DGP_2014_11_24_prawo_na_co_dzien.pdf

(2388 KB) Pobierz

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Piszcie do nas!!!

– Pomożemy w rozwiązywaniu Waszych problemów prawnych. Czekamy na listy:

barbara.doktor@infor.pl

gazetaprawna.pl

Poniedziałek

24 listopada 2014 nr 227 (3868)

Konkurs na stanowisko

S. II

nie zawsze

konieczny

RAFAŁ LASOTA/KFP

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 24 listopada 2014 nr 227 (3868)

gazetaprawna.pl

p r aw o n a c o d z i e ń

daRIUSZ GORajSKI/fOTORZEPa/fORUm

Uczelnia może zatrudnić

akademika

bez rekrutacji

Urszula Mirowska-Łoskot

urszula.mirowska@infor.pl

Pracuję jako nauczyciel akademicki na stanowisku asystenta. Właśnie

kończy mi się trzyletnia umowa o pracę. W ubiegłym roku mój kolega był

w takiej samej sytuacji i dziekan wydziału stwierdził, że mimo iż jest bardzo

dobrym pracownikiem, nie może przedłużyć z nim zatrudnienia. Musi

ponownie przeprowadzić otwarty konkurs na to stanowisko. Startowało

kilku kandydatów i okazało się, że mimo zapewnień dziekana, iż rekrutacja

to tylko formalność, komisja rekrutacyjna wyłoniła innego kandydata. Czy

rzeczywiście przeprowadzenie otwartego naboru w moim przypadku, przy

przedłużaniu umowy jest niezbędne – pyta pan Jan.

oPInIa

eksPeRta

PRof. AnDRzej PieczyńsKi

prorektor ds. rozwoju

Uniwersytetu zielonogórskiego

Stanowiska

dla akademików

w szkołach wyższych

▪ profesor zwyczajny

▪ profesor nadzwyczajny

▪ profesor wizytujący

▪ adiunkt

▪ asystent

▪ starszy wykładowca

▪ wykładowca

▪ lektor

▪ instruktor

Zgodnie z przepisami zatrud-

nienie nauczyciela akademic-

kiego w wymiarze przewyż-

szającym połowę etatu na czas

określony lub nieokreślony

w uczelni publicznej na stano-

wiskach określonych w usta-

wie (patrz ramka) następuje

po przeprowadzeniu otwar-

tego konkursu. Uczelnia musi

w tym celu ogłosić informację

o naborze na stronach interne-

towych placówki, urzędu ob-

sługującego ministra nauki

i szkolnictwa wyższego oraz

nadzorującego placówkę, a tak-

że na stronach internetowych

Komisji Europejskiej w euro-

pejskim portalu dla mobilnych

naukowców, przeznaczonym

do publikacji ofert pracy dla

nich. Szczegółowy tryb i wa-

runki postępowania określa

statut każdej szkoły wyższej.

Wymóg przeprowadzenia

otwartej rekrutacji ma wyklu-

czyć możliwość przyjmowania

do szkół wyższych pracowni-

ków po znajomości. Nie doty-

czy on jednak zatrudnienia na-

uczyciela akademickiego, który

nabył uprawnienia emerytal-

ne – można go przyjąć ponow-

nie na tę samą posadę w tej sa-

mej uczelni bez postępowania

konkursowego. Ponadto wy-

móg prowadzenia naboru zo-

stał dodatkowo złagodzony

nowelizacją z 11 lipca 2014 r.

ustawy – Prawo o szkolnictwie

wyższym. Od 1 października

2014 r. przepisów o postępowa-

niu konkursowym nie stosuje

się również przy zatrudnianiu

na czas określony nauczyciela

akademickiego skierowanego

do pracy w uczelni na podsta-

wie umowy zawartej z zagra-

owelizacja ustawy z 18 marca 2011 r. – Prawo

o szkolnictwie wyższym (Dz.U. nr 84, poz. 455), która

weszła w życie 1 października 2011 r., wprowadziła

obowiązek przeprowadzania konkursów na każde stanowi-

sko w uczelni. Sama inicjatywa była słuszna, ponieważ

w przypadku np. pierwszego zatrudniania jest to jak

najbardziej uzasadnione i zapewnia obiektywizm w wyła-

nianiu kandydata. Jednak pojawił się problem, czy szkoła

wyższa musi przeprowadzić konkurs, jeśli z daną osobą chce

jedynie przedłużyć zatrudnienie. W tej sprawie Ministerstwo

Nauki i Szkolnictwa Wyższego wydało stanowisko, że jest to

niezbędne. A to spowodowało wiele komplikacji i stworzyło

pewną sztuczność przy wyłanianiu kandydatów. Przykłado-

wo ogłoszenie o konkursie na daną posadę musi znaleźć się

także na stronach internetowych Unii Europejskiej. Dopro-

wadzało to do kuriozalnych sytuacji. W efekcie zdarzało się,

że zgłaszali się do nas zainteresowani naukowcy z Hongkon-

gu, którzy nie mieli odpowiednich kwalifikacji, nie spełniali

nawet wymogów formalnych. Wiadomo też było już na

starcie, że nieraz osoba, z którą musi zostać rozwiązana

umowa, jest uczelni niezbędna, ponieważ posiada odpowied-

nie kompetencje oraz prowadzi zaawansowane prace

badawcze nad swoim doktoratem lub habilitacją. Zatem

odstąpienie od tego obowiązku w przypadku przedłużania

umów jest jak najbardziej zasadne.

niczną instytucją naukową.

Otwartego naboru nie prze-

prowadza się też w przypadku

akademika będącego benefi-

cjentem krajowego konkursu

ogłoszonego przez Narodowe

Centrum Nauki lub Narodowe

Centrum Badań i Rozwoju albo

międzynarodowego konkursu

na realizację projektu badaw-

czego związanego z obszarem

kształcenia. Nie ogłasza się

go także w razie zatrudnia-

nia na czas realizacji projek-

tu finansowanego ze środków

pochodzących z Unii Europej-

skiej bądź przez inny podmiot

przyznający grant. Nie jest wy-

magany również w przypadku

zaangażowania nauczyciela na

tym samym stanowisku, jeże-

li poprzednia umowa o pracę

była zawarta na czas nie krót-

szy niż trzy lata. Oznacza to, że

mamy dobrą wiadomość dla

czytelnika – uczelnia będzie

mogła z nim przedłużyć za-

trudnienie bez przeprowadza-

nia konkursu, co było niemoż-

liwe jeszcze w roku ubiegłym.

Art. 118a ustawy z 27 lipca 2005 r.

– Prawo o szkolnictwie wyższym

(t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 572 ze zm.).

Podstawa prawna

Możliwość nagrywania rozpraw zależy od sędziego

Piotr Pieńkosz

piotr.pienkosz@infor.pl

Chciałbym nagrać na dyktafon

rozprawę w sądzie apelacyjnym

ubezpieczeń społecznych. Pro-

szę mi odpowiedzieć, czy mogę

to zrobić. Zapewniam, że na-

grywanie nie będzie zakłócało

przebiegu rozprawy. Czy fakt

ten muszę zgłosić sędziemu?

Jeżeli jednak jest to niezgod-

ne z prawem, proszę o podanie

przepisu zabraniającego nagry-

wania – pisze pan Michał.

Postępowanie przed sądem,

o którym wspomina czytelnik,

toczy się według zasad kodek-

su postępowania cywilnego,

a więc na tym gruncie nale-

ży rozpatrywać problem. To

trudne zadanie, bo przepi-

sy nie regulują wprost spra-

wy nagrywania rozpraw cy-

wilnych przez osoby biorące

w nich udział (zupełnie inną

sprawą pozostają elektro-

niczne protokoły sporządza-

ne przez sąd).

W związku z brakiem re-

gulacji sędziowie przewod-

niczący rozprawom różnie

podchodzą do sprawy. Część

z nich uważa, że niejako do-

myślnie, w ramach ogólnych

kompetencji, przysługuje im

prawo decydowania o tym, kto

i w jaki sposób jest uprawnio-

ny do rejestracji przebiegu po-

siedzenia. Inni stoją na stano-

wisku, że skoro prawodawca

nie ustanowił odpowiednich

przepisów, to każda osoba

obecna na sali sądowej może

nagrywać rozprawę wedle

swojego uznania. Przewod-

niczący składu orzekające-

go powinien interweniować

jedynie w przypadkach, gdy

nagrywający naruszy powagę

sądu lub zacznie zakłócać pra-

widłowy przebieg rozprawy.

Zwolennicy tej drugiej opcji

podkreślają, że zgodnie z Kon-

stytucją RP sprawy sądowe są

rozpatrywane w sposób jawny.

Nie ma jednak wątpliwości co

do tego, że brak odpowiednich

przepisów prowadzi w prakty-

ce do samowolki, co krytyku-

je choćby rzecznik praw oby-

watelskich. To, czy czytelnik

spokojnie nagra przebieg roz-

prawy, zależy więc od tego, na

jakiego sędziego trafi. Tak wy-

gląda stan na dziś.

Wkrótce sytuacja może

zostać jednak unormowana.

Sejm pracuje nad wprowa-

dzeniem regulacji, że osoba

obecna na sali rozpraw będzie

mogła nagrywać przebieg zda-

rzeń za pomocą urządzenia

rejestrującego dźwięk, o ile

wcześniej uzyska na to zgodę

sądu. Ten ostatni będzie miał

obowiązek ją wydać, chyba że

nagrywanie zaburzy prawi-

dłowy przebieg postępowania.

Niestety, przepis najprawdo-

podobniej nie będzie odnosił

się do problemu utrwalania

obrazu.

Projektowana regulacja,

która obejmie sprawy cywilne,

będzie zbieżna z tym, co jest

obecnie stosowane w spra-

wach karnych. Tam już dziś

można nagrywać rozprawę na

dyktafon lub inne urządzenie

rejestrujące dźwięk, o ile sąd

się zgodzi.

Podstawa prawna

Ustawa z 17 listopada 1964 r.

– Kodeks postępowania cywilnego

(t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 101 ze zm.).

Art. 45 Konstytucji RP z 2 kwietnia

1997 r. (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz.

483 ze zm.).

Art. 358 ustawy z 6 czerwca

1997 r. – Kodeks postępowania

karnego (Dz.U. z 1997 r. nr 89,

poz. 555 ze zm.).

Redaktor prowadzący:

Barbara Grzywińska-Doktór

barbara.doktor@infor.pl

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 24 listopada 2014 nr 227 (3868)

gazetaprawna.pl

III

p r aw o n a c o d z i e ń

Jeśli

uczniowie

marzną,

szkołę trzeba

zamknąć

Artur Radwan

artur.radwan.@infor.pl

Michalina Topolewska

michalina.topolewska@infor.pl

Syn w ubiegłym żalił się, że temperatura w kla-

sach spadła poniżej 18°C i w takich warunkach

były prowadzone zajęcia. Okazuje się, że na-

stąpiła awaria centralnego ogrzewania. Czy

dyrektor w takiej sytuacji powinien zamknąć

szkołę? – pyta zatroskana mama ucznia II klasy

szkoły podstawowej.

Tak. Zamknięcie placówki oświatowej może

nastąpić z trzech powodów. Dyrektor szkoły

może zawiesić zajęcia na określony czas, jeśli

temperatura na zewnątrz mierzona o godz.

21 w dwóch kolejnych dniach wynosi -15°C lub

jest niższa. Musi wtedy jednak uzyskać zgodę

organu prowadzącego szkołę, najczęściej wójta,

burmistrza lub prezydenta miasta.

Jeśli natomiast temperatura w klasach nie

osiąga 18°C, dyrektor powinien zawiesić zajęcia

na czas określony i jedynie powiadomić o tym

organ prowadzący. W obydwu przypadkach nie

ma obowiązku odrabiania odwołanych lekcji.

Trzecia możliwość odwołania zajęć ma miej-

sce w przypadku nadzwyczajnych okoliczności,

np. obfitych opadów śniegu. W tej sytuacji szko-

ła musi jednak zrealizować odwołane zajęcia

w wyznaczone soboty. Wyjątkiem może być

przeznaczenie na ten cel niewykorzystanych

dodatkowych dni wolnych od zajęć, którymi

dysponuje dyrektor (o ile ich nie wykorzystał).

Rodzice muszą we własnym zakresie zapewnić

opiekę uczniom, gdy szkoła zostaje zamknięta.

Podstawa prawna

Par. 17 i 18 rozporządzenia ministra edukacji narodowej

i sportu z 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeń-

stwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach

i placówkach (Dz.U. z 2003 r. nr 6, poz. 69 ze zm.).

Par. 5 ust. 4 rozporządzenia ministra edukacji narodowej

i sportu z 18 kwietnia 2002 r. w sprawie organizacji roku

szkolnego (Dz.U. nr 46, poz. 432 z ze zm.).

Osoby, które doświadczają

przemocy w rodzinie, mogą

skorzystać z różnych form po-

mocy. Jedną z nich jest moż-

liwość przeprowadzenia ba-

dania lekarskiego, które ma

ustalić przyczyny i rodzaj

uszkodzeń ciała związanych

z użyciem przemocy. Po jego

zakończeniu wydawane jest

bezpłatnie zaświadczenie

lekarskie. Może je wystawić

każdy lekarz, który powinien

przy tym mieć niezbędny do

tego druk (wzór określa roz-

porządzenie ministra zdro-

wia). Nie ma prawa wymagać

dostarczenia druku od osoby,

wobec której jest stosowana

przemoc. Lekarz, który wy-

pełnia dokument, może mieć

podpisany kontrakt z NFZ lub

prowadzić prywatną praktykę.

W obu przypadkach zaświad-

czenie jest tak samo ważne.

W zaświadczeniu powin-

ny się znaleźć m.in. dane

osoby pokrzywdzonej do-

mową przemocą, lekarza,

który przeprowadza bada-

nie, oraz ewentualnie in-

nych osób obecnych w trak-

cie wizyty. Najważniejszym

jego elementem jest opinia

o stanie zdrowia uwzględnia-

jąca rodzaje stwierdzonych

uszkodzeń ciała oraz moż-

liwych przyczyn i czasu ich

powstania.

Uwaga! Zaświadczenie le-

karskie nie jest tożsame z ob-

dukcją. Do wydania tego do-

kumentu uprawniony jest

tylko biegły – lekarz medy-

cyny sądowej. Za obdukcję

trzeba zapłacić, chyba że jej

przeprowadzenie zleci proku-

ratura lub sąd. Zaświadcze-

nie lekarskie może jednak być

wykorzystane w trakcie po-

stępowania karnego o stoso-

wanie przemocy w rodzinie,

a zawarty w nim materiał

może stanowić podstawę do

wykonania obdukcji w trak-

cie postępowania.

Oprócz zaświadczenia le-

karskiego ustawa o przeciw-

działaniu przemocy w rodzi-

nie przewiduje też, że krzyw-

dzona osoba ma prawo do

poradnictwa medycznego,

psychologicznego, prawne-

go, socjalnego, zawodowego

i rodzinnego, a także inter-

wencji kryzysowej. Może mieć

zapewnioną ochronę przed

dalszym krzywdzeniem po-

przez zakazanie sprawcy

przemocy kontaktowania

się i zbliżania do niej lub bez-

pieczne schronienie w specja-

listycznym ośrodku wsparcia.

Jeśli nie ma tytułu prawnego

do zajmowanego wspólnie ze

sprawcą przemocy lokalu, po-

winna uzyskać pomoc w uzy-

skaniu mieszkania. W każdej

gminie działa też zespół inter-

dyscyplinarny, który składa

się z przedstawicieli jedno-

stek organizacyjnych pomo-

cy społecznej, policji, służby

zdrowia, oświaty, gminnej

Partner mojej siostry

nadużywa alkoholu

i zachowuje się wtedy

agresywnie w stosunku

do niej i do dzieci. Ostatnio

widziałam u niej ślady po

pobiciu. Obiecała, że jeśli

się to powtórzy, zgłosi

sprawę na policję, uważam

jednak, że powinna już

teraz udokumentować to,

że stała się ofiarą domowej

przemocy. Czy może od

swojego lekarza rodzinnego

uzyskać zaświadczenie

potwierdzające ten

fakt – pyta pani

Weronika.

