Ziele lebiodki – Herba Origani pozyskiwane jest z gatunku Origanum vulgare L., z rodziny wargowych – Labiatae. Jest ziołem przyprawowym, szczególnie ważnym w Europie Południowej. Zawsze miało duże znaczenie w fitoterapii. Jako przyprawa lebiodka jest dodawana do pizzy, mięs, ryb, sałatek, serów, sosów i jaj. Doskonale harmonizuje z bazylią, cząbrem, pieprzem, rozmarynem. Podobny smak i zapach do lebiodki mają tymianek i macierzanka, ponadto niektóre odmiany cząbru i szałwi.
Lebiodka to także składnik wielu leków i suplementów dla zwierząt, poprawiających trawienie, jakośc mleka, zapobiegających zaburzeniom czynności układu pokarmowego i infekcjom. Od dawna istnieją naturalne alternatywy antybiotykowych stymulatorów wzrostu oparte na wyciągach z lebiodki.
Lebiodka występuje dziko w naszym kraju, ponadto jest uprawiana.
Meksykńskie oregano pochodzi z gatunku Lippia graveolens H.B.K (L. berlandieri Schauer) i Lippia palmeri S. Wats. (rodzina Verbenaceae).
Ziele lebiodki jest zasobne w olejek eteryczny (2-3%, rzadko 4%), w którym dominują: tymol (28-30%), karwakrol (19,5-25%), limonen, fenol, terpinen, ocymen, beta-bisabolen (12-13%), p-cymen, linalol, 4-terpineol, germakren D (2-3%).
Spośród innych składników ziela lebiodki warto wymienić fenolokwasy (rozmarynowy, kawowy, chlorogenowy, cynamonowy), flawonoidy (luteolina, apigenina, diosmetyna), fitosterole i garbniki (5-8%), triterpeny (kwas oleanolowy, ursolowy)
Skład olejku lebiodkowego Oleum Origani jest zmienny i zależy od udziału poszczególnych części surowca, terminu zbioru, procesu suszenia, odmiany, kraju pochodzenia. Udział karwakrolu może wzrastać więc do 35-51%, a udział tymolu spadać do 9%. Istnieją również olejki lebiodkowe bogate w p-cymen (15-16%).
Składniki olejku eterycznego mają właściwości przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze, przeciwbakteryjne, wykrsztuśne, moczopędne i rozgrzewające. Niewątpliwie pobudzają wydzielanie żółci i rozkurczają mięśnie gładkie przewodu pokarmowego.
W tradycyjnej fitoterapii lebiodka jest używana jako środek pobudzający trawienie, tonizujący nerwy, żółciopędny, pobudzający wydzielanie mleka oraz wzmagający miesiączkowanie. Lebiodka podawana jest przy zaburzeniach trawiennych, przeziębieniu, chorobach zakaźnych, reumatyzmie, kamicy żółciowej, zapaleniu oskrzeli i gardła, zapaleniu zatok i kaszlu. Hamuje wzdęcia i nieżyt żołądka oraz jelit. Poprawia trawienie i wchłanianie mleczka pokarmowego.
Zalecany jest olejek eteryczny (4-6 kropli na miodzie lub cukrze), napar z ziela na wodzie lub mleku z miodem, macerat ze świeżego ziela na mleku lub wodzie. Dawki naparu wynoszą 1-3 szklanki dziennie, zależnie od rodzaju choroby. Przy chorobach układu pokarmowego i parazytozach, do zwalczania Candida polecam pić napar wodny bez cukru i miodu, na czczo, w dawce: I dawka 1 szklanka naparu na czczo, potem 100 ml co 6 h, przez 2 dni. Lewatywy z naparu działają oczyszczająco, odkażająco i rozgrzewająco na jelito. Można również czosnek pogniecony i skropiony olejkiem lebiodkowym spożywać na czczo, z chlebem orkiszowym, rano, popić oliwą z oliwek i po 2 godzinach podać środek przeczyszczający (np. sole czyszczące) w celu usunięcia pasożytów i zwalczenia Candida (uwaga! metoda drastyczna!).
Przy nieżytach układu oddechowego pić mocny napar z miodem lub syropem (orkiszowym, buraczanym, z agawy, klonowym) co 2-3 godziny po 50 ml.
http://rozanski.li/?p=2223
Maldinka