Do przyszłej żony Pani! chcesz wierszy, chcesz wskrzesić ducha, Którego tak dawno tłumię; Dziewica każe, poeta słucha, I spełnia rozkaz, jak umie. Ale okrutne pani rozkazy! Nie umiem spełnić tak wiele, Nie umiem znaleźć na słońcu skazy, Wady w tak czystym ciele. Ja tylko wielbić jestem ochoczy, Ja tylko umiem być czuły, Będę uwielbiał anielskie oczy, Choć mi spokojność zatruły. Pani to powie, żem nadto śmiały, Że to wyrazy pochlebcze, I moje szczere dla niej zapały Swą piękną nóżką podepcze… Pocztylion - „ Tu piją i gwarzą, ty jeden w tej wrzawie Wyglądasz jak jeniec w niewoli: Weź czarkę, weź lulkę siądź tutaj na ławie I powiedz co ciebie tak boli? Ni dzwonek ni trąbka, ni kraśne dziewczęta Nie mogą rozerwać twej nudy, Dwa lata ty żyjesz, a nikt nie pamięta, Ażebyś był wesół jak wprzódy, - „O, bo też mi gorzko, bo smutno mi wszędzie Niemiło mi świecie, niemiło! Daj czarkę, przy czarce odważniej mi będzie- Posłuchaj , co mi się zdarzyło: Gdym przystał na pocztę, zbyt jeszczem był młody, Lecz dusza dość miała twej mocy: Nie znało się wprawdzie wygody , swobody, Nie było ni święta ni nocy. 1069 Od ranka do zmroku, od zmroku do ranka, Woziłem pakiety i pany - Dostałem złotówkę – o! wtedy hulanka, Wesoły i syt, i pijany! Zwodziłem dziewczęta, skarbiłem przyjaciół, Z pisarzem jak z równym i kwita: I konie mię znały – jak gwizdnąć jak zaciąć Rwą moje siwki z kopyta. Wesoło wieść pocztę! Zatrąbię na mieście Tu kogoś się spędzi, tam spotka, Tu wiozę panicza , tu młode imoście, O! wtedy pewn...
P.Kuba-47