Pieśni miłosne VI Dalajlamy przekł Janusz Krzyżowski wyd 2 (2015).pdf

(618 KB) Pobierz
VI Dalajlamy
Pieśni miłosne
VI Dalajlamy
Ja n us z Krz yż o wsk i
pr zekład
Pieśni miłosne
I I w ydanie
I nd o- P olis h Cultur al Committee
Opracowanie graficzne:
Projekt okładki:
Korekta:
Łamanie komputerowe:
Marek Jarosik
Marek Jarosik
Małgorzata Kacperek
Marek Jarosik
Fotografie na okładkach przedstawiają:
rzeźbę Dalajlamy i thankę mongolską.
Ze zbiorów autora
Wydanie II, 2015
No copyright
ISBN 83-60440-21-2
Wydawca: Indo-P olis h Cultur al Co mmittee
Szósty
Dalajlama
był
niewątpliwie
najbarwniejszą postacią wśród swych poprzedników
i następców. Tsangjang Gjatso nazywał się uprzednio
Ringdzin Tsangjang Gjatso i pochodził z niewielkiej
wioski Cona na południu Tybetu (dziś w indyjskim
stanie Arunachal Pradesh).
W 1682 r., zmarł jego poprzednik Wielki
V Dalajlama, a że czasy były niespokojne, premier
urzędujący w Lhasie ukrył ten fakt na kilkanaście lat.
Tsangjang Gjatso oficjalnie „odnaleziony” został
w 1687 roku. Czas do przyjazdu do Lhasy spędził
sekretnie w jednym z mniejszych klasztorów. Od czasu,
gdy zamieszkał w Potali próbował prowadzić takie
samo życie pełne dyscypliny i modlitw, podobnie jak
jego poprzednicy. Jednocześnie studiował świeckie
przedmioty i odbywał hartujące ciało ćwiczenia
fizyczne i sporty. Niestety, lata spędzone w poprzednim
klasztorze nie nauczyły go samodyscypliny
i powściągliwości. Zachowywał się podobnie jak jego
świeccy rówieśnicy, cenił towarzystwo młodych
Pieśni Miłosne VI Dalajlamy
5
i dowcipnych arystokratów szybko też zaczął
interesować się płcią piękną. Od najmłodszych lat
interesowała go historia i sztuka. Cenił również taniec
i poezję.
Z poezją związane są namiętne uczucia
i w efekcie młody lama, od myśli i pięknych słów, zaczął
przechodzić do czynów. Okazało się, że jest bardzo
kochliwy i na dodatek niestały w uczuciach. W wyniku
splotu tych okoliczności dziś uznawany jest za naj-
sławniejszego kochanka Tybetu, który porzucił śluby
klasztorne i oddał się swojej pasji do kobiet i wina. Uważa
się, że napisał około stu wierszy miłosnych, adresowanych
głownie do kobiet, od dam dworu, do dziewcząt z tawern.
Cenił również przyrodę i często zapuszczał się
do zielonych wsi w okolicach stolicy. Z tego powodu
nakazał rozbudować letni pałac – Narbulinkę i wznieść
pawilony w ogrodach Potali. W efekcie w dziewiętnastym
roku życia odmówił przyjęcia święceń. Później wraz
z przyjaciółmi doskonalił się w sztuce łuczniczej,
w ogrodach pałacowych, a wieczorami odwiedzał Lhasę
i pobliską wioskę Shol, pijąc i śpiewając miłosne pieśni
w tawernach. Ich ściany zazwyczaj były białe, lecz
z czasem zaczęto malować je na żółto, co zgodnie
z podaniami miało oznaczać miejsca, w których
Tsangjang Gjatso zwykł był spotykać się z kochankami.
Takie zachowanie zaczęło mu z czasem przysparzać coraz
więcej wrogów. W tym właśnie czasie tę skomplikowaną
sytuację w Tybecie postanowił wykorzystać Kangxi,
cesarz Chin. Młody Dalajlama został wezwany na dwór
w Pekinie i wyruszył w eskorcie mongolskich żołnierzy.
Kiedy konwój dotarł w pobliże jeziora Kukunor,
młodzieniec zniknął. Najprawdopodobniej na rozkaz
cesarza został zamordowany przez eskortujących
go żołnierzy. W Tybecie rozpowszechniona jest także
legenda o jego nieśmiertelności
Szósty Dalejlama a później Milarepa, to dwaj
najwięksi poeci tybetańscy. Obaj byli bardami
ludowymi a twórczość ich docierała do serc nawet
najprostszych mieszkańców tego uduchowionego kraju.
Przesłania ich poezji interpretowane były w Tybecie
od dosłownego rozumienia słów do subtelnej
wyrafinowanej dydaktyki mistycznej.
6
7
Zgłoś jeśli naruszono regulamin