Wóz zabezpieczenia technicznego Bergepanzer I 1936.pdf

(6718 KB) Pobierz
NIEMCY
Technika lądowa
BROŃ
1936
Pojazdy specjalne
Wóz pogotowia technicznego Bergepanzer I
Dane taktyczno-techniczne Instandsetzugkra-
ftwagen I
Typ:
wóz pogotowia technicznego.
Lata
produkcji:
1936-1938.
Producenci:
Henschel,
MAN, Daimler-Benz, Rheinmetall-Borsig, Krupp-
Gruson.
Wyprodukowano:
164 sztuki.
Wycofanie
ze służby: 1941.
Załoga:
2 osoby.
Długość:
4,42 m.
Szerokość:
2,06 m.
Wysokość:
1,35 m.
Prześwit:
0,29 m.
Masa bojowa:
5900 kg.
Opancerzenie:
6-
13 mm.
Napęd:
sześciocylindrowy, górnozaworowy
silnik rzędowy chłodzony cieczą Maybach NL38
TRKM o mocy 100 KM przy 2500 obr/min.
Trakcja:
gąsienicowa.
Pojemność zbiorników paliwa:
146
l.
Transmisja:
mechaniczna, ZF Aphon FG 31.
Moc
jednostkowa:
17 KM/t.
Nacisk jednostkowy na
grunt:
0,39 kg/cm².
Prędkość:
na drodze 40 km/h, w terenie 12 km/h.
Zasięg:
droga 170 km, teren 115 km.
Pokonywa-
nie przeszkód:
ściany 37 cm ; brody 60 cm ; rowy (okopy) 140 cm, stoki o nachyleniu do 30°.
Podczas II wojny
światowej,
Panzerwaffe,
oprócz
czołgów,
dział
szturmowych
i samobieżnych, stanowią-
cych siłę uderzeniową nie-
mieckich wojsk pancernych,
dysponowała również po-
jazdami
gąsienicowymi
niebiorącymi bezpośrednio
udziału w walce. Nie ozna-
cza to, że były one mniej
ważne dla doktryny wojen-
nej III Rzeszy. Do tych po-
jazdów należały między
innymi transportery amuni-
cji, ambulanse, ciągniki
artyleryjskie oraz wozy za-
bezpieczenia technicznego.
Często były to przerobione
wozy bojowe, pozbawione
głównego
uzbrojenia
z zamontowanym sprzętem
specjalistycznym. Również
dzięki tym często niedoce-
nianym pojazdom armia
niemiecka stanowiła tak
efektywnie
funkcjonującą
machinę. Bez wspomnia-
nych pojazdów żadne na-
tarcie armii pancernych nie
byłoby tak skuteczne.
Przykładem wyżej
wymienionych
pojazdów
panc. były wozy zabezpie-
czenia
technicznego,
w armii niemieckiej na ogół
nazywane Bergepanzerami.
Do ich głównych zadań
należało między innymi
odholowywanie uszkodzo-
nych pojazdów pancernych
z pola bitwy do jednostek
naprawczych, pomoc przy
naprawie pojazdów uszko-
dzonych podczas bitwy czy
też przemarszów oraz po-
moc przy demontażu części
z uszkodzonych jednostek,
których nie można było
naprawić.
Pierwszym z rodzi-
ny Bergepanzer był tak
zwany Instandsetzungskra-
ftwagen I, który powstał na
bazie czołgu lekkiego Pan-
zerkampfwagen I (PzKpfw
I). Od
1936
do listopada
1938
roku przebudowano
164
czołgi PzKpfw I Ausf. B
na
wozy pogotowia tech-
nicznego
przeznaczone dla
kompanii
pancernych.
Przydzielano po jednym
takim pojeździe do każdej
kompanii pancernej. Pojaz-
dy oznaczano jako
In-
standsetzugkraftwagen I
(wóz pogotowia technicz-
nego)
lub
Panzer-
kampfwagen I Ausf. B
ohne Aufbau
(PzKpfw I
Ausf. B bez nadbudowy). Modyfikacja polegała stworzeniu przedziału ładunkowego poprzez usunięcie wieży, górnego
pancerza i nadbudowy kadłuba. Powstały w ten sposób kadłub był odkryty od góry i stawał się przedziałem ładunkowym.
Dodatkowo na zewnątrz przewożono kanistry z paliwem i wodą oraz części zapasowe. W niektórych wozach załogę
osłaniały z przodu dwie duże szyby z plexi (szkła organicznego) lub wiatrochron z blachy z dwoma małymi okienkami. Od
góry można było rozpiąć brezentową plandekę. Pojazdy tego typu były używane w kompaniach pancernych do 1941 ro-
ku, choć już w 1940 roku zaczęto wycofywać je do celów szkolnych.
Pojazd charakteryzował się masą oko-
ło 4000 kg. Jego długość wynosiła 4,42 m, sze-
rokość 2,06 m, a wysokość 1,35 m. Boki i tył
kadłuba wykonano z płyty pancernej grubości
13 mm, natomiast górę kadłuba ochraniała
płyta 9 mm. Bergepanzer I, choć tej nazwy nig-
dy nie zastosowano oficjalnie, napędzał silnik
Maybach NL 38 TR, ten sam, który montowano
w czołgach PzKpfw I Ausf. B. Był to gaźnikowy,
sześciocylindrowy, rzędowy silnik chłodzony
cieczą o mocy 100 KM i pojemności skokowej
3791 cm3. Pozwalał rozpędzić pojazd, do około
40 km/h. Zbiorniki mieściły 146 litrów paliwa -
74-oktanowej benzyny, co pozwalało na osią-
gnięcie zasięgu drogowego około 170 km.
Omawiane wozy zabezpieczenia tech-
nicznego spełniały głównie rolę transporterów części zamien-
nych, paliwa i wody. Każda kompania pancerna została wypo-
sażona w jeden taki pojazd. Bergepanzer I brały udział w
kampanii wrześniowej oraz działaniach przeciwko Belgii, Ho-
landii, Luksemburgowi i Francji. Od połowy 1940 roku wyco-
fywano je z oddziałów pierwszoliniowych. Następnie trafiły
one do jednostek szkoleniowych jako wozy treningowe kie-
rowców pojazdów pancernych. Prawdopodobnie ostatnie eg-
zemplarze Bergepanzer I wycofano z czynnej służby do poło-
wy 1941 roku.
Prawdopodobnie wszystkie Bergepanzer, tak jak i
czołgi, skonstruowane do końca 1942 roku malowane były
według instrukcji Heeres Mitelungen Nummer 864 z 30 lipca 1940 roku jednolicie na kolor ciemnoszary (Panzergrau).
Zimą pokrywano je białą zmywalną farbą lub wapnem. Bergepanzer I ratowały z opresji czołgi i ich załogi unieruchomione
na polu walki. Mimo swoich ewidentnych zalet, dziś pozostają w cieniu klasycznych wozów bojowych, zwłaszcza słynnych
Panter i Tygrysów. Jednak gdyby nie Bergepanzer, których załogi wkładały olbrzymi wysiłek, by ratować z opresji swych
pierwszoliniowych towarzyszy, wiele pojazdów Panzerwaffe zostałoby bezpowrotnie utraconych, nawet mimo odniesienia
niewielkich uszkodzeń czy z powodu błahych awarii. O tym jak ważną rolę dla wszelkich dysponujących różnego rodzaju
pojazdami jednostek odgrywa, zaplecze warsztatowe, pamięta się i dziś. Rozwiązania zastosowane w niemieckich wo-
zach zabezpieczenia technicznego spotkać można także we współczesnych pojazdach tego typu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin