ZKlasa_nr1_2015_Szkola.pdf

(8854 KB) Pobierz

MAGAZYN DLA

NAUCZYCIELI

KWARTALNIK 01/2015

ISSN 2449-576X

Zrozumieć

ucznia

z zespołem

Aspergera

PSYCHOLOGIA

W EDUKACJI

Przygotuj

się na

e-podręcznik

CYFROWA SZKOŁA

Zabierz swoją

klasę na

wycieczkę

KONKURS Z KLASĄ

EDUKACJA WCZESNOSZKOLNA

SPIS TREŚCI

ZROZUMIEĆ UCZNIA

Z ZESPOŁEM ASPERGERA

TARGET

– DZIECKO

METODA

PROJEKTU

WIELKI SUKCES

E - KONFERENCJI!

PRZYGOTUJ SIĘ

NA E

PODRĘCZNIK

BEZ KREDY

ZAINTERESOWAĆ UCZNIA

–

ANGAŻUJĄCE PRACOWNIE

TEMATYCZNE

SZKOLNY

EVENT

ZDROWY

SKLEPIK SZKOLNY

AKTUALNOŚCI

EDUKACYJNE

NAUCZYCIEL I UCZEŃ

W SIECI

CZAS NA

KULTURĘ

EDUKACJA POWINNA

BYĆ OWOCNA

PANTOMIMA TO TWORZENIE

ŚWIATA

– ROZMOWA Z…

IRENEUSZEM KROSNYM

DŁUGA

PRZERWA

REDAKTOR NACZELNY

Jarosław Rybus

Z-CA REDAKTORA NACZELNEGO

Joanna Amelia Szczepaniak

REDAKTORZY PROWADZĄCY

Michał Durbas, Radosław Urban

WYDAWCA

Grupa Edukacyjna S.A.

ul. Wincentego Witosa 76, 25-561 Kielce

LISTY, PRENUMERATA, REKLAMA

Redakcja „Z klasą. Magazyn dla nauczycieli”

ul. Wincentego Witosa 76 , 25-561 Kielce, tel. 41 366 51 90

www.mac.pl, e-mail: zklasa@mac.pl

ZESPÓŁ REDAKCYJNY

Michał Durbas, Grażyna Jancik, Paweł Kawałek,

Piotr Kołaczek, Elżbieta Korzeniowska, Ewelina Kusiak,

Beata Pałac, Justyna Sobolak, Bartosz Świątek

KOREKTA

Jolanta Witkowska

REDAKCJA, SKŁAD I PRODUKCJA

Feniks Media Group

ul. Na Wierzchowinach 1D, 30-222 Kraków

www.feniksmedia.pl

Zastrzegamy sobie prawo skracania i adiustacji tekstów oraz zmiany tytułów.

Materiałów niezamówionych nie zwracamy. Przedruki z magazynu dozwolone

są wyłącznie za uprzednią pisemną zgodą wydawcy. Redakcja nie odpowiada

za treść reklam i ogłoszeń.

GRAFIKA NA OKŁADCE:

fotolia.com

Psychologia w edukacji

Z KLASĄ

Zrozumieć ucznia

z zespołem Aspergera

Tekst:

Justyna Sobolak

Na zespół Aspergera (ZA) choruje coraz więcej dzieci.

Jest to zaburzenie rozwoju, mieszczące się w spektrum

autyzmu. Praca z dzieckiem z ZA jest trudna, wymaga

cierpliwości, wiedzy, zrozumienia i dużego zaangażowania.

Zespół Aspergera po raz pierwszy

został zdiagnozowany w poło-

wie lat 80. XIX w., ale opisał go

dopiero w 1944 r. wiedeński

pediatra Hans Asperger,

to od

jego nazwiska pochodzi nazwa

zaburzenia. Potrzeba było jednak

kolejnych 50 lat, zanim zespół

Aspergera został sklasyfikowany

oficjalnie uznany za chorobę.

Dla zobrazowania tego, czym jest

ZA, warto przywołać porównanie,

jakim posłużył się amerykański

badacz, Van Krevelen. Zauważył

on, że dzieci autystyczne żyją we

10 zasad pracy

z uczniem

zespołem Aspergera:

10.

Chwal dziecko, kiedy tylko jest ku temu okazja.

Dziel zadania na małe jednostki.

Staraj się zachęcać do kontaktów z rówieśnikami.

Wyznacz ramy czasowe mówienia o swojej pasji.

Wykorzystaj zainteresowania do zrozumienia przez dziecko

nowych treści.

Ucz dziecko, jak opanować stres.

Kontroluj to, co dziecko zapisuje w zeszycie.

Z rodzicami kontaktuj się bezpośrednio, nigdy przez ucznia.

Wykazuj się cierpliwością w pracy z uczniem.

Nie działaj sam. Szukaj pomocy u pedagoga szkolnego

i w placówkach psychologiczno-pedagogicznych.

własnym świecie, podczas gdy

dzieci

zespołem Aspergera żyją

w naszym świecie, ale na swój

własny sposób.

Życie według schematów

W porównaniu do dzieci auty-

stycznych, te

zespołem Asperge-

ra mają lepiej rozwinięte zdol-

ności poznawcze

język. Często

używają nieadekwatnego do

wieku, specjalistycznego słownic-

twa. Ich język jest pedantyczny,

encyklopedyczny, pozbawiony

mowy potocznej. Dzieci

mają także ograniczony, wręcz

obsesyjny, zakres zainteresowań.

Oscylują one wokół różnych

dziedzin, począwszy od matema-

tyki, astronomii, historii, geografii,

po muzykę czy film. Wokół swoich

zainteresowań dzieci kierują każ-

dą rozmowę

zabawę. Osoby

charakteryzują też słabo rozwinię-

te zdolności społeczne. Reagują

ironii, nie śmieją się

żartów, nie

potrafią bawić się na niby. Mają

także kłopot

prawidłowym od-

czytywaniem mowy niewerbalnej:

gestów, mi-

miki, tonacji

Najważniejszą rolą nauczyciela jest

głosu.

zapewnienie dziecku choremu na ZA

poczucia bezpieczeństwa, a to poczucie

daje mu rutyna. Działania powinny

skupiać się (…) na zapewnieniu uczniowi

przewidywalnego otoczenia.

nieadekwatnie do sytuacji towa-

rzyskiej, mają trudności

nawią-

zywaniem relacji, nie potrafią

bawić się w grupie. Funkcjonowa-

nie

w społeczeństwie dodatkowo

utrudnia im problem

myśleniem

abstrakcyjnym. Osoby

tym za-

burzeniem nie rozumieją metafor,

(Nie)grzeczne

dzieci

Z badań

wynika, że

ZA występu-

je częściej niż autyzm

częściej

dotyka chłopców. –

Podłoże

tego zaburzenia nie jest do końca

znane. Wiadomo na pewno, że

nie jest nim proces wychowawczy.

Mówiąc o dzieciach z ZA, często

używamy określeń „niegrzeczne

dzieci”, „dzieci niewychowane”.

Psychologia w edukacji

Z KLASĄ

Typowe objawy zespołu Aspergera:

trudności

z odczytaniem

gestów,

mimiki,

tonacji głosu

używanie

specjalistycznego

słownictwa

obsesyjny

zakres

zainteresowań

słabo rozwinięte

zdolności

społeczne

edukacji, ale też osobami bardzo

ważnymi, ponieważ wprowadzają

je w otoczenie społeczne w szkole.

Dlatego wiedza na temat dziecka

z zespołem Aspergera jest bardzo

istotna, żeby prowadzić proces edu-

kacji

– zwracała uwagę podczas

e-konferencji Wioletta Sabat.

Trudne początki

Pamiętajmy, że każde

dzieci

cierpiących na ZA jest inne.

Nawet typowe objawy choroby

mogą u różnych dzieci manife-

stować się na rozmaite sposoby.

Dlatego ważne jest, by proces

edukacyjny rozpocząć od po-

znania dziecka. Warto porozma-

wiać z rodzicami dziecka oraz

dokładnie zapoznać się z opinią

wystawioną przez poradnię

psychologiczno-pedagogiczną.

Takie spotkanie powinno być

odpowiednio wcześniej zaaran-

żowane. Trzeba przygotować

się do niego, zapoznając się

literaturą dotyczącą choroby.

Dzięki temu

rozmowy uda się

wydobyć informacje najcen-

niejsze

punktu widzenia pracy

uczniem. Bardzo istotne jest

także spotkanie

samym dziec-

kiem. Dobrze to zrobić przed

rozpoczęciem roku szkolnego –

oprowadzić dziecko po szkole,

wspólnie wybrać dla niego

ławkę w klasie, a w trakcie roku

szkolnego pilnować, by nikt nie

zajął mu wybranego wcześniej

miejsca.

Rutyna daje bezpieczeństwo

Najważniejszą rolą nauczycie-

la jest zapewnienie dziecku

choremu na ZA poczucia bezpie-

czeństwa,

to daje mu rutyna.

Działania powinny skupiać się

więc przede wszystkim na za-

problemy

z rozumie-

niem metafor,

ironii

problemy

z myśleniem

abstrakcyjnym

trudności

z nawiązywaniem

relacji

brak

umiejętności

zabawy w grupie

przejaw inteligencji

charakteru

dziecka. Zdarza się, że niepokojące

objawy wyłapują dopiero na-

uczyciele lub logopeda, podczas

badań przesiewowych w przed-

szkolu. –

W wieku niemowlęcym

i wczesnodziecięcym dzieci z ZA

są nieprawidłowo diagnozowane,

a częstym tego powodem jest nie-

pełny obraz zaburzeń. Wiek przed-

szkolny natomiast to czas, w którym

zauważalne są zmiany w rozwoju

mowy i za-

chowaniach

Nauczyciele są dla dziecka z zespołem

społecznych.

Aspergera przewodnikami w świecie

Wczesne

edukacji, (…) wprowadzają je w otoczenie

zdiagnozowa-

nie dzieci z ZA

społeczne w szkole.

daje możli-

ZA diagnozuje się zwykle później

wość podjęcia wczesnej terapii

niż autyzm. Podejrzewa się go do-

logopedycznej. Obszarami, które

piero na etapie wczesnoszkolnym.

wymagają szybkiej interwencji, są

Początkowo objawy tego zabu-

przede wszystkim mowa i komu-

rzenia są brane przez rodziców za

nikacja. Warto zaznaczyć, że bez

Pamiętajmy, że proces wychowa-

nia nie jest przyczyną zespołu

Aspergera

– mówiła podczas

e-konferencji „Uczyć

zrozumieć

dziecko z zespołem Aspergera”

Wioletta Sabat, pedagog

socjo-

terapeutka, prowadząca treningi

umiejętności społecznych dla

osób

zespołem Aspergera

(wszystkie dotychczasowe odcinki

e-konferencji dostępne są na stro-

nie:

www.ekonferencje.mac.pl).

komunikacji językowej trudno jest

rozwijać kompetencje społeczne

i emocjonalne

– mówi logopeda

Aleksandra Tymoczko.

Poznać

zrozumieć

Jeśli pojawią się podejrzenia,

że dziecko może cierpieć na ZA,

nauczyciel powinien zasugero-

wać rodzicowi wizytę w specja-

listycznej poradni. Nigdy jednak

nie powinien próbować stawiać

diagnozy samodzielnie. Inaczej

jest w przypadku dzieci

z cho-

robą już zdiagnozowaną. Jeśli

dowiemy się, że do naszej klasy

będzie uczęszczała osoba

tym

zaburzeniem, należy odpowiednio

przygotować się na spotkanie

takim dzieckiem

jego rodzica-

mi lub opiekunami. –

Nauczyciele

są dla dziecka z zespołem Asper-

gera przewodnikami w świecie

pewnieniu uczniowi przewidy-

walnego otoczenia (np. dopilno-

wanie, by w klasie ucznia z ZA

plan lekcji nie ulegał zmianom).

Unikajmy też robienia dzieciom

niespodzianek. Dzieci chore na

ZA mają skłonność do obsesyj-

nego zamartwiania się. Powinny

także być odpowiednio wcześnie

przygotowane na każdą, nawet

najmniejszą zmianę. Równie

istotne jest opracowanie odpo-

wiednich metod nauczania. Na-

uczyciel musi nauczyć dziecko

reguł, obowiązujących podczas

lekcji, ale jednocześnie doceniać

wiedzę, którą uczeń już posia-

da. Można np. wyznaczyć jeden

dzień w miesiącu lub w tygo-

dniu, w którym dziecko będzie

opowiadało

swojej pasji albo

przygotowywać ćwiczenia dla

dziecka

ZA w taki sposób, by

wiązało się to

jego zaintereso-

waniami. W ten sposób chęt-

niej będzie ono wykonywało

zadania. Polecenia wydawane

uczniowi

Aspergerem powin-

ny być jasne,

zadania

dzielone

na małe

jednostki

podparte

wieloma

wskazów-

kami.

Wymagające

dzieci

W pracy

dzieckiem

nauczyciel nie powi-

E-konferencja

pt. „Uczyć i zrozumieć dziecko

z zespołem Aspergera”, jak

również pozostałe e-konferencje,

można obejrzeć na stronie

www.ekonferencje.mac.pl

nien pozostawać sam. Pomocy

powinien szukać u pedagoga

szkolnego, kolegów posiada-

jących doświadczenie w

pra-

chorymi na ZA,

także

w placówkach psychologicz-

no-pedagogicznych. Dobrze

jest również sięgać po fachową

literaturę

przede wszystkim

współpracować

rodzicami

dziecka. –

Ważne, aby nauczyciel

zapraszał rodzica do bezpo-

średniego kontaktu ze szkołą,

a także ustalił formy współpracy

z rodzicem. Może to być spotka-

nie raz w tygodniu, koresponden-

cja e-mailowa czy też np. zeszyt

korespondencji (…). Dzięki tym

informacjom rodzic będzie mógł

odpowiednio pracować nad pro-

blemem, który pojawi się w szko-

– podpowiadała podczas

e-konferencji Wioletta Sabat.

Raport

Z KLASĄ

Target* – dziecko

Naukowcy alarmują, że każde dziecko w Polsce ogląda

reklamy przeciętnie przez 3 godziny tygodniowo. Dzieci

szczególnie szybko i mocno ulegają wpływom przekazów

reklamowych. Jakie są tego skutki i czy można się przed

tym bronić?

Według raportu firmy badaw-

czej PMR Research* polski

rynek produktów dla dzieci

na koniec 2014 roku osiągnął

wartość 8,7 mld złotych. W Pol-

sce populacja dzieci i młodzie-

ży do 18. roku życia liczy pra-

wie 11,5 miliona osób. To duża,

chłonna grupa konsumentów.

Nie dziwmy się więc, że tak

wiele reklam kierowanych jest

właśnie do tego środowiska.

A będzie ich coraz więcej.

Dlaczego dzieci lubią oglądać

reklamy?

Forma reklam, czyli muzyka,

szybki montaż, bezpośred-

nie zwroty do widza, a także

kolorowe, atrakcyjne miej-

sca bardzo silnie oddziałują

na podświadomość dziecka.

Reklamy są ponadto tworzo-

ne w ten sposób, że nie wy-

magają długiej koncentracji.

O ile osoba dorosła, oglądając

reklamę, rozumie, że spot

powstał po to, by zachęcić do

zakupu danego produktu czy

usługi, o tyle dziecko (zwłasz-

cza małe) traktuje informacje

zawarte w reklamie w sposób

dosłowny.

Nieświadome zagrożenie

Dlaczego nadmierne ogląda-

nie reklam przez dzieci może

być niebezpieczne? Nie tylko

dlatego, że reklamy rozbudza-

ją nadmierne potrzeby posia-

dania. Wpływają również na

kreowanie systemu wartości,

w którym dobra materialne

są na pierwszym miejscu.

Dr Barbara Lulek z Wydziału

Pedagogicznego Uniwersytetu

Rzeszowskiego zwraca uwagę

jeszcze na jedno niebezpie-

czeństwo: –

Reklamy czasem

odwołują się do potrzeb i emo-

Tekst:

Beata Pałac

*Target

w języku angielskim oznacza cel.

W języku marketingowym to

również grupa docelowa, do której

kieruje się przekaz reklamowy.

wpływa na rozwój najmłod-

szych. Zazwyczaj najlepiej

sprzedającymi się i najsilniej

reklamowanymi zabawkami

są te, które nie wymagają od

dziecka prawie żadnej kre-

atywności. Same jeżdżą, wyda-

ją dźwięki, wabią błyskającymi

światełkami. To stawia dziecko

w pozycji biernego obserwa-

tora, a nie aktywnego uczest-

nika zabawy. Poza tym

reklamy promują

postawy materia-

listyczne. Dzieci,

które taką postawę

prezentują, są bar-

dziej nieszczęśliwe,

skłonne do depresji,

mają niższą samo-

ocenę i wykazują więcej

symptomów lękowych.

Remedium na reklamę

W dzisiejszym świecie całko-

wite odizolowanie młodego

człowieka od przekazu rekla-

mowego wydaje się niemoż-

liwe. Jak zatem uchronić go

przed negatywnymi skutkami

reklam? –

Dorośli powinni

rozmawiać ze swymi pociechami

i informować je, czemu służy re-

(…) szczególnie podatną na wpływy reklam

i ukrytą w nich perswazję grupą odbiorców

są dzieci w wieku przedszkolnym

i wczesnoszkolnym.

cji rodziców, np. sugerując, iż

ich miłość do dziecka objawiać

się powinna poprzez kupienie

mu reklamowanego produktu

– mówi.

Stowarzyszenie Dziecko Bez

Reklamy wyjaśnia, w jaki

sposób przekaz reklamowy

jeśli pozwolimy, aby same

zdecydowały, na co wyda-

dzą swoje pieniądze, będą

miały szansę doświadczyć,

jak trudno jest podjąć taką

decyzję. Dowiedzą się wówczas

także, że każdy zakup oznacza

określony koszt, w tym być może

również rezygnację z zakupu

pewnych przedmiotów –

radzi

Barbara Roehrborn z Fundacji

Rozwoju Dzieci im. Jana Amosa

Komeńskiego.

Kolejnym sposobem ochro-

ny dzieci przed negatywnym

oddziaływaniem reklam jest

konsekwentne pokazywanie

im grani-

cy między

Zazwyczaj najlepiej sprzedającymi się

i najsilniej reklamowanymi zabawkami są

światem wy-

kreowanym

te, które nie wymagają od dziecka prawie

w reklamach

żadnej kreatywności. (…) To stawia

a światem

dziecko w pozycji biernego obserwatora,

realnym.

Reklamy

a nie aktywnego uczestnika zabawy.

budują

prosty zwią-

klama. Warto również uświada-

zek przyczynowo-skutkowy:

miać im, że nie wszystkich stać

„Jeśli kupisz ten produkt, to

na określone produkty i że nie

będziesz szczęśliwy”. Dlatego

świadczy to o mniejszej wartości

bardzo istotne jest, aby dzieci

takich osób. Starszym dzieciom

poznawały inne sposoby na

często daje się kieszonkowe –

doświadczanie przyjemnych

uczuć, niż pokazywane w re-

klamach. Dzieci powinny same

przekonać się, że istnieje

szczęście i wspaniały świat –

poza tym wykreowanym przez

reklamy. Można to osiągnąć

na przykład poprzez wspólną

zabawę, spacer, uprawianie

sportu.

Nie uda nam się całkowicie

odizolować dzieci od reklam.

Zróbmy jednak wszystko, by

wpływ przekazów reklamo-

wych na nasze pociechy był

jak najmniejszy. Możemy to

osiągnąć poprzez ogranicze-

nie czasu oglądania telewizji,

przełączanie na inny kanał

w czasie bloków reklamowych,

a przede wszystkim poprzez

poświęcenie młodemu czło-

wiekowi większej ilości czasu

i uwagi. To zawsze najlepsza

metoda.

Przypisy:

*Rynek produktów dla dzieci w Polsce 2014. Ana-

liza rynku i prognozy rozwoju na lata 2014-2019.

Plik z chomika:

Grazia66

Inne pliki z tego folderu:

ZKlasa_nr1_2015_Szkola.pdf (8854 KB)
ZKlasa_nr1_2015_Przedszkole.pdf (9523 KB)

ZKlasa_nr1_2015_Szkola.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: