III Rzesza na Antarktydzie
Ostateczny sekret Świętej Włóczni
Wedle Ewangelii Św. Jana (19:31-37), kiedy Jezus wisiał na Krzyżu rzymski centurion przebił Jego bok włócznią. Chrześcijańska tradycja nadała później owemu żołnierzowi imię Gaius Cassius Longinus. W ciągu wieków przedmiot, o którym twierdzono, iż jest tą właśnie Świętą Włócznią stawał się własnością niektórych z najbardziej wpływowych przywódców, w tym Konstantyna, Justyniana, Karola Wielkiego, Ottona Wielkiego, cesarzy z rodu Habsburgów, a w nowszych czasach Adolfa Hitlera. Powstała legenda, wedle której „ktokolwiek posiada ową Świętą Włócznię i rozumie moce, którym służy, trzyma w swych rękach losy świata – dobre lub złe”.
Zwana także Włócznią Przeznaczenia, Włócznią Longinusa oraz Włócznią Chrystusa, owa dziwna relikwia Pasji Chrystusa opisywana była przez ostatnie dwa tysiące lat. Euzebiusz z Cezarei, który został duchowym doradcą Konstantyna tak opisywał Świętą Włócznię, która ponoć sprzyjała potędze cesarza w czwartym wieku n.e.:
„Była to długa włócznia, wykładana złotem. Na wierzchołku przymocowany był złoty wieniec i szlachetne kamienie, a w jego środku symbole imienia Zbawcy, dwie litery, wskazujące na imię Chrystusa poprzez jego początkowe znaki – te właśnie litery cesarz miał w zwyczaju nosić na swym hełmie w późniejszym czasie. Na włóczni zawieszony był też kawałek materiału, iście królewski przedmiot, niezwykle bogato wyszywany i wysadzany najbardziej lśniącymi szlachetnymi kamieniami, który, zdobiony także złotą nicią, na patrzącym wywierał wrażenie nieopisanie piękne. Cesarz nieustannie używał tego symbolu zbawienia, chroniąc się przed wszelakimi negatywnymi i wrogimi mocami i rozkazał, by włócznię nosić na czele swej armii.
Uwagę świata przykuło opublikowane w roku 1972 dzieło Trevora Ravenscrofta, zatytułowane
The Spear of ...
Rowiny7