Wykonywanie rentgenografii - notatki.pdf

(262 KB) Pobierz
WYKONYWANIE RENTGENOGRAFII
31-10-2014
BADANIE KOŚCI KOŃCZYNY GÓRNEJ
Wskazania
do badania kości kończyny górnej stanowią wszelkie zmiany, stwierdzone przy
bbadaniu klinicznym wrodzone lub nabyte nieprawidłowości tej okolicy lub dolegliwości
nasuwające podejrzenie w kierunku tych nieprawidłowości. Powodem skierowania na badania
może być ból kończyny, zaburzenia czynności stawów i mięśni, zniekształcenie kończyny, przebyty
uraz, swoiste i nieswoiste zmiany zapalne, zmiany zwyrodnieniowe kości i stawów itd.
Przeciwwskazania
do badania kości kończyny górnej w zasadzie nie istnieją. Jedynie w pewnych
przypadkach ciężki stan chorego może utrudniać lub uniemożliwiać badanie.
Przygotowanie chorego
polega na obnażeniu okolicy badanej, przy badaniu przedramienia często
wystarcza dostateczne podwinięcie rękawa. Należy usunąć z okolicy wszystkie ozdoby (branzolety,
zegarki, pierścionki).
Ochrona
polega na osłanianiu płatami gumy ołowiowej tułowia i gonad. Szczególne znaczenie ma
ochrona podczas zdjęć kończyny górnej wykonywanych w pozycji siedzącej. Gdy chory siedzi przy
stole do zdjęć układa kończynę badaną na kasecie leżącej na stole, to padające od góry promienie
mogą przenikać przez stół i padać na dolną część tułowia i gonady chorego.
Podczas wykonywania takiego takiego zdjęcia należy pod kasetę, bezpośrednio na stole, umieścić
płytkę ołowiową, a chorego ubrać w fartuch z gumy ołowiowej.
UŁOŻENIA W OBRĘBIE KOŚCI KOŚCZYNY GÓRNEJ
A. UŁOŻENIA W OBRĘBIE STAWU ŁOKCIOWEGO
1) ZDJĘCIE DŁONIOWO-GRZBIETOWE (AP) STAWU ŁOKCIOWEGO
Anatomia:
dalszy koniec kości ramiennej,
nadkłykcie przyśrodkowy i boczny kości ramiennej
główka kości ramiennej
bloczek kości ramiennej
bliższy koniec kości promieniowej
wyrostek łokciowy kości łokciowej
bliższy koniec kości łokciowej
Wskazania:
jest to zdjęcie podstawowe i powinno być wykonywane w każdej serii badań
radiologicznych
jeżeli stwierdzone zostaną jakiekolwiek nieprawidłowości, może być wskazane wykonanie
zdjęć w projekcjach uzupełniających
Ułożenie chorego:
chory siedzi na niskim stołku bokiem przy stole
ręka leży wyprostowana na stole, powierzchnią dłoniową zwrócona ku górze (AP)
staw łokciowy musi być całkowicie wyprostowany
ramię i przedramię musi przylegać całkowicie powierzchnią tylną do kasety
jeżeli stół jest za niski należy podłożyć pod staw podkładkę odpowiedniej grubości
najczęstrze błędy: ręka ułożona grzbietem do lampy, staw łokciowy nie jest ułożony na
poziomie stawu ramiennego
Unieruchomienie:
woreczek z piaskiem położony na przedramieniu
Kaseta:
18x24 ułożona poprzecznie i dzielona
literka w położeniu normalnym
szpara stawowa ułożona na środku kasety
Promień środkowy:
projekcja prostopadła
promień główny trafia 2cm poniżej środka linii łączącej nadkłykcie kości ramiennej
promień przebiega od przodu ku tyłowi przez szparę stawową
jeżeli wskutek zesztywnienia stawu nie można go całkowicie wyprostować, to promień
środkowy przebiego wzdłuż dwusiecznej kąta zawartego między ramieniem a
przedramieniem
Warunki techniczne:
odległość lampa-kaseta (OF) 80-100cm
bez kratki przeciwrozproszeniowej
ekran drobnoziarnisty
zdjęcie przy wstrzymanym oddechu
Ochrona:
gonady i tułów osłonięte fartuchem ochronnym, ważne szczególne u dzieci
pod kasetę kładziemy płytkę ołowiową
2) ZDJĘCIE BOCZNE STAWU ŁOKCIOWEGO (PROMIENIOWO-ŁOKCIOWE)
Anatomia:
nadkłykcie kości ramiennej
wyrostek łokciowy
wcięcie bloczkowe kości łokciowej
głowa kości promieniowej
przednia podściółka tłuszczowa
Wskazania:
jest zdjęciem podstawowym i powinno być wykonywane w każdej serii badań rtg łokcia
jeżeli stwierdzone zostaną jakiekolwiek nieprawidłowości, może być wskazane wykonanie
zdjęć w projekcjach uzupełniających
Ułożenie chorego:
chory siedzi na niskim stołku, bokiem przy stole
staw łokciowy zgięty pod kątem prostym
ramię i przedramię ułożone na stole, tak aby znalazły się na jednym poziomie ze stawem
ramiennym
dłoń ustawiona prostopadle do powierzchni stołu
kciuk ułozony tak, aby wskazywał w kierunku sufitu
najczęstrze błędy: kciuk nie jest skierowany do góry, stawy ramienny i łokciowy nie są
ustawione na jednym poziomie
Unieruchomienie:
woreczek z piaskiem ułożony na przedramieniu
Kaseta:
18x24 ułożona podłużnie do długiej osi ramienia lub przedramienia
szpara stawowa ułożona na środku kasety
literka odwrócona
Promień środkowy:
projekcja prostopadła
pada na staw łokciowy (nieco ku przodowi od nadkłykcia bocznego) i przebiega od strony
promieniowej ku stronie łokciowej
Warunki techniczne:
odległość lampa-kaseta (OF) 80-100cm
bez kratki przeciwrozproszeniowej
ekran drobnoziarnisty
zdjęcie przy wstrzymanym oddechu
Ochrona:
gonady i tułów osłonięte fartuchem ochronnym, ważne szczególne u dzieci
pod kasetę kładziemy płytkę ołowiową
Uwagi:
należy upewnić się, czy chory przed rozpoczęciem ekspozycji nie nawrócił ręki
ramię, łokieć i przedramię powinny znajdować się na tej samej płaszczyźnie
23-11-2014
Ogólne zasady przygotowania i ułożenia pacjenta
Wiele badań rentgenowskich wymaga specjalnego przygotowania poza pracownią i wyznaczenia
terminu badania. Wszystkie badania wymagają właściwego postępowania, aby jakość badannia i
szeroko pojęte dobro pacjenta nie były zagrożone
Większość badań narządów w obrębie jamy brzusznej i tworzących jej ściany żeber, kręgosłupa i
kości miednicy, wymaga oczyszczenia jelita grubego z mas kałowych i gazów. Cienie zawartości
jelita grubego mogą uczynić obraz rentgenowski całkowicie nieczytelny. W dniu poprzedzającym
badanie zaleca się lekkostrawną dietę lub też przyjęcie środków przeczyszczających. Termin
badania powinien być ustalany zgodnie z możliwościami organizacyjnymi zakładu radiologii, ale
musi często uwzględnić kolejność badań i odstęp czasu między nimi, a również cykle fizjologiczne
i stan chorego. Niektóre badania muszą być odłożone do czasu, aż stan pacjenta dostatecznie się
poprawi. I tak dla przykładu badania napromieniowujące jajniki powinny być wykonywane w
pierwszych dziesięciu dniach cyklu miesiączkowego, kiedy pacjentka najprawdopodobniej nie jest
w ciąży.
Przed wykonaniem zdjęcia pacjent powinien obnażyć badną część ciała, którą w wybranych
przypadkach przykrywa się prześcieradłem lub chustą. Faudy ubrania i znajdujące się w nim zamki
lub zapięcia dają dodatkowe cienie utrudniające interpretację zdjęcia.
Przed wykonaniem zdjęć czaszki i kręgosłupa szyjnego należy dopilnować, aby pacjent usunął
protezy zębowe, zdjął okulary, biżuterię lub perukę. Grube warkocze należy do zdjęcia
rozczesać.
Przed wykonaniem zdjęć ręki pacjent powinien zdjąć wszelkie ozdoby i zegarek. Przed
wykonaniem zdjęć klatki piersiowej należy zdjąć lub usunąć z pola zdjęcia korale, łańcuszki,
medaliki, itp. Długi włosy, bądź warkocze należy upiąć na głowie.
W przypadku pacjentów z opatrunkiem zasłaniającym okolicę badaną decyzję o usunięciu
opatrunku podejmuje się w porozumieniu z lekarzem opiekującym się pacjentem.
Ułożenie osoby badanej do zdjęcia oraz projekcja są zazwyczaj typowe, co jest ważne do
prawidłowej interpretacji zdjęcia. Ze względu na stan i ograniczone możliwości chorego
wprowadza się często modyfikację ułożeń, pamiętając nie tylko o technicznej jakości obrazu lecz
także oszczędzając osobie badanej stresu i bólu, narażenia na promieniowanie i działanie
czynników chorobotwórczych.
Badanego układa się możliwie najwygodniej, stosując odpowiednie woreczki, podkładki i podpórki.
Bardzo przydatne są uchwyty pozwalające ustawić kasetę w dowolnym położeniu. Można także
zastosować taśmy uciskowe montowane na krawędziach blatu stołu.
Do badania małych dzieci stosuje się różne urządzenia, by unieruchomić dziecko. Badanie małych
dzieci i osób pobudzonych wymaga czasem zastosowania środków uspokajających, a nawet
płytkiego znieczulenia ogólnego.
Ważne jest poinformowanie pacjenta o istocie i przewidywanym przebiegu badania, o czynnościach
jakie będzie miał do wykonania i czasem na przykład w tomografii uprzedzenie o przewidywanych
ruchach aparatu. W badaniach wymagających aktywnego udziału pacjenta należy przećwiczyć z
pacjentem wybrane czynności.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin