procesy grupowe rozdz. 9.pdf

(143 KB) Pobierz
PROCESY GRUPOWE
GRUPA DEFINICJA
– dwie lub więcej osób , które współdziałają ze sobą i są współzależne w tym
sensie, że wywierają na siebie wpływ ze względu na swoje potrzeby i cele.
-Grupy mają ograniczoną liczbę członków ponieważ w zbyt dużej grupie nie można wejść z każdym
w interakcję. Zazwyczaj łączymy się 2 grupy ze względu na podobieństwo przekonań, wiek, płeć,
podobieństwo poglądów. W przypadku nie respektowania pewnych norm społecznych możemy
zostać z grupy odsunięci lub wykluczeni przez jej członków.
FAZY ROZWOJU GRUP
1.
MŁODOŚĆ
wymaga od prowadzącego większej aktywności, wręcz pomocy ( może to być np.
wychowawca klasy)
2.
DORASTANIE
– liczne konflikty interpersonalne (nie należy brać ich do siebie tak po prostu
się dzieje, jest to cecha tego etapu), grupa nie osiąga max efektywności bo poświęca dużo
energii na docieranie się, są chętni do pracy lecz nie na 100%
3.
DOJRZAŁOŚĆ
– faza konstruktywnej pracy, skupienie uwagi na jakości i atmosferze w
grupie, praca sprawia radośc i satysfakcję, członkowie sami rodzą nowe inicjatywy,
prowadzący może mieć wrażenie, że jest grupie niepotrzebny, aktywnośc wynika z grupy
4.
STAROŚĆ
– odbywa się w sposób mało zauważalny, tzw. „wypalenie”, w miejsce aktywności
pojawia się rutyna, spadek zaangażowania, pojawianie się sztucznych problemów
tworoznych przez uczestników by grupa trwała, prowadzący chce umocnić to, co było już
przez uczestników przerobione
-ROLE SPOŁECZNE W GRUPIE
- oczekiwania członków względem zachowań konkretnych osób
(przykład z korporacją - czegoś innego oczekujemy od szefa, czegoś innego od pracownika)
Właśnie dzięki nim spodziewać się możemy zachowań. Przyjmowanie roli jednak naraża nas na
ryzyko, że „za bardzo w nią wejdziemy” - przykład z eksperymentem więziennym Zimbardo –
podział na strażników i więzniów.
EKSPERYMENT ZIMBARDO
-
miał za zadanie zbadać psychologiczne efekty symulacji życia więziennego.
Przeprowadziła go grupa psychologów
uniwersytetu Stanford
pod przewodnictwem Philipa Zimbardo w 1971 roku.
Podczas selekcji kandydatów kierowano się ich dobrą kondycją psychofizyczną oraz brakiem kryminalnej przeszłości. 24
wybranych studentów losowo podzielono na więźniów i strażników. Eksperymentalne więzienie skonstruowano w piwnicy
wydziału psychologii w Stanford.
Eksperyment miał trwać dwa tygodnie niestety musiano przerwać go po
6 dniach z powodu nadużywania władzy przez strażników oraz to ,że poniżali oni więźniów.
Więźniowie przez to stali się słabi i bezradni, pogrążeni w więziennej atmosferze zamykali się w
sobie (niektórzy musieli zostać zwolnieni z eksperymentu wczesnej).
Eksperyment obrazuje jak przypisane role społeczne mogą nami zawładnąć i zmienić nasze
zachowanie.
Role społeczne niosą ze sobą jeszcze jedno ryzyko – gdy postępujemy niezgodnie z ich normami.
Przykładem może być oczekiwanie wobec roli kobiety i mężczyzny w społeczeństwie. Gdy
postępują oni inaczej niż z normami danej roli budzi to naszą dezaprobatę.
To pojęcie łączy się również z pojęciem
ról płciowych.
Przykładem może być oczekiwanie wobec kobiety ,która w tradycyjnym ujęciu winna być żoną i
matką zajmującą się domem. Model ten jednak zmieniał się na przestrzeni lat. Status kobiet wzrósł
znacząco pomiędzy 1968-1993 gdy w USA działał ruch feministyczny. Obecnie cały czas wzrasta ich
niezależność.
-SPÓJNOŚĆ
GRUPY
– to ważny aspekt funkcjonowania grup.
Cechy grupy, które zbliżają jej członków do siebie i przyczyniają się do wzajemnej sympatii.
-Jak obecność innych wpływa na nas??
Klasyczny eksperyment z karaluchami (Zajonc i współpracownicy)-
umieszczenie ostrego światła w tunelu i sprawdzenie jak długo zajmie im droga do cienia -
karaluchy pokonywały trasę szybciej w obecności innych.
Tak samo jest z nami. Wykazano ,że dopóki zadanie jest prosta obecność innych pomaga nam w
jego wykonaniu. Sytuacja komplikuje się gdy zadanie , które musimy wykonać jest bardziej
skomplikowane wtedy jest wręcz odwrotnie.
Wg Zajonca obecności innych zwiększa pobudzenie fizjologiczne a gdy ona nastąpi łątwiej zrobić
nam coś prostego trudniej zaś skomplikowanego. Jest to nazywane
FACYLITACJĄ SPOŁECZNĄ-
słabsze wykonywanie trudnych zadań i sprawniejsze wykonywanie zadań prostych w obecności
innych.
Przeciwnym do zjawiska Facylitacji społecznej jest
PRÓŻNIACTWO SPOŁECZNE
– skłonność do
gorszego wykonywania zadań łatwiejszych a lepszego trudniejszych w obecności innych, gdy nie
można ocenić indywidualnych osiągnięć (wtopieni w grupę często myślimy, że nie musimy robić
nikt, bo ktoś to za nas wykona).
Obecność w grupie wpływa na nas w jeszcze jednym aspekcie jest nim
DEINDYWIDUALIZACJA
– rozluźnienie normalnych hamulców zachowania , gdy ludzie znajdują się
w tłumie, co powoduje nasilenie czynów impulsywnych i patologicznych.
Deindywidualizacja sprawia, że ludzie czują się mniej odpowiedzialni za swoje czyny ponieważ
zmniejsza ryzyko rozpoznania i wzięcia odpowiedzialności.
-Co z tego wynika??
Jednostka jest bardziej umiarkowana nić grupa, za druga bardziej skrajna. Skrajność grupy zależy od
kultury (jeśli w kulturze więcej skrajności tym zachowania grupowe będą bardziej skrajne)
-SYNDROM MYŚLENIA GRUPOWEGO
Grupa bardziej skupia się na tym by podtrzymać wewnętrzną spójność niż np. na opracowaniu
jakiegoś problemu/zagadnienia.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin