Czołg Typ 1 Chi-He 1941.pdf

(16715 KB) Pobierz
JAPONIA
Technika lądowa
BROŃ
Czołgi
1941
Czołg Typ 1 Chi-He
Dane taktyczno-techniczne
Typ 1 Chi-He. Typ:
czołg średni.
Prototyp:
1941.
Producent:
Mitsubishi i Arsenał Sagami.
Lata
produkcji:
1942-1945.
Wyprodukowano:
601 eg-
zemplarzy.
Długość maksymalna:
5,73 m.
Szero-
kość:
2,33 m.
Wysokość:
2,42 m.
Prześwit:
42 cm.
Masa bojowa:
17,2 t.
Opancerzenie:
kadłub: przód
50 mm, boki 25 mm, tył 20 mm, wieża 25 mm.
Jed-
nostka napędowa:
dwunastocylindrowy silnik rzę-
dowy, wysokoprężny, chłodzony cieczą Mitsubishi
Type 100 o mocy 240 KM (176,6 kW) przy 2000
obr./min.
Prędkość maksymalna:
44 km/h.
Zasięg:
210 km.
Pokonywanie przeszkód:
wzniesienia 35º,
rowy 250 cm, brody 100 cm.
Uzbrojenie:
działko
Typ 1 kalibru 47 mm z zapasem amunicji 120 poci-
sków i dwa karabiny maszynowe Typ 97 kalibru 7,7
mm w kadłubie i w wieży z zapasem amunicji 4035
pocisków.
Załoga:
5 osób (dowódca, kierowca,
strzelec, celowniczy i ładowniczy).
W
1937
roku do uzbrojenia armii japońskiej
wprowadzono czołg średni
Typ 97 Chi-Ha.
W 1938 i
1939 roku jednostki uzbrojone w te czołgi wzięły udział
w walkach nad jeziorem Chasan i rzeką Chałchyn-Goł.
Starły się tam z radzieckimi czołgami T-26 i BT. Walki
te wykazały że używane przez Japończyków armaty
czołgowe są już przestarzałe i nie są w stanie sku-
tecznie zwalczać pojazdów opancerzonych. Proble-
mem było także przegrzewanie się silników. W
1940
roku powstał prototyp zmodernizowanej wersji czołgu
Typ 97 oznaczonej jako
Typ 97 Shinhoto Chi-Ha.
Miał on nową, powiększoną wieżę z nowoczesną ar-
matą czołgową Typ 1. Zmodyfikowano także i wydłu-
żono tylną część kadłuba pancernego dzięki czemu
polepszyło się chłodzenie silnika.
2
W roku
1941
pojawiła
się kolejna modyfikacja Chi-ha -
czołg
Typ 1 Chi-He
(Shu Sensha
2601 Gata Chi-He), czyli „szósty
(czołg) średni" z pogrubionym do
50 mm pancerzem czołowym.
Kadłub tego pojazdu był spawa-
ny. Konstrukcję kadłuba Chi-he
uproszczono, eliminując wystają-
ce elementy, sprzyjające przebi-
janiu pancerza pociskami artylerii
przeciwnika. Zniknęły wypukła
kopułka kierowcy z przodu i ża-
luzje boczne, powiększono na-
tomiast wieżę czołgu, która uzy-
skała teraz znacznie rozbudo-
waną tylną niszę i pogrubiony
pancerz czołowy. Zracjonalizo-
wano także kształt górnej płyty
czołowej, która została spłasz-
czona. Wieża miała standardową
wieżyczkę dowódcy z wozu
Shinhoto Chi-Ha, przyrządy ob-
serwacyjne po bokach i tylny
właz. W powiększonej wieży
znalazło się miejsce dla zwięk-
szonej obsługi działa. Załogę
wozu stanowiło teraz
pięciu
czołgistów:
mechanik-kierowca i
strzelec w przedziale kierowania,
oraz celowniczy, ładowniczy i dowódca - w wieży. Odciążenie dowódcy z obowiązków przejętych przez celowniczego
znacznie usprawniło pracę działonu i zwiększyło zdolność przeżycia czołgu na polu walki, pozwalając dowódcy sprawniej
dostrzegać i analizować zmiany zachodzące na polu walki. Grubszy pancerz i powiększona o stanowisko piątego członka
załogi wieża musiały doprowadzić do zwiększenia masy pojazdu. Ponieważ jednak przyrost ten wyniósł zaledwie 1,5
tony, jednoczesna wymiana silnika na 240-konny zniwelowała go z naddatkiem - nowy czołg był szybszy od Chi-Ha. Nie
uległy natomiast widocznym zmianom ani układ przeniesienia napędu, ani zawieszenie czołgu.
Chi-he uzbrojony był nadal w
47 mm armatę
Typu 1
z lufą długości 48 kalibrów, choć samo działo
uległo pewnym modyfikacjom. Ulepszono oporopow-
rotnik armaty, jej mechanizm zamkowy i spustowy, a
także zmodyfikowano lufę, wprowadzając przewód z
gwintem 16-bruzdowym. Zamek armaty ulepszono,
stosując wzmocniony kurkowy mechanizm uderzenio-
wy, redukujący liczbę niewypałów. Hydrauliczny opor-
nik i sprężynowy powrotnik, zostały usprawnione i za-
bezpieczone grubiej opancerzoną osłoną. Jednostka
ognia czołgu Chi-he liczyła
120 nabojów,
zarówno z
granatem przeciwpancernym o masie 1,52 kg, jak i z
granatem odłamkowo-burzącym o masie 1,4 kg. Po-
cisk przeciwpancerny wystrzeliwany z tej armaty z
prędkością początkową
826 m/s
był w stanie z odle-
głości około 500 metrów przebić pancerz o grubości
68-70 mm, natomiast z odległości kilometra pancerz 42-milimetrowy.
Podobnie jak w poprzednich czołgach jarzmo działa umożliwiało precy-
zyjne naprowadzanie poziome w zakresie 15° bez obracania wieży.
Pojawił się jednak mechanizm podniesienia i celowniczy nie musiał już
kucać, ani stawać na palcach, by podnosić lub opuszczać lufę. Piono-
wy kąt ostrzału wynosił od -11° do +17°. Uzbrojeniem dodatkowym były
dwa czołgowe karabiny maszynowe Type 97 z których jeden zamoco-
wany był z tyłu wieży, a drugi obok kierowcy.
Prawdziwą rewolucją w konstrukcji Chi-He było jednak seryjne
wyposażenie wszystkich czołgów w
radiostacje pokładowe
- pojazdy
plutonów pancernych nie były już zdane całkowicie na zawodną w dy-
mach, mgle, czy w nocy sygnalizację optyczną, którą radiowe rozkazy
z góry przesyłał w dół dowódca plutonu, jedyny posiadacz radiostacji.
Firma Mitsubishi i Arsenał Sagami rozpoczęły seryjną produkcję czołgów Chi-he, nie zaprzestając jednak budowy Shinho-
to Chi-ha. Ogółem od
1941
do
1945
roku miano wyprodukować
601
tych pojazdów.
3
W oparciu o konstrukqe Shinhoto Chi-Ha i Chi-He budowano także
wozy dowodzenia typu Ka-so,
z dodatko-
wymi radiostacjami w wieży. Doświadczenia z użycia bojowego pojazdów Shi-Ki zaowocowały umieszczeniem na wieży
atrapy armaty, dzięki czemu czołg dowodzenia nie wyróżniał się zewnętrznie od innych czołgów na polu walki. Ka-So
uchodzi często za odmianę czołgu Shinhoto Chi-ha, choć jego charakterystyczny, uproszczony kadłub jasno dowodzi
pochodzenia od Chi-He. W Chinach i w samej Japonii czołgi Shinhoto Chi-Ha i Chi-He pozostawały na uzbrojeniu aż do
lat 1960.
Na podwoziu Chi-He zbudowano w roku
1942
„artyleryjski"
czołg średni Typu 2 Ho-i („artyleryjski pierwszy") o masie 16,7 t, uzbro-
jony w
krótkolufową 75 mm armatę Typu 99.
Armata ta, o lufie dłu-
gości 23 kalibrów, usytuowana została w wysokiej, nitowano-spawanej
wieży z dużym tylnym lukiem, osłoniętej pancerzem o grubości 20-35
mm. Prędkość początkowa granatu odłamkowo-burzącego o masie
6,575 kg wynosiła 445 m/s. Oporopowrotnik armaty zamontowano nad
lufą. Użycie wysokiej wieży sprawiło, że wysokość pojazdu wzrosła do
2580 mm, zaś konieczność pomieszczenia sporego zapasu amunicji
wymusiła zmniejszenie zbiorników paliwa, przez co jego zasięg działa-
nia zmniejszył się do 100 kilometrów. Średni czołg „artyleryjski" Typu 2 stworzono z myślą o jego użyciu w charakterze
ruchomego środka bezpośredniego wsparcia artyleryjskiego dla nacierającej piechoty i czołgów liniowych. Nie sposób
przeoczyć analogii do sposobu użycia niemieckich dział szturmowych. Wkrótce zresztą to właśnie przykład niemiecki
położył kres ich produkcji po wytworzeniu zaledwie 33 pojazdów. Pojawienie się w uzbrojeniu Armii Cesarskiej znacznie
tańszych dział samobieżnych, o uproszczonej konstrukcji sprawiło, że Ho-i stał się kosztownym przeżytkiem.
4

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin