DGP_2014_05_09_prawo_na_co_dzien.pdf

(3131 KB) Pobierz

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Oglądaj

„Przepis na prawo”

– wspólny program TVP Info i Dziennika Gazety Prawnej w soboty od 15.15 w

gazetaprawna.pl

Piątek – niedziela

9–11 maja 2014 nr 89 (3730)

o rodzić się

Jak

legalnie

S. II

SHUTTERSTOCK

GETTY IMAGES

Piszcie

do nas!!!

Pomożem ywaniu

w rozwiąz

Wa s z y c h

problemó

prawnych a listy:

Czekamy

or@

okt

barbara.d

i n f o r. p l

Małżeństwo z

obcokrajowcem

Zanim dojdzie do

złożenia przysię i przed

urzędnikiem, konieczne

będzie z romadzenie sporej

S. IV

liczby dokumentów

Polisą w nowotwór

Jak przy każdym

ubezpieczeniu

przed decyzją

należy przestudiować

umowę i przyjrzeć

się rubryce

S. III

„wyłączenia”

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 9–11 maja 2014 nr 89 (3730)

gazetaprawna.pl

P R AW O N A C O D Z I E Ń

ie mogę

Gdz

ić płot

postaw

Pan Michał ma działkę wraz z domem mieszkalnym. Droga, przy której

położona jest nieruchomość, ma być poszerzona, więc gmina

w miejscowym planie zagospodarowania ustaliła odległość

ogrodzenia posesji od niej na 2 m. – Granica mojej działki

przebiega w odległości 1 m od krawędzi jezdni i w takiej

zamierzałem postawić ogrodzenie. Czy w związku

z obowiązującym planem zagospodarowania

miejscowego muszę wybudować je

na odległość 2 m od drogi?

Czy możliwe jest, by mogło stać

na granicy mojej działki?

– pyta pan Michał.

Mariusz Mosiołek

mariusz.mosiolek@infor.pl

Zgodnie z przepisami prawa

budowlanego ogrodzenie jest

urządzeniem technicznym,

mającym na celu umożliwie-

nie korzystania z obiektu bu-

dowlanego poprzez wydzie-

lenie działki od otoczenia.

Chcąc zatem je wybudować,

musimy pamiętać o tym, że

nie wolno nam tego zrobić

dowolnie. Ogrodzenie bu-

dowane od strony ulicy nie

może przekraczać linii roz-

graniczających drogi, sta-

wia się je zgodnie z granicą

swojej działki, o ile plan za-

gospodarowania przestrzen-

nego nie stanowi inaczej. Gdy

przewiduje poszerzenie dro-

gi publicznej, a ogrodzenie

znajdzie się w pasie projek-

towanej ulicy, będzie musiało

zostać oddalone od granicy

jezdni.

Niestety ani przepisy pra-

wa budowlanego, ani te

o drogach publicznych nie

zawierają zasad określających

odległości ogrodzeń wzglę-

dem dróg publicznych, a do

takich należą drogi gminne.

Nasz czytelnik może spróbo-

wać ustalić w porozumieniu

z gminą odległość planowa-

nego ogrodzenia, lecz jeśli

miejscowy plan zagospoda-

rowania przestrzennego za-

wiera zapisy o wykorzystaniu

przez samorząd w przyszło-

ści pasa działki należącego

do pana Michała na rozsze-

rzenie drogi publicznej, to

ustalona na 2 m odległość

ogrodzenia od drogi prawdo-

podobnie nie zostanie prze-

sunięta. Przejęcie przez gmi-

nę części prywatnej działki

pod przyszłe poszerzenie

pasa drogi będzie możliwe

przez nabycie praw do tej

części nieruchomości w na-

stępstwie zawarcia umowy

z właścicielem. Jeżeli mię-

dzy stronami nie dojdzie

do porozumienia (np.

gmina nie chce lub

nie może zapłacić

sumy, jakiej żąda

właściciel), nie-

ruchomość

może być

wywłasz-

czona na rzecz

Skarbu Państwa

lub jednostki samo-

rządu terytorialnego

(oczywiście właścicielo-

wi należy się odszkodowa-

nie). Zgodnie z przepisami

nieruchomość lub jej część

może być wywłaszczona, je-

śli znajduje się na obszarze

przeznaczonym w miejsco-

wym planie zagospodarowa-

nia przestrzennego na cele

publiczne, a wydzielenie

gruntów pod drogi publicz-

ne jest takim celem.

Uwaga! Niekiedy gmi-

ny argumentują, że obiekty

budowlane przy drogach po-

winny być sytuowane w od-

ległościach określonych

w ustawie, tj. 6 m od drogi

gminnej. Jednak obiekt bu-

dowlany w rozumieniu usta-

wy – Prawo budowlane to

budynek lub budowla wraz

z instalacjami i urządzenia-

mi technicznymi oraz obiekt

małej architektury i wyłącz-

nie do tego typu obiektów

odnoszą się przepisy usta-

lające odległość od dróg

publicznych. Nie miesz-

czą się w tym zakresie

ogrodzenia, które

w świetle regulacji

innego postano-

wienia prawa

budowlane-

go są urzą-

dzeniami

budowlany-

mi związanymi

z obiektami budow-

lanymi. Nie ma więc

podstawy prawnej do sto-

sowania przy lokalizacji

ogrodzeń przepisów

dotyczących sytu-

owania obiektów

budowlanych

względem

dróg pu-

blicznych.

PORADA

EKSPERTA

BERNADETTA

PONIKOWSKA

prawnik z kancelarii prawnej Klima-

szewska, Smyk i Wspólnicy Kancelaria

Radców Prawnych i Adwokatów sp.k.

Art. 3 ust. 9 ustawy

z 7 lipca 1994 r.

– Prawo budowlane

(Dz.U. z 1994 r. nr 89,

poz. 414 ze zm.).

Art. 2 i 43 ustawy

z 21 marca 1985 r.

o drogach publicznych

(Dz.U. z 1985 r. nr 14,

poz. 60 ze zm.).

Art. 112–113 ustawy

z 21 sierpnia 1997 r.

o gospodarce nierucho-

mościami (Dz.U. z 1997 r.

nr 115, poz. 741 ze zm.).

Podstawa prawna

godnie z przepisami prawa budowlanego

co do zasady budowa ogrodzenia nie

wymaga uzyskania pozwolenia na

budowę. Jednakże w wyliczonych w przepi-

sach przypadkach niezbędne jest dokonanie

odpowiedniego zgłoszenia do właściwego

organu administracji architektoniczno-

-budowlanej. Powyższa konieczność powsta-

nie w przypadku budowy lub remontu

ogrodzenia, gdy będzie ono usytuowane

od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych

i innych miejsc publicznych bądź gdy jego

wysokość będzie wynosiła powyżej 2,2 m

(bez względu na miejsce jego usytuowania).

