ped porównawcza.docx

Cele pedagogiki porównawczej według Frątczaka:

1.    cel poznawczy:

·      poznanie warunków i czynników determinujących systemy edukacyjne

·      poznanie kierunków i tendencji ewolucji i prognozy edukacji na świecie

2.    cel praktyczny:

·      opanowanie umiejętności analizy i wartościowania o charakterze porównawczym

·      opanowanie umiejętności obserwacji wybranych zjawisk edukacyjnych w szkołach i innych placówkach,
w których edukacja stanowi pewien zakres działalności

·      opanowanie umiejętności projektowania odpowiednich struktur organizacyjnych i czynnościowych dla modernizacji i innowacji określonych dziedzin edukacji

3.    cel wychowawczy:

·      kształtowanie postaw przyjaźni międzynarodowej i gotowość współpracy

·      kształtowanie postaw wobec różnych kultur i tendencji edukacyjnych w poznawanych państwach

Cele pedagogiki porównawczej według Pęcherskiego:

Celem pedagogiki porównawczej jest uchwycenie prawidłowości w kształtowaniu się i rozwoju systemów oświatowych, określeniu tendencji zmian w tych systemach oraz kierunków, w jakich zmiany te zmierzają, a także wyjaśnienie ich przyczyn na podstawie porównywania działania (funkcjonowania) i efektywności systemów oświatowych działających w różnych krajach i w różnych warunkach.

Cele te można osiągnąć przez:

·      aktywne uczestnictwo w wykładach i ćwiczeniach

·      krytyczno – analityczne studium literatury podstawowej oraz uzupełniającej

·      obserwacje struktur i zjawisk edukacyjnych i czynników determinujących je

·      samodzielne, indywidualne i zespołowe wykonywanie ćwiczeń

Funkcje pedagogiki porównawczej:

1.    według Pęcherskiego:

·       poznawcza – dostarczanie wiedzy o szkolnictwie w innych krajach

·       wartościująca – wprowadzanie najbardziej wartościowych rozwiązań

·       inspirująca – podejmowanie nowych działań oświatowych

·       integracyjna – porozumiewanie się z osobami zajmującymi się szkolnictwem

·       prognostyczna – planowanie oświatowe, pilotowe badanie zjawisk

2.    według Wilocha:

·      integrująca – rozległe widzenie zjawisk wychowawczych w szeroko rozumianych związkach z przekraczaniem stawianych sobie granic, nawiązywanie kontaktów ze specjalistami w celu dokonania syntezy badanego zjawiska

·      wartościująca – wartościowanie zmierzające do dogłębnej syntezy zjawiska, mające na celu uniknięcie pomyłek i zafałszowań

·      inspirująca – kształtowanie aktywnej postawy wobec danej rzeczywistości wychowawczej

3.    według Śliwerskiego:

·      teoretyczna – wnoszenie wiedzy do innych nauk

·      praktyczna – podanie istotnych i możliwych do wykorzystania informacji na temat rozwiązania określonego problemu w różnych krajach

·      prognostyczna – prognozowanie przyszłego rozwoju, wyznaczanie określonych trendów i tendencji w zakresie kształcenia

·      międzynarodowo – integracyjna – przyczynianie się do międzynarodowego poznania i zrozumienia, ukazywanie wyjątkowości zjawisk edukacyjnych

·      propedeutyczna – zwiększanie kompetencji teoretyczno – metodycznych i praktyczno – pedagogicznych nauczycieli i pracowników pedagogicznych

Zadania pedagogiki porównawczej:

·      zbieranie wiadomości o ustrojach szkolnych i pozaszkolnych oraz danych statystycznych charakteryzujących różne systemy wychowania i nauczania

·      opracowanie monografii poszczególnych ustrojów wychowania i nauczania

·      wykrywanie tego co jest wspólne we wszystkich ustrojach, a więc zmierzanie do odkrycia pewnych zasad budowy i prawidłowości ich rozwoju

·      opisywanie, wyjaśnianie, rozwijanie i upowszechnianie wiedzy o systemach oświatowych oraz ideach
i problemach edukacji na świecie

·      porównywanie różnych ustrojów