02. BIBLIA - księgi.doc

Hymn o miłości = 1 List do Koryntian 13:1-8

Dzieje Apostolskie:

1.       Wspomnienie o nauczaniu Jezusa oraz przyrzeczenie o chrzcie w duchu świętym 1:4-5; Zstąpienie Jezusa, nakaz, by nie pytać o czas przywrócenia królestwa niebieskiego, lecz o głoszeniu 1:7; Apostołowie, Maria - matka Jezusa, jego bracia - modlą się na Górze Oliwnej 1:12-14; Pole Krwi - miejsce śmierci Judasza „Akeldama” - 1:15-19; Wybór następcy nadzorcy, którym został Maciej, nowy apostoł 1:20-26;

2.       Ukazanie się apostołom języków ognia w dniach święta Pięćdziesiątnicy 2:1-4; Dzięki temu apostołowie zostali napełnieni duchem świętym i mówić w różnych językach 2:5-13; Przepowiednia proroka Jola o wylaniu ducha świętego i prorokujących apostołach w różnych językach 2:16-21; Śmierć Jezusa, który dokonywał wśród ludzi cudów 2:22-23; Wskrzeszenie Jezusa przez Boga i umieszczenie Go po prawicy Jehowy, aż do momentu, gdy nieprzyjaciół ustawi u podnóża Jezusa 2:24-25, 34-36; Chrzest 2:38-42; Głoszenie 2:43-47

3.       Uzdrowienie kulawego mężczyzny przy świątyni przez Piotra i Jana 3:6-8; Przemówienie do mędrców 3:14-16; Okazanie skruchy 3:19-21

4.       Uwięzienie Piotra i Jana przez niedowierzających naukom kapłanów i saduceuszy 4:1-3; Zakaz głoszenia z powołania Jezusa 4:23; Prośba do Boga o wsparcie w nauczaniu pomimo prześladowań 4:24-30; Dalsze głoszenie apostołów 4:31-33

5.       Fałszywe postępowanie Ananiasza, który sprzedał pole, lecz tylko część zapłaty przyniósł apostołom, zaś pozostałą część ukrył potajemnie; Piotr poucza Ananiasza, poczym został za karę pogrzebany 5:1-6; Pouczenie żony Ananiasza - Szafiry, jej śmierć i pogrzeb; bojaźń apostołów 5:7-11; Panująca sekta saduceuszy uwięziła apostołów z zazdrości o cuda i czyny, których ci dokonywali podczas głoszenia. Jednak w nocy anioł Jehowy uwolnił ich i nakazał im, by powiedzieli o tych wydarzeniach ludziom przybywającym do świątyni 5:17-21; Sanhedryn i zgromadzenie starszych chce przeprowadzić dochodzenie, lecz odnajdują puste, ale strzeżone i zamknięte więzienie; Odnajdują w świątyni głoszących apostołów, więc postanowili ukamienować ich przez lud 5:21-26; Piotr powołuje się na wydarzenia, których byli świadkami 5:27-32; Faryzeusz Gamaliel broni apostołów, twierdząc, że skoro ich słowa pochodzą od Boga, to nikt ich nie zdoła obalić 5:33-39; Wypuszczenie na wolność apostołów i dalsze głoszenie 5:40-42

6.       Wybór 7 Żydów, mężczyzn mających dobre świadectwo, mądrych i pełnych ducha, którzy usługiwali ludzi, rozdzielali uczniom jedzenie, by apostołowie mogli w tym czasie nauczać 6:1-7; Oszczerstwa wobec Szczepana, którego zaprowadzono pod Sanhedryn 6:8-15

7.       Ukazanie się Boga Abrahamowi i nakaz, by opuścił swą ziemię i krewnych 7:1-5; Obietnica dania Abrahamowi ziemi jemu i jego potomkom, lecz najpierw potomkowie będą służyć jako niewolnicy, a następnie pełnić świętą służbę Bogu; Bóg dał Abrahamowi przymierze obrzezania, i potomstwo - Izaaka, wnuka Jakuba, a temu 12 głów rodu, którzy uciskali i zazdrościli Józefowi - 7:8; Bóg wyzwolił Józefa i ustanowił go zarządcą całego Egiptu - 7:10; W trakcie głodu Jakub przybył do Józefa do Egiptu, gdzie zmarł razem ze swymi przodkami - 7:10-16; Nowy król w Egipcie, nieznający Józefa, który służył przeciwko rodowi Abrahama - 7:17-19; Narodziny Mojżesza, wychowanie u boku córki faraona 7:20-22; W 44 roku życia przegląd swej rodziny, wymierzenie kary za niesprawiedliwość wobec nich (zabicie Egipcjanina) - 7:23-29; Po kolejnych 40 latach - ukazanie się anioła w ognistym płomieniu w ciernistym krzewie na pustkowiu góry Synaj; Bóg przemawia do Mojżesza i obietnica powrotu do Egiptu; Przedstawienie Mojżesza Izraelitom - 7:37-40; Bóg nakazuje zbudować dla siebie dom - 7:49; Nagana za nieprzestrzeganie prawa i prześladowania - 7:51-53; Ukamienowanie Szczepana 7:57-60

8.       Rozpoczęcie wielkiego prześladowania zboru w Jerozolimie 8:1-3; Głoszenie dobrej nowiny przez rozproszonych po całej ziemi apostołów 8:4-8; Szymon, który zajmował się magią, jego moc została uznana za bożą 8:9-11; Szymon zmienił wyznanie dzięki Filipowi i jego chrzest 8:12-13; Szymon za pieniądze chce przyjąć ducha świętego, za co Piotr nakazuje mu się modlić do Boga o szczerość serca; Eunuch pobiera od Filipa nauki i wskazówki do czytania i rozumienia proroka Izajasza 8:26-40

9.       Saul prześladuje wyznawców Jezusa, który ukazuje mu się w drodze do Damaszku 9:1-10; Ananiasz na rozkaz Boga uzdrawia Saula, dzięki czemu odzyskuje wzrok i zostaje namaszczony duchem świętym 9:11-19; Saul głosi prawdę o Jezusie, czym zadziwia Żydów, którzy znali go jako prześladowcę 9:20-22; Żydzi spiskują przeciwko Saulowi 9:23-24; Barnabas pomaga Saulowi w Jerozolimie, gdyż nikt nie chciał uwierzyć w jego nawrócenie 9:26-29; Rozbudowa zboru 9:30-31; Piotr uzdrawia sparaliżowanego od 8 lat Eneasza 9:32-35; W miejscowości Jopp uczennica Tabita (w tłumaczeniu Dorkas), która była znana z miłosierdzia i dobrych uczynków, lecz zachorowała i umarła. Piotr znajdujący się w pobliżu przybył, żeby ją przywrócić do życia 9:36-43

10.   Pobożny Korneliusz w Cezarei ujrzał bożego anioła, który nakazał mu wysłanie mężczyzn do Joppy po Szymona o pseudonimie Piotr. 10:1-8; Piotr widzi otwarte niebo, z którego na 4 końcach była spuszczana płachta, a na niej wszelkiego rodzaju zwierzęta. Głos z nieba nakazał mu trzykrotnie zabić je i zjeść. Piotr jednak odmówił, a drugi głos przemówił: Przestań nazywać skalanym to, co Bóg uczynił. 10:9-18; Zastanawiając się nad wizją Piotr usłyszał ducha, który powiadomił go o mężczyznach wysłanych od Korneliusza 10:19-21; Mężczyźni nakazują Piotrowi zgodnie z życzeniem Korneliusza udać się do jego domu. 10-22-26; Piotr rozmawiając z Korneliuszem oznajmia: Dobrze wiecie, że niedozwolone jest dla Żyda przyłączyć się lub podejść do człowieka innego rodu; a jednak Bóg mi pokazał, że żadnego człowieka nie powinienem nazywać skalanym albo nieczystym. 10:27-29; Korneliusz opowiada o swych modlitwach do Boga i wizji, w której nakazano mu posłać po Szymona o przydomku Piotr 10:30-33; Piotr mówi o Bogu, który nie jest jednostronny wobec ludzi, słowie posłanym od Boga, świadectwach i czynach Jezusa, nakazie głoszenia dobrej nowiny 10:34-35; Podczas przemówienia Piotra do narodów duch święty zstępuje na słuchających ludzi, którzy następnie zostali ochrzczeni w imię Jezusa Chrystusa 10:44-48

11.   Piotr tłumaczy Żydom w Jerozolimie, dlaczego jadł i pił z nie obrzezanymi ludźmi w Joppie - gdyż wcześniej miał wizję z płachtą pełną nieczystych zwierząt zsuwającą się z nieba 11:1-12; Piotr opowiada o chrzcie ludu w duchu świętym 11:13-18; Głoszenie, nauczanie wśród narodów i rozwój zborów 11:19-29;

12.   Król Herod prześladowcą ludzi ze zboru, zamordowanie Jakuba, brata Jana, uwięzienie Piotra, który miał zostać wydany ludowi 12:1-5; Jehowa posyła anioła stróża, by ocalić z więzienia Piotra 12:6-11; Zdziwienie wśród domowników w domu Marii, matki Jana, że Piotr przybył do nich w noc przed wydaniem go ludowi żydowskiemu 12:12-17; Herod zostaje ukarany (uderzony) przez anioła Jehowy za swą zniewagę wobec Boga i nie okazanie mu chwały, poczym umiera zjedzony przez robactwo 12:20-25

13.   Barnabas, Saul i ich pomocnik Jan zostają wysłani przez anioła z Antiochii do Salaminy na Cyprze, by głosić tam słowo boże 13:1-5; Przejście całej wyspy aż do Patos, gdzie spotkali fałszywego proroka Bra-Jezusa zostaje oślepiony na pewien czas przez Pawła, by nawrócił się na właściwą drogę nauk Jehowy 13:6-12; Paweł przemawia do Żydów w Antiochii - Dzieje 13:16-20, opowiada o przyjściu Jezusa - Dzieje 13:21-22, chrzcie w imię skruchy przed Bogiem Dzieje 13:22-25, o zgładzeniu Jezusa przez Piłata 13:26-31; Paweł oznajmia dobrą nowinę o wskrzeszeniu Jezusa i lojalności Dawida wobec Boga 13:37; Paweł zwracając się do narodów nawołuje do wiary, mówi o przebaczeniu grzechów - Dzieje 13:38-41; Głoszenie Pawła i Barnabasa w sabat, zachęcanie by pozostali w niezasłużonej życzliwości Bożej 13:42-43; Zazdrośni Żydzi zaczęli prześladować Pawła i Barnabasa, i w końcu wyrzucili ich poza miasto Dzieje 13:44-52

14.   Głoszenie braci wśród Żydów i Greków w Ikonium, lecz z powodu prześladowań tych, którzy nie wierzyli apostołom, musieli przenieść się do miast Likaonii, Listry i Derbe, by tam głosić dobrą nowinę 14:1-7; Paweł uzdrawia ułomnego mężczyznę w Listrze, dzięki czemu ludzie nadali mu imię Zeus a Barnabaszowi Hades, a kapłan świątyni Zeusa chciał oddać mu ofiarę w postaci byków i wieńców 14:8-13; Barnabasz i Paweł oburzeni ich postępowaniem przemawiają do narodów, by zaprzestali bałwochwalczych zachowań wobec bożków 14:14-18; Żydzi, którzy przybyli z Antiochii i Ikonom, przekonali lud, by ukamienowali Pawła i pozostawili poza miastem. Ten jednak wstał i wraz z Barnabaszem udał się głosić do Derbe 14:19-20; Następnie wrócili do Antiochii, Listry i Ikonium, gdzie utworzyli zbory, w których ustanowili starszych, nakłaniając wiernych w wierze 14:21-23; Dalsze głoszenie apostołów 14:24-28;

15.   W Judei zrodził się konflikt, by obrzezać braci i żeby przestrzegali Prawa Mojżeszowego. Kiedy Barnabasz i Paweł przybyli do Jerozolimy w kwestii obrzezania, Piotr wydał ostateczną decyzję. Uznał, że należy dać spokój braciom, gdyż Bóg dokonał już wyboru spośród ludzi. Wybrał apostołów, natchnął ich duchem świętym, by mogli głosić świadectwo i nie uczynił żadnej różnicy między ludźmi obrzezanymi lub nie. 15:1-11; Nauczanie Jakuba, by wzmacniać wiarę wśród nowo nawróconych ludzi, nawoływanie do unikania przez nich rozpusty, od rzeczy plugawych, uduszonych i od krwi 15:12-20; Wysłanie Pawła i Barnabasza wraz z innymi ludźmi z listem do apostołów w Antiochii, Syrii i Cylicji. W liście nakazano unikać ofiary bożkom, krwi, tego, co uduszone i rozpustne. 15:21-29; Paweł i Barnabasz głoszą dobrą nowinę w wielu miastach, umacniając wiarę w zborach 15:30-41;

16.   Paweł po rozstaniu się z Barnabaszem, wziął do pomocy znanego ze swej pobożności ucznia Tymoteusza i razem podróżowali po wielu miastach, gdzie głosili słowo boże 16:1-5; Zakaz głoszenia w Azji i Bitynii, lecz w widzeniu Macedończyk prosi o pomoc Pawła. Dlatego Paweł udaje się do Macedonii, gdzie w najważniejszym mieście - Filipii przemawia podczas sabatu do zgromadzonych kobiet 16:6-13; Wierna Lidia zaprasza Pawła i Tymoteusza do siebie, a w drodze spotykają kobietę opętaną demonem wróżbiarstwa i Paweł uwalnia ją od złego ducha 16:14-18; Rzymianie uwięzili Pawła i Sylasa za głoszenie zwyczajów żydowskich i pozbawienie ich możliwości zysku z wróżbiarstwa wcześniej opętanej kobiety 16:19-24; Po modlitwie Pawła i Sylasa nastąpiło trzęsienie ziemi, dzięki któremu otworzyły się wszystkie drzwi w więzieniu. Przerażony strażnik nawraca się i zostaje wraz z innymi ludźmi z więzienia ochrzczony 16:25-34; Władze Rzymu starają się usunąć z miasta Pawła i pozostałych apostołów, lecz Ci sami postanawiają udać się w dalszą drogę 16:35-40;

17.   Paweł naucza według Pisma w żydowskiej synagodze przez 3 sabaty w Tesalonikach 17:1-4; Zazdrośni Żydzi, którzy nie uwierzyli Pawłowi i Sylasowi, sprowokowali zamieszki w mieście pod pretekstem, że działają przeciwko rozkazom cezara 17:5-9; Paweł i Sylas zostali ugoszczeni w Berei, lecz Żydzi z Tesaloniczan także i tam ich prześladowali. Paweł, Sylas i Tymoteusz udają się głosić do Aten 17:10-15; Paweł wzburzony greckimi bóstwami i filozofią zaczyna nauczać o Jezusie i jego zmartwychwstaniu, co Ateńczycy przyjmują ze zdziwieniem. Postanawia więc wygłosić mowę na Areopagu o Bogu, który wszystko stworzył (o powstaniu świata i człowieka) i któremu wszystko zawdzięczają 17:16-28; Wizerunek Boga - Dzieje 17:29; Skrucha - Dzieje 17:30; Paweł mówi o zmartwychwstaniu 17:31-34

18.   Paweł naucza w Koryncie, wraz z wytwórcą namiotów - Żydem Akwilas Dzieje 18:1-5; Sylas i Tymoteusz dołączają do Pawła, razem nawracają niektórych Koryntian, którzy dają się ochrzcić Dzieje 18:5-8; Pan przemawia w nocy do Pawła: Nie bój się, lecz mów i nie milcz Dzieje 18:9; Ponieważ ja jestem z tobą i nikt cię nie napadnie, żeby ci wyrządzić krzywdę, mam bowiem wiele ludu w tym mieście Dzieje 18:10; Dlatego Paweł zostaje tam nauczać przez rok i 6 miesięcy Dzieje 18:11; Paweł zostaje przyciągnięty przed fotel sędziowski prokonsula Gallio, lecz ten odmawia ingerencji w ich sprawy, co spowodowało, iż Żydzi pobili przełożonego synagogi Sostenesa Dzieje 18:12-17; Paweł głosi w wielu krainach (Syria, Efez, Cezarea, Antiochia) umacniając zbory w wierze Dzieje 18:23; Paweł poznaje w Efezie Żyda imieniem Apollos, któremu tłumaczy Pisma i chrzest, dzięki czemu może on lepiej nauczać innych Żydów Dzieje 18:24-28;

19.   Paweł chrzci w Koryncie ludzi w imię Jezusa Chrystusa, ok. 12 mężczyzn zostaje napełnionych duchem świętym i zaczynają przemawiać w różnych językach 19:1-7; Przez okres około 2 lat Paweł naucza Żydów i Greków w Azji Dzieje 19:8-10; Bóg dokonuje wielu dzieł za pomocą Pawła, np. uzdrowienia i wypędzanie złych duchów Dzieje 19:11-13; Opętany mężczyzna rzuca się na uzdrowicieli Dzieje 19:14-17; Ludzie uprawiający magię przyznają się d swych praktyk i palą swe księgi Dzieje 19:18-20; Paweł postanawia udać się w trzecią podróż Dzieje 19:21-22; Powstają zamieszki w Efezie w związku z głoszeniem. Srebrnik Demetriusz przekonuje rzemieślników, że Paweł głosząc o Bogu, zabiera im szansę na zysk ze srebrnych świątyniek Artemidy, widzi w tym również zagrożenie dla dużej świątyni Artemidy, której wielbiciele żyli w Azji Dzieje 19:23-28; Miejski pisarz Aleksander nawołuje do uspokojenia motłochu i zamieszek, gdyż od sądzenia Pawła i jego uczniów są prokonsulowie, dzięki temu ustają rozruchy Dzieje 19:29-41

20.   Paweł wyrusza w podróż do Macedonii. W drodze przez Grecję nawraca wielu ludzi 20:1-2; Z powody zmowy Żydów w Grecji, Paweł wraz z licznym towarzystwem wraca do Syrii przez Macedonię i Azję 20:3-6; Podczas przemówienia Pawła w Triadzie (ostatnia noc pobytu w drodze powrotnej) Eutychus umiera podczas snu, lecz Paweł stwierdził, że on nadal żyje (Przestańcie podnosić wrzawę, bo jego dusza jest w nim Dzieje 20:10) - Dzieje 20:7-12; Paweł wraz z innymi wyrusza statkiem do Jerozolimy, żeby zdążyć na święta Pięćdziesiątnicy Dzieje 20:13-16; Wezwanie starszych do Miletu, podsumowanie przez Pawła dotychczasowej pracy podczas podróży, pocieszenia dla nauczania, umocnienia wiary, zmowy żydowskie wobec jego nauk. Apostoł wspomina o skrusze wobec Boga i wierze w naszego Jezusa Chrystusa, by pomimo więzów i ucisków służyć Jezusowi i dawać świadectwo dobrej nowinie Dzieje 20:24; Paweł ostrzega starszych, że więcej go nie ujrzą, lecz oni nadal powinni głosić na rzecz dobrej nowiny. Mówi o fałszywych ludziach pomiędzy nimi, którzy będą działać na szkodę zboru, dlatego muszą być czujni i zapamiętać postawę Pawła podczas wędrówki od domu do domu Dzieje 20:25-34; Paweł żegna się ze starszymi i odpływa do Jerozolimy. Przypomina na koniec o słowach Jezusa, że: Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania Dzieje 20:35-38;

21.   Droga do Jerozolimy, w Tyrze ludzie ostrzegają Pawła, żeby tam nie jechał 21:1-7; W Cezarei Paweł zatrzymuje się w domu u ewangelizatora Filipa, przybywa tam prorok Agabus, który związuje sobie nogi i ręce, a następnie zwraca się do Pawła: Męża, do którego należy ten pas, Żydzi tak zwiążą. Pomimo próśb, by się nie udawać do Jerozolimy, Paweł oznajmia, że wedle woli Jehowy, jest gotów umrzeć śmiercią męczeńską za Jezusa Chrystusa Dzieje 21:8-14; W Jerozolimie Paweł z towarzyszącymi mu uczniami z Cezarei spotyka się z Jakubem. Jakub mówi mu o licznych Żydach, którzy mu uwierzyli i przestrzegają Prawa, ale również o tych, którzy go obmawiają. Wielu Żydów mówi o Pawle, że uczy odstępstwa od Mojżesza, że odstępuje od zwyczajów i obrzezania - Dzieje 21:15-21; Jakub doradza Pawłowi, by na swój koszt oczyścił ceremonialnie 4 mężczyzn, którzy wcześniej złożyli śluby. Miał to być dowód, że postępuje zgodnie z Prawem i nie ma nic w pogłoskach. Natomiast wierzącym nakazano trzymać się z daleka od krwi, rozpusty i tego, co zostało uduszone Dzieje 21:22-25; Paweł oczyszcza ceremonialnie mężczyzn, idzie zgłosić do świątyni, kiedy dopełnią się dni oczyszczenia, aż zostanie na mężczyzn złożony dar ofiarny Dzieje 21:26; Żydzi z Azji wstrzeli zamieszanie w tłumie, napadają na Pawła pod pretekstem nauczania przeciwko ludowi, Prawu i skalaniu miejsca świętego. W całym mieście doszło do rozruchów, a Pawła bito i próbowano zabić w świątyni. Dzieje 21:27-30; Do świątyni dociera dowódca oddziału z żołnierzami i setnikami, wówczas przerwano bicie Pawła Dzieje 21:30-32; Żołnierze wynoszą z tumultu Pawła z zamiarem dotarcia do kwater żołnierzy. Po drodze Paweł prosi dowódcę po hebrajsku o możliwość przemówienia do ludu Dzieje 21:33-40;

22.   Paweł (Saul) przemawia do ludu, opowiada o swoim życiu - o prześladowaniach, których się dopuścił wobec wiernych; o wizji światła i głosu Jezusa, dzięki któremu się nawrócił na drogę wiary; wspomina Ananiasza, który tłumaczył mu wizję, chrzci go w imię Jezusa i umacnia go w przekonaniu o słuszności głoszenia wiary wśród ludu; Dzieje 22:1-16; Podczas modlitwy w świątyni w Jerozolimie Pan przemawia do Pawła, by z niej wyszedł, gdyż tutaj nikt nie uwierzy Pawłowi w wiarę, lecz Pan wyśle go do dalekich narodów Dzieje 22:17-21; Dowódca ustala obywatelstwo Pawła, który od urodzenia jest Rzymianinem, a on nabył je za dużą sumę pieniędzy. Ponieważ jest Rzymianinem odstąpili od biczowania i torturowania Pawła. Dzieje 22:22-29; Dowódca wojsk ogłasza zgromadzenie Sanhedrynu, naczelnych kapłanó, by stwierdzić, dlaczego lud wystąpił przeciwko Pawłowi Dzieje 22:30;

23.   Paweł przemawia przed Sanhedrynem, lecz przy słowach na temat czystego sumienia zostaje spoliczkowany przez arcykapłana Dzieje 23:1-5; Paweł wyznaje, że jest faryzeuszem, co wywołało spór pomiędzy zebranymi faryzeuszami (wyznającymi zmartwychwstanie umarłych) a saduceuszami. Faryzeusze uważają Pawła za niewinnego zarzucanych mu czynów. Dzieje 23:6-10; W nocy Pawłowi ukazuje się Pan, który dodaje mu otuchy, by również w Rzymie dawał o nim świadectwo Dzieje 23:11; Ok. 40 Żydów pod klątwą zarzekło się nie jeść i nie pić do czasu, aż zabiją Pawła Dzieje 23:12-15; Syn siostry Pawła dowiaduje się o spisku, powiadamia o tym Pawła a następnie dowódcę wojskowego. Dzieje 23:16-22; Dowódca wojsk organizuje wymarsz setników, konnych i włóczników, by nocą wywieźć Pawła do namiestnika Feliksa. Dowódca pisze list do namiestnika z powiadomieniem, a następnie odsyła Pawła pod strażą do Cezarei Dzieje 23:26-35;

24.   Arcykapłan Ananiasz i mówca publiczny Tertullus wnoszą do namiestnika Feliksa oskarżenie na Pawła, że wznosi rebelie wśród Żydów, jest przywódcą sekty nazarejczyków, próbował sprofanować świątynię i proszę o przesłuchanie Pawła, Dzieje 24:1-8; Paweł wygłasza swą obronę, mówi o wierze w Prawo Boże i służbie dla Boga, zmartwychwstaniu prawych i nieprawych. Dzieje 24:9-21; Feliks łagodzi warunki więzienia, pozwala mu głosić słowo Boże, lecz przestraszył się na wieść o Sądzie Ostatecznym. Postanowił wydać wyrok w późniejszym terminie. Rozmawiając z nim przez najbliższe 2 lata o drodze liczył jednakże na pieniądze od Pawła. Dzieje 24:22-26; Po Feliksie namiestnikiem został Porcjusz Festus, który pozostawił Pawła związanego, by utrzymać przychylność Żydów Dzieje 24:27;

25.   W Jerozolimie podczas wizyty namiestnika Festusa Żydzi i naczelni kapłani składają doniesienie na Pawła. Chcę ściągnąć Pawła do Jerozolimy, gdzie przygotowali na niego zasadzkę. Namiestnik nakazuje im jednak wrócić z nim do Cezarei i tam go oskarżyć. Dzieje 25:1-5; Paweł staje przed sędzią - namiestnikiem Fetusem, gdzie broni się przed zarzutami Żydów z Jerozolimy. Odwołuje się przy tym na Cezara, że nie popełnił żadnego wykroczenia przeciwko Żydom, Prawu i Cezarowi. Festus rzekł, że w takim razie będzie sądzony przez Cezara. Dzieje 25:6-12; Festusa odwiedza król Agrypa i Berenike, którym Festus przedstawia sprawę Pawła, prosi króla o wydanie wyroku. Dzieje 25:13-21; Paweł staje przed obliczem króla Agrypa, dostojników państwowych i dowódców wojskowych, dostojników miasta, by udowodnić ostatecznie swą niewinność; Dzieje 25:22-27;

26.   Paweł opowiada królowi o swym życiu - surowym wychowaniu wśród faryzeuszy i o służbie Bogu, o co oskarżają go Żydzi. Dzieje 26:1-7; Podczas swej obrony Paweł ponownie przedstawia możliwość zmartwychwstania umarłych dokonane przez Boga, pomimo iż wcześniej był żarliwym prześladowcą wierzących. Dzieje 26:8-11; Wspomina o swej wizji Damaszku, gdy Jezus przemawia do niego i pyta się, dlaczego prześladuje Jego i wiernych, poza tym Jezus wybrał go właśnie na świadka, który zostanie wysłany do ludów, by odwrócili się od szatana do Boga. Dzieje 26:12-18; Paweł twierdzi, że pozostał wierny niebiańskiemu widzeniu, o nawoływaniu do okazania skruchy wobec Boga, pomimo prześladowań Żydów, że daje świadectwo o przepowiedniach Proroków, które spełniły się na Chrystusie. Dzieje 26:19-23; Faustus uważa, iż Paweł szaleje, a król o mało nie zostaje przekonany do chrześcijaństwa. Król Agryppa twierdzi, że Paweł nie zasługuje na śmierć, i gdyby nie odwołał się do Cezara, mógłby zostać nawet zwolniony. Dzieje 26:24-32;

27.   Postanowienie, iż Paweł wraz z innymi więźniami ma się udać do Itaki. Dzieje 27:1-8; Postój podczas podróży statkiem w okolicach miasta Lasea, a gdy minęła już wystarczająca ilość czasu od postu związanego z Dniem Przebłagania Paweł stwierdza, że dalsza żegluga może być wielce ryzykowna dla ładunku, statku i ludzi, którzy się na nim znajdowali. Sternik, właściciel statku i setnik nie uwierzyli mu, i popłynęli w stronę Krety; Dzieje 27:9-12; Blisko brzegu Krety huragan Eurakwilo uderzył w statek, lecz nie można było go utrzymać. Opuszczono osprzęt, wyrzucono takielunek statku, ludzie tracą nadzieję na ratunek; Dzieje 27:13-19; Paweł dodaje nadziei, gdyż w nocy ukazał mu się anioł Boga, który powiedział o jego spotkaniu z Cezarem i uratowaniu ludzi, a nie statku Dzieje 27:20-26; Czuwanie 14 dni blisko lądu, dzielenie się resztkami pokarmu, a gdy wszyscy się najedli, wyrzucono pszenicę za burtę dla odciążenia statku Dzieje 27:27-38; Załoga statku ratuje się i dostaje w całości na ląd Dzieje 27:39-44;

28.   Na Malcie zostają ugoszczeni przez ludzi, którzy rozpalają ognisko. Gdy Paweł kładzie chrust na ognisko, zostaje ukąszony przez jadowitą żmiję. Mieszkańcy Malty mówią, że jest mordercy i dosięgła go sprawiedliwość, lecz Pawłowi nic się nie stało, więc szybko uznają go za bóstwo; Dzieje 28:1-6; Paweł uzdrawia ojca naczelnika wyspy, a następnie innych chorych na wyspie, dzięki czemu dostają wiele darów; Dzieje 28:7-10; Po dotarciu do Rzymu Paweł zamieszkuje u przyjaciół wraz z żołnierzem, który go strzegł; Dzieje28:11-16; Paweł odwołuje się do Rzymian, by wydali werdykt w jego sprawie, a kiedy wyznaczono mu dzień sądu przemawia do ludu o Bogu. Wśród ludzi nie było zgody, co do prawdziwości jego słów, więc przestali go słuchać. Dzieje 28:17-24; Paweł mówi o Duchu...