1. Polimorfizm (wielopostaciowość, różnopostaciowość) – zjawisko występowania różnych odmian krystalograficznych tej samej substancji chemicznej. Występuje ono wtedy, gdy ta sama substancja może występować w dwóch lub nawet kilku formach krystalicznych.
2. Tlenki niemetali są to związki chemiczne dowolnego pierwiastka nie będącego metalem z tlenem. Ich ogólny wzór moŜna przedstawić jako:. NXOY gdzie: N – atom pierwiastka – niemetalu O – atom tlenu. . Między cząsteczkami tych związków występują oddziaływania międzycząsteczkowe. Tlenki niemetali w temperaturze pokojowej w większości przypadków są gazami (np. CO2, NO, SO2). Niektóre z nich są cieczami (H2O) lub nawet substancjami stałymi (SO3, P4O10). W większości są one tlenkami kwasowymi, niektóre są tlenkami obojętnymi (np. CO, NO, N2O). Otrzymywanie: C + O2 → CO2 Utlenianie pierwiastków 2NO + O2 → 2NO2 Utlenianie niższych tlenków do wyższych CO2 + H2 → CO + H2O Redukcja wyższych tlenków do niższychWszystkie tlenki niemetali reagujące z wodą tworzą kwasy tlenowe np. SO3 + H2O → H2SO4
3. Ti (tytan) [Ar] 3d2 4s2 l.prot=22, elektr.-22, neutr. 48-22=26 Ti2+ [Ar] 3d2 l.prot=22, l.elektr=22-2=20 l.neu=48-22=26
4. Orbital molekularny jest funkcją, opisującą stan elektronu w cząsteczce. Powstaje poprzez interakcję (nałożenie) orbitali atomowych atomów wchodzących w skład cząsteczki. Orbitale molekularne mogą być: a) wiążące - stabilizują cząsteczkę b) antywiążące - destablilizują cząsteczkę, są oznaczane gwiazdką * c) obojętne (niewiążące) Jeśli orbitale atomowe (s) nakładają się czołowo, powstaje wiązanie σ (sigma). Jeśli inne orbitale atomowe (orbitale poza orbitalami s) nakładają się bocznie, powstaje wiązanie π (pi) - występuje w przypadku wiązań podwójnych w alkenach (pierwsze wiązanie to wiązanie sigma, drugie jest wiązaniem pi). Jeśli nakładają się na siebie bocznie orbitale atomowe d, powstaje wiązanie δ (delta) - bardzo rzadkie wiązanie, występujące np. w związkach metaloorganicznych.
5. Wiązanie kowalencyjne spolaryzowane występuje wtedy, gdy różnice elektroujemności wiązania jest większa niż 0,4, a mniejsza niż 1,7. Polega na uwspólnieniu pary elektronów. Przykład H—Cl
6. Ciała stałe zachowują swój kształt, są nieściśliwe. Cząsteczki ciała stałego ułożone są stosunkowo blisko siebie. Siły przyciągania między nimi są bardzo duże, dlatego ciało w tym stanie trudno jest rozerwać lub pokruszyć. Cząsteczki i atomy w ciałach stałych nie przemieszczają się w większej skali, a tylko wykonują drgania wokół swoich położeń równowagi.
7. Założenia teorii Lewisa: Kwas to atom, cząsteczka lub jon przyjmujący parę elektronową (akceptor). Kwas ma właściwości elektronoakceptorowe np. posiada niecałkowicie zapełnioną powłokę zewnętrzną: BF3, H+, Cu2+. Zasada to atom, cząsteczka lub jon dostarczający parę elektronową (donor). Zasada ma właściwości elektronodonorowe (ma wolną parę elektronową): H2O, NH3, Cl–, CN–.
8. Rozpuszczalność - Maksymalna ilość substancji, jaką można rozpuścić w jednostce objętości rozpuszczalnika w danej temperaturze i ciśnieniu nosi nazwę rozpuszczalności. Rozpuszczalność wyrażana jest przeważnie w gramach substancji rozpuszczonej w 1 dm3 rozpuszczalnika lub gramach na 100 gramów rozpuszczalnika
9. dysocjacja K2CO3+H2O->2K++CO2-3 hydroliza K2CO3+2H2O->2KOH+H2CO3 2K++CO2-3+2H2O->2K++2OH-+H2CO3 CO2-3+2H2O->2OH-+H2CO3
10. Ułamek molowy - oznacza stosunek ilości moli (atomów) substancji „i” do całkowitej ilości moli (atomów) tworzących roztwór.
11. . Wartość pH jest powszechnie przyjętą miarą kwasowości roztworów. W rozcieńczonych roztworach wodnych (roztworach doskonałych) może ona przyjmować wartości od 0 do 14.
Elektrolit jest to substancja przewodząca prąd elektryczny za pośrednictwem swobodnych jonów; może być w stanie stałym lub stopionym (np. sole) albo w roztworze (np. ulegające dysocjacji elektrolitycznej: kwasy, zasady i sole).
12. Elektroliza zachodzi w układach, w których występują substancje zdolne do jonizacji, czyli rozpadu na jony. Elektrolizą nazywamy wszelkie zmiany struktury chemicznej substancji, zachodzące pod wpływem przyłożonego do niej zewnętrznego napięcia elektrycznego. Elektrolizie towarzyszyć może szereg dodatkowych zjawisk, takich jak dysocjacja elektrolityczna, transport jonów do elektrod i wtórne przemiany jonów na elektrodach. Elektroliza jest procesem stosowanym na skalę przemysłową m. in. do: - produkcji metali: aluminium, litu, sodu, potasu - produkcji gazów: wodoru, chloru i tlenu - galwanizacji (pokrywania cienką warstwą metalu innego metalu)
13. Aldehydy, związki organiczne zawierające w cząsteczce grupę karbonylową >C=O połączoną przynajmniej z jednym atomem wodoru i jednym podstawnikiem węglowodorowym. Aldehydy są cieczami lub ciałami stałymi, z wyjątkiem aldehydu mrówkowegoNajbardziej charakterystycznymi reakcjami dla aldehydów są -reakcje addycji do grupy karbonylowej -redukcja do alkoholi I-rzędowych: CH3CHO + H2 → C2H5OH -utlenianie do kwasów karboksylowych: 2CH3CHO + O2 → 2CH3COOH14. Najważniejsze rudy żelaza to: magnetyt, hematyt, limonit, syderyt Reakcje w wielkim piecu: 2C + O2 --> 2CO (spalanie koksu na tlenek węgla) 3CO + Fe2O3 --> 2Fe + 3CO2 (redukcja tlenku żelaza) CaCO3 --> CaO + CO2 (rozkład topnika) CaO + SiO2 --> CaSiO3 (tworzenie się żużlu)
15. propan- C3H8, azotan(V) potasu KNO3, 2,2demetylopropan CH3-CCH3CH3-CH3, acetylen(etyn) C2H2, manganiam(VII)potasu KMnO4, chlorek magnezu MgCl2, wodorotl cyny(IV) Sn(OH)4, cykloheksan C6H12, wodorowęglan sodu NaHCO3, chloran (VII) sodu NaClO4
TelerPLi