Czołg M3A5 Lee VI 1942.pdf

(4262 KB) Pobierz

USA

Technika lądowa

BRON

Czołgi

1942

Czołg średni M3A5 Lee VI

Medium tank M3A5 Lee VI

Dane taktyczno-techniczne

M3A3 Lee VI. Typ:

czołg

średni.

Trakcja:

gąsienicowa.

Trans-

misja:

mechaniczna.

Standaryzowa-

ny:

10.1941.

Produkcja:

styczeń -

grudzień 1942.

Wyprodukowano:

591

egzemplarze.

Długość:

6,12 m.

Sze-

rokość:

2,72 m.

Wysokość:

3,12 m.

Prześwit:

43 cm.

Masa bojowa:

28600 kg.

Pancerz:

kadłub nitowany;

grubość płyt - kadłub - przód 38-51

mm, boki i tył 38 mm, góra 13 mm, dno

13-25 mm; wieża (odlew) - przód 76

mm, boki i tył 51 mm, góra 32 mm.

Napęd:

silnik wysokoprężny General

Motors 6046 o mocy 375 KM.

Paliwo:

olej napędowy, pojemność zasadni-

czych zbiorników paliwa 652 I.

Układ

napędowy:

sprzęgło główne suche

wielotarczowe, wał napędowy, skrzynia odbioru mocy, skrzynia przekładniowa mechaniczna 5 biegów do przodu 1 do

tyłu, mechanizmy skrętu - mechanizm różnicowy z hamulcami typu Cleveland-Cletrac, przekładnie boczne, koła napędo-

we.

Podwozie:

6 par pojedynczych kół jezdnych z bandażami gumowymi, zblokowane po dwa w wózkach, zawieszenie

na podwójnych spiralnych sprężynach pionowych; 3 pary kół podtrzymujących górną część gąsienicy; koła napędowe z

przodu kadłuba, napinające z tyłu; gąsienice dwusworzniowe, dwugrzebieniowe, 79 ogniw w każdej taśmie; 4 typy gu-

mowo-metalowe lub metalowe; szerokość 406-422 mm, podziałka 152 mm; długość oporowa gąsienic 373 cm, rozstaw

środków gąsienic 211 cm.

Instalacja elektryczna:

24 V dwuprzewodowa, dodatkowy agregat ładowania.

Prędkość

maksymalna:

46 km/h.

Promień skrętu:

19 m.

Zasięg:

240 km.

Moc jednostkowa:

12,1 KM/t.

Nacisk jednostkowy:

0,89 kg/cm

Przyrządy celownicze i obserwacyjne:

2 celowniki teleskopowe M40 i M45, 3 peryskopy obserwacyjne, 7

szczelin.

Pokonywane przeszkody:

wzniesienia do 30°, rowy szerokości 230 cm, ściany wysokości 60 cm, brody głębo-

kości 100 cm.

Uzbrojenie:

75 mm armata M2 lub M3 w sponsonie bocznym, kąty ostrzału w płaszczyźnie poziomej 30°,

w płaszczyźnie pionowej -9° +20°, stabilizowana w pionie; 37 mm armata M5 lub M6 sprzężona z 7,62 mm km Browning

M 1919A4, kąty ostrzału w płaszczyźnie poziomej 360° w płaszczyźnie pionowej -7°+60°, stabilizowana w pionie; napęd

obrotu wieży ręczny i hydrauliczny; 1-2 km 7,62 mm Browning M1919A4 w kadłubie, 50,8 mm wyrzutnia granatów dym-

nych, 2 pm 11,43 mm Thompson M1928A1, broń osobista załogi.

Amunicja:

do 75 mm działa 65 nabojów, do 37 mm

działa 128 nabojów, 4084 naboje do km, 640 nabojów do pm, 14 granatów dymnych 50,8 mm, 6 granatów ręcznych.

Załoga:

6 osób (dowódca, dwóch ładowniczych, dwóch celowniczych, kierowca).

Do lata

1941

roku stało się

oczywiste, że czynnikiem ograni-

czającym wielkość produkcji czoł-

gów stanie się niedostateczna

produkcja silników. Gwiazdowy

silnik chłodzony powietrzem wyko-

rzystywany w czołgu średnim M3

był także źródłem napędu samolo-

tów treningowych i jego produkcja

na potrzeby wojsk pancernych

groziła ograniczeniem. W sierpniu

1941 roku podpisano kontrakt na

eksperymentalną zabudowę

silni-

ka wysokoprężnego General

Motors 6046

w czołgu średnim

M3. Nowa jednostkę napędową

tworzyły dwa sprzężone silniki

General Motors 6-71, produkowa-

ne seryjnie do napędu samocho-

dów ciężarowych. Silniki 6-71

miały symetryczne bloki, co umoż-

liwiło odpowiednie rozmieszczenie

oprzyrządowania mimo jednako-

wego kierunku obrotów obu jed-

nostek napędowych. Każda z nich

mogła pracować niezależnie i w

razie awarii jednej z nich moment

obrotowy przenoszony był poprzez

własne sprzęgło do przekładni

śrubowej,

współpracującej ze

wspólną dla obu silników prze-

kładnią odbierającą. Ta z kolei

łączyła się z wałem napędowym,

przenoszącym napęd do typowej

skrzyni przekładniowej czołgu M3.

Silnik wysokoprężny był

dłuższy niż gwiazdowy, a więc

wymagane były modyfikacje prze-

działu silnikowego, który wydłużo-

no o około 300 mm kosztem prze-

działu bojowego. Z tyłu kadłuba

zainstalowano obniżone do po-

ziomu gąsienic ściany kanału wy-

lotowego powietrza, poniżej zało-

żono deflektor gazów spalinowych

i powietrza chłodzącego silnik,

tylną ścianę kadłuba odchylono od

pionu o 10°, wyeliminowano tylne

drzwi przedziału silnikowego, a

nad nim wstawiono szerokie dwu-

skrzydłowe żaluzje pancerne. Niskie zużycie paliwa silnika wysokoprężnego pozwoliło na zmniejszenie pojemności zbior-

ników paliwa do 652 I mimo zwiększenia zasięgu do 240 km.

Silnik wysokoprężny zainstalowano w czołgu średnim M3 (nr ew. 28) produkcji Detroit Tank Arsenal i wysłano do

Aberdeen do prób, które dały tak dobre rezultaty, że w październiku 1941 roku Komitet Uzbrojenia zalecił użycie go jako

alternatywnej jednostki napędowej. Nowy silnik zwiększył masę czołgu o około 1 tonę, ale charakterystyka momentu ob-

rotowego zapewniała lepsze osiągi przy mniejszej prędkości obrotowej niż w standardowej wersji z silnikiem gwiazdo-

wym.

Komitet Uzbrojenia standaryzował czołgi napędzane silnikami General Motors 6046 jako

M3A3,

ale później ogra-

niczył to oznaczenie tylko do pojazdów

ze spawanym kadłubem.

Potrzeba zwiększenia produkcji wymusiła użycie no-

wego silnika także w czołgach

z nitowanym kadłubem.

Tę wersję oznaczono jako

M3A5.

Produkcję czołgów z silnikiem

wysokoprężnym rozpoczęto w

styczniu 1942

roku w Baldwin Locomotive Works. Do

grudnia 1942

roku wyprodukowano

591

czołgów

M3A5,

wozy ostatnich serii miały już kadłuby spawane.

Czołgi tej wersji miały napęd identyczny jak M3A3. Różniły się jedynie zastosowaniem nitowanego pancerza.

Powrót do takiej jego formy był wymuszony przez zwiększające się po przystąpieniu USA do wojny zapotrzebowanie na

czołgi. Zakłady Baldwin Locomotive Works od

stycznia

grudnia 1942

roku zbudowały

591

pojazdów tej wersji. Z tego

armia brytyjska otrzymała 185 sztuk, w których zamontowano brytyjskie wieże. Użyto ich w Afryce Północnej, a później

Czołg M3A5 Lee VI 1942.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: