Problem zagrożenia uzależnieniem od Internetu wśród studentów kierunku fizjoterapia.pdf

(270 KB) Pobierz
Elżbieta Krajewska-Kułak, Wojciech Kułak, Bogdan Wieczorek, Katarzyna Van Damme-Ostapowicz, Cecylia Łukaszuk, Jolanta Lewko
Problem zagrożenia uzależnieniem od
Internetu wśród studentów kierunku
fizjoterapia
The problem of the Interent addcition among physiotherapy students
Elżbieta Krajewska-Kułak
1
, Wojciech Kułak
2
, Bogdan Wieczorek
3
, Katarzyna Van
Damme-Ostapowicz
1
, Cecylia Łukaszuk
1
, Jolanta Lewko
1
, Emilia Rozwadowska
1
,
Agnieszka Lankau
1
, Krystyna Kowalczuk
1
, Ewa Kropiwnicka
4
, Tomasz Iwański
5
Zakład Zintegrowanej Opieki Medycznej,
Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
2
Klinika Rehabilitacji Dziecięcej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
3
Poradnia Zdrowia Psychicznego NZOZ MCD-L L.S. Kisiel, Augustów
4
Biuro Promocji i Rekrutacji, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
5
Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 7, w Katowicach
AUTOR DO KORESPONDENCJI:
Elżbieta Krajewska-Kułak
Zakład Zintegrowanej Opieki medycznej
Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
ul. M. Curie-Skłodowskiej 7a
15-096 Białystok
tel. (085) 748 55 28
e-mail: elzbieta.krajewska@wp.pl
STRESZCZENIE
PROBLEM ZAGROŻENIA UZALEŻNIENIEM OD INTERNETU WŚRÓD STUDENTÓW KIERUNKU FIZJOTERAPIA
Wstęp.
We współczesnym świecie u ludzi występują różnego rodzaju uzależnienia, ale najczęściej wyróżnia się: uzależnienie
psychiczne (psychologiczne), fizyczne (fizjologiczne) oraz społeczne (socjologiczne)
Cel pracy.
Celem pracy była ocena stopnia zagrożenia uzależnieniem od Internetu studentów kierunku fizjoterapia Wydziału Nauk
o Zdrowiu UMB.
Materiał i metody.
Badaniem objęto 214 studentów kieurnku fizjoterapia. W pracy wykorzystano kwestionariusz ankietowy złożony z części
metryczkowej oraz czterech części zasadniczych: części A – testu uzależnienia od Internetu wg Augustynka, części B – test uzależnienia od
Internetu Kimberly Young, części C – test oceny stopnia nasilenia objawów zespołu abstynencyjnego w oparciu o kryteria diagnostyczne DSM-IV
oraz części D – kryteria„siecioholizmu”oceniające zdarzenia z okresu ostatniego roku w oparciu o kryteria diagnostyczne uzależnień wg ICD-10 .
Wyniki.
Czas korzystania z komputera był bardzo zróżnicowany, od 0,5 godz. do ponad 10 godzin dziennie. Najczęściej (92
osób- 42,99%) badani spędzali przed monitorem od 2 do 3 godzin. Testem z części A ankiety, potwierdzono cechy uzależnienia
od internetu u 42 (19,6%), a zagrożenie uzależnieniem u 26 (12,1%) studentów. Test Kimberly Young wykazał uzależnienie u 14
(6,5%) i zagrożenie uzależnieniem u 4 (1,9%) respondentów. Zespół abstynencyjny został stwierdzony u 14 (6,5%) osób. Cechy
„siecioholizmu” wykazywało 16 (7,5%) badanych.
Wnioski.
Przy komputerze ponad 5 godzin dziennie spędzało 20% studentów fizjoterapii. Co piąta osoba wykazywała cechy
uzależnienia od Internetu oceniane Testem Kimberly Young. U co piętnastej osoby można dopatrywać się istnienia zespołu
abstynencyjnego ocenianego w oparciu o kryteria diagnostyczne DSM-IV. Co trzynasta osoba wykazywała cechy charakterystyczne
dla „siecioholizmu” oceniane w oparciu o kryteria diagnostyczne uzależnień wg ICD.
studenci, Internet, uzależnienie
THE PROBLEM OF THE INTERENT ADDCITION AMONG PHYSIOTHERAPY STUDENTS
Introduction.
In the contemporary world there are different forms of addiction. There are mental (psychological), physical
(physiological) and social additions.
Aim.
The objective of this study was the assessment risk of the Internet addiction among physiotherapy students of the Faculty of
Health Prevention of the Medical University of Białystok.
Material and methods.
The present study included 214 students of physiotehrapy. In this study, a questionnaire was used
conisting of the personal data and four parts: part A – on-line addiction test, part B – Kimberly Young test, part C – test of intensity
of the abstinence syndrome according to DSM-IV, and part D – test of intensity of “on-line addiction” assessing the events of the last
year according to the diagnostic criteria of addiction ICD-10.
1
Słowa kluczowe:
ABSTRACT
Nr 3-4 (32-34)/2010
31
Problem zagrożenia uzależnieniem od Internetu wśród studentów kierunku fizjoterapia
Results.
Students were using the computer 0.5 – 8 hours each day. Most often (92; 42.99%) respondents were using the Internet
2 – 3 hours daily.The Internet addiction was confirmed by 42 (19.6%) of physiotherapy students in part A survey, and rsik for Internet
addition by 26 (12.1%) students. The Kimberly Young test confirmed the Internet addiction in 14 (6.5%) students and the risk for
Internet addiction in 4 (1.9%) students.. The abstinence syndrome was confirmed in 14 (6.5%) students. Only 16 (7.5%) of students
developed symptoms of “on-line ” addiction evaluated on the basis of ICD-10 diagnostic criteria..
Conclusions.
We found that 20% of physiotherapy students were using the computer more than 5 hours each day. Almost 20% of
the students were classified as Internet addicts, 6%. of the students had the abstinence syndrome according to DSM-IV. Nearly 7.5%
of the students had symptoms of “on-line”addiction according to the ICD-10 diagnostic criteria.
students, the Internet, addiction
Key words:
WPROWADZENIE
W opinii Wołpiuk-Ochocimskiej [1], Internet jest
nową technologią we współczesnym świecie, uchodzącą za
symbol naszych czasów i „społeczeństwa informacyjnego”.
Staje się dla ludzi nie tylko źródłem pracy, nauki rozrywki,
ale także zakupów i kontaktów interpersonalnych. Ułatwił
życie wielu osobom na poziomie społecznym, psycholo-
gicznym i edukacyjnym [cyt. za 2].
Burns i wsp. [3] przeprowadzili badania, za pośred-
nictwem wywiadów telefonicznych, na reprezentatywnej
próbie młodzieży (2000 losowo wybranych osób w wieku
25/12 lat). Ich celem miało być zbadanie wzorców korzy-
stania z Internetu przez młodych ludzi w Australii i ocena
przydatności zasobów internetowych w terapii problemów
zdrowia psychicznego. Oceniano przede wszystkim takie
parametry jak: wzorce korzystania z Internetu, w tym ro-
dzaju zastosowania, sieci społecznościowe, źródła infor-
macji na temat zdrowia psychicznego, alkoholu lub innych
problemów z używaniem substancji i poziom zadowole-
nia z informacji i rodzaj informacji dostępnych na stro-
nach internetowych [3] Okazało się, iż młodzi ludzie za
pomocą Internetu łączyli się z innymi młodymi osobami
(76,9%) i szukali informacji na temat problemów zdrowia
psychicznego, niezależnie od tego, czy je mieli, czy nie
(38,8%). Wzorce korzystania z Internetu i rodzaje wyko-
rzystywanych zasobów różniły się w zależności od wieku
i płci. Uzyskane wyniki wykazały, że technologia informa-
tyczna odgrywa ważną rolę w codziennym życiu młodych
ludzi, a także w terapii zdrowia psychicznego, zwłaszcza
jego promocji i działań prewencyjnych [3].
Dane z literatury wskazują [cyt. za 4,5], iż 36% użyt-
kowników Internetu spędza około 2 godzin tygodniowo
na wyszukiwaniu potrzebnych informacji, z czego aż 71
% badanych denerwuje się (gniew, złość, bezsilność, znie-
chęcenie, napięcie psychiczne, poty itp.) podczas korzysta-
nia z serwisów wyszukiwawczych (search
engine),
a blisko
połowa (46%) przyznaje, że problemy ze znalezieniem
szczegółowych informacji wyprowadzały ich z równowagi
[cyt. za 4,5].
Według Engelberga i Sjöberga [6] zdarza się, iż fascy-
nacja Internetem zamienia sie w coś w rodzaju obsesji lub
nałogu. Wówczas głód informacji staje się coraz większy,
wydłuża się czas spędzany na korzystaniu z sieci, monitor
jest coraz częściej wybierany zamiast przyjaciół oraz zajęć
domowych, które dodatkowo internautę zaczynają iryto-
wać i nudzić [6] .
W opinii Becelewskiej [7], we współczesnym świecie
u ludzi występują różnego rodzaju uzależnienia, ale naj-
częściej są to uzależnienia: psychiczne (psychologiczne),
fizyczne (fizjologiczne) oraz społeczne (socjologiczne),
które można także podzielić na: uzależnienie od zażywa-
nia środków psychoaktywnych (chemicznych, farmako-
logicznych), od zaspokajania swoich popędów, od wyko-
nywania określonych czynności oraz od podtrzymywania
określonych relacji społecznych [7]. Pod pojęciem „uza-
leżnienie” Becelewska [7] rozumie
„nabytą, silną potrzebę
wykonywania jakiejś czynności lub zażywania jakiejś sub-
stancji”
i uważa, iż jest ono „mentalnym
lub organicznym
ześrodkowaniem na tej potrzebie, która stoi na czele hierar-
chii wartości danej jednostki”,
a „podłożem
takiego zacho-
wania jest specyficzna konstrukcja psychiczna uaktywnia-
nia pod wpływem czynników psychologicznych lub środo-
wiskowych”.
Według
Diagnostic and Statistical Manual of
Mental Disorders - DSM IV1995
[cyt.za 8] uzależnienie
jest to, “psychiczny
lub fizyczny przymus do wykonywania
pewnych czynności lub przyjmowania określonych substan-
cji psychoaktywnych w oczekiwaniu na efekty ich działania
lub dla uniknięcia przykrych objawów ich braku”
.
Janiszewski [9] podkreśla, iż w minionym stuleciu uzależ-
nienia były głównie kojarzone z oddziaływaniem substancji
chemicznych powodujących u ludzi stany patologiczne (np.,
narkomania, alkoholizm, czy nikotynizm), a dopiero w ostat-
nich dziesięcioleciach zaczęto zwracać uwagę na „nowe
uzależnienia” (new
addictions),
związane ze współczesną
cywilizacją, rozwojem techniki i różnymi wynalazkami. Pod-
kreśla także, iż ciągle trwa dyskusja, czy te nowe uzależnienia
są, podobnie jak uzależnienia chemiczne, chorobami i czy
w związku z tym należy je leczyć [9]. Zwraca również uwa-
gę, że kryteria ustalone w X wersji Międzynarodowej Klasy-
fikacji Chorób (ICD-X), głównie dla stanów psychicznych
i fizycznych po zażyciu substancji chemicznych, w dużym
stopniu dotyczą także nowych, nie chemicznych uzależnień
[9]. Obejmują one bowiem: silną potrzebę (przymus) używa-
nia różnych substancji; utratę samokontroli w ich używaniu;
trudności przerwania ich używania oraz ograniczone moż-
liwości kontroli ilości używanego środka; używanie w celu
uniknięcia wystąpienia objawów abstynencyjnych; występo-
wanie zespołu abstynencyjnego po zaprzestaniu używania
tych substancji; wzrost tolerancji – potrzeba zwiększenia ilo-
ści w celu uzyskania pożądanego efektu (często są to dawki
toksyczne lub śmiertelne); charakterystyczny, indywidualny
sposób używania środka; narastającą utratę zainteresowania
sytuacjami alternatywnymi wobec przyjmowanej substancji
oraz używanie substancji pomimo ewidentnych dowodów,
że wiąże się to z niebezpiecznymi konsekwencjami, np. szko-
dy dla zdrowia, negatywne następstwa społeczne, zagrożenia
karą itp. [9].
Pielęgniarstwo XXI wieku
32
Elżbieta Krajewska-Kułak, Wojciech Kułak, Bogdan Wieczorek, Katarzyna Van Damme-Ostapowicz, Cecylia Łukaszuk, Jolanta Lewko
W piśmiennictwie fachowym zwraca się uwagę na fakt,
iż nowe formy uzależnień pojawiły się w wyniku postępu
technologicznego oraz charakteru nowej cywilizacji. Zde-
finiowano i opisano już kilkadziesiąt nowych uzależnień,
jak np. uzależnienie od: telewizji (teloholizm, telemania,
telepsychopatologia); telefonu komórkowego (fonoho-
lizm, nomofobia); hazardu; pracy (pracoholizm); zaku-
pów (zakupoholizm i zakupofobia); seksu (seksoholizm);
solarium, czy Internetu i komputera (siecioholizm) [2, 7,
9,10].
Uważa się [cyt. za 4,5], że pierwszym specjalistą, któ-
ry już w 1995 roku dostrzegł zagrożenie ze strony Interne-
tu, był nowojorski psychiatra Goldberg, ale odmawiał on
wówczas ewidentnego uznania tego zjawiska ewidentnie
uzależnienie. Na szerszym forum, w 1996 roku, na 104.
corocznej konwencji Amerykańskiego Stowarzyszenia
Psychologicznego w Toronto, po raz pierwszy problem
uzależnienia od Internetu poruszyła, Kimberly Young
z  Uniwersytetu w Pittsburgu, uważana obecnie za naj-
większy autorytet światowy w dziedzinie cyberpsychologii
[cyt. za 5]. Autorka używała takich określeń, jak „złapani
w Sieć” [11], „uzależnienie internetowe” [12], traktowane
jako zaburzenia zachowania o charakterze klinicznym, czy
też „patologiczne nadużywanie Internetu” [13], Zwróciła
także uwagę na fakt, że niektórzy użytkownicy sieci stali
się uzależnieni od Internetu w sposób podobny, jak inni
od narkotyków, alkoholu, czy hazardu [11-17]. W roku
1998 Kadell [18] opublikował artykuł, w którym zwrócił
uwagę na pojawienie się nowego zjawiska w społeczności
akademickiej: uzależnienia od Internetu mieszkańców
campusów uczelnianych.
Young [16] twierdzi, iż badania naukowe ostatniej
dekady zidentyfikowały uzależnienie od Internetu, jako
nowe i często niezauważane zaburzenie kliniczne, które
ma wpływ na zdolność użytkowników do kontroli ko-
rzystania z Internetu w stopniu, który może powodować
zaburzenia relacyjne, zawodowe i społeczne. W literatu-
rze fachowej funkcjonują różne nazwy uzależnienia od
Internetu: wymienia: siecioholizm (netaholics) lub siecio-
zależność (netaddiction), cyberzależność (cyberaddiction)
lub cybernałóg, internetoholizm, internetozależność, uza-
leżnienie od Internetu (Internet
addiction),
uzależnienie
komputerowe (computer
addiction),
zaburzenia spowodo-
wane zależnością od Internetu (Internet
Addiction Disor-
der – IAD),
infoholizm, infozależność (information
addic-
tion),
ale sugeruje używanie nazwy ”zespół uzależnienia
od Internetu” (ZUI) lub „zespół uzależnienia interneto-
wego” (ZUI) [4,5,19]. Jakubik [4,5] uważa, że dwa pojęcia
można wykluczyć, albo z powodu zbyt szerokiego zakresu,
tzn. „infoholizm”, albo zbyt wąskiego - „uzależnienie kom-
puterowe”. W jego opinii [4,5], zgodnie z propozycją de-
finicyjną klasyfikacji ICD-10 [20] najbardziej adekwatną
nazwą, wydaje się być „zespół uzależnienia od Internetu”
(ZUI) lub „zespół uzależnienia internetowego” (w skrócie
także ZUI).
Wallace [21] na podstawie swoich badań stwierdziła,
iż osoby uzależnione i nieuzależnione od Internetu, któ-
re wzięły udział w jej sondażu, różniły się między sobą
pod względem ilości czasu, jaki spędzali w sieci. Osoby
zaklasyfikowane do kategorii uzależnionych w przeważa-
Nr 3-4 (32-34)/2010
jącej części (około 83), miały dostęp do sieci nie dłużej
niż przez rok. Tymczasem nieuzależnieni byli w więk-
szości doświadczonymi Internautami, a tylko 29% z nich
miało roczne lub krótsze doświadczenie z Internetem
[21]. Autorka sugeruje, że osoby, które są podatne na
uzależnienie od Internetu, uzależniają się od niego szyb-
ko (w ciągu pierwszych kilku miesięcy swojej przygody
z siecią), a samo „uzależnienie” jest zjawiskiem przejścio-
wym [21].
W literaturze przedmiotu nie ma zgodności co do de-
finicji uzależnienia od Internetu. Golberg [cyt. za 2] zde-
finiował go je jako „uzależnienie o charakterze bechawio-
ralnym” i kryteria zapożyczone z DSM IV poszerzył o 6
składowych dotyczących uzależnienia od Internetu: domi-
nacji, zmiany nastroju, tolerancji, objawów odstawienia,
konflikty, zapaści. Postrzeganie uzależnienia od Interne-
tu według Young [cyt za 2, 11-17] zakłada, że jednostka
identyfikuje się z pięcioma, z ośmiu, kryteriami diagnozy
zaburzonego korzystania z Internetu, którymi są: niepo-
kój związany z Internetem; narastająca potrzeba spędzania
czasu
online;
powtarzające się próby ograniczenia czasu
korzystania z Internetu; zamykanie się w sobie w sytuacji
ograniczonego korzystania; problemy z planowaniem cza-
su; problemy związane ze stresem w rodzinie, szkole, pra-
cy, wśród przyjaciół; okłamywanie innych na temat ilości
czasu spędzonego w Internecie oraz zmiany nastroju.
Davis [cyt. za 2] preferuje wizję kognitywno-behawio-
ralną PIU (Problematic
Internet Use)
i kładzie nacisk na
proces poznawczy i myślowy, jako źródło nasilania się
i utrwalania zaburzeń.
W piśmiennictwie [cyt. za 2] zwraca się także uwagę
na współwystępowanie uzależnienia od Internetu z pato-
logiami psychiatrycznymi, takimi jak zaburzenia nastroju,
zaburzenia lękowe, zaburzenia psychosomatyczne, zabu-
rzenia uzależnieniowe od substancji, parafilie, zaburzenia
kontroli impulsów.
Weinstein i Lejoyeux [22] uważają, iż uzależnienie od
Internetu lub nadużywanie Internetu charakteryzuje się
zbędnym lub źle kontrolowanym korzystaniem z kompu-
tera i dostępu do Internetu, które prowadzą do niepokoju.
przegląd literatury na temat uzależnienia od Internetu na
tematy diagnozowania, epidemiologii oraz leczenia. Au-
torzy dokonali przeglądu literatury opublikowanej mię-
dzy 2000-2009 w Medline i PubMed, podając jako hasło
kluczowe termin „uzależnienie od Internetu. Okazało się,
iż badania prowadzone w Stanach Zjednoczonych i Euro-
pie wykazały występowania uzależnienia od Internetu na
poziomie między 1,5% a 8,2%, chociaż kryteria diagno-
styczne i kwestionariusze stosowane do oceny diagnozy
były różne, w zależności od kraju. Przekrojowe badania
pacjentów z uzależnieniem od Internetu, wykazały współ-
występowanie zaburzeń psychicznych, zaburzeń afektyw-
nych (w tym depresji), zaburzeń lękowych (uogólnionych,
fobii społecznej) oraz nadpobudliwości psychoruchowej
(ADHD ). Autorzy sugerują, iż ze względu na brak od-
powiednich badań metodologicznych, w tej chwili nie
można zalecić skutecznej metody leczenia uzależnienia
od Internetu opartej na dowodach naukowych Weinstein
i Lejoyeux [22].
33
Problem zagrożenia uzależnieniem od Internetu wśród studentów kierunku fizjoterapia
Celem obecnej pracy była ocena stopnia zagrożenia
uzależnieniem od Internetu w grupie studentów kierunku
fizjoterapia Wydziału Nauk o Zdrowiu UMB
ternecie zdarzały się 94 (43,9%) studentom fizjoterapii.
W czasie gdy z niego nie korzystało, często myślało o In-
ternecie, 42 (19,6%) badanych. Przekonanych o tym, iż
potrafią kontrolować czas przeznaczony na korzystanie
z Internetu, było 176 (82,2%) osób, a u 168 (78,5%) ankie-
towanych liczba godzin spędzanych w sieci zmieniała się.
Czas korzystania z Internetu 124 (62,2%) badanych ulegał
wydłużeniu , skracał się w grupie 40 (18,7%) studentów,
a u reszty - 50 (23,4%) osób pozostawał bez zmian. W sa-
moocenie 98 (45,8%) badanych stwierdziło, iż w związku
z „byciem w sieci”, zdarza się im zaniedbywać inne spra-
wy lub obowiązki. Internet, jako ucieczkę od codziennych
problemów, od lęku lub przygnębienia, traktowało 40
(18,7%) studentów. Osoby z otoczenia (rodzice, znajomi,
koledzy) zwracali uwagę, 30 (14,0%) respondentom, na
fakt iż zbyt dużo czasu spędzają na korzystaniu z Inter-
netu.
Część B kwestionariusza ankietowego, którą stanowił
Test Kimberly Young, wykazała, iż 14 (6,5%) studentów
pielęgniarstwa bardziej ożywiało się w czasie, gdy myśleli
o ostatniej lub następnej sesji z Internetem. Potrzebę sta-
łego zwiększania czasu spędzonego w sieci odczuwało 10
(4,7%) ankietowanych. Bez powodzenia, kilkukrotnych
prób zmniejszenia lub w ogóle zaprzestania korzystania
z Internetu, podejmowało się 22 (10,3%) studentów. Przy
próbie zredukowania ilości i długości trwania „sesji inter-
netowej”, odczucie niepokoju, podirytowania lub stanu
bliskiego depresji, odczuwało 12 (5,6%) respondentów.
Pozostawanie w sieci, dłuższe, niż pierwotnie przewidy-
wane, dotyczyło 106 (49,5%) studentów. W przypadku 32
(16,8%) badanych Internet wpływał negatywnie na relacje
z bliskimi, na ich efekty w pracy lub uczelni. Kłamstwa na
temat długości czasu spędzonego przy komputerze do-
puściło się 12 (5,6%) respondentów. Sieć, jako sposób na
ucieczkę przed problemami lub na uśmierzenie przykrego
nastroju (poczucia bezradności, winy, niepokoju, depre-
sji), traktowało 22 (10,3%) studentów.
Część C kwestionariusza dotyczyła oceny stopnia nasi-
lenia objawów zespołu abstynencyjnego w oparciu o kry-
teria diagnostyczne DSM-IV. Analiza uzyskanych wyni-
ków pozwoliła na stwierdzenie, iż respondenci, w przy-
padku niemożności korzystania z komputera odczuwali:
pobudzenie psychoruchowe, niepokój/lęk lub wyraźne
100
80
60
Badaniem objęto 214 studentów WNoZ UMB kierun-
ku fizjoterapia posiadających komputer. Badania przepro-
wadzono na przełomie roku 2009 i 2010.
W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnosty-
cznego, w oparciu o kwestionariusz ankietowy złożony
z:
części metryczkowej
autorstwa własnego, dajęcego
odpowiedź na pytania o: wiek, płeć, miejsce zamieszkania,
rok studiów, posiadanie lub nie własnego komputera,
deklaracji godzin spędzanych przy komputerze oraz
czterech części zasadniczych:
części A – testu uzależnie-
nia od Internetu wg Augustynka (7 pytań) [8], części B –
testu uzależnienia od Internetu Kimberly Young, oceniają-
cego zdarzenia z okresu ostatniego roku (8 pytań) [8,16],
części C – test oceny stopnia nasilenia objawów zespołu
abstynencyjnego w oparciu o kryteria diagnostyczne
DSM-IV (6 pytań) [8,19] oraz części D – kryteria „siecio-
holizmu” oceniające zdarzenia z okresu ostatniego roku w
oparciu o kryteria diagnostyczne uzależnień wg ICD-10
(6 pytań) [8,19].
Zgodnie z zasadami interpretacji uzyskanych wyników,
w przypadku testu:
x
testu uzależnienia od Internetu wg Augustynka uzależ-
nienie od Internetu potwierdzało 5-7 odpowiedzi „tak”,
zagrożenie uzależnienia - 4 odpowiedzi „tak” [8]
x
testu uzależnienia od Internetu Kimberly Young uza-
leżnienie od Internetu potwierdzało 5 odpowiedzi
„tak”, zagrożenie uzależnieniem - w przypadku 4 odpo-
wiedzi „tak” [8,16]
x
testu oceny stopnia nasilenia objawów zespołu absty-
nencyjnego w oparciu o kryteria diagnostyczne DSM-
-IV - istnienie zespołu abstynencyjnego potwierdzało
co najmniej 2 odpowiedzi „tak” [8,19]
x
kryteria „siecioholizmu” w oparciu o kryteria diagno-
styczne uzależnień wg ICD-10 - uzależnienie co naj-
mniej 3 odpowiedziami „tak”, a zagrożenie uzależnie-
niem - 2 odpowiedzi „tak” [8,19].
W analizie statystycznej zastosowano test chi-
2
. War-
tości statystycznie istotne ustalono na poziome
p<0,05.
Obliczenia statystyczne przeprowadzono przy użyciu pro-
gramu statystycznego Statistica 7.1 Pl.
MATERIAŁ I METODYKA
Wiek respondentów wahał się od 20 do 28 lat (śred-
40
nio 22,0
r
1,8 lat). W badaniu uczestniczyło 160 (74,8%)
kobiet i 54 (25,2%) mężczyzn. Większość 172 (80,4%) re-
20
spondentów mieszkało w mieście, pozostali 42 (19,6%) na
0
wsi.
liczba godzin
Czas korzystania z komputera był bardzo zróżnicowa-
ny, od 0,5 godz. do ponad 10 godzin dziennie. Najczęściej
0,5-1,5 godz. przed komputerem
2-3 godz. przed komputerem
(92 osób- 42,99%) badani spędzali przed monitorem od 2
4
-
5 godz. przed komputerem
6-8 godz. przed komputerem
10 i wiecej godz. przed komputerem
do 3 godzin. Pozostale dane pokazuje Ryc.1.
Część A kwestionariusza ankietowego pozwoliła na
stwierdzenie, iż wielogodzinne nieprzerwane sesje w In-
Ryc. 1
Liczba godzin spędzanych przed komputerem przez respondentów
WYNIKI BADAŃ
34
Pielęgniarstwo XXI wieku
Elżbieta Krajewska-Kułak, Wojciech Kułak, Bogdan Wieczorek, Katarzyna Van Damme-Ostapowicz, Cecylia Łukaszuk, Jolanta Lewko
obniżenie nastroju - po 10 studentów (4,7%); obsesyjne
myśleli o tym co się dzieje w Sieci - 32 (14,95%); mieli fan-
tazje i marzenia senne na temat Internetu - 4 (1,9%) osoby
oraz celowo lub mimowolnie poruszali palcami w sposób
charakterystyczny, jak na klawiaturze - 6 (2,8%).
Część D kwestionariusza zawierała kryteria „siecioho-
lizmu” w oparciu o kryteria diagnostyczne uzależnień wg
ICD- objawiającego się w okresie ostatniego roku, obecno-
ścią charakterystycznych cech, których omówienie znaj-
duje się poniżej. Silną potrzebę lub poczucie przymusu
korzystania z Internetu odczuwało 54 (25,2%) studentów.
Subiektywne przekonani o mniejszej możliwości kontro-
lowania zachowań związanych z Internetem (tj. osłabienie
kontroli nad powstrzymywaniem się od korzystania z sieci
oraz nad długością spędzania czasu w sieci) zgłaszało 18
(8,4%) badanych. Występowanie niepokoju, rozdrażnie-
nia, czy gorszego samopoczucia, przy próbie przerwania
lub ograniczenia korzystania z Internetu oraz ustępowa-
nie tych stanów z chwilą powrotu do sieci, odczuwało 16
(7,5%) studentów. Postępujące zaniedbywanie alterna-
tywnych źródeł przyjemności lub dotychczasowych za-
interesowań na rzecz Internetu, zadeklarowało 20 (9,3%)
ankietowanych. Potrzebę spędzania coraz większej liczby
godzin w Internecie, celem uzyskania zadowolenia, do-
brego samopoczucia, poprzednio osiąganego w znacznie
krótszym czasie, podkreślało 12 (5,6%) badanych. Pomi-
mo świadomości szkodliwych następstw (fizycznych, psy-
chicznych, społecznych) mających związek ze spędzaniem
czasu w Internecie, nie zrezygnowało z tego - 918 (8,4%)
studentów.
Dalsza analiza, przeprowadzona testem z części A an-
kiety, potwierdzila cechy uzależnienia od Internetu u 42
(19,6%), a zagrożenie uzależnieniem u 26 (12,1%) stu-
dentów. Test Kimberly Young wykazał uzależnienie u 14
(6,5%) i zagrożenie uzależnieniem u 4 (1,9%) respon-
dentów. Zespół abstynencyjny w oparciu o kryteria dia-
gnostyczne DSM został stwierdzony u 14 (6,5%) osób,
a  zagrozenie zespołem u 32 (14,95%) studentów. Cechy
„siecioholizmu” w oparciu o kryteria diagnostyczne uza-
leżnień wg ICD-10, wykazywało 16 (7,5%) badanych, zaś
zagrożenie sieciocholizmem u 12 (5,6%) ankietowanych.
U 4 (1,9%) osób wykazano uzależnienie od Internetu
potwierdzone częcią A i B testu. U 2 (0,9%) osób - jed-
noczasowe występowanie uzależnienia od Internetu
wykazane testem z części A i cechy „siecioholizmu”. U 2
(0,9%) osób - cechy uzaleznienia od Internetu wykazane
testem z części A, wystąpienie cech zespołu abstynecji in-
ternetowej oraz cechy „siecioholizmu” i u 2 (0,9%) osób -
cechy uzaleznienia od Internetu wykazane testem z części
B, wystąpienie cech zespołu abstynecji internetowej oraz
cechy „siecioholizmu”. Cztery (1,9%) osoby wykazywały
jednocześnie cechy uzależnienia od Internetu wykazane
testem z części A i B, oraz wystąpienie cech zespołu ab-
stynecji internetowej, a dwie (1,9%) osoba cechy uza-
leznienia od Internetu wykazane testem z części A i B,
wystąpienie cech zespołu abstynecji internetowej oraz ce-
chy „siecioholizmu”.
Stwierdzono istotne statystycznie różnice w większym
nasileniu uzależnienia od Internetu, niż występowania
cech „siecioholizmu”, pomiędzy testem uzależnienia z czę-
ści A i B ankiety, a testem z części D - p=0,001, a także za-
grożenia uzależnieniem od Internetu, niż występowaniem
cech „siecioholizmu”, pomiędzy testem uzależnienia z czę-
ści A i D - p=0,019 oraz pomiędzy testem uzależnienia
z części B a testem z części D- p=0,01.
Griffiths [23,24] „sieciocholizm” zalicza do uzależ-
nień behawioralnych, czyli „tzw. zachowań kompulsyw-
nych (przymusowych), włączając do tej samej kategorii
hackerstwo i uzależnienia od np. telewizji, gier wideo,
gier komputerowych, automatów do gier, gry w pinball,
telefonów komórkowych, seksu przez telefon”. Grabosz
i Sikorski [25] uważają, iż uzależnienie od Internetu, po-
dobnie jak inne nałogi, oznacza przede wszystkim utra-
tę kontroli nad własnym zachowaniem. Osoba będąca
siecioholikiem odczuwa bowiem ogromne pragnienie
(wręcz przymus) korzystania z Internetu, do czego dołą-
cza się znacznie upośledzona zdolność kontroli nad tym
zachowaniem [23,24].
W opinii Woronowicza [19], spędzanie na przegląda-
niu Internetu ponad 5 godzin dziennie może być niebez-
pieczne.
W naszym przypadku, do wielogodzinnych, nieprze-
rwanych sesji w Internecie przyznało się 43,9% badanych.
Respondenci korzystali z niego od 0,5 do ponad 10 godz.
dziennie, w tym 21,5% badanych od 3 do 5 godzin dzien-
nie, a 7,5% osob 6 lub 8 godzin i 14% 10 lub więcej godzin
dziennie.
W roku 1999 Greenfield [26] zrealizował badania, któ-
rych celem było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, jaka
jest skala rozprzestrzenienia się uzależnienia od Internetu
wśród Internatów. Przez dwa tygodnie na stronie Inter-
netowej ABCNews.com umieścił ankietę z 36 pytaniami
dotyczącymi uzależnienia od Internetu. Odpowiedziało
na nią 17 251 respondentów, z czego 17 251 podało infor-
macje wystarczające do dalszej analizy. Przeważająca część
DYSKUSJA
Tab. 1.
Występowanie zagrożenia uzależnieniem oraz cech zespołu abstynencji i „siecioholizmu” od Internetu u studentów fizjoterapii (N=214)
Test
Test z części A ankiety
Test z części B ankiety
Test z części C ankiety
Test z części D ankiety
Uzależnienie
42
19,6%
14
6,53%
16
6,53%
16
7,5%
Zagrożenie uzależnieniem
26
12,1%
4
1,9%
32
14,95%
12
5,69%
Nr 3-4 (32-34)/2010
35
Zgłoś jeśli naruszono regulamin