Znaczenie poświęcenia Rosji.docx

Znaczenie "poświęcenia" Rosji

Ks. Joaquin Maria Alonso, słynny światowy autorytet o Fatimie, mówi dokładnie co Matka Boża Różana często powtarzała: to Rosja musi być poświęcona, a nie świat

The meaning of the "consecration" of Russia...

"Jeśli biskupi i Ojciec Święty w jedności ze wszystkimi biskupami świata, jeśli nie poświęcą Rosji mojemu Niepokalanemu Sercu, świat zosta-nie stracony! Ponieważ Rosja będzie dalej szerzyć swoje błędy na świat wywołując wojny i rzezie i zarazy. Czy tego chcecie, moje dzieci? Każda du-sza na świecie która słyszy mój głos tego wieczo-ru ma obowiązek, dla uświęcenia własnych dusz  i tych których kochają, posłuchania mnie i postą-pienia zgodnie z wytycznymi. Pragnę by wszyscy którzy słyszą moje słowa tego wieczoru wyszli i nagabywali, jeśli konieczne, Ojca Świętego i bi-skupów, z prośbą o poświęce-nie Rosji. Nie mówi-my tu o świecie, moje dzieci, mówimy o Rosji!" – Jezus, 17.06.1989

Poniżej artykuł ks. Joaquina Marii Alonso, archiwisty fatimskiego i jednego z największych i najbardziej dokładnych autorytetów w sprawie Orędzia Fatimskiego.

********
Czy można powiedzieć, że kiedy papież Pius XII dokonał poświęcenia "świata" w 1942,

s. Łucja nie miała w nim udziału?

1. Poświęcenie świata. Szczególna wzmianka o Rosji

Absolutnie pewne jest to, że w pismach ś. Łucji pojawia się "inne" przesłanie z Niebios, różniące się od tych z lipca 1917 i czerwca 1929 i pochodzi od Pana, a nie od Panny Najświętszej. Ono prosi o poświęcenie świata ze szczególną wzmianką o Rosji, i z nim wiąże się obietnica, już teraz spełniona, o skróceniu wojny 1939-1945. Zobaczmy jak.

Do października 1940 wszelka dokumentacja o Fatimie mówi tylko o poświęceniu Rosji. Skąd pochodzi prośba do papieża o poświęcenie świata?

13 maja 1938, po spełnieniu obietnicy poświęcenia Portugalii Niepokalanemu Sercu Maryi, portugalski episkopat wysłał prośbę do papieża Piusa XII. W niej po raz pierwszy jest prośba nie o poświęcenie Rosji, ani nawet szczególna o niej wzmianką, a tylko o poświęcenie świata, i nawet to bez unii papieża ze wszystkimi biskupami. Jest prośba tylko o to, żeby poświęcenie Niepokalanemu Sercu Maryi zostało przeprowadzone z poświęceniem Jezusowi.

Na początku października 1940, Don Manuel María, wtedy tytularny biskup Gurzy, i ks. Gonçalves wyszli z prośbą o poświęcenie Rosji i wysłaniem jej do papieża. Ale żeby uniknąć wszelkich spodziewanych kłopotów, zaproponowano Łucji by napisała list do papieża z prośbą o poświęcenie świata.

S. Łucja jest zakłopotana, bo czego Niebo chce to tylko poświęcenia Rosji. Niemniej jednak, przypomniawszy sobie w modlitwie, otrzymuje następujący przekaz z Niebios:

"Jego Świątobliwość osiągnie skrócenie tych dni boleści, jeśli zajmie się moimi pragnieniami, dokonując aktu poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi ze szczególną wzmianką o  Rosji".

Zauważmy uważnie istotne zmiany między tym tekstem a już cytowanym w czerwcu 1929.

1. To Pan mówi, a nie Panna Najświętsza.

2. To przejawia pragnienie, a nie wymóg.

3. Do poświęcenia świata dodana jest szczególna wzmianka o Rosji.

4. Obiecane jest nie nawrócenie Rosji, a skrócenie wojny.

Otrzymawszy ten przekaz, s. Łucja jest mniej zakło-potana i spisuje zgodnie z nakazem swoich spo-wiedników to co nakazał jej biskup Fatimy. Dlatego to nie jest z jej własnej woli, ani z woli Niebios wyrażo-nej w czerwcu 1929, a raczej w nowym przekazie Pana, który dostosował się do wskazówek s. Łucji.

W obu tekstach, tym z października 1940 i z grudnia 1940, w liście który faktycznie wysłano do papieża, s. Łucja nie myli ani pochodzenia, ani warunków, ani obietnic obu próśb. W przypadku jeśli ktoś nie prze-czyta uważnie, może się wydawać, że s. Łucja już porzuciła prośbę o poświęcenie Rosji konkretnie. To nie oznacza iż oba poświęcenia, to świata i Rosji, nie wiążą się ze sobą.

Przekaz Niebios z października 1940 dodał tę szcze-gólną wzmiankę o Rosji  do poświęcenia świata. To poświęcenie, dokonane przez papieża Piusa XII najpierw 31 października i później 8 grudnia 1942, już dało światu ogromne korzyści łask i pokoju. Ale nie powinno się tego mylić ze wspaniałymi obietnicami wiążącymi się z poświęceniem samej Rosji, niezależnie od tego kiedy zostanie przeprowadzone.

Z drugiej strony pewne jest to, że poświęcenie świata, promujące nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, przygotowuje do poświęcenia Rosji. Ale jeśli chcemy odnieść się do "specyficznej" relacji do Orędzia Fatimskiego, to najlepiej jest by poświęcenie świata nie miało bezpośredniej relacji z Orędziem Fatimskim. Poświęceniem które obejmowałoby wszystkie wymogi wymienione przez Matkę Bożą i w godny sposób, będzie poświęcenie Rosji.

Rezultatem tego jest to,, że wielu uważa iż wszystko już zostało spełnione poświęceniem świata w 1942… kiedy faktycznie wielka prośba Niebios, ta o poświęcenie Rosji, jeszcze ma być spełniona. Kiedyś rzeźbiarz wspaniałego posągu Matki Bożej Fatimskiej na fasadzie bazyliki, ks. McGlynn, zapytał s. Łucję:

"Czy wzięłaby siostra pod uwagę poświęcenie jednostek, diecezji i narodów Niepokalanemu Sercu Maryi, jako wystarczający wyraz nabożeństwa do Niepokalanego Serca?"

"O takie poświęcenia wyraźnie nie proszono, ale uważam, że byłyby przyjęte przez Matkę Bożą, i że one zdobyłyby szczególne łaski dla diecezji i narodów".

2. Warnuki nie spełnione:

Właśnie powiedzieliśmy, że papież Pius XII w 1942, spełnił pragnienia Niebios przekazane s. Łucji 22 października 1940. Cały problem teraz jest na co skierowana jest pierwsza prośba: poświęcenie Rosji. Czy warunki jakie właśnie omówiliśmy zostały spełnione?

Nasza odpowiedź musi być negatywna.

Oto tego powody:

Działania papieskiego Magisterium, które wykonano do tej pory, a które mówi się iż mają jakieś powiązanie z poświęceniem Niepokalanemu Sercu Maryi są następujące:

1. Pius XI, 19 marca 1930, przeprowadza uroczysty Akt Wynagrodzenia Panu za rany jaki On otrzymuje od Rosji. Ten akt, widocznie, nie odpowiadał prośbom Niebios w Fatimie.

2. Pius XI na początku 1937, otrzymuje prośbę o poświęcenie Rosji, którą biskup Fatimy składa w imieniu s. Łucji. Ale nic nie zrobiono by spełnić tę konkretną prośbę.

3. W maju 1938, portugalski episkopat wychodzi z prośbą do papieża o poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi – bez rezultatu.

4. Pius XII, latem 1940, w końcu otrzymuje dwie wskazówki o poświęceniu Rosji, o jakie prosi Niebo poprzez s. Łucję. Nie robi się nic.

5. 31 października i 8 grudnia 1942, papież Pius XII dokonuje poświęcenia świata ze szcze-gólną wzmianką o Rosji. Ale ten akt nie był ani konkretnym poświęceniem Rosji, ani w jed-ności ze wszystkimi biskupami świata.

6. 7 lipca 1952, w Encyklice Ad universos Rusiae populos, papież Pius XII wydawał się spełnić wszystkie warunki:

a) Poświęcenie wszystkich narodów Rosji było dodatkiem do poświęcenia świata i przepro-wadzono je dzięki poruszeniu papieża licznymi prośbami.

b) Papież wyraźnie dokonał rozróżnienia między potępieniem błędów ateistycznego komunizmu, który odrzuca, i "błądzących" których po ojcowsku wzywa do prawdy.

c) I po wykazaniu wyjątkowo duchowego celu tego aktu, przeprowadza akt poświęcenia następującymi słowami:

Nos interea, ut Nostrae vestraeque preces supplicationes-que facilius exaudiantur, utque singulare erga vos benevolentiae Nostrae praebeamus documentum, quemadmodem paucis ante annis universum hominum genus Inmmaculato Deiparae Virginis Cordi consecravimus, ita in praesenscunctos Russiarum populus eidem Immaculato Corde peculiarissimo dedicamus ac consecramus...

"W związku z tym, aby nasze i wasze modlitwy i błagania można było łatwiej usłyszeć, oraz w celu dania wam szczególnego dowodu naszej życzliwości wobec was od kilku lat, poświęciliśmy cały rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Matki Bożej, więc teraz ofiarujemy i poświęcamy w absolutnie szczególny sposób temu samemu Niepokalanemu Sercu narody Rosji…"

Naprawdę, biorąc pod uwagę okoliczności w których pojawił się dokument, uważano, że Pius XII miał wyraźny zamiar spełnienia pragnień s. Łucji… Brakowało tylko jednego warunku: wyraźnej i formalnej jedności z biskupami świata.

Ten sam sługa Boży, papież Pius XII, w Encyklice Ad coeli Reginam z 11 października 1954, mówi:

"… mocą Apostolskiej Naszej władzy ustanawiamy święto Królowej Maryi, które ma być obchodzone w całym świecie w dniu 31 maja. Nakazujemy również, aby tegoż dnia ponawiano poświęcenie się rodzaju ludzkiego nieskalanemu Sercu Panny Maryi. W nim bowiem leży nadzieja nadejścia lepszego wieku, tryumfu wiary i chrześcijańskiego pokoju".

Tym nakazem do wszystkich biskupów odnawiania co roku poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi, w ustalonym dniu, spełnił jeden z warunków: jedność ze wszystkimi biskupami. Oprócz tego, tymi słowami ewidentnych relacji z wielką i ostateczną obietnicą Fatimy: W końcu moje Niepokalane Serce zatriumfuje". Ale drugiego warunku, kluczowego, ewidentnie brakuje: wyraźnego poświęcenia Rosji.

Przede wszystkim, to odnawianie poświęcenia świata jest w relacji nie z prośbą z czerwca 1929, a tą z października 1940. W tej kwestii powiedzieliśmy wcześniej, że to już spełniono i zweryfikowano. To odnowienie poświęcenia jest wyjątkowo korzystne, o ile może ono tak samo odnawiać te same obietnice osiągnięte już w 1942, ale w relacji do poświęcenia Rosji, tylko pośrednio można powiedzieć, że na nie wpłynie.

W końcu papież Paweł VI w dniu 21 listopada 1964, w przemówieniu na zamknięcie trzeciej sesji II SW, dokonał odnowy poświęcenia całego świata Niepokalanemu Sercu Maryi i na pewno w jedności z Soborem… ale to poświęcenie popełniło błąd w czymś kluczowym: poświęcenie Rosji konkretnie.

Wniosek, a tym samym – z historycznego punktu widzenia, jedyny do którego nawiązujemy – jest oczywisty. Żaden z papieskich aktów jeszcze nie spełnił warunków dokumentów fatimskich dla osiągnięcia pożądanego nawrócenia ateistycznego marksistowskiego komunizmu. Autorzy do których nawiązujemy, którzy już szacują, że poświęcenie poproszonego w Fatimie dokonano, poświęcili się obserwacji "wskazówek" według których można je interpretować w jakiś sposób, że nawrócenie Rosji już się rozpoczęło. Ale te wskazówki okazują się być bardzo niejasne i problematyczne.

Dla reszty, nasz wniosek można potwierdzić z przekonaniem, że s. Łucja pokazuje, że tego poświęcenia Rosji jeszcze nie dokonano. W efekcie:

a) Kiedy 31 października 1942 papież Pius XII dokonał poświęcenia świata, ze szczególną wzmianką o Rosji, s. Łucja bardzo się cieszyła. Ale krótko potem pisze:

"Z niecierpliwością czekam na rozkaz Jego Świątobliwości do biskupów, a potem łaski pokoju dla biednego świata".

Nieco później, w lutym 1943, pisze:

"Dobry Bóg już mi pokazał swoje zadowolenie aktem (poświęcenia),choć nie w całości, zgodnie z Jego pragnieniami, Ojca Świętego i kilku biskupów. W zamian obiecano, że wojna wkrótce się skończy. Poświęcenia Rosji nie będzie teraz".

To znaczy, skoro akt, który został przeprowadzony jest niekompletny, nie spełniający wszystkich warunków wymaganych przez Niebo, to łaska obiecana z nawrócenia Rosji nie zostanie jeszcze udzielona. Mimo że inne łaski mogą być udzielone: tj. skrócenie obecnej wojny.

Już przywołaliśmy tekst rozmowy ks. Jongena z s. Łucją w lutym 1946, w której s. Łucja mówi wyraźnie, że znajdujemy się w okresie nieszczęść na jakie zasługujemy, nie dokonując jeszcze poświęcenia, a więc nawrócenia Rosji. Pragnienia s. Łucji rozmowy osobistej z ów-czesnym papieżem nie były pragnieniami próżnymi czy osobliwymi. Była głęboko przekonana, że rozmawiając z nim bezpośrednio i osobiście uda się jej przekonać go do konieczności wyraźnego poświęcenia Rosji.

Kiedy amerykański rzeźbiarz, ks. McGlynn, i ks. Gardiner odwiedzili s. Łucję w lutym 1947, rozmowa o tym rozwinęła się w następujący sposób:

"Czy Ojciec Święty poświęcił Rosję Niepokalanemu Sercu Maryi?"

"On włączył Rosję w poświęcenie" – powiedziała. Później, bardzo pokornie wykazała, że mogła nie wyrażać się dokładnie, i dodała:

"Zgodnie z oficjalnym sposobem, zgodnie z tym o co prosiła Panna Najświętsza, uważam, że nie".

Ks. Gardiner, chcąc się upewnić co do tego, powtórzył pytanie:

"Czy siostra uważa, że prośba Panny Najświętszej nie została jeszcze spełniona?"

"Dokładnie jak Panna Najświętsza poprosiła? Nie". Choć dodała: "czy Panna Najświętsza przyjęła poświęcenie z 1942 jako spełniające Jej pragnienia, nie wiem".

3. "Będzie późno'.

Jest jeszcze inny sposób poznania sposobu myślenia s. Łucji. Jest on następujący:

S. Łucja wiele razy upierała się, że poświęcenia nie dokonano, a poza tym, musi być prze-prowadzone w określony sposób, i że w końcu, kiedy się je przeprowadzi, będzie późno. Powód jest taki, że doświadczymy niezliczonych katastrof, jakie Rosja, jeszcze nie nawrócona, sprowadzi na świat, mimo że w końcu "nigdy nie jest za późno odwołać się do Jezusa i Maryi". Ten tok myślenia pokazuje, że s. Łucja jest bardzo pewna w tej trudnej teologii o tajnych dopustach Bożych, kiedy nie spełni się ujawnionej przez Niego Woli.

Nakaz poświęcenia Rosji s. Łucja otrzymała w czerwcu 1929, w czasie kiedy w Rosji panował stalinowski terror. Wszelkie próby s. Łucji spełnienia aktu poświęcenia Rosji były nieskuteczne. I bardzo szybko w sierpniu 1931 tajne osądy Boga objawiły się w następujący sposób:

"Postaraj się by moi pasterze zrozumieli, że jeśli wezmą przykład z króla Francji w opóźnianiu wykonania mojego nakazu, to również pójdą za nim do nieszczęścia. Nigdy nie jest za późno odwołać się do Jezusa i Maryi".

Jezus nawiązuje tu do dobrze znanej sprawy w historii nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusa, w której "król Francji" nie spełnia pragnień Najświętszego Serca Jezusa, przekaza-nych przez św. Małgorzatę Marię Alacoque. I ona się obawia, że to samo wydarzy się z tą prośbą dotyczącą poświęcenia Rosji.

Wiele lat temu, s. Łucja otrzymała szczególne łaski w tej sprawie. I w 1935 wie, że Pan nadal chce udzielić łaski Rosji, jeśli spełni się Jego prośbę. Ale już widzieliśmy jak jej spowiednicy i biskup Leiria rozważali trudności w tego typu poświęceniu. Niemniej jednak, s. Łucja upiera się:

a) i zawsze wykazuje smutek, że poświęcenia Rosji nie dokonano,

b) ale widzi w tym boskie, nieodgadnione przyzwolenie.

c) Ale wygodne jest by nalegać, bo mimo że jest późno, Bóg zawsze dochowuje obietnic.

d) Kiedy pytają s. Łucje dlaczego Bóg nie nawróci Rosji bez konieczności odwołania się do takich trudnych sposobów, odpowiada: "Bo ja chcę (to Pan mówi w pierwszej osobie) żeby cały mój Kościół uznał to poświęcenie  za triumf Niepokalanego Serca Maryi, żeby poszerzyć Jej kult. Chcę także by nabożeństwo do mojego Boskiego Serca umieszczono razem z nabożeństwem do tego Niepokalanego Serca".

e) Co do przyszłości nie musimy dłużej czekać niż na spełnienie wspaniałej obietnicy eschatologicznej: "W końcu moje Niepokalane Serce zatriumfuje".  Tę słynną frazę s. Łucja rozumie w ten sposób: "Ojciec Święty… Módl się dużo za Ojca Świętego. On to zrobi (poświęcenie) ale będzie za późno. I niemniej Niepokalane Serce Maryi uratuje Rosję. Została Jej zawierzona".

Odnośnie spełnienia warunków, s. Łucja zawsze utrzymywała, że poświęcenia powinno się dokonać dokładnie jak poproszono:

"Czy coś powinno sie zmodyfikować?" (Zapytał ks. Gonçalves). "Uważam, że powinno być dokonane dokładnie jak poprosiła Matka Boża". (Odpowiedziała)

Kiedy s. Łucja zauważyła opór  na jaki napotkano wobec dokonania poświęcenia Rosji, wypowiedziała takie słowa jak: "Smuci mnie, że Ojciec Święty nie dokonał poświecenia Rosji. Cierpliwości! O mój Boże, cierpliwości!" To słowo "cierpliwość" w ustach s. Łucji oznacza ogromne nagromadzenie się wszystkich nieszczęść, które marksistowsko-leninowski komunizm miał sprowadzić na świat i Kościół.

Ze względu na to, kiedy we wrześniu 1939 biskup Fatimy, przerażony wybuchem wojny, uroczyście opublikował w Fatimie Nabożeństwo Pierwszych Pięciu Sobót, s. Lucja krzyknęła: "Teraz jedyną rzeczą jakiej brakuje jest by Ojciec Święty, razem ze wszystkimi biskupami katolickiego świata,  dokonał poświęcenia Rosji. Kto może mnie zapewnić, że Jego Świątobli...