W zgłoszeniu trzeba określić rodzaj, zakres

i sposób wykonywania robót budowlanych

oraz termin ich rozpoczęcia. Należy do niego

dołączyć oświadczenie o posiadanym prawie

do dysponowania nieruchomością na cele

budowlane oraz – w zależności od potrzeb

– odpowiednie szkice lub rysunki, a także

pozwolenia, uzgodnienia i opinie wymagane

przez przepisy prawa. W razie konieczności

uzupełnienia zgłoszenia właściwy

organ nakłada w drodze postanowie-

nia na zgłaszającego obowiązek

uzupełnienia w określonym terminie

brakujących dokumentów, a w przypadku ich

nieuzupełnienia wnosi sprzeciw w drodze

decyzji. Do wykonywania robót budowlanych

można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od

dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie

wniesie w drodze decyzji sprzeciwu i nie

później niż po upływie 2 lat od określonego

w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia. Organ

może wnieść sprzeciw, gdy budowa lub

wykonywanie robót budowlanych objętych

zgłoszeniem narusza ustalenia miejscowego

planu zagospodarowania przestrzennego lub

inne przepisy. Wybudowanie ogrodzenia bez

wymaganego w przepisach prawa budowlane-

go zgłoszenia skutkuje powstaniem samowoli

budowlanej, a następnie wydaniem nakazu

rozbiórki, przy czym istnieje możliwość

legalizacji. Przystępując do budowania

ogrodzenia działki mieszkalnej, trzeba

dodatkowo pamiętać, że obowiązują pewne

wytyczne dotyczące wyglądu ogrodzenia. Nie

powinno ono zagrażać bezpieczeństwu ludzi

i zwierząt, zabronione jest również umiesz-

czanie na ogrodzeniach na wysokości

mniejszej niż 1,8 m ostro zakończonych

elementów. Ponadto zainstalowane w ogro-

dzeniu bramy i furtki nie powinny otwierać

się na zewnątrz działki, stwarzając tym

samym zagrożenie dla ruchu pieszego lub

drogowego, zaś sama szerokość bramy w jej

świetle powinna wynosić co najmniej 2,4 m,

a w przypadku furtki – nie mniej niż 0,9 m

(nie dotyczy to dróg pożarowych). Należy

również wspomnieć, iż w ogrodzeniach

okalających budynki wielorodzinne i budynki

użyteczności publicznej zainstalowane

furtki nie mogą utrudniać dostępu osobom

niepełnosprawnym, w szczególności porusza-

jącym się na wózkach inwalidzkich. Bardzo

ważną kwestią, o której nie można zapomnieć

przy budowaniu ogrodzenia, jest porozumie-

nie pomiędzy właścicielami graniczących

ze sobą nieruchomości. Przed rozpoczęciem

prac należy wziąć pod uwagę nie tylko prawo

budowlane, ale również przepisy prawa

cywilnego dotyczące relacji sąsiedzkich.

Zgodnie ze wskazanymi regulacjami należy

wybudować ogrodzenie, tak aby wykonując

swoje prawo, jednocześnie nie zakłócać prawa

sąsiadów do korzystania z ich nieruchomości

ponad przeciętną miarę, wynikającą ze

społeczno-gospodarczego przeznaczenia

nieruchomości i stosunków

miejscowych.

RYS. JAROSŁAW ŁOKIETEK

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 9–11 maja 2014 nr 89 (3730)

gazetaprawna.pl

III

P R AW O N A C O D Z I E Ń

Korepetycje też są opodatkowane

Renata Żaczek

dgp@infor.pl

Jestem studentką ostatnie-

go roku studiów magister-

skich i w ramach wolnego cza-

su udzielam korepetycji. Czy

to prawda, że od zarobionych

w ten sposób pieniędzy powin-

nam odprowadzać podatek?

– pyta pani Katarzyna.

Udzielanie płatnych korepe-

tycji, choćby tylko jednemu

uczniowi raz w miesiącu,

rodzi obowiązek rozlicze-

nia się z urzędem skarbo-

wym z uzyskanego dochodu.

W zależności od aktywności

korepetytorskiej można to

zrobić w ramach pozarolni-

czej działalności gospodarczej

lub działalności wykonywa-

nej osobiście.

Ujmując skrótowo, działal-

nością gospodarczą jest dzia-

łalność zarobkowa wykonywa-

na w sposób zorganizowany

i ciągły, we własnym imieniu

i na własny lub cudzy rachu-

nek. Natomiast przychody

z działalności wykonywanej

osobiście to te uzyskiwane

z własnej pracy artystycznej,

literackiej, naukowej, tre-

nerskiej, oświatowej i publi-

cystycznej, w tym z tytułu

udziału w konkursach z dzie-

dziny nauki, kultury i sztuki

oraz dziennikarstwa, przy-

chody z uprawiania sportu,

stypendia sportowe przyzna-

wane na podstawie odrębnych

przepisów oraz przychody sę-

dziów z tytułu prowadzenia

zawodów sportowych.

Przy rozliczaniu doryw-

czych zarobków z korepetycji

stosuje się raczej zasady dzia-

łalności wykonywanej osobi-

ście. Aby zajęcie zostało tak

zakwaliﬁkowane, powinny

cechować je samodzielność

(bez posłużenia się pracą in-

nych osób) oraz wykorzysta-

nie własnej wiedzy i umie-

jętności.

Rozliczając zarobki same-

mu, wylicza się i wpłaca za-

liczkę na podatek dochodowy

(po odjęciu 20 proc. kosztów

uzyskania przychodu) na ra-

chunek swojego urzędu skar-

bowego do 20. dnia miesiąca

następującego po tym, w któ-

rym uzyskało się dochód.

Zaliczka na podatek wynosi

18 proc. dochodu (zakładając,

że pani Katarzyna ma niskie

zarobki, stosuje najniższą

stawkę podatkową).

Po zakończeniu roku po-

datkowego dochód należy

wykazać w zeznaniu rocz-

nym PIT-36 lub PIT-37 do

30 kwietnia następnego roku.

Podstawa prawna

Art. 10 ust. 1, art. 13 pkt 2 ustawy

z 26 lipca 1991 r. o podatku docho-

dowym od osób fizycznych (Dz.U.

z 2012 r. poz. 361).

SHUTTERSTOCK

Agent

ubezpieczeniowy

zaproponował mi

dodatkową opcję

przy polisie na życie,

która zakłada wypłatę

odszkodowania, jeśli

zachoruję na raka.

– Czy wykupienie

takiej ochrony jest

zasadne? – zastanawia

się pani Janina.

Danuta Pawłowska

dgp@infor.pl

Ubezpieczeniem w nowotwór

bardzo ważne badanie PET, do

którego w państwowym szpi-

talu może być długa kolejka.

W Axa Życie w ramach ubez-

pieczenia można dostać także

usługi assistance, a to ozna-

cza pomoc logistyczną podczas

leczenia, m.in. transport me-

dyczny, opiekę pielęgniarską,

a nawet pomoc domową i po-

rady psychologiczne. Pomoc

assistance dla chorujących

na nowotwory zapewnia też

ING Życie.

W AXA Życie, przy górnej

granicy wartości świadczeń

600 tys. zł, ponad 500 tys.

chory dostaje od razu po dia-

gnozie, do 24 tys. zł może wy-

dać na badania lub usługi as-

sistance, przysługuje mu też

świadczenie w wysokości na-

wet 7 tys. zł co miesiąc przez

rok. Wykupienie tego najszer-

szego wariantu w wieku 30 lat

oznacza miesięczną składkę

w wysokości 256 zł. W AIG gór-

na granica świadczenia wy-

nosi 130 tys. zł, a przy polisie

obejmującej nowotwory kobie-

ce dodano także świadczenie

z tytułu kradzieży damskiej

torebki. Towarzystwa ubez-

pieczeniowe mogą też wypła-

cić świadczenie (w zależności

od pakietu) po kilku latach od

pierwszej diagnozy jako bonus

za przeżycie i wyleczenie. Na

przykład ING Życie wypłaci po

10 latach dodatkowe 10 proc.

sumy ubezpieczenia jako na-

grodę za wygraną walkę z cho-

robą.

Szczegółowych zapisów, co

obejmuje polisa i jakie choroby

uprawniają do świadczeń, a ja-

kie są z nich wyłączone, należy

szukać w ogólnych warunkach

ubezpieczenia i porównać je

z wykupioną opcją. Niektó-

rzy ubezpieczyciele wyłączają

w najtańszych pakietach no-

wotwory przedinwazyjne, czyli

takie, które choć mają cechy

złośliwości, to są ograniczone

do jednej tkanki, bez nacieków.

Często nie wypłaca się świad-

czeń w przypadku zachorowa-

nia na nowotwory rozpozna-

ne na wczesnym etapie, które

mają dobre lub bardzo dobre

rokowania, np. wycię-

cie raka skóry we

wczesnym

stadium jest

prostym

i mało kosz-

townym zabie-

giem i oznacza

całkowite wy-

leczenie bez ryzyka przerzu-

tów. Tak samo wykrycie raka

prostaty we wczesnym okre-

sie rozwoju daje bardzo dużą

szansę pełnego wyleczenia.

Zarówno w ING Życie, AIG, jak

i w Axa Życie nie będzie moż-

na liczyć na świadczenie, je-

śli ubezpieczony jest zarażo-

ny wirusem HIV. Nie jesteśmy

także chronieni przez pierw-

sze tygodnie trwania umo-

wy, czyli jeśli zachorujemy

w ciągu np. trzech pierwszych

miesięcy (okres zapisany jest

w warunkach umowy) opłaca-

nia składki, to niestety polisa

nie będzie mogła być zrealizo-

wana. Nie wchodzi także w grę

ubezpieczenie, które mogłoby

obejmować osobę już choru-

jącą lub z rozpoznanymi ob-

jawami.

Oczywiście wszystkie na-

leżne świadczenia mogą być

zrealizowane tylko na wniosek

chorego, ubezpieczalnia nie

zgłosi się do nas z pieniędzmi.

Wniosek może być tylko je-

den – jak przy każdym ubez-

pieczeniu należy dokładnie

przestudiować ogólne warun-

ki umowy i zastanowić się, czy

w naszym przypadku taka po-

lisa ma faktycznie sens inny,

niż tylko zapewnienie sobie

codziennego spokoju zgodnie

z przysłowiem, że strzeżonego

Pan Bóg strzeże.

Podstawa prawna

Art. 3, art. 12–13, art. 15, art. 18,

art. 21 ustawy z 22 maja 2003 r.

o działalności ubezpieczeniowej

(Dz.U. z 2003 r. nr 124, poz. 1151

ze zm.).

Więcej na ten temat

w programie

„Przepis na

prawo”

w sobotę od 15.15

PORADA

EKSPERTA

KATARZYNA SABIŁŁO

FUNDACJA LEGE PHARMACIAE

SHUTTERSTOCK

Strach przed rakiem jest

ogromny i powszechny. Dla-

tego wiele osób, oglądając

w telewizji przejmującą i su-

gestywną reklamę jednej

z ﬁrm ubezpieczeniowych,

pomyślało – a może i ja po-

winienem się ubezpieczyć na

wypadek zachorowania na

nowotwór? Na to pytanie nie

ma jednak prostej odpowiedzi.

Takie ubezpieczenie oferują

ING Życie, AIG oraz Axa Życie,

ale tylko w AIG polisa obejmu-

jąca zachorowanie na nowo-

twory funkcjonuje jako od-

dzielna oferta. W pozostałych

jest opcją dodatkową przy in-

nych ubezpieczeniach życio-

wych. Zwykle górna granica

wykupienia takiego ubezpie-

czenia wynosi 60 lat. Oczy-

wiście zanim towarzystwo

ubezpieczeniowe zechce nam

sprzedać pakiet, możemy zo-

stać skierowani na badania le-

karskie (zgodnie z prawem na

koszt ubezpieczalni).

Polisa obejmuje zazwyczaj

guzy złośliwe i niezłośliwe

mózgu, a lista możliwych no-

wotworów będzie się różnić

przy ubezpieczeniu dla kobie-

ty i mężczyzny. Cele ubezpie-

czenia to wsparcie ﬁnansowe

oraz dostęp do wielu świad-

czeń medycznych koniecznych

podczas długotrwałego, kosz-

townego i uciążliwego procesu

leczenia onkologicznego. Co

prawda, prywatne szpitale on-

kologiczne to wciąż w Polsce

margines, więc świadczenia

z polisy nie wydamy na przy-

śpieszenie procedury medycz-

nej na oddziale onkologicz-

nym, ale te środki ﬁnansowe

można przeznaczyć na pry-

watne konsultacje medyczne,

dodatkowe badania czy też np.

bezpieczenia na wypadek nowotworów to nowa,

ciekawa oferta dostępna na polskim rynku i na

pewno warto w takiej sytuacji mieć dodatkowe

zabezpieczenie ﬁnansowe. Mając jednak na względzie, że

środki z ubezpieczenia mają służyć głównie pokrywaniu

kosztów leczenia, należy pamiętać o istniejących w Polsce

ograniczeniach w dostępie do świadczeń zdrowotnych,

które nie są ﬁnansowane ze środków publicznych, czyli

tych, które moglibyśmy sﬁnansować sobie sami. Po

pierwsze, MZ i NFZ podtrzymują wadliwą prawnie

interpretację, że szpitale publiczne przed przekształceniem

nie mają prawa pobierać jakichkolwiek opłat od pacjentów.

W praktyce oznacza to, że pacjent onkologiczny, nie mogąc

skorzystać ze świadczenia gwarantowanego, np. z powodu

niespełnienia kryteriów włączenia do bezpłatnego

programu lekowego, ale mając wskazania do zastosowania

tego leczenia (wskazania terapeutyczne są często szersze

od wskazań programu lekowego), jest pozbawiony

możliwości leczenia, nawet gdy posiada środki własne, jeśli

najbliższy mu szpital prowadzący ten program jest akurat

szpitalem publicznym. Ani szpital, ani pacjent nie mogą

bowiem tego leku kupić. Co więcej, nawet jeżeli lek

zostanie nabyty przez pacjenta, to ten szpital i tak nie

może mu go podać. Taka interpretacja nie tylko dyskrymi-

nuje świadczeniodawców, ale przede wszystkim jest

szkodliwa społecznie. Po drugie, nawet jeśli pacjent

znajdzie placówkę – prywatną lub po przekształceniu

– która może lek kupić i podać, to nie poniesie on jedynie

kosztu zakupu samego leku. Będzie musiał z własnej

kieszeni opłacić całe świadczenie, łącznie z opieką

onkologa, które powinno być opłacone z jego składki

zdrowotnej. Jest to wynik drugiej błędnej i niekorzystnej

dla pacjentów interpretacji MZ i NFZ, według której

opłaty mieszane są nielegalne. Oznacza to, że pacjent,

nie mogąc skorzystać ze świadczenia ﬁnansowanego

ze środków publicznych, może być poddany terapii tylko

wtedy, kiedy pokryje ze środków własnych całe świadcze-

nie, a nie np. tylko koszt leku. Taka interpretacja

to wymuszanie podwójnej opłaty od pacjenta,

który najpierw uiszcza systematycznie składki

zdrowotne, a następnie musi płacić za całe

świadczenie z własnej kieszeni. Trzeba, niestety,

brać powyższe pod uwagę, zastanawiając się

nad zakresem i wysokością prywatnego

ubezpieczenia.

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 9–11 maja 2014 nr 89 (3730)

gazetaprawna.pl

P R AW O N A C O D Z I E Ń

Długa droga do ślubu

z cudzoziemcem

Maria Kuźniar

dgp@infor.pl

Sposób odzyskania paszpor-

tu w sytuacji opisanej przez

panią Annę jest regulowany

przez kodeks postępowania

karnego. Z przepisów wynika,

że zatrzymane rzeczy należy

zwrócić uprawnionej osobie

niezwłocznie po stwierdze-

niu ich zbędności dla toczą-

cej się sprawy. Co więcej, na

postanowienie dotyczące

zatrzymania rzeczy, a także

dowodów rzeczowych przy-

sługuje zażalenie, a to rozpa-

truje sąd rejonowy, w okręgu

którego toczy się postępowa-

nie. Odzyskanie paszportu,

bądź też wydanie nowego

jest tu kluczowe, gdyż każdy

obcokrajowiec, który pragnie

zawrzeć małżeństwo w Pol-

sce, jest zobowiązany do

przedstawienia dokumen-

tu stwierdzającego tożsa-

mość. Konieczne jest również

przedłożenie aktu urodzenia,

zarówno oryginału, jak i jego

tłumaczenia. Ponadto cudzo-

ziemiec musi przedstawić

kierownikowi urzędu cywil-

nego dokument, który prócz

jego danych osobowych i sta-

nu cywilnego powinien tak-

że zawierać stwierdzenie, że

zgodnie z prawem kraju, któ-

rego jest obywatelem, może

zawrzeć związek małżeński

w Polsce, z polskim obywa-

telem. Uwaga! Zaświadczenie

musi być imienne, w prze-

ciwnym wypadku będzie

uznane za nieważne.

Jeśli jednak uzyskanie ta-

kiego dokumentu napotyka

trudne do przezwyciężenia

problemy (np. gdy dany kraj

nie wydaje takich zaświad-

czeń), sąd może zwolnić cu-

dzoziemca od jego przedło-

żenia. Decyzję taką wydają

sądy rejonowe w drodze po-

stępowania nieprocesowe-

go (nie ma tu stron proceso-

wych, a sąd wyda nie wyrok,

lecz postanowienie) jedynie

na wniosek zainteresowa-

nego. Zanim jednak do tego

dojdzie, sąd ustala, czy na

podstawie prawa ojczystego

cudzoziemiec może zawrzeć

ślub. Jeśli zostaną zauważo-

ne sprzeczności między pol-

skimi przepisami a prawem

ojczystym, sąd może uznać,

że stanowi to nieusuwal-

ną przeszkodę do zawarcia

Pani Anna od kilku lat

jest w związku z imigrantem.

– Teraz chcemy wziąć ślub.

Niestety, jedyny dokument

tożsamości mojego

narzeczonego został

zatrzymany jako dowód

rzeczowy w śledztwie,

w którym jest on

poszkodowany. Ambasada

odmawia wydania nowego

dokumentu, dopóki stary

nie zostanie zniszczony,

ale ten z kolei wciąż jest

w posiadaniu prokuratury.

Czy jest jakiś sposób,

aby odzyskać paszport

i jakie jeszcze

dokumenty musimy

przedstawić, aby zostać

małżeństwem – pyta

czytelniczka.

małżeństwa. Zgodnie jednak

z przepisami taką przeszkodą

nie może być ani wyznanie,

ani zakazy religijne dotyczą-

ce małżeństw z osobami in-

nych wyznań, które obowią-

zują w danym państwie.

Wszystkie wymagane

dokumenty, które składa

w urzędzie obcokrajowiec,

muszą być przetłumaczone

na język polski przez tłuma-

cza przysięgłego, bądź też

za pośrednictwem polskie-

go konsula.

Nie można też zapominać,

że powinien on przedstawić

do wglądu w urzędzie rów-

nież kartę pobytu, a w razie

jej braku – wizę pobytową

(chyba że cudzoziemiec ko-

rzysta ze zwolnienia z obo-

wiązku wizowego). Jeśli nie

zna języka polskiego, musi

pojawić się w urzędzie sta-

nu cywilnego w towarzystwie

tłumacza przysięgłego języka,

którym się posługuje – w każ-

dym urzędzie dostępna jest

lista tłumaczy przysięgłych.

Odpowiednie dokumen-

ty musi przedstawić nie tyl-

ko obcokrajowiec, ale tak-

że obywatel polski. Przede

wszystkim jest to dowód

osobisty oraz skrócony od-

pis aktu urodzenia. Wdowy

i wdowcy powinni dołączyć

odpis aktu zgonu współmał-

żonka, a osoby rozwiedzio-

ne – skrócony odpis aktu

małżeńskiego z adnotacją

o rozwodzie lub sam wyrok

rozwodowy.

Małżeństwo może zostać

zawarte po upływie miesią-

ca od złożenia przez osoby

zamierzające je zawrzeć pi-

semnych zapewnień, że nie

wiedzą o istnieniu okolicz-

ności wyłączających zawarcie

związku. Kierownik urzędu

może zezwolić na zawarcie

małżeństwa przed tym ter-

minem, ale jedynie wtedy, je-

śli przemawiają za tym waż-

ne względy.

Podstawa prawna

PORADA

EKSPERTA

ANTONI SKORUPSKI

Kancelaria Adwokacka A. Skorupski

J. Kinczel S.C. z Rzeszowa

Art. 53–60 ustawy z 29 września 1986 r.

– Prawo o aktach stanu cywilnego

(t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 212, poz. 1264

ze zm.).

Art. 2–9 ustawy z 25 lutego 1964 r.

– Kodeks rodzinny i opiekuńczy

(t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788).

niniejszej sprawie istotne jest to,

czy zabezpieczony jako mogący

stanowić dowód w sprawie

paszport jest paszportem sfałszowanym

czy też jest to dokument wydany przez

uprawniony organ, a więc tym samym,

czy można się nim legitymować. Jeżeli

paszport nie jest sfałszowany, zasadne jest

złożenie do prokuratury wniosku o wydanie

zabezpieczonego w sprawie dokumentu.

Wniosek taki należy odpowiednio uzasad-

nić, wykazując, że dana osoba nie posiada

innego dokumentu potwierdzającego

tożsamość, posiadanie takowego jest

niezbędne do zawarcia związku małżeńskie-

go, a ambasada kraju danej osoby odmawia

wydania nowego dokumentu. Dopiero taki

wniosek należycie umotywowany może stać

się podstawą wydania przez prokuratora

postanowienia o zwrocie zatrzymanego

dokumentu. Oceniane będzie to również

przez pryzmat znaczenia zatrzymanego

paszportu dla ustalenia istoty przestępstwa,

wykrycia sprawcy lub udowodnienia mu

winy. To prokurator jako zwierzchnik

postępowania przygotowawczego czuwa

nad prawidłowością postępowania

z dowodami rzeczowymi. W razie odmowy

przez prokuraturę wydania wnioskowanego

dokumentu, przysługuje kierowane do sądu

zażalenie na postanowienie. Ambasada

zasadnie odmawia wydania nowego

paszportu bez potwierdzenia zniszczenia

poprzedniego, dlatego należy rozważyć

złożenie wniosku do ambasady o wydanie

innego dokumentu potwierdzającego

tożsamość. Zwrócić również należy uwagę

na okoliczności obiektywne prowadzonej

sprawy, w której partner czytelniczki jest

osobą pokrzywdzoną, mające wpływ na czas

trwania postępowania. Dopiero przez

pryzmat tych okoliczności należy oceniać

ewentualną nieuzasadnioną przewlekłość

postępowania.

Korzystasz czy nie, za użytkowanie wieczyste musisz zapłacić

Renata Żaczek

dgp@infor.pl

Jestem właścicielem mieszkania

(własność wydzielona) w budyn-

ku spółdzielczym. Budynek jest

usadowiony na działce budow-

lanej o powierzchni 2111 mkw.

Użytkuję tylko konieczną część

tej działki potrzebną do funk-

cjonowania obiektu (łącznie ok.

600 mkw., na co składa się grunt

pod budynkiem i pod chodnika-

mi, dojście do budynku, dojście

do śmietnika i powierzchnia pod

śmietnikiem). Pozostała część,

czyli około 1500 mkw. jest dla

mnie zbędna i nie użytkuję jej.

Jakie przedsięwziąć kroki, by się

uwolnić od niechcianego grun-

tu, a zatem i podatku – pyta pan

Franciszek.

Zakładamy, że pan Franciszek

posiada odrębną własność lo-

kalu wraz z udziałem w nie-

ruchomości wspólnej. W przy-

padku takiej formy własności

spółdzielczego lokalu miesz-

kalnego jest jego pełnym wła-

ścicielem, posiada pełne prawo

własności do swojego mieszka-

nia. Ponadto ma udział w nie-

ruchomości wspólnej, a więc

w gruncie oraz w częściach

budynku i urządzeniach słu-

żących do wspólnego użyt-

ku. Znaczy to, że każdy wła-

ściciel mieszkania ma udział

ułamkowy lub procentowy we

wspólnych częściach budyn-

ku i gruntu, na którym stoi.

Musi ponosić coroczną opła-

tę za użytkowanie wieczyste

od tej części gruntu. Koszty

użytkowania wieczystego są

zobowiązaniem o charakterze

cywilnoprawnym – ekwiwa-

lentem pieniężnym za moż-

liwość korzystania z gruntu

Skarbu Państwa lub jednost-

ki samorządu terytorialnego.

Jak wyjaśnia adwokat Maciej

Kijas, opłata za użytkowanie

wieczyste jest liczona od po-

wierzchni całej działki będą-

cej we współużytkowaniu wła-

ścicieli poszczególnych lokali

mieszkalnych. – Jeżeli budy-

nek znajduje się na nierucho-

mości mającej pod względem

prawnym i ewidencyjnym

powierzchnię 2111 mkw.,

to niestety współużytkownik

wieczysty nieruchomości jest

zobowiązany do ponoszenia

opłaty liczonej od powierzchni

całej działki w zakresie przysłu-

gującego mu udziału. Nie ma

znaczenia, że współużytkownik

wieczysty nie korzysta z czę-

ści nieruchomości. Mieszkań-

cy mają jednak prawo podjąć

kroki w celu np. wydzielenia

niepotrzebnej części gruntu

i jej sprzedaży. W wyniku ich

działania zostanie zmniejszona

opłata za użytkowanie wieczy-

ste w związku ze zmniejsze-

niem powierzchni nierucho-

mości wspólnej, a przy okazji

powyższa transakcja może

przynieść dodatkowe środ-

ki pieniężne z przeznacze-

niem na fundusz remontowy

– tłumaczy Maciej Kijas.

Podstawa prawna

Art. 72 ustawy z 21 sierpnia 1997 r.

o gospodarce nieruchomościami

(t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 102, poz. 651).

Redaktor prowadzący:

Barbara Grzywińska-Doktór,

barbara.doktor@infor.pl

SHUTT

ERSTO

Plik z chomika:

Pajak77

Inne pliki z tego folderu:

DGP_2014_03_20_kadry_i_place.pdf (2775 KB)
DGP_2014_07_22_firma_i_prawo.pdf (2342 KB)
DGP_2014_01_21_przewodnik_msp_leasing.pdf (522 KB)
DGP_2014_05_14_dotacje_unijne.pdf (361 KB)
DGP_2014_08_04_podatki_i_ksiegowosc.pdf (2859 KB)

DGP_2014_05_09_prawo_na_co_dzien.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: