Czołg PzKpfw II Ausf. D 1938.pdf

(4590 KB) Pobierz
NIEMCY
Technika lądowa
BROŃ
Czołgi
Panzerkampfwagen II Ausf. D
1938
Szybki czołg rozpoznawczy PzKpfw II Ausf. D
Dane taktyczno-techniczne PzKpfw II Ausf. D
Typ:
szybki czołg rozpoznawczy.
Lata produk-
cji:
1938-1939.
Wyprodukowano:
143 egzemplarze
wersji D i E.
Wycofanie ze służby:
1940.
Długość:
4,64
m.
Szerokość:
2,3 m.
Wysokość:
2,02 m.
Prześwit:
29
cm.
Masa bojowa:
10000 kg.
Opancerzenie:
14,5-30
mm.
Trakcja:
gąsienicowa.
Napęd:
sześciocylindrowy,
rzędowy, gaźnikowy, górnozaworowy, czterosuwowy,
chłodzony cieczą silnik Maybach HL 62 TRM o mocy
140
KM.
Transmisja:
mechaniczna,
Variorex
VG102128H, 7 biegów do przodu i 3 wsteczne.
Długość
oporowa gąsienicy:
2,2 m.
Rozstaw gąsienic:
1,78 m.
Szerokość gąsienicy:
30 cm.
Ilość ogniw gąsienicy:
96.
Nacisk na grunt:
0,8 kg/cm
2
.
Paliwo:
benzyna 76.
Pojem-
ność zbiorników paliwa:
200 l .
Zużycie paliwa na 100 km:
155 l w terenie i 100 l na drodze.
Zasięg:
130 km w terenie
i 200 km na drodze.
Prędkość maksymalna:
55 km/h na drodze, 30 km/h w terenie.
Łączność:
radiostacja krótkofalowa
FuG 5 o mocy 15 W i odbiornik FuG 2.
Przyrządy celownicze:
teleskopowy celownik optyczny Zeiss TZF 4/38 o 2,5
krotnym powiększeniu.
Pokonywanie przeszkód:
wzniesienia 30°, ściany 42 cm, rowy 1,75 m, brody 0,85 m.
Uzbroje-
nie:
działko KwK 30 kalibru 20 mm (z zapasem 180 naboi), karabin maszynowy 7,92 mm MG-34 (zapas 2250 naboi).
Załoga:
3 osoby (dowódca-celowniczy, ładowniczy-radiotelegrafista, mechanik-kierowca).
Pomimo posiadania tak wielu wersji czołgu PzKpfw II,
wojska pancerne cierpiały na brak dobrego, szybkiego czołgu
rozpoznawczego. Dlatego też w
1938
roku zakłady Daimler-
Benz w Berlinie-Marienfelde opracowały projekt czołgu szybkie-
go (Schnellkapmfwagen) przeznaczonego dla batalionów pan-
cernych dywizji lekkich (Leichte Division). Pojazd poza wieżą i
silnikiem, które były takie jak w PzKpfw II Ausf. C, został w za-
sadzie zaprojektowany na nowo. Kadłub swoim kształtem przy-
pominał PzKpfw III, zastosowano nowy typ podwozia z czterema
dużymi samonośnymi kołami jezdnymi typu Christie, nowymi
kołami napinającymi i napędowymi. Dzięki temu, można było
zrezygnować z kół podtrzymujących. Czołgi zatwierdzono pod
nazwą PzKpfw II Ausf. D i E. Czołgi szybkie zamierzano produkować w dwóch wersjach PzKpfw II Ausf. D (8/LaS/100) -
numery 27001-27800 oraz PzKpfw II Ausf. E (9/LaS/100) - numery 27801-28000.
2
Dzięki tym innowa-
cjom, wóz mógł rozwijać pręd-
kość do 55 km/h. Pojazdy
Ausf. D i E posiadały załogę
trzyosobową,
opancerzenie
14,5 ÷ 30 mm oraz uzbrojenie
takie samo jak czołgi Ausf. A,
B i C. Łącznie zakłady Da-
imler-Benz i MAN wyproduko-
wały
143
czołgi obu wersji
oraz
150
podwozi. Czołgi
Pz-
Kpfw II Ausf. D
(8 LaS 100)
oraz
Ausf. E
(9 LaS 100)
używane były bojowo jedynie
w 2. i 3. Dywizji Lekkiej we
wrześniu 1939 roku. Po kam-
panii wrześniowej część czoł-
gów tych wersji przebudowano
na pojazdy uzbrojone w mio-
tacze płomieni, oznaczone
PzKpfw II Flamm Ausf. A i B
Flammingo. Podwozia pozo-
stałych czołgów wykorzystano
do budowy niszczycieli czoł-
gów Marder II.
W czołgach szybkich
PzKpfw II Ausf.D i E zmienio-
no skrzynię biegów na May-
bach Variorex VG 102128H (7
biegów do przodu i 3 biegi do
tyłu). PzKpfw II Ausf. D i E
posiadały sprzęgło suche
dwutarczowe, układ olejowy
zamknięty, gaźnik Solex 40
JFF II, pompę paliwową typu
Pallas Nr 62601. Paliwo (etyli-
na 76) znajdowało się w jed-
nym zbiorniku o pojemności
200 litrów
Uzbrojenie stanowiło
działko automatyczne KwK 30
(wersja
czołgowa
działka
przeciwlotniczego FLAK 30)
kalibru 20 mm z zapasem
amunicji 180 naboi (w okresie
wojny zapas amunicji powięk-
szono do 320 naboi) w maga-
zynkach bębnowych miesz-
czących po 10 naboi i karabin
maszynowy
Rheinmetall-
Borsig MG 34 kalibru 7,92 mm z zapasem amunicji 1425 naboi, od 1940 roku zapas amunicji powiększono do 2100 naboi
w magazynkach bębnowych mieszczących po 75 naboi każdy. Działko KwK 30 posiadało lufę o długości 97,1 kalibrów
(1942 mm), szybkostrzelność praktyczną 120 strz/min, prędkość początkowa pocisku przeciwpancerno-smugowego wy-
nosiła 801 m/sek. Kąt ostrzału: w płaszczyźnie pionowej od +20° do -9,5°. Używano amunicji przeciwpancernej, przeciw-
pancerno-smugowej i zapalającej. Pocisk przeciwpancerny przebijał pancerz o grubości 25 mm z odległości 350 m (prze-
bita płyta pancerna umieszczona była pod kątem 30°). Uzbrojenie osobiste członków załogi stanowiły pistolety P-08 (Lu-
ger) lub P-38 (Walther), lub pistolety maszynowe MP-38 kalibru 9,0 mm. Używano celowników optycznych (teleskopo-
wych) Zeiss TZF 4/38 dających 2,5 krotne powiększenie. Celownik optyczny umożliwiał prowadzenie skutecznego ognia
na odległość do 1200 metrów. Karabin maszynowy MG 34 wyposażony był w celownik optyczny KgzF 2 i celownik
szczerbinkowy.
Łączność radiową między pododdziałami zapewniały czołgom radiostacje nadawczo-odbiorcze FuG 5 o zasięgu
do 5 km przy nadawaniu w czasie postoju (fonia) i 9 km w czasie marszu (klucz). W skład radiostacji wchodził 10-cio wa-
towy nadajnik typu c i odbiornik Fu2 typ e. Częstotliwość pracy radiostacji mieściła się w zakresie fal ultrakrótkich w pa-
śmie 27,20-33,30 MHz. Radiostacja FuG 5 zasilana była z instalacji elektrycznej czołgu o napięciu znamionowym 12 V
pobierającej prąd z prądnicy firmy Bosch lub z akumulatorów ołowiowych Bosch o napięciu 12 V i pojemności 120 A/h.
Wszystkie modele posiadały pistolety sygnałowe (rakietnice) typu Walther z kompletem rakiet sygnałowych i chorągiewki
sygnalizacyjne

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin