale Boga Ojca. Amen.
Kolekta
K. Boże, Ty dałeś narodowi polskiemu w Najświętszej Maryi Pannie przedziwną pomoc i obronę,* spraw łaskawie, aby za wstawiennictwem naszej Matki i Królowej,* religia nieustannie cieszyła się wolnością, a Ojczyzna rozwijała się w pokoju. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,* który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego,* Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
LITURGIA SŁOWA
Czytanie pierwsze.
Wielki znak ukazał się na niebie.
Czytanie z księgi Apokalipsy św. Jana Apostoła.
Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jego stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. Ukazał się też inny znak na niebie. Oto wielki smok ognisty; ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro tylko porodzi, pożreć jej dziecko. I porodziła Syna – mężczyznę, który będzie pasał wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga. I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: „Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca”.
Oto słowo Boże.
W. Bogu niech będą dzięki.
Psalm responsoryjny:
Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu.
Błogosławiona jesteś córko, przez Boga Najwyższego*
Spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi i niech będzie
Błogosławiony Pan Bóg,* Stwórca nieba i ziemi.
Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki.
W sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech Bóg to sprawi,* abyś była wywyższona na wieki.
Drugie czytanie
Bóg nas przeniósł do królestwa swojego Syna
Czytanie z drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan.
Bracia, z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego. Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkimi i wszystko w Nim ma istnienie.
Śpiew przed ewangelią:
Aklamacja: Aleluja, aleluja, aleluja.
Jezus powiedział do ucznia: „Oto matka Twoja” i od dej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Ewangelia
K. Pan z Wami.
W. I z Duchem Twoim.
K. Słowa Ewangelii według Świętego Jana.
W. Chwała Tobie Panie.
Dowódca: Pododdziały „baczność”.
Oto matka Twoja
Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącą obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka Twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Oto słowo Pańskie.
W. Chwała Tobie Chryste.
Dowódca: Pododdziały „spocznij”.
...
btwieczorek