Poczet Bogów Słowian.doc

Poczet Bogów Słowian

Ten Poczet Bogów nie jest kompletny. Jest uzupełniany systematycznie, w tym o istotne ryty z Księgi Tanów, a także o najważniejszą opowieść o każdym z bogów, jak również o wizerunki wszystkich bogów i bogunów, i wtedy dopiero zostanie wydany drukiem jako Wielki Poczet Panów i Pań Welańskich.

Poczet czyli Poczętek

Nie da się począć tej ważnej księgi inaczej jak tylko powiadając skąd się ów Poczet uwodzi, a więc gdzie uwija się jego poczętek, gdzie się z pąk ów rodzi. Ano tam, w owym czystym wierzchowiu na samym wierchu Świata kędy bierze źródło mowa nasza rodzima w boskiej płyni – mołwie, słowo nasze w życiorodnej sołwie, sława i krasa naszego rodu w żywych boskich istach – płoni, ichorze i kraszu-krwi. Owe nieci splątane a splecione w jedną warkocz-kosę w jeden zrąb-źrzeb, wyrok-wierg i dolę płyną jako wody dzieje i niecą się i świecą tworząc skrzystą Baję – powieść-powielę – język Materii Świata. One uwiłte przez dziadów naszych w wici kobalne i w sjenowite drzewe zapisy dziś nam rzekają jako drzewiej bywało, skąd żeśmy przyszli i czemu tako nas inni zowią i tako piszą – Słowianami, czyli Wianem Słońca i Słowosławami.

Całe nasze bogactwo, wielki skarb bycia sobą, swojowłasną wspólnotą i wielka możność wzajemnego rozumienia się, a też bycia sobą w przyszłości, poczyna się w naszej Baji – najdawniejszym początku – w tajemnicy naszego języka. Kto nie pozna słów swojej mowy i ich nie ma w umie czyli nie rozumie, ten nie może poczuć wielkości swojego rodu i dumy z przynależności do własnej rodziny, a też nie może mieć w poszanowaniu własnej zadrugi i zagrody, własnej krainy a zatem i swojego domostwa.

Dlatego wydajemy na świat ten oto Poczet Panów i Panien Weli, byście poznali całe piękno źródeł własnej mowy rodzinnej, całe bogactwo nazwań z owych źródeł płynące, bo z tych śnitek i strug tworzy się wielka fala i spływa w padół świata jako tęga rzeka dziejów sławnych narodów, a uchodzi w wielkie, niezmożone morze przeszłych i przyszłych rodów Sławian. One to objęły władanie nad ziemiami całego świata i póki swą mowę rozumieją póty przewodzić światu potrafią.

Dlatego czerpcie pełnymi garściami i nie zapomnijcie języka ojców, z niego bowiem jako z żywego zdroju wywodzą się wszystkie znaki i znaczenia, które musicie dobrze pojmować żeby mieć w życiu pokój i pogodę dla siebie, i szczęście dla własnej rodziny, a też i mir i poważanie od innych sąsiednich rodów i narodów. Z niego moc waszych czynów, z niego siła waszej wyobraźni, z niego wasze powodzenie i sporzenie, i osiągnięcia. Z niego świadomość wspólnego pnia, mnogich konarów nieodrodnych, licznych owoców bytu teraźniejszego, jarego ziarna przyszłego zaczynu.

Z niego wreszcie jeno wiedza korzeni – najdalszych dziejów zawartych w Baji i jej księgach: Księdze Tura, Księdze Ruty, Księdze Tanów i Księdze Wiedy. Dzięki tym księgom właśnie, a także innym księgom Wielkiego Tajemnika, a to Księdze Welesa, Księdze Kolady, Księdze Głębi – Gołębią zwanej, i jeszcze paru wymienianym przez czarowników, czarodziejów, wiedów i żyrzców, a też inszych kapłanów – jako ten Poczet Władców Weli, odnajdziecie w żywiołach współczesnego świata właściwą, własną pąć-drogę, wewnętrzny i zewnętrzny ład oraz prawo, które nakaże wam po wsze czasy królować na Ziemi, Weli i Niebie.

Niechajże wam tryśnie i w wieczność pomyka

Przez żywota piargi moc z mowy strumyka

Siłą tura, czarem ruty, wiergiem tanów

Tają wiedzy w strugę sporu rozpętaną

Wierszba-Drzewo Drzew, ród Zgałęzów, pomocnik Swąta-Światowita – Jego Kłódź

Bogowie Sławian zwanych Słowianami – ich pochodzenie i atrybuty

Spis Bogów rozpoczniemy od samej góry Kręgu Kręgów, czyli Kręgu Najwyższego, w którym zawiera się Jedń – Bóg Bogów. Stopniowo będziemy schodzić niżej i opisywać bogów niższych kręgów. Ponieważ za najważniejszą rzecz dla zachowania języka uważamy pamięć znaczeń i rodowód słów skupimy się w niniejszym spisie na rozległym potraktowaniu tej właśnie sprawy.

Znajdziecie w naszym Poczcie przede wszystkim dogłębne omówienie wszystkich boskich imion i wywodzących się od nich słów, znaków oraz znaczeń w naszym słowiańskich wszechjęzyku. Skończymy niniejszy Poczet na Dziewiątym Kręgu – ostatnim szczeblu Welan, czyli wymienieniu i opisaniu mian i imion Zduszów w ich zdusznych rodach. Ci najniżsi boskiego pochodzenia mieszkańcy Weli zadomowieni są w Nawiach, a czasami pokazują się także na Ziemi.

Niniejsze opisanie nie poświęci osobnej uwagi Inogom, Skrzystej Zwierzynie, ani Skrzystym Zróstom (Rostom). Ma ono bowiem objąć pełnym i skończonym opisem Panów i Panie Weli, czyli bogów. Dla Stworzy i Zduszy czynimy wyjątek, ponieważ boginki i bogunowie współtworzą boskie rodziny, a zdusze są też bezpośrednimi pomocnikami Bogów Ciemnych.

Każdemu z bogów poświęcimy kilka specjalnych słów w krótkim opisie po to by przybliżyć jego osobę z przyrodzenia (charakteru) i działania. Pokażemy istniejące wizerunki tych bogów, których obrazy o tajemnej wadze posiadamy. Przedstawimy też znaki pradawnego zapisu w piśmie Słowian zwanym welesowicą i głagolicą, które nie są co prawda zapisem najtajemniejszym, ale stanowią rezy wywodzące się w pisma węzełkowego – wici-tajemnicy – noszące w sobie tajemne znaczenia.

Całość uzupełnia „Słowo o pochodzeniu bogów i najważniejszych podziałach”, gdzie w zwartym szyku umieszczono wiedzę o boskich związkach i ich owocach, powiązaniach w ważne gromady i rody. Poczet podano w Układzie Twornicy-Czweru Swąta – czyli zstępującym układzie podporządkowania rządom Tweru, poszczególnych Trzemów, Tumów i wreszcie Tynów.

Dołączyliśmy również spis prawdopodobnych mian istyjskich odpowiedników bogów Sławian, choć dokładne odtworzenie i opisanie Pocztu Bogów Istów zostawiamy pisarzom współczesnych ich potomków – Bałtów.

Zapraszamy zatem do Pocztu Panów i Panien Welańskich, czyli Władców Weli.

Swąt

Bóg Bogów, Ojciec Ojców, Pan Panów, Macierz Macierzy

Twer Swąta (Twornica-Trzwer Świata, Czotwor-Czwer, Śtwer-Śtyr Świata)

Bóg Bogów jest Jednią – stworzycielem i panem Waszego Świata. Wylągł się w Pierwni, a razem z nim zrodziła się Nica. Niektórzy mówią, że to on jest Pierwnią, a więc Kłódzią (Pierwą Plenią) – Gniazdem Świata i Pierw Jajem.

Swąt tworzy samoistnie Najwyższy Krąg w Wewnętrznym Kręgu, krąg ten obejmuje wsze inne kręgi, które układają się zstępująco pod Kręgiem Kręgów. Bóg ów zamieszkuje na Weli sam szczyt Góry Gór, gdzie przebywa w Zamyku Kłodź otoczonym murami Tweru strzeżonego przez Świętych Gałęzów, zwiłty w samym jądrze – Warze Weli.

Postacie-wcielenia (równe miana): Światłowiłt, Światowit, Światowid, Światuwiłt, Świętowit.

Inne nazwania jego osoby (przydomki): (Wszech) Świat, (Wszech) Światło, Światło Świata, (H)Am-Mon, Siwa-Siwy, Swa-Sveiga, Światło RA, Rod-Switok, RA-Wyszeń, RA-M(h)A, Świadomość Nieskończona, Swantewit, Swaidełło, Swaistigs

Światłoświat, Światłoświt, Świat Widny, Światowied, Świat Widzialny, Światowiłt, Światuwit, Światpowit, Światpowiłt, Świat Światów, Święt Świętów, Świętoświąt, Drzewo Wszego Bytu, Korzeń Wszego Stworzenia, Wszechżywot, Wszechistnienie, Żywioł Żywiołów, Moc Mocy, Dziej Wszech Dzieł, Kir Kirów, Dziad Dziadów, Plenny Pień, Pienna Pleń, Kłoda-Płoda, Praojciec Wszechbytu, Pramać Wszech Bytów Pierwszych i Wtórych, Czterogłów, Poczwór, Prawda Prawd, Wied Wiedów, Świadomość Nieskończona, Nisza Nisz, Przestrzeń Przestrzeni, Nus-Sfera, Nisz Sfera (Nisz-Wera, Nis-War), RzeczyIstność, Eter Eterów (Ader-Ater, Adar-Rada, Darrad, Raddar, Attar), Water-Mater, Macierz Macierzy, Atar Materi (F-ater M-ater, Naser-Mater, Nuser-Muser), Ojciec Ojców, Mać Maci, Ist Istów, Jaśń Jaśni, Jaźń Jaźni, Etera, Aethera, Wola Woli, Wola Wól (Wol-Iston, Wolg Iston, Wielki Ist, Wieku Isty, Weli Ist), Metal Metali, Mental Mentali, Eli Mental, Bóg Bogów, Pan Panów, Władca Władców, Rod Rodów, R(o)dzeń R(o)dzeni, RA, Dziej Dziejów (Eus Deus, Eon Eonów), Um Umów (Om Męt, Om Man, Om Manii, Omon-Hammon, Amen) etc., etc.

Zajmowany krąg: Krąg Kręgów – Najwyższy Krąg Trójkręgu

Funkcja (zakres działania): wszechobejmujący świat

Ród: Świętonicze

Główność: czterogłowy

Pochodzenie: samozalęg w Pierwnicy, samouwiłcie

Przynależność: Twer Swąta

Główny przybytek (miejsce przebywania): sam szczyt Góry Gór na Weli – Wierch, gdzie przebywa w Zamyku Kłodź otoczonym murami Tweru strzeżonego przez Świętych Gałęzów, zawiłty w samym jądrze – Warze Weli.

Narzędzia czarowne – oznaki władzy: Miecz Wszechpraw, Jajo Wszechrodu, Buława-Tyrs Wszechrządu i Róg Wszechsporu oraz Wień-Jedń (Wszechzwieńczenie), którego obrazem jest Czapa – Wogół (Okół-Jajo-Koliba-Trzop).

Pomocnicy (Stworze – bogunowie i inni): Gałęzowie, Pierwbogowie

Członkowie rodu Świętoniczy: Swąt, jak też Pierwbogowie (Ubogowie – Znicze oraz Swątlnica-Wedrik-Starzęśla, Strąprza-Wspóra, Nica, Głąb-Powłoka)

Członkowie rodziny: Zgałęzowie-Zgęzłowie (Galęzowie – Świćgałęza i Świętogłaza oraz Wierżba-Świerszba, Świetlik, Ślaz, Świchrz – Wierzchowiec, Wostrogot, Wierch, Swergła-Śrewskała-Odnogłaza, Swatyr-Ałatyr)

Atrybuty:

·         żywe: Drzewo Drzew – Wierżba, Zioło Ziół – Świetlik, Roślina Roślin – Ślaz, Zwierzę Zwierząt – Wierzchowiec Świchrz, Ptak Ptaków – Orzeł Wostrogot, Owad Owadów – Wedrik–Bedrik

·         kamień: Góra Gór Wierch (Hara Hara, Gorgoria), Głaz Głazów (Skała Skał) Swergła-Śrewskała – Odnogłaza, Kamień Kamieni Swatyr-Ałatyr

·         minerał: Metal Metali – Skuła (Skuja), 5-ty element, ist-flogiston (wolg-iston)- eter-ister-iper, krasz,  pełń-pleń-płeń-RA, ihor-juchor -orch-orgon-or-ormus, substancja świadomości – nus-sfera i nussony (niszwara, nisza – przestrzeń, niszsyny-nissony – cząstki niszu)

·         rzecz: Wsze Rzeczy Pierwsze i Wsze Rzeczy w Ogóle – bowiem należy do niego Ogół-Okół-Koliba, Wsze Pory, Kiry i Wsze Działy, Cały Rok-God – czyli Wszy Kirowie-Godowie, Żywioły i Moce

·         pora: rok

·         maści (barwy): wszystkie maści, czyli Barwa Barw

·         czerty i rezy (liczby): wszystkie czerty czyli Czerta Czert równa Nieskończoności (szczególnie czerta 8),

·         taje (guzły) i gramoty (zapisy, sjenowity, wici): wszystkie taje a więc Taja Taj i szczególnie taja Ś oraz gramota ś.

·         wieńce i ofiary: należne mu są Wieńce ze Wszystkich Ziół, Roślin i Liści Drzew, a szczególnie z Dębu

·         Niwa (symbol): Niwy i Nawie – Wela, Niebo i Ziemia (dwa złączone koła, dwa odwrócone S, Czterożyw – Czworolistna Koniczyna – 4 odwrócone S, dwie 8, Świastyka, Swastyka)

·         Obrzędowy wypiek: święty kołacz miodownik (świętokołacz-świętokół)

Swąt-Świętowit, kopia pod Wawelem, oryginał w Muzeum Archeologicznym w Krakowie

Swąt-Świętowit

Znaczenie mian i imion oraz przydomków, i ważniejsze pojęcia wywodzone z jego miana:

Swąt, Wit

Starosłowiańskie rdzenie swęt, swąt oraz wit, wid – są źródłem wielu słów o magiczno-mistycznym pochodzeniu oraz o podstawowym znaczeniu życiowym. Wyrazy te pozostają w bliskim związku ze słowami o podobnym znaczeniu i rodzaju magicznym w innych indoeuropejskich językach. Wszystkie one kojarzyły się z obiektami świętymi i czynnościami religijnymi, i są naznaczone niezwykłością. Należą do nich np.: świat, świt, światło, świętość, świetność, świecidło, swat, cwiet (kwiat), zwiezda (gwiazda), gwizd, świędłość (zwiędłość), widzieć, wiedzieć, wieść (prowadzić), wieść (wiadomość), wiedza, wieszczyć, widomy, widny (widzialny), widny (jasny), nawiedzać, nawidzieć, węda, wędar, wiedma, widmo, wędzidło, wędzić, Wędowie, woda, wici (posłanie, wezwanie), witka, witwa, świdwa (dereń), iwa (wierzba), wić (okręcać, pleść, kołować), wit (byt), wit (zdobycz), witat (mieszkać), witati (narodzić się), witi (zawój, gniazdo), woj (wojownik), wiła (szaleniec, czarownik), wiłować (czarować), wiły (boginki leśne), wytędz (bohater), wiciądz (siłacz), witiaź (mocarz), wytężać, witung (wojownik, szlachetny), zwyciężać, wyć, wiać, wiatr, wetuch (stary), wetit (mówić), wić (kłąb ), wić się, uwikłać, uwić, powić, powiedzieć (powedat`) itp.

Owitał, wywił – owinął, owionął, porodził (wydał na świat) i zamieszkał. Owitat’ we wspólnej mowie naszych praprzodków zwanej językiem prasłowiańskim znaczyło, poza wszystkim innym, także zamieszkać. Przydomki Boga Bogów nawiązują także do Pnia, Pleni i Kłody-Płody – jest to szereg bliskich sobie słów-znaków, nawiązujących do drzewa i plenności oraz pojęcia plemienia.

Znaczenia mian i przydomków rodu i rodziny oraz ich poszczególnych przedstawicieli i miana wywodzące się od nich:

Gałęzowie

Gałęzowie (Głęzowie, Głazowie) lub Zgłęzowie (Zgłazowie, Zgałęzowie ), czy też Zgęzłowie to miano, które zawiera odniesienia zarówno do głazu, jak do gałęzi. Także takie wyrazy, jak: rosyjskie głaza – oczy, polskie gały – oczy, gołość – nagość, gala – krągłość oraz golem – olbrzym, wskazują na cechy budowy i usposobienia owych boskich pomocników. Galić znaczy patrzeć wytężając wzrok, pilnie baczyć, pilnować (na tym polega główne zajęcie Gałęzów-Zgłazów). We wszystkich słowiańskich językach powtarza się owo dziwne znaczenie wraz z drugim, jeszcze dziwniejszym, galić – podawać. Gałęzowie są owymi galaczami (podawaczami) rzeczy wytworzonych przez Swąta – wszych rzeczy Pierwszych i Wtórych. Uderza jednocześnie dwoistość innego rodzaju: oto galić to czyhać i jednocześnie służyć. Również gala – kula, gal – koło (gołe koło niezarosłe na szczycie góry). Wszak zamyk Kłódź ma kształt okołu i takiż kształt mają wszystkie posadowienia Sławian na całym świecie – w koło środka, świętego drzewa, na wzór boskiej Góry Gór, Wierchu Weli i Drzewa Drzew. Stąd owe okoły i opola oraz pągi-pagi – grody i okręgi słowiańskie. Gałąź to nie tylko konar – odrost drzewa, to również dział, dziedzina. Gałęzowie strzegą dziedziny Swąta. Głaz to krągły kamień, odłom skalny. Ze znaczeniem tym związane są blisko takie pojęcia, jak: głowa i gałka, galas i żołądź (gołądź). Głazami nazywano dawniej kamienie szlachetne. Bursztyn to obce słowo przejęte od Germanów (choć może mieć ono także pochodzenie indoeuropejskie), jątar to słowo istyjskie, a słowiańskie miano tego szlachetnego, świętego kamienia brzmiało glazen lub głazno. Krople jątaru (głazna, bursztynu) są, jak wiadomo, łzami Swarożyca wylanymi przez boga w nadmorskiej zatoce Wiłów po utracie Złotysa, zaczarowanymi przez Gałęzę w szlachetne kamienie oddane na wieki Wodom. Blisko związaną z Gałęzami boginią jest Gogołada.

Od Gałęzów ma pochodzić plemię Gołęszyców, zrodzone ze Świćgałęzy i ziemskiego mężczyzny. Słowa gęzło i Zgęzłowie, czyli byty powstałe z gęzła to wyrazy wywodzące się wprost od gąść –  gęsty, skupiony, ciężki oraz zwięzły, zwęźlony. Także gęśl-gąśl-gąźl – instrument zrobiony z drewna Drzewa Drzew, gąsł (gędę) – mówić, prawić, bajać (opowiadać baje, czyli podania i mity), czy gusł (gusło) –czarować, wyczarowywać, składać ofiary bogom, modlić się, gędźba – muzyka, gędźby – instrumenty muzyczne, gędziebny zwięk (zwąk) – śpiewne granie, dźwięk muzyki, granie dzwonków, gęzdba – recytacja, wierszowana mowa uroczysta, gudźba (godzić) – godna przemowa, zaklęcie, śpiewne zawodzenie. Ten ostatni związek znaczeniowy prowadzi nas wprost do Godów – ...