Schiller L. Historia o Męce Najśw. i Chwalebnym Zmartwychwstaniu Misterium w czterech częściach.pdf

(8544 KB) Pobierz
Historia o M ęce
Najświętszej
i Chwalebnym
Zmartwychwstaniu
Pańskim
Misterium ludowe
w czterech częściach
w układzie
Leona Schillera
Opracował
Jerzy Timoszewicz
Instytut Wydawniczy Pax
Warszawa 1990
SPIS TREŚCI
Osoby
5
6
8
9
Dekoracja
Kostiumy
Postać Jezusa Chrystusa
Muzyka
11
15
Część pierwsza
Część wtóra
Część trzecia
Część czwarta
55
93
111
Posłowie 145
Bibliografia 163
Nota edytorska 165
Nota
0 tekstach liturgicznych
1 przekład
fragmentów łacińskich 167
Spis ilustracji 195
Osoby części pierwszej
Maria Mater Jesu
Archangeli - Angeli
Jan Apostoł
Uczniowie Pańscy
Judasz Iszkariotem zwany
Cerberus, Wąglik, Diabły
Peccator-Jadam
Ewangelista albo Prologus
Chorus Kapników
Osoby części
wtórej, trzeciej i czwartej
*Maria Mater Jesu
Archangeli - Angeli
O
jcow ie
Święci:
Jadam, Ozeasz, Dawid, Abram
Abel, Noe
Jan Baptista
Łotr krzyżowy
5
U
czniowie
P
ańscy
:
Piotr, Tomasz, Filip,
Andrzej, Kleophas, Łukasz
NIEWIASTY:
Maria Magdalena, Maria Jacobi,
Maria Salome
Joanna Chuzowska
Rubén Aptekarz
B
iskupowie
Ż
ydowscy
.
Annas, Kaiphas
Phariseus
Piłat Starosta
S
tróże
G
robu
B
ożego
:
Pilax, Philemon, Proklus, Theoron
DIABŁY:
Luciper, Cerberus
Ewangelista albo Prologus
Chorus Kapników
D e k o r a c j a Architektura teatrowa utrzy­
mana w stylu wiejskiego baroku kościelnego. Budynki,
w których rozgrywają się poszczególne sprawy miste­
rium, przypominają owe stacje Męki Pańskiej, znane nam
z Kalwarii Zebrzydowskiej, owe „ogrójce” przy starych
kościołach i kapliczki przydrożne. Ściany ich bielone; da­
chy kryte gontą, z krzyżami na szczycie.
6
Scena dzieli się na trzy części: na przedscenie, scenę
środkową i głębną. Na każdą z tych płaszczyzn wstępuje
się po kilku niezbyt wysokich stopniach. Wieżyca umiesz­
czona w prawym (od aktora) narożu przedscenia wyobra­
ża „Niebo”, takaż w lewym „Piekło”. (Oczywiście dach
tego ostatniego budynku nie zakończony krzyżem.)
Obydwie wieżyce posiadają wejścia zaparte furtami dre­
wnianymi oraz otwory okienne.
Nad wejściem do „Nieba” - „Oko Opatrzności”.
Wejście do „Piekła” zdobią żółtoczerwone płomienie.
Między jedną i drugą wieżycą a ramą prosceniową stoją
na podłodze wielkie lichtarze z zapalonymi świecami.
Opodal prawej wieżycy pulpit, na nim gruba księga oz­
dobna, z której Ewangelista odczytuje stosowne teksty
Ewangelii i słowa Chrystusa.
Zwykłej opony teatrowej nie ma.
Scena środkowa służy do przedstawiania spraw bar­
dziej ruchliwych lub odgrywanych przez większy zespół
osób. Żadnej dekoracji nie wymaga. Scenę głębną zamyka­
ją trzy złączone ze sobą kapliczki (środkowa najwyższa).
W każdej otwory wejściowe (w środkowej najszerszy),
w których zawiesza się różne zasłony, zmieniając ich bar­
wy zależnie od akcji, zgodnie z tradycją liturgiczną.
Tło sceny głębnej oraz boki sceny środkowej stanowią
kotary błękitne z rozporami do wejść.
Tło to w pewnych momentach podświetla się jaśniej, w
innych nadaje mu się ton głębszy.
Po prawej i lewej stronie widowni: na balkonach bądź
też w lożach prosceniowych, odpowiednio przybranych,
winien być umieszczony Chorus Kapników, który śpiewa­
niem całemu misterium towarzyszy i bierze w nim udział
żywy.
Prawa i lewa strona rozumieją się zawsze od aktora i,
podobnie jak w „Pastorałce”, posiadają znaczenie symboli­
czne. Prawa - dobro, moc, szczęście, lewa - zło, upadek,
7

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin