zaplecze 1.pdf

(62 KB) Pobierz
Zaplecze- współpraca ze środowiskiem lokalnym
Grupa I
Z doświadczeń wielu szkół wynika,że zwlekanie ze zwróceniem się o pomoc powodowało
eskalację problemu, podczas gdy szybka interwencja często zapobiega poważnym kłopotom.
Często korzystanie z takiej pomocy jest konieczne, bo nie wszystkie działania należą do zadań
szkoły. Czasem nawet konieczna jest interwencja, do której nauczyciele i pedagodzy nie mają
uprawnień.
Przepisy prawne określają w jakich sprawach szkoła powinna zwrócić się do sądu czy policji.
Problemem może być określenie co jeszcze w obszarze rozwiązywania problemów może zrobić
szkoła, a do czego szkoła zupełnie się nie nadaje. Głównym zadaniem szkoły, jako placówki
edukacyjnej i wychowawczej w tej kwestii jest prowadzenie edukacji na temat problemu przemocy.
Ważne jest również stworzenie zdrowego środowiska wychowawczego, dbałość o normy i zasady
współżycia uczniów, nauczycieli i rodziców.
Szkoła nadaje się do prowadzenia terapii jedynie pedagogicznej.
Współpraca z zewnętrznym środowiskiem nabiera znaczenia w sytuacjach, w których własne środki
nie wystarczają do rozwiązania pewnego problemu.
System zakłada, że żyjemy w sieci instytucji, które są zobowiązane do wzajemnej pomocy i
współpracy.
1. Działanie systemów zakłada poradzenie sobie z bezradnością i bezsilnością w
rozwiązywaniu trudnych problemów.
2. Działanie systemów zakłada, że robimy we własnym zakresie co w naszej mocy, jeżeli
problem przekracza nasze możliwości- sięgamy do zaplecza.
Grupa II
W przypadku rozwiązywania problemów przemocy bezradność jest bardzo prawdopodobna.
Zapewnienie sobie zaplecza jest niezbędnym elementem szkolnego systemu zwalczania przemocy.
Instytucje i osoby, które w sprawach agresji mogą pomóc szkole, to m.in.: władze lokalne,
szczególnie oświatowe, poradnie psychologiczno-pedagogiczne, ośrodki interwencji kryzysowej,
świetlica socjoterapeutyczna, sąd, policja, straż miejska, instytucje zajmujące się rozwiązywaniem
problemów alkoholowych, kuratorzy sądowi, pracownicy pomocy społecznej oraz różne
organizacje pozarządowe zajmując się problemami społecznymi.
Zanim zaczniemy współpracę:
1. Kontakty osobiste i dobra relacje bardzo usprawniają działania. Warto poznać osoby, z którymi
później będziemy współpracować. Pomocne będą warsztaty na terenie szkoły z przedstawicielami
poszczególnych instytucji. Przy okazji zwiększymy wiedzę na temat walki z przemocą wśród
nauczycieli.
2. Ocena rzeczywistych możliwości instytucji. Warto wiedzieć, czym faktycznie zajmuj się instytucja,
do której będziemy zwracać się o pomoc. Zapobiega to frustracji gdyż może okazać się, że
instytucja, do której zwracamy się o pomoc nie może nam pomóc.
3. Nie dajmy się zwieść pokusie rezygnacji z zaplecza ( „ nie ma sensu zwracać się o pomoc, bo i tak
nic nie robią”)
Ważne jest również poznanie możliwości szkoły. Szkoła powinna robić we własnym zakresie, to co
jest możliwe, a korzystała z pomocy, gdy rzeczywiście nie jest w stanie rozwiązać problemu.
Grupa III
Zaplecze dla nauczycieli
Poradnie psychologiczno-pedagogiczne, gdzie nauczyciele mogą uzyskać informacje w
określonej sprawie. Do zadań poradni należy między innymi „wspomaganie eukacyjnej i
wychowawczej funkcji szkoły”
Specjalistyczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne, są z reguły ukierunkowane na
specyficzny rodzaj problemów, np. profilaktyką uzależnień, terapią
ośrodki metodyczne, zadanie ich jest m.in. pomoc w doskonaleniu warsztatu pracy
nauczycieli, doskonalenia zawodowego, wspieranie ich rozwoju.
Placówki doskonalenia nauczycieli
Wszystkie te placówki prowadza działalności merytoryczną dla nauczycieli.
Istnieją inne aspekty problemów przemocy dzieci i młodzieży- prawne, medyczne czy socjalne.
Instytucje te odpowiedzialne są za rozwiązywanie problemów, mogą również służyć za źródło
informacji dla nauczycieli
policja
straż miejska
sąd i prokuratura
pomoc społeczna
fundacje i stowarzyszenia
Rodzice nie mogą być traktowani jako profesjonale zaplecze wychowawcze dla szkoły, są oni
jedynie elementem systemu szkolnego. Często rodzice sami potrzebują pomocy w sprawowaniu
opieki i wychowaniu.
Grupa IV
Często szkoła jest pierwszym zapleczem do którego zwracają się rodzice uczniów. Jest to miejsce,
w którym uzyskują pomoc, chociażby otrzymując informację do jakiej instytucji powinni się
zgłosić.
Poza szkołą powinno poszukać się placówki zajmującej się problemami agresji i przemocy w
rodzinie, na które szkoła ma niewielki wpływ. Dzieci wychowane w rodzinie, w której mają do
czynienia z agresja lub przemocą, stają się agresorami lub ofiarami przemocy w szkole.
Instytucje zajmujące się pomocą w tym zakresie:
specjalistyczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne zajmujące się przemocą domową
punkty interwencji kryzysowej
centra pomocy rodzinie
punkty konsultacyjne ds. rozwiązywanie problemów uzależnieni i przemocy w rodzinie
pełnomocnicy władz lokalnych lub komisje ds. profilaktyki i rozwiązywania problemów
alkoholowych
poradnie odwykowe, kluby AA
Wymienione placówki mogą pomóc rodzicom w zakresach:
udzielania informacji
interwencji
pomocy socjalnej
pomocy terapeutycznej
Instytucją pomagającą rodzinie jest również sąd rodzinny. Niestety w przypadkach przemocy lub
alkoholizmu konieczne jest natychmiastowe przerwanie procesu przemocy i procedury naprawcze.
Sąd jest ostatnim zapleczem dla rodziny oraz szansą na ocalenie zdolności opiekuńczych.
Grupa V
Pierwszym zapleczem, do którego może odwołać się szkoła szukając pomocy dla ucznia,
jest poradnia psychologiczno-pedagogiczna. Uczniowie mogą w niej w razie
konieczności skorzystać z bardziej specjalistycznych badań czy konsultacji. W poradni
mogą mieć swoje miejsce np. wymienione już grupy treningowe dla uczniów
agresywnych, grupy wsparcia dla ofiar przemocy rówieśniczej lub grupy
socjoterapeutyczne.
Istnieje również wiele innych ośrodków czy instytucji, w których mogą być prowadzone
podobne do wymienionych już wcześniej grupy treningowe dla uczniów lub grupy
socjoterapeutyczne.
Dzienne ośrodki socjoterapii
Kluby i świetlice środowiskowe
Kluby sportowe.
Wymienione instytucje mogą być istotnym wsparciem wychowawczym dla szkoły
w odniesieniu do uczniów z szeroko rozumianymi zaburzeniami zachowania, w tym
również z zachowaniami agresywnymi. Uczniowie ci najczęściej wychowują się w rodzinach
mniej lub bardziej dysfunkcjonalnych, więc warto umożliwić im przebywanie w takich
miejscach, które spełniają swoistą funkcje psychokorekcyjną; czy to przez prowadzenie
grupowych zajęć socjoterapeutycznych, czy tylko przez prawidłowe i sensowne
zorganizowanie czasu wolnego.
To samo dotyczy klubów sportowych, w których np. agresywni uczniowie mogą
wykorzystać swoją siłę i energię w sportowej rywalizacji i odnosić w niej sukcesy, ucząc się
jednocześnie podporządkowania przepisom i zasadom.
•Kuratorskie ośrodki pracy z młodzieżą
Do ośrodków tych kieruje się nieletnich na podstawie orzeczeń sądowych. Mogą
z nich korzystać także nieletni mający rodziców, wobec których orzeczono ograniczenie
władzy rodzicielskiej oraz jeżeli pozostają bez należytej opieki w czasie wolnym od zajęć lub
podczas pracy rodziców. Również gdy ze względu na cechy osobowości, sytuację życiową,
wymagają kontroli i pomocy. Funkcjami takich ośrodków jest: wychowanie, opieka i psychoterapia.
W strukturach resortu edukacji narodowej funkcjonują dwie kategorie placówek, których zadaniem
jest pomoc dzieciom i młodzieży zagrożonym demoralizacją lub niedostosowaniem społecznym.
Młodzieżowe Ośrodki Socjoterapii przeznaczone są dla uczniów przejawiających
zaburzenia emocjonalne, czyli dzieci, które nie potrafią funkcjonować w szkołach
masowych, mają problemy rodzinne, środowiskowe i wymagają wsparcia o charakterze
socjoterapeutycznym.
Młodzieżowe Ośrodki Wychowawcze przeznaczone są dla młodzieży charakteryzującej się
poważniejszymi zaburzeniami w funkcjonowaniu społecznym.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin