ow95.pdf

(9399 KB) Pobierz

Dwumiesięcznik

Vol. XVII, Nr 3/2009 (95)

ISSN-1231-014X, Indeks 386138

Redaktor naczelny

Jarosław Malinowski

Kolegium redakcyjne

Rafał Ciechanowski, Michał Jarczyk,

Maciej S. Sobański

Współpracownicy w kraju

Andrzej S. Bartelski, Jan Bartelski

Jarosław Cichy, Andrzej Danilewicz,

Józef Wiesław Dyskant, Maciej K. Franz,

Przemysław Federowicz, Michał Glock,

Tadeusz Górski, Krzysztof Hanuszek,

Rafał Mariusz Kaczmarek,

Jerzy Lewandowski, Oskar Myszor,

Andrzej Nitka, Piotr Nykiel,

Grzegorz Nowak, Grzegorz Ochmiński,

Jarosław Palasek, Jan Radziemski,

Marek Supłat, Tomasz Walczyk

Współpracownicy zagraniczni

BELGIA

Leo van Ginderen, Jasper van Raemdonck

CZECHY

René Greger, Ota Janeček

FRANCJA

Gérard Garier, Jean Guiglini, Pierre Hervieux

HISZPANIA

Alejandro Anca Alamillo

LITWA

Aleksandr Mitrofanov

MALTA

Joseph Caruana

NIEMCY

Siegfried Breyer, Richard Dybko,

Hartmut Ehlers, Jürgen Eichardt,

Christoph Fatz, Zvonimir Freivogel,

Reinhard Kramer

ROSJA

Siergiej A. Bałakin, Nikołaj W. Mitiuckow,

Konstantin B. Strelbickij

STANY ZJEDNOCZONE. A.P

Arthur D. Baker III

UKRAINA

Anatolij N. Odajnik, Władymir P Zabłockij

WIELKA BRYTANIA

Ralph Edwards

WŁOCHY

Maurizio Brescia, Achille Rastelli

Adres redakcji

Wydawnictwo „Okręty Wojenne”

Krzywoustego 16, 42-605 Tarnowskie Góry

Polska/Poland tel: +48 032 384-48-61

www.okretywojenne.pl

e-mail: okrety@ka.home.pl

Skład, druk i oprawa:

DRUKPOL sp. j.

Kochanowskiego 27, 42-600 Tarnowskie Góry

tel. 032 285 40 35, www.drukujemy.pl

by Wydawnictwo „Okręty Wojenne” 2009

Przedruk i kopiowanie jedynie za zgodą

wydawnictwa. Redakcja zastrzega sobie prawo

skracania i adjustacji tekstów. Materiałów nie

zamówionych nie zwracamy.

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść

publikowanych artykułów, które prezentują

wyłącznie opinie i punkt widzenia ich autorów.

W NUMERZE

Z życia flot

Tomasz Walczyk

Strażnicy Imperium – pancerniki typu

Admiral,

część III

Zvonimir Freivogel

Szybkie krążowniki rozpoznawcze typu

Admiral Spaun

i Saida, część I

Piotr Nykiel

„Gone but not forgotten” – Ofiary rajdu

Goebena

i Breslaua na Imroz

Maciej Franz

Brytyjczycy na drodze do pierwszego

Tarentu

Siergiej W. Patjanin

Pierwsze jaskółki floty wersalskiej, część III

Tomasz Szubrycht

Szwedzkie siły morskie

w okresie II wojny światowej

Siergiej W. Patjanin

Brytyjskie lotniskowiec

Ark Royal,

część IV

Mariusz Rafał Kaczmarek

„Niewypowiedziana” wojna, część II

Maciej S.Sobański

Japońskie okręty desantowe typu

T.1

i T.101/T.103, część II

Oskar Myszor

Losy japońskich okrętów desantowych

typu

T.1 oraz T.101/T.103

Jarosław Palasek

Amerykańskie krążowniki ciężkie typu

Baltimore

i Oregon

City,

część Vd

Wojciech Mazurek

Flotylla okrętów desantowych w strukturze

Marynarki Wojennej w latach 1951-1964

Nakład:

1500 egz.

Maciej S. Sobański

Japońskie niszczyciele śmigłowcowe

typów

Haruna

i Shirane

Rafał Ciechanowski

Parada morska 60 lat MW ChRL

100

Chińska fregata rakietowa

Zhoushan

typu

Jiangkai II (proj.

54A)

Fot. Sinhua

Na okładce:

104

Recenzje

Z życia flot

Iracki patrolowiec

Fateh

zbudowany we Włoszech.

Fot. Fincantieri

temów elektronicznych. Po nich zostanie zamontowane

uzbrojenie obronne.

Pierwszy „Fateh” w służbie

Wczoraj w bazie morskiej La Spezia odbyła się uroczystość

przekazania marynarce wojennej Iraku, pierwszej z 4 zamówio-

nych dużych łodzi patrolowych typu

Fateh.

53-metrowa jednost-

ka będzie największą w arsenale morskim Irakijczyków.

15 lutego 2006 przedstawiciele irackiego ministerstwa

obrony i włoskiej Fincantieri, zawarli porozumienie o budo-

wie 4 zmodernizowanych jednostek typu

Diciotti,

wykorzy-

stywanych przez straże przybrzeżne Włoch i Malty. W Ira-

ku będą występować pod nazwą

Fateh

(zwycięstwo). Razem

z 5 mniejszymi łodziami patrolowymi typu

Predator

i 35 ło-

dziami inspekcyjnymi, będą służyć do ochrony irackiej, mor-

skiej strefy ekonomicznej (dodatkowo na Tygrysie działa 10

kutrów rzecznych). Pozostałe okręty będą przekazywane od-

biorcy co 3 miesiące.

W trakcie ostatniej uroczystości, pierwszą jednostkę typu

Fateh,

odebrała delegacja pod przewodnictwem gen. Babake-

ra Baderkhan Al Zibariego, szefa sztabu irackich sił zbrojnych.

Okręt już wkrótce wyruszy w podróż przez Morze Śródziem-

ne, Kanał Sueski i Morze Czerwone, do Um-Qasr. Przebycie

ok. 9000 km zajmie 38-osobowej załodze ok. 20 dni. Irakijczy-

cy szkolą się we Włoszech od początku roku.

Przygotowanie załóg jest części kontraktu na dostawy patro-

lowców. Jego całkowita wartość to 80 mln Euro.

Nowy lodołamacz

W Bałtijskoj Wierfi w Sankt Petersburgu trwają końcowe

prace wyposażeniowe na lodołamaczu

Moskwa.

Jest to nowa

jednostka proj. 21900, trwa budowa drugiej jednostki o na-

zwie

Sankt Petersburg.

Ich budowa jest częścią planu moder-

nizacji stanu lodołamaczy, z których część z racji podeszłego

wieku, trzeba będzie wycofać ze służby. Ponadto trwa politycz-

na aktywizacja Rosji w rejonie Arktyki za którą ma pójść go-

spodarcza (eksploatacja złóż ropy naftowej i gazu ziemnego)

i militarna (plany założenia szeregu nowych baz).

Fot. Internet

IRAK

„Airavat” w służbie

W bazie morskiej Visakhapatnam dokonano w dniu 19 maja

oficjalnego wcielenia do służby okrętu desantowego

Airavat.

Jest on trzecią jednostką typu

Shardul,

będącego rozwinięciem

wcześniejszego typu

Magar.

Podane dane taktyczno-techniczne okrętu są skąpe: wypor-

ność maksymalna 5600 t, wymiary 124,80 x 17,5 x ? m, napęd

dwoma silnikami wysokoprężnymi, prędkość 15,8 węzła, zało-

ga 156 ludzi.

Uzbrojenie obejmuje dwa zestawy CRN-91 składające się

z działka kal. 30 mm, będącymi morską wersją wieżyczki z ro-

syjskiego transportera opancerzonego BWP-2. Uzupełniają je

dwie 18-prowadnicowe wyrzutnie WM 18A niekierowanych

pocisków kierowanych i rakiet plot. „Igła”.

Możliwości ładunkowe obejmują 10 czołgów średnich, 10

ciężarówek i 500 żołnierzy z pełnym ekwipunkiem. Dodatko-

wo okręt wyposażony jest w cztery barki desantowe oraz po-

kład lotniczy dla śmigłowca „Sea King” Mk 42 lub „Dhruv”.

„Gorszkow” c.d.

Pomimo ustawicznych targów i przepychanek odnośnie

kosztów przebudowy lotniskowca

Admirał Gorszkow

dla In-

dii, prace nad nim przebiegają bez zakłóceń. Okręt został

już wydokowany i przystąpiono na nim do montażu sys-

Lotniskowiec

Admirał Gorszkow

po wydokowaniu.

INDIE

ROSJA

Nr 95 (3/2009) • OKRĘTY WOJENNE

Z życia flot

ciele, których cena, łącznie z fazą B+R, szacowana była na po-

czątku bieżącego roku na 27,6 mld USD, czyli tyle, ile trzeba

zapłacić za 5 lotniskowców...

„Truxtun” w służbie

W sobotę odbyła się uroczystość przyjęcia do służby 55. z ko-

lei niszczyciela typu

Arleigh Burke, Truxtun

(DDG-103). Okręt

został zwodowany 2 czerwca 2007 w stoczni Northrop Grum-

mana Ingalls Shipbuilding. Próby i szkolenie załogi trwały

prawie 2 lata, dłużej, niż w przypadku dwóch niszczycieli, zbu-

dowanych w konkurencyjnej stoczni Bath Iron Works. Dlatego

mimo, że

Truxtun

jest 53 zwodowanym okrętem typu

Arleigh

Burke,

jest dopiero 55 przyjętym oficjalnie do służby.

Amerykański niszczyciel

rakietowy

Truxtun

już

w służbie. Fot. U.S. Navy

Rosyjski lodołamacz

Moskwa

przy nabrzeżu wyposażeniowym.

Fot. ITAR-TASS

Dane

Moskwy

są następujące: wyporność standardowa

7800 t, wyporność pełna 14 230 t, wymiary 114,00 x 26,50 x

8,50 m, napęd elektrogeneratorami Wärtsilä o mocy łącznej

mocy 16 000 KM (11 765 kW), prędkość maksymalna 17 wę-

złów, załoga 20 ludzi (?).

Patrolowce z Australii

Australijska stocznia Austal wodowała 19 maja pierwszy,

z sześciu zamówionych w 2008 roku, patrolowców. Cała seria

ma być ukończona do początku 2010 roku.

Dane taktyczno-techniczne tych aluminiowych jednostek są

następujące: wymiary 30,00 x 6,40 x 1,5 m, napęd 2 silnikami

wysokoprężnymi MTU, prędkość maksymalna 40 węzłów, za-

sięg 1000 Mm/10 w., załoga 12 ludzi, uzbrojenie działko kal.

20 mm.

Nowy patrolowiec dla Trynidadu i Tobago.

Fot. Austal

TRYNIDAD & TOBAGO

Pierwotnie planowano, że powstanie łącznie 62 jednostek

tego typu. Budowa ostatnich już się rozpoczęła. Jednak ze

względu na kompromisową umowę w sprawie budowy trzech

niszczycieli typu

Zumwalt,

zdecydowano o zamówieniu dodat-

kowych 2 okrętów starszego typu.

Oblot „Posejdona”

Przedstawiciele Boeinga poinformowali o udanym oblocie

prototypu samolotu morskiego P-8A „Posejdon”. U.S. Navy za-

mówiła 108 maszyn tego typu, które od 2013 zaczną zastępo-

wać P-3C „Orion”.

Próba odbyła się 25 kwietnia przed południem, z lotniska fa-

brycznego koncernu w Seattle, wieńcząc pierwszy etap prób

naziemnych, który trwał od połowy sierpnia ubiegłego roku.

Piloci testowi sprawdzili działanie głównych elementów pro-

totypu, oznaczonego jako T-1, w tym silników, autopilota i po-

mocniczych systemów zasilania.

Próba była pierwszym sprawdzianem samolotu, wywodzą-

cego się z pasażerskiego B737-800, od którego zapożyczono

kadłub, większość systemów lotu i silniki CFM567. Maszyna

otrzyma jednak specjalistyczne, wojskowe wyposażenie i 5 do-

datkowych zbiorników paliwa, które zdecydowanie zwiększą

zasięg działania samolotu.

Faktyczne próby w locie rozpoczną się dopiero w 3 kwartale

bieżącego roku. Do tego czasu T-1 zostanie pomalowany. Zamon-

towana zostanie również aparatura pomiarowa dla kolejnych te-

stów. Samolot przejdzie jednocześnie serię prób naziemnych.

Lotnictwo marynarki wojennej w czerwcu 2004 zamówiło

108 samolotów tego typu. Mają wspólnie z ok. 40 bsl RQ-4N

„Zumwalty” uratowane

U.S. Navy otrzyma jednak 3, a nie 1 lub 2 niszczyciele nowej

generacji typu

Zumwalt

(DD-1000). Wymagane przez Penta-

gon ograniczenie kosztów osiągnięto, przenosząc całą produk-

cję do jednej stoczni.

Pierwotne plany zakładały zbudowanie 32 jednostek, które

miały dysponować wielokrotnie większymi możliwościami bo-

jowymi, niż obecnie wykorzystywane niszczyciele typu

Arleigh

Burke

(DDG-51). Miało to zapewnić przewagę nad jakimkol-

wiek okrętem potencjalnych przeciwników.

Rozwój i budowa jednostek większych od większości kla-

sycznych krążowników (wyporność 14,5 tys. t), dla których za-

projektowano 10 nowoczesnych, pionierskich systemów bojo-

wych i pokładowych, okazała się ponad siły amerykańskiego

budżetu wojskowego. Liczbę niszczycieli zredukowano do 24,

a potem 7 egz. W 2007 zdecydowano się jedynie na 3 niszczy-

USA

Nr 95 (3/2009) • OKRĘTY WOJENNE

Z życia flot

Pierwszy start prototypu P-8A „Poseidon”.

Fot. Boeing

towej Club-S), 18 torped i 24 miny. Pod wodą rozwijają pręd-

kość 20 węzłów. Eksportowa cena okrętu klasy

Kilo

to 300

mln USD.

W 2007 informowano o rozmowach na temat sprzedaży

9 okrętów podwodnych toczonych z Wenezuelą. Miały one być

wykorzystywane do ochrony instalacji wydobywczych ropy

naftowej. Niedawno pojawiły się nieoficjalne informacje o za-

kończeniu negocjacji bez podpisania kontraktu. Powodem re-

zygnacji Wenezueli z zakupu miałyby być problemy związa-

ne z kryzysem finansowym i ocieplenie stosunków z USA. Być

może jednak rozmowy trwają, ale kontrakt będzie dotyczyć je-

dynie 3-4 okrętów.

Wszystkie fregaty „Horizon”

6 maja w porcie La Spezia zebrały się wszystkie 4 frega-

ty przeciwlotnicze typu

Horizon/Orrizonte

– dwie francuskie

i dwie włoskie. Testowano m.in. działanie systemów zarządza-

nia walką.

Fregaty tego typu to owoc ścisłej współpracy przemysłowej

Włoch i Francji. Pierwsza jednostka, francuski

Forbin,

został

zwodowany w 2005. Ostatni, włoski

Ciao Duilio

– w paździer-

niku 2007. Obecnie jednostka ta kończy program testów przed

uzyskaniem gotowości bojowej.

Pierwotnie oba kraje miały kupić po 4 okręty tego typu.

Ostatecznie – z powodów ograniczeń budżetowych – poprze-

stano na 2 parach jednostek. Ich zadania przejmą nieco mniej-

sze fregaty typu FREMM, w odmianie przeciwlotniczej, rów-

nież rozwijane wspólnie przez Francję i Włochy.

Głównym zadaniem

Horizonów

będzie ochrona przeciwlotni-

cza i przeciwrakietowa lotniskowców:

Charles de Gaulle

i Cavour.

Do tej pory jednostki obu krajów operowały oddzielnie. Ja-

snym jest jednak, że na Morzu Śródziemnym Marine Nationa-

le i Marina Militare będą ze sobą ściśle współdziałać. Dlatego

ich wspólne ćwiczenia odbyły się niedługo po przyjęciu okrę-

tów do służby.

Bazą obrano włoską La Spezia. Głównym celem jest bada-

nie współdziałania niemal bliźniaczych okrętów (różnice po-

legają na nieco innej konfiguracji uzbrojenia artyleryjskiego

i przeciwokrętowego), a przede wszystkim funkcjonowania

systemów zarządzania walką.

Opracowali: Serwis AL Altair, Jarosław Malinowski

WŁOCHY

zastąpić ok. 160 P-3C „Orion”. P-8A będą służyły do zadań roz-

poznawczych, zwalczania okrętów podwodnych i nawodnych

Okręty podwodne za 1,8 mld USD

Kontrakt na sprzedaż 6 okrętów podwodnych typu

Kilo

Wietnamowi negocjuje Rosoboronoexport. O kontrakcie

donosi „Kommiersant”. Rozmowy trwające od roku są bli-

skie sfinalizowania. Okręty ma zbudować OAO Admirałtiej-

skije Wierfi w Sankt Petersburgu z ewentualną pomocą PO

Siewmasz w Siewierodwinsku, gdzie mogłyby powstać na-

wet 2 jednostki. 9 kwietnia poinformowano, że w najbliższy

czasie w OAO Admirałtiejskije Wierfi zostanie wodowany

okręt typu

Kilo

przeznaczony dla odbiorcy zagranicznego.

Nie podano jednak kto jest zamawiającym (być może cho-

dzi o Algierię).

Rosyjscy eksperci kwestionują wartość kontraktu, uznając

ją za zbyt wysoką dla Wietnamu. Ich zdaniem, jeśli kontrakt

zostanie podpisany, kwota może okazać się znacznie mniejsza,

albo Wietnam uzyska bardzo korzystne warunki kredytowe.

Wietnam jest wieloletnim odbiorcą rosyjskich okrętów.

W 2001-2002 rosyjskie stocznie uzyskały zamówienie na 8 ku-

trów proj. 1241.8 i 2 fregat proj. 1166.1

Gepard.

Wietnam ku-

pił również brzegowe rakietowe kompleksy przeciwokrętowe

„Bastion”.

Okręty podwodne z napędem konwencjonalnym proj. 636

są uznawane za jedne z najcichszych na świecie. Ich uzbroje-

nie stanowią 4 (lub więcej) pociski rakietowe (w wersji ekspor-

Zlot typu „Horizon”, tutaj w kadrze włoski

Andrea Doria

i francuski

Forbin.

Fot. zbiory Leo van Ginderen

WIETNAM

Nr 95 (3/2009) • OKRĘTY WOJENNE

Pancernik

Howe

w ujęciu burtowym. Sądząc po wolnej burcie, rzeczywi-

ście można mieć wątpliwości co do dzielności morskiej okrętu.

Fot. U.S. Naval Historical Center

Tomasz Walczyk

Strażnicy Imperium

– pancerniki

typu „Admiral”

W czasie gdy na pochylni arsena-

łu w Pembroke została położona stęp-

ka pod pancernik

Collingwood

w gronie

brytyjskiej admiralicji ponownie rozgo-

rzała dyskusja na temat, jak powinien

wyglądać pancernik dla Royal Navy.

Zdaniem sir H. Stuarta

Collingwood

był za słabo uzbrojony jak na liniowiec

pierwszej klasy. Uważał, że jego artyle-

ria nie byłaby stanie przebić pancerza

21-calowego francuskich pancerników

nawet z odległości 1000 jardów. Sprawa

stała się pilniejsza, gdy wyszło na jaw, że

właśnie zaczęte w 1879 roku pancerniki

Amiral Baudin

i Formidable miały otrzy-

mać stalowy pancerz.

Jaka jednak powinna być właściwa

odpowiedź kręgi dowódcze marynarki

Wielkiej Brytanii nie miały pojęcia, gdyż

duże pancerniki były bardzo kosztowne.

Z tego powodu wszystkie nowe projek-

ty musiały być opracowane w ramach

wielkości wyznaczonych przez pancer-

nik

Collingwood.

Jeden z przedstawionych projektów

zewnętrznie przypominał

Temeraire

uzbrojony w działa umieszczone w ka-

zamatach. Dodatkowy wyższy pokład

miał zapewnić bezpieczeństwo okręto-

wi przeznaczonemu do służby oceanicz-

Część III – „Howe” i „Rodney”

ralicji zaproponował by zastąpić parę

dział 305 mm jednym działem 80, 70

lub 60-tonowym.

W ramach modyfikacji od początku

przewidywano forsowany ciąg kotłów.

Gotowy projekt nowych pancerni-

ków został przestawiony pod obrady

parlamentu 30 marca 1881 r. Ponow-

na analiza projektu przez parlamen-

tarzystów została przeprowadzona 14

i 16 sierpnia, już po zmianie rządu. Po

zatwierdzeniu budowy zlecenie na ich

konstrukcję zostało złożone w arsena-

łach w Pembroke (Howe) i Chatham

(Rodney). Kwestia uzbrojenia miała do-

prowadzić do przestojów w budowie

okrętów – stanowiska artyleryjskie 305

mm pozostawały gotowe jedynie na pa-

pierze.

Jako pierwsza ruszyła budowa

Rod-

ney

– oficjalne położenie stępki nastąpi-

ło 6 lutego 1882 roku.

7 czerwca zaczęto prace nad

Howe.

Budowa postępowała do przodu rów-

nocześnie z pracami nad projektem

zmodernizowanego

Collingwooda.

Gdy

ostateczny projekt był gotowy kadłuby

jednostek były już dość zaawansowane

w budowie. Wtedy też lordowie Admi-

Geneza

nej. Przy wspomnianych jednak ograni-

czeniach największe działa jakie można

było umieścić należały do zaledwie 25

tonowego typu.

Większość środowisk opiniotwór-

czych uważała, że

Collingwood

jest za

mały do służby oceanicznej. Z drugiej

strony był silny opór wobec zwiększa-

nia wymiarów nowych pancerników.

Klincz trwałby zapewne jeszcze bardzo

długo, gdyby nie kolejne wieści z Paryża

o planowanej budowie następnych czte-

rech pancerników uzbrojonych w działa

340 mm.

Przy zatwierdzaniu wydatków na rok

budżetowy 1881/82 od samego począt-

ku znalazły się źródła finansowania bu-

dowy czterech pancerników pierwszej

klasy. Pozostawało tylko wybrać pod-

stawę dla projektu nowej jednostki. N.

Barnaby przedstawił szereg propozycji

mieszczących się w podanych limitach

tonażowych.

Aby uniknąć dalszego opóźniania bu-

dowy nowych pancerników zdecydowa-

no się ostatecznie na sięgnięcie po ist-

niejący projekt oparty na

Collingwood,

ale ze wzmocnionym uzbrojeniem Nie

lada wyzwaniem była instalacja silniej-

szych dział przy zachowaniu dotychcza-

sowej wyporności. Pierwszy Lord Admi-

Budowa i próby

Nr 95 (3/2009) • OKRĘTY WOJENNE

Plik z chomika:

dobry151

Inne pliki z tego folderu:

ow100.pdf (11592 KB)
ow94.pdf (9101 KB)
ow95.pdf (9399 KB)
ow96.pdf (11214 KB)

ow95.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: