Metoda 18 struktur wyrazowych.docx

Metoda 18 struktur wyrazowych

Metoda opracowana na podstawie wieloletnich doświadczeń autorek Ewy Kujawy i Marii Kurzyny w pracy z dziećmi ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, czyli dysleksją, dysgrafią i dysortografią.

Cechy charakterystyczne:

·         wyrazy uporządkowane pod względem budowy ;

·         zasada stopniowania trudności (coraz więcej sylab w wyrazie lub mają coraz bardziej skomplikowaną budowę);

·         w kolejne strukturze są wykorzystane wyrazy z poprzednich.

·         analiza głoskowo-sylabowa,

·         cel metody: automatyczne nazywanie kształtów fonogramów – zapamiętanie obrazu graficznego w sposób całościowy, odczytywanie w sposób syntetyczny, czytanie i pisanie sylabami;

·         różnice między zapisem, a wymową w metodzie nie mają znaczenia (w naszych materiałach raczej staramy się działać fonetycznie);

Zalety:

·         sylabizowanie prowadzi do płynności czytania, eliminuje głoskowanie i błędy, które z nim się wiążą;

·         sylabizowanie przy pisaniu prowadzi do większej bezbłędności (nie gubi się liter, nie wstawia dodatkowych samogłosek);

Globalne czytanie:

·         szybciej u dzieci, które czytają dobrze;

·         więcej błędów.

Oznaczenia:

·         czerwone – samogłoski;

·         niebieskie – spółgłoski (pierwotnie czarne);

·         zielone – sylaby (sylaby są wyróżniane odrębnym kolorem lub oddzielone kreską lub myślnikiem);

Sylaby otwarte – kończą się samogłoską.

Sylaby zamknięte – kończą się spółgłoską.

Dzielenie wyrazów na sylaby:

·         bez grup spółgłoskowych: pa – ra – sol,, kom-bi-ne-zon itd.

·         wyrazy ze zbitkami spółgłoskowymi prze-prać, dopuszczalny jest też podział: przep-rać, żeby rozbić grupę spółgłoskową na dwie sylaby;