Ofiara przemocy

z zaświadczeniem

od swojego lekarza

komisji rozwiązywania pro-

blemów alkoholowych oraz

organizacji pozarządowych.

Ich działanie polega nie tylko

na koordynowaniu lokalnego

programu przeciwdziałania

przemocy, ale też podejmo-

waniu interwencji w rodzi-

nach, w których dochodzi do

krzywdzenia. Jest ona prowa-

dzona w oparciu o specjalną

procedurę Niebieskie karty.

Wszystkie wymienione

formy pomocy mogą być za-

stosowane wobec osób, któ-

re doświadczyły przemocy

ze strony członka rodziny.

Natomiast w każdej sytu-

acji, w której do niej docho-

dzi, osoba jej doświadczają-

ca powinna wezwać policję,

aby podjęła interwencję i w

ostateczności, gdy sprawca

stanowi zagrożenie dla oto-

czenia, zatrzymała go. Kolej-

nym krokiem jest złożenie

zawiadomienia o popełnie-

niu przestępstwa. Wówczas

gdy podejrzenie jest uzasad-

nione, prokuratura może

wszcząć postępowanie przy-

gotowawcze. Jego celem jest

sprawdzenie, czy faktycznie

doszło do przestępstwa, wy-

jaśnienie okoliczności spra-

wy, zebranie i zabezpieczenie

dowodów. W uzasadnionych

przypadkach może zostać

zastosowany wobec sprawcy

dozór policyjny lub tymcza-

sowe aresztowanie.

Podstawa prawna

Art. 3 ust. 1 ustawy z 29 lipca

2005 r. o przeciwdziałaniu przemo-

cy w rodzinie (Dz.U. nr 180,

poz. 1493 ze zm.).

Rozporządzenie ministra zdrowia

w sprawie wzoru zaświadczenia

lekarskiego o przyczynach i rodza-

ju uszkodzeń ciała związanych

z użyciem przemocy w rodzinie

(Dz.U. z 2010 r. nr 201, poz. 1334).

Lekarz wyda zaświad-

czenie na podstawie

badania, które ustali

przyczyny i rodzaj

uszkodzeń ciała

Tak wygląda procedura Niebieskie karty krok po kroku

▪ Przedstawiciel policji, pomocy społecznej, służby zdrowia, oświaty, organizacji pozarządowej lub członek gminnej komisji

rozwiązywania problemów alkoholowych po uzyskaniu informacji o przemocy w rodzinie (również w trakcie działań

służbowych) wypełnia formularz A Niebieska Karta.

▪ Osoba dotknięta przemocą w rodzinie otrzymuje formularz B karty, zawierający informacje o przysługujących jej upraw-

nieniach oraz o instytucjach i miejscach, w których może otrzymać wsparcie.

▪ Formularz A jest niezwłocznie, nie później niż w ciągu 7 dni, przekazywany do przewodniczącego zespołu interdyscypli-

narnego.

▪ Przewodniczący w ciągu 3 dni przekazuje druk pozostałym członkom lub grupie roboczej, która się będzie nim zajmować.

▪ Podczas spotkania z osobą doświadczającą przemocy wypełniany jest formularz C karty, następnie opracowuje się indywi-

dualny plan pomocy.

▪ Na odrębne posiedzenie wzywany jest sprawca przemocy i wypełniany jest druk D karty.

▪

Procedura jest kończona, gdy plan wsparcia zostanie zrealizowany oraz ustała przemoc domowa.

shUTTeRsTOCK

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 24 listopada 2014 nr 227 (3868)

gazetaprawna.pl

p r aw o n a c o d z i e ń

Jakie uprawnienia ma pracownik,

gdy jego firma jest przejmowana

Fuzje przedsiębiorstw, przejęcia

firm, sprzedaż zakładu

to stałe elementy

codzienności

gospodarczej.

Prawo pracy

określa jednak

sytuację

pracowników

których

miejsce pracy

przechodzi

z rąk do rąk

Tomasz Zalewski

tomasz.zalewski@infor.pl

u starego pracodawcy.

Czy to prawda?

Czy wypowiedzenie

przejęciu nie

obowiązuje

Pani Teresa właśnie

otrzymała wypowiedze-

wypowiedze

nie. Jednak wkrótce część

zakładu, w której pracuje,

zostanie przejęta przez

inną firmę. Czy – gdy

dojdzie do zmiany praco-

praco

dawcy – jej wypowiedzenie

zostanie anulowane?

Biegnące okresy wypo-

wypo

wiedzeń pracowników,

którzy zostali przejęci

przez nowego pracodawcę, nie

ulegają przerwaniu, jednak ko-

lejny zatrudniający może pod-

jąć działania, które sprawią, że

pracownik zachowa etat. Po-

twierdza to wyrok

sN z 13 maja

1998 r. Zgodnie z nim przejęcie

części zakładu pracy w trybie

art. 23

par. 1 k.p. w okresie wy-

wy-

powiedzenia pracownikowi

umowy o pracę powoduje, że

nowy pracodawca wstępuje

z mocy prawa w uprawnienia

i obowiązki poprzedniego pra-

codawcy. Jest więc związany

wypowiedzeniem umowy

o pracę, jeżeli nie dokona czyn-

ności zmierzających do jego

cofnięcia przed datą rozwią-

zania stosunku pracy.

Podstawa prawna

Wyrok SN z 13 maja 1998 r.,

sygn. akt I PKN 101/98.

Zgodnie z przepisami

przez rok od dnia

przejęcia zakładu pra-

cy przez nowego pracodawcę

wobec pracowników stosuje

się postanowienia układu

zbiorowego, który obowiązy-

wał przed przejęciem firmy.

Wyjątek stanowią sytuacje,

gdy rozwiązania obowiązują-

ce u nowego pracodawcy są

korzystniejsze od tych wyni-

kających z układu.

rozwiąza-

nia starego układu nie prze-

stają jednak automatycznie

obowiązywać po upływie roku

– muszą zostać wypowiedzia-

ne. Zatem nowy pracodawca

każdemu przejętemu ma obo-

obo

wiązek wręczyć wypowiedze-

nie zmieniające, które zmieni

warunki pracy na mniej ko-

rzystne. Przy wręczaniu ta-

kich wypowiedzeń nie mają

zastosowania przepisy ogra-

niczające możliwość zmiany

warunków zatrudnienia w sto-

sunku do pracowników szcze-

gólnie chronionych, m.in.

w wieku przedemerytalnym

lub kobiet w ciąży.

Podstawa prawna

Art. 241

ustawy z 26 czerwca 1974 r.

– Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r.

poz. 1502).

cywilnopraw-

nych była przed-

miotem postępowań są-

dowych. sąd Apelacyjny

w katowicach w uzasadnie-

niu orzeczenia stwierdził, że

rozstrzygnięcie sugerowane

przez pracownika, którego

sprawa była rozpoznawana,

iż kontynuacja dotychczaso-

wych stosunków cywilno-

prawnych nastąpiła w sposób

automatyczny, nie może się

ostać. W ocenie sądu zasada

automatyzmu obejmuje wy-

łącznie stosunek pracy i ma

charakter szczególny w sto-

sunku do umów cywilno-

cywilno

prawnych. Niedopuszczalna

jest zatem rozszerzająca wy-

kładnia art. 23

par. 1 k.p. i sto-

sowanie przewidzianej w tym

przepisie konstrukcji prawnej

do osób zatrudnionych na

podstawie umów cywilno-

prawnych oraz umowy o pra-

cę nakładczą. Podkreślić na-

leży, że zgodnie z dyspozycją

art. 23

par. 1 k.p. w razie

przejścia zakładu pracy lub

jego części na innego praco-

dawcę, staje się on z mocy

prawa stroną w dotychczaso-

wych stosunkach pracy.

Podstawa prawna

Art. 23

par. 1 ustawy z 26 czerw-

ca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U.

z 2014 r. poz. 1502).

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Kato-

wicach z 18 czerwca 2013 r., sygn.

akt III AUa 1239/12.

części na innego pracodawcę,

pracownik może bez wypowie-

dzenia za siedmiodniowym

uprzedzeniem rozwiązać umo-

wę.

rozstanie

z nowym pra-

pra-

codawcą w tym trybie powo-

duje dla pracownika skutki,

jakie przepisy prawa pracy

wiążą z rozwiązaniem stosun-

ku pracy przez pracodawcę za

wypowiedzeniem. ustawa

nie

określa wprawdzie formy, w ja-

kiej przejęty pracownik może

zrezygnować z etatu u nowego

pracodawcy, jednak ze wzglę-

du na ewentualne kwestie do-

wodowe pisemne powiado-

mienie pracodawcy jest

bardziej uzasadnione. Dwu-

miesięczny termin na złożenie

oświadczenia biegnie od dnia

przejścia zakładu pracy na no-

wego pracodawcę.

Podstawa prawna

Art. 23

par. 4 ustawy z 26 czerw-

ca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U.

z 2014 r. poz. 1502).

Czy zleceniobiorca

zyska nowego szefa

po przejęciu zakładu

Pani Michalina jest za-

trudniona na podstawie

umowy-zlecenia. Dowie-

działa się, że wkrótce

firma, dla której świad-

czy pracę, zostanie prze-

jęta przez inny podmiot.

Zatrudnieni na etacie

automatycznie zostaną

pracownikami nowego

przedsiębiorcy, ale czy ta

zasada dotyczy także pra-

cowników na umowach cy-

wilnoprawnych?

Czy nowa firma

przejmie wszystkich

pracowników

Pani Mirosława przebywa

na urlopie wychowawczym.

Wkrótce jej firma zostanie

przejęta przez inną. Czy

pani Mirosława także au-

tomatycznie zmieni pra-

codawcę?

cy, która np. w dacie przejęcia

firmy przebywała na urlopie

wychowawczym, przysługuje

jej roszczenie o ustalenie dal-

szego trwania stosunku pracy

z nowym pracodawcą w trybie

odpowiedniego zastosowania

przepisów o przywróceniu do

pracy. Wypowiadał się na ten

temat sąd Najwyższy. Z wyro-

ku z 6 lutego 2013 r. wynika,

że nieprzekazanie informacji

o pełnym stanie osobowym

pracowników zatrudnionych

w przejętym zakładzie pracy

nie wyłącza nieznanej nowe-

mu pracodawcy pracownicy

korzystającej z urlopu wycho-

wawczego spod normatywne-

go oddziaływania art. 23

k.p.

Zasada ta obowiązuje, choćby

dotychczasowy i przejmujący

pracodawcy podejmowali dzia-

łania sprzeczne z automaty-

zmem nawiązywania z prze-

jętymi pracownikami sto-

sunku pracy.

Podstawa prawna

Art. 23

par. 1 ustawy z 26 czerw-

ca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U.

z 2014 r. poz. 1502).

Wyrok SN z 6 lutego 2013 r., sygn.

akt I PK z 195/12.

Czy stary układ

obowiązuje w nowej

firmie

Pani Dominika przechodzi

z częścią firmy do nowego

pracodawcy. Jednak w starej

związki wynegocjowały

bardzo korzystny zakłado-

wy układ zbiorowy. Najbar-

dziej boli ją perspektywa

utraty dodatkowych świad-

czeń, szczególnie liczyła na

nagrodę jubileuszową, bo

w przyszłym roku będzie

miała 25 lat pracy. Słyszała

jednak, że przez jakiś czas

pracowników przejmowa-

nej firmy obowiązują zapisy

układu obowiązującego

Czy można

odejść z pracy po

przejęciu firmy

Zakład, w którym pracuje

pan Sebastian, ma wkrótce

zostać sprzedany. Słyszał,

że nowy pracodawca cieszy

się dobrą opinią, ale na

wszelki wypadek rozglą-

da się za nowym zajęciem.

Czy jeśli nie spodoba mu

się w nowej firmie, będzie

mógł szybko z niej odejść

bez zbędnych formalności

i długiego okresu wypowie-

dzenia?

Czy załoga może

się nie zgodzić na

przejęcie

Pracownicy dowiedzie-

li się, że ich szef chce się

wycofać z interesów i ma

zamiar sprzedać zakład

innemu biznesmenowi.

Czy załoga może zabloko-

wać transakcję, jeśli nie

spodoba jej się przyszły

właściciel?

Zasady przejścia za-

kładu pracy na innego

przedsiębiorcę doty-

czą jedynie pracowników ob-

jętych przepisami kodeksu

pracy, czyli pracujących na

etatach. sytuacja zatrudnio-

nych na podstawie umów

W ciągu dwóch mie-

sięcy od przejścia za-

kładu pracy lub jego

Przejęcie pracowni-

ków przez nowego

pracodawcę odbywa

się automatycznie także w sto-

sunku do pracowników, któ-

rzy w chwili przejścia zakładu

pracy korzystali z urlopów

macierzyńskich lub wycho-

wawczych. Jeśli nowa firma

odmawia potwierdzenia

trwałości lub niezmienialno-

ści warunków zatrudnienia

z wszystkimi przejętymi pra-

cownikami, w tym pracowni-

przewidują procedury, w któ-

rej zatrudnieni mogą odnieść

się do planów zmiany wła-

ściciela firmy. Jeśli w zakła-

dzie działają związki zawo-

dowe, mogą one prowadzić

negocjacje na temat warun-

ków zatrudnienia, gdy nowy

właściciel zamierza podjąć

jakieś kroki w tym zakresie.

Jeżeli jednak w ciągu 30 dni

strony nie dojdą do porozu-

mienia, przyszły pracodawca

ma wolną rękę. W firmach,

w których związki nie dzia-

łają, nie są wymagane żadne

negocjacje dotyczące warun-

ków przejścia. Pracodawca

ma jedynie obowiązek po-

wiadomienia zatrudnionych

o zamierzonym transferze.

Informacja powinna obejmo-

wać m.in. przewidywany ter-

min przejścia firmy, przyczy-

ny transferu, jego prawne

i socjalne skutki dla pracow-

ników oraz zamierzone dzia-

łania dotyczące warunków

zatrudnienia. Przekazanie

tych informacji powinno na-

stąpić co najmniej na 30 dni

przed przewidywanym ter-

minem przejścia zakładu

pracy na innego pracodawcę.

oczywiście

załoga w trosce

o swój los może prowadzić

nieformalne naciski na

przedsiębiorców, by uzyskać

najbardziej korzystne dla sie-

bie warunki przejęcia.

często

pracodawcy, by zachować

spokój społeczny, są skłonni

do rozmów i uwzględnie-

nia postulatów przejmowa-

nej załogi.

Podstawa prawna

Art. 23

par. 3 ustawy z 26 czerw-

ca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U.

z 2014 r. poz. 1502).

Art. 26

ustawy z 23 maja 1991 r.

o związkach zawodowych (t.j. Dz.U.

z 2001 r. nr 79, poz. 854 ze zm.).

Wyrok Sądu Najwyższego z 8 stycz-

nia 2002 r., sygn. akt I PKN 779/00.

Zdanie załogi na te-

mat przejęcia nie li-

czy się i przepisy nie

Plik z chomika:

Pajak77

Inne pliki z tego folderu:

DGP_2014_03_20_kadry_i_place.pdf (2775 KB)
DGP_2014_07_22_firma_i_prawo.pdf (2342 KB)
DGP_2014_01_21_przewodnik_msp_leasing.pdf (522 KB)
DGP_2014_05_14_dotacje_unijne.pdf (361 KB)
DGP_2014_08_04_podatki_i_ksiegowosc.pdf (2859 KB)

DGP_2014_11_24_prawo_na_co_dzien.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: