Czołg dowodzenia Panzerbefehlswagen III Ausf. D1 1938.pdf

(20263 KB) Pobierz

NIEMCY

Technika lądowa

BROŃ

1938

Pojazdy specjalne

Czołg dowodzenia Panzerbefehlswagen III Ausf. D1

PzBfWg III Ausf. D1 (3c. Serie ZW)

Dane taktyczno-techniczne Panzerbefehlswagen III Ausf. D1

Typ:

czołg dowodzenia.

Producent:

Daimler-Benz, Krupp, Alkett.

Lata produkcji:

1938-1939.

Wyprodukowano:

30 sztuk.

Długość:

6,0 m.

Szerokość:

2,87 m.

Wyso-

kość:

2,45 m.

Masa bojowa:

19300 kg.

Opancerzenie:

5-30 mm.

Trakcja:

gąsieni-

cowa.

Napęd:

dwunastocylindrowy, górno-

zaworowy silnik gaźnikowy chłodzony cie-

czą, w układzie V (kąt rozwarcia bloków

cylindrów wynosił 60°) typu Maybach HL 120

TR, o mocy 250 KM przy 3000 obrotów/min. i

pojemności skokowej 10838 cm³.

Pojem-

ność zbiorników paliwa:

300 l.

Zużycie

paliwa na 100 km:

droga 182 l, teren 316 l.

Transmisja:

mechaniczna, 6 biegów do

przodu, jeden wsteczny. Promień skrętu:

5,85m.

Nacisk jednostkowy na grunt:

0,95 kg/cm².

Długość oporowa gąsie-

nicy:

3,25 m.

Szerokość gąsienicy:

cm.

Rozstaw gąsienic:

2,38 m.

Pręd-

kość:

na drodze 55 km/h, w terenie 12

km/h.

Zasięg:

droga 165 km, teren 95

km.

Pokonywanie przeszkód:

ściany

60 cm, brody 80 cm, rowy (okopy) 2,6

m, stoki o nachyleniu do 30° .

Uzbroje-

nie:

karabin maszynowy MG 34 kal.

7,92 mm (zapas amunicji 1500 nabo-

jów).

Załoga:

5 osób (dowódca, oficer

łączności, kierowca, dwóch radiotelegra-

fistów).

Pod koniec 1938 i na początku

1939 roku zakłady Daimler-Benz wyko-

nały serię

czołgów dowodzenia

Pan-

zerbefehlswagen III Ausf. D1

(Fgst.

60341-60370). PzBfWg III uzupełniły w jednostkach bojowych posiadane już wozy dowodzenia KlPzBfWg Sd.Kfz 265

wykonane na podwoziu czołgu PzKpfw I Sd.Kfz 101 Ausf. B.

Wozy dowodzenia różniły się od

standardowych czołgów Ausf. D. Posia-

dały opancerzenie czołowe pogrubione

do 30 mm, i niektóre rozwiązania przyjęte

do produkcji w wykonywanych równole-

gle czołgach PzKpfw III Ausf. E, takie jak

dwudzielne drzwi z boku wieży, przednie

stanowisko karabinu maszynowego z

jarzmem Kugelblende 30, szczelinę ob-

serwacyjną kierowcy z ruchomymi prze-

słonami i peryskopami KFZ.2. Uzbrojenie

czołgu zredukowano do pojedynczego

karabinu maszynowego MG-34 kalibru

7,92 mm (zapas amunicji wynosił 1500

pocisków) zamontowanego z prawej

strony wieży w zmodyfikowanym jarzmie.

Karabin ten był obsługiwany przez przydzielonego żołnierza wojsk łączności wchodzącego w skład załogi czołgu.

Wprawdzie w wieży zamontowano jeszcze działko i i karabin maszynowy, lecz były to pełnowymiarowe makiety wykona-

ne z drewna i metalu. W stanowisku kadłubowym nie zamontowano karabinu maszynowego, pozostał jedynie tzw. otwór

pistoletowy, przez który można było prowadzić ogień z broni ręcznej przewożonej przez załogę PzBfWg III wewnątrz po-

jazdu. W kadłubie, pod wieżą zostały zamontowane otwory obserwacyjne ze szczelinami, identyczne z tymi które znaj-

dowały się po bokach wieży. Także w każdym z boków kadłuba zostały wykonane okrągłe tzw. otwory pistoletowe. Takie

same dwa otwory pistoletowe zostały umieszczone z tyłu wieży (w czołgach PzKpfw III Ausf. D otwory z tyłu wieży były

przysłonięte kwadratowymi klapkami). Ponadto zamiast silnika Maybach HL 108TR o mocy 184 kW (250 KM) zamonto-

wano silniejszy

Maybach HL 120 TR

o mocy 221 kW (300 KM). PzBfWg III miały zamontowane dodatkowe radiostacje

służące do nawiązania łączności z dowództwem batalionu, pułku czy dywizji pancernej oraz samolotami Luftwaffe.

Czołgi miały nieruchome wieże

(wymontowano z pojazdu mechanizm

obrotu wieżą) i anteny ramowe zamonto-

wane na pancerzu przedziału silnikowe-

go. Końce anteny były mocowane do

wyjść antenowych zamocowanych z tyłu

wieży czołgu. Czołgi posiadały też stan-

dardowe anteny prętowe o długości 1400

lub 2000 mm zamocowane z lewej i z

prawej strony kadłuba. Mocowanie ante-

ny zostało przesunięte do przodu (w sto-

sunku do miejsca, gdzie była montowana

antena w czołgach PzKpfw III Ausf. D).

Wewnątrz wieży po lewej stronie zainsta-

lowany był składany stolik na mapy, do-

wódca obserwował przedpole za pomocą

5 szczelin obserwacyjnych oraz dwu-

obiektywowy peryskop zainstalowany w wieżyczce dowódcy czołgu.

PzBfWg III Ausf. D1

posia-

dały różne typy wyposażenia radio-

wego, dlatego też poszczególne wer-

sje były odpowiednio oznaczone

Sd.Kfz 266, Sd.Kfz 267

Sd.Kfz 268.

Sd.Kfz 266

to pojazd wypo-

sażony w radiostację FuG-13 z od-

biornikiem o mocy 20 W i dwoma

nadajnikami, pracującymi na często-

tliwości 27-33 MHz.

Sd.Kfz 267

był wyposażony

w radiostacje FuG-13 i FuG-6. Radio-

stacja FuG-6 SE 20u miała nadajnik

Sender c pracujący w paśmie 27,200-

33,300 KHz, przetwornik U20a2 i

odbiornik Empfanger e z przetwornicą E.U.a o mocy 20 W. Zasięg foniczny podczas jazdy wynosił 3-6 km i 4-8 km za

pomocą klucza.

Sd.Kfz 268

był wyposażony w radiostacje FuG-7 i FuG-8. Radiostacja FuG-7 SE 20u miała nadajnik Sender d

pracujący w paśmie 1130-3000 KHz, przetwornik U30 i odbiornik Empfanger ,e z przetwornicą E.U.a. o mocy 20 W. Za-

sięg podczas jazdy 70 km fonia i 80 km klucz (łączność z samolotami). Radiostacja FuG-8 SE 30 miała nadajnik Sender a

pracujący w paśmie 830-3000 KHz, przetwornik U30 i odbiornik Empfanger c z przetwornicą E.U.a. o mocy 30 W. Zasięg

podczas jazdy 10 km fonia i 40 km klucz i 25 km głos i 70 km klucz podczas postoju.

W okresie od

czerwca 1938

roku do

marca 1939

roku zakłady Da-

imler-Benz wyprodukowały

PzBfWg

III Ausf. D1 o numerach fabrycznych:

60341-60370. Czołgi te weszły do wy-

posażenia dowództw pułków pancer-

nych, brygad pancernych (w dywizjach

dwupułkowych) i dywizji oraz niekiedy

korpusów pancernych. W dniu 1 wrze-

śnia 1939 roku armia niemiecka dys-

ponowała 38 czołgami PzBfWg III

Ausf. D1 i Ausf. E. Od połowy 1940

roku czołgi tego typu były wycofywane

z uzbrojenia i kierowane do szkolnic-

twa wojskowego.PzBfWg

III Ausf. D1

były później nazywane także grosser

Panzerbefehlswagen Ausf. A.

W działaniach bojowych brały

udział też wozy dowodzenia

PzBfWg

III Ausf. D1.

W chwili wybuchu wojny

do jednostek trafiło prawdopodobnie

PzBfWg III Ausf. D1 (później oznaczenie

zmieniono na Ausf. A) i

PzBfWg III

Ausf. E (później oznaczenie zmieniono

na Ausf. B). Jednak wiadomo, że PzB-

fWg III Ausf. E otrzymały tylko jednostki

3. Dywizji Pancernej. Pułki 1. Dywizji

Pancernej miały przydzielone po jednym

PzBfWg III (Sd.Kfz 267), a 37. Zmotory-

zowany Batalion Łączności tejże dywizji

dysponował trzema wozami: dwoma

Sd.Kfz 267 i jednym 268, identycznie

wyglądało wyposażenie 2. Dywizji Pan-

cernej (3. i 4. Pułk Pancerny i 38. Zmoto-

ryzowany Batalion Łączności). Jak już

wspomniano w 3. Dywizji Pancernej było

5 PzBfWg III Ausf. E. 35. i 36. Pułk Pan-

cerny 4. Dywizji Pancernej otrzymały po

jednym wozie dowodzenia PzBfWg III

Ausf. D1, zaś 79. Zmotoryzowany Bata-

lion Łączności dwa PzBfWg III (po jed-

nym Sd.Kfz 267 i 268). Warto zwrócić

uwagę, że dywizja ta nie miała na stanie czołgów PzKpfw III. W 5. Dywizji Pancernej znajdowały się łącznie dwa wozy

dowodzenia PzBfWg III Ausf. D1, po jednym Sd.Kfz 267 w 15. i 31. Pułku Pancernym i dwa w 77. Zmotoryzowanym Bata-

lionie Łączności (Sd.Kfz 267 i Sd.Kfz 268).

PzBfWg III Ausf. D1 trafiły też do

Panzerverband Kempf (jeden Sd.Kfz 267 w 7.

Pułku Pancernym był używany przez dowód-

cę dywizji generała majora Wernera Kempfa)

i 10. Dywizji Pancernej (jeden Sd.Kfz 267 w 8.

Pułku Pancernym) oraz dwóch dywizjach

lekkich 2. i 4. które były uzbrojone wyłącznie

w czołgi produkcji niemieckiej. Dodatkowo

cztery PzBfWg III (trzy Sd.Kfz 267 i jeden

Sd.Kfz 268) weszły w skład dowództwa 6.

Brygady Pancernej 2. Dywizji Lekkiej. Nato-

miast dwa PzBfWg III Ausf. D1 trafiły do do-

wództwa 4. Brygady Pancernej. Jeden PzB-

fWg III Sd.Kfz 267 przydzielono do 11. Pułku

Pancernego 1. Dywizji Lekkiej.

Podczas kampanii w Polsce 1. Dywi-

zja Pancerna straciła jeden czołg dowodzenia

PzBfWg III Ausf. D1, a 4. Dywizja Pancerna w walkach w Warszawie 8 i 9 września 1939 roku oba PzBfWg III Ausf. D1

Sd.Kfz 267 przydzielone do 35. i 36. Pułku Pancernego.

Wozy dowodzenia pozostały w jednostkach bojowych także podczas kampanii francuskiej, kampanii bałkańskiej i

być może kampanii w ZSRR, kilka pozostałych pojazdów trafiło ostatecznie do jednostek zapasowych m.in. 23. i 179.

Dywizji Pancernej stacjonujących we Francji w latach 1942-1943.

Plik z chomika:

jaciom2

Inne pliki z tego folderu:

Czołg dowodzenia Panzerbefehlswagen IV 1944.pdf (22383 KB)
Czołg dowodzenia Panzerbefehlswagen III Ausf. D1 1938.pdf (20263 KB)
Czołg dowodzenia Beobachtngswagen II 1938.pdf (8089 KB)
Czołg dowodzenia Panzerbefehlswagen I 1935.pdf (35455 KB)
Czołg dowodzenia Panzerbefehlswagen III Ausf. E 1939.pdf (12253 KB)

Czołg dowodzenia Panzerbefehlswagen III Ausf. D1 1938.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: