muammar-al-kaddafi-zielona-ksiazka.pdf

(630 KB) Pobierz
Muammar al-Kaddafi
Zielona
Książka
Organizacja Czerwonej Gwardii
2011
1
http://trzeciswiat.wordpress.com
Zielona Książka to praca wykładająca podstawy tzw. Trzeciej Teorii Światowej,
której autorem był obalony przez imperialistów libijski przywódca Muammar al-
Kaddafi i opisująca podstawy ustroju islamskiego socjalizmu. Książka ukazywała
się w częściach, odpowiednio w 1975, 1977 i 1981 roku.
Spis treści
Częśd I : Rozwiązanie problemu demokracji. Władza ludu....................................4
Częśd II : Rozwiązanie kwestii ekonomicznej. Socjalizm………………………………....21
Częśd III : Społeczna podstawa Trzeciej Teorii Światowej...…......…...…….....……..35
Organizacja Czerwonej Gwardii
2011
2
Muammar al-Kaddafi
3
Częśd I
Rozwiązanie problemu demokracji
Władza ludu
PODMIOT WŁADZY
Kwestia podmiotu władzy jest pierwszoplanowym problemem politycznym,
przed którym stoją społeczności ludzkie.
Ten sam zresztą problem jest w większości wypadków powodem konfliktów
rodzinnych.
Nabrał on szczególnej wagi po ukształtowaniu się społeczeostw współczesnych.
Obecnie ludy nieustannie borykają się z tym problemem i cierpią z powodu
wynikających zeo niebezpieczeostw i poważnych jego następstw. Nie zdołały
one do tej pory rozwiązad go ostatecznie i w sposób demokratyczny. „Zielona
Książka” prezentuje ostateczne rozwiązanie problemu władzy.
Wszelkie systemy polityczne we współczesnym świecie powstały w wyniku
pokojowej lub zbrojnej walki o władzę między narzędziami władzy – walki klas,
grup wyznaniowych, plemion, partii albo jednostek. W jej rezultacie zwycięstwo
odnosił element stający się podmiotem władzy: jednostka, grupa, partia lub
klasa. Oznaczało to klęskę ludu, czyli klęskę prawdziwej demokracji.
Walka polityczna, w wyniku której jeden z kandydatów uzyskuje np. 51% głosów
wyborców, wyłania dyktatorski podmiot władzy, chod odziany w szaty
demokracji. Albowiem 49% wyborców rządzonych będzie przez podmiot władzy,
którego nie wybrali, lecz który został im narzucony. To właśnie jest dyktatura.
Taka walka polityczna może prowadzid do zwycięstwa podmiotu władzy
reprezentującego jedynie mniejszośd. Następuje to w wypadku, gdy głosy
wyborców rozkładają się wśród grupy kandydatów, w których jeden otrzymuje
4
większą liczbę głosów niż każdy z pozostałych. Gdyby podsumowad głosy
uzyskane przez tych, którzy otrzymali mniej od zwycięzcy, dałoby to
przeważającą większośd. Mimo to zwycięża zdobywca mniejszości głosów, i w
dodatku taki sukces uważa się za praworządny i demokratyczny, chod w
rzeczywistości wyłania się tu dyktatura ubrana w szaty demokracji! Taka jest
prawda o panujących dziś w świecie systemach politycznych. Są one jawnym
zafałszowaniem prawdziwej demokracji, są systemami dyktatorskimi.
PARLAMENTY
Parlamenty, stanowiące kręgosłup tradycyjnej demokracji panującej dziś na
świecie, są oszukaoczą reprezentacją ludu, a systemy przedstawicielskie –
sztucznym rozwiązaniem problemu demokracji. Parlament powstaje na zasadzie
zastępowania ludu. Sama zasada jest w istocie zupełnie niedemokratyczna,
ponieważ demokracja oznacza władzę ludu, a nie rządy sprawowane w jego
imieniu. Samo istnienie parlamentu oznacza nieobecnośd ludu, ponieważ
prawdziwą demokrację tworzy się na zasadzie obecności ludu, a nie jego
zastępców. Parlamenty stały się zalegalizowaną barierą oddzielającą ludy od
sprawowania władzy, gdyż właśnie izolują one masy od uprawiania polityki i
zastępują je przejmując w swe ręce monopol suwerenności. Narodom nie
pozostawia się nic ponad pozory demokracji polegającej na staniu w długich
kolejkach do urn wyborczych.
Aby zdemaskowad prawdziwe oblicze parlamentu musimy dociec, jak się go
tworzy. Parlament jest wybierany przez okręgi wyborcze, za pośrednictwem
partii lub koalicji partii albo też jest naznaczany. Żadna z tych dróg nie jest
demokratyczna. Podział ludności na okręgi wyborcze oznacza bowiem, że jeden
poseł reprezentuje – zależnie od liczby mieszkaoców – tysiące, setki tysięcy lub
miliony ludzi. Oznacza to również, że posła nie łączy z wyborcami żadna
społeczna więź organizacyjna. Podobnie jak inni posłowie jest on jednak
uważany, zgodnie z wymogami tradycyjnej demokracji, za przedstawiciela
całego narodu. W ten sposób masy zostają całkowicie oddzielone od
przedstawiciela, a przedstawiciel od mas. Z chwilą gdy otrzymuje on głosy mas,
uzyskuje monopol na panowanie nad nimi i w zastępstwie rozporządzanie się ich
sprawami. Widzimy, że tradycyjna demokracja panująca w dzisiejszym świecie
wyświęca i ochrania członka parlamentu, nie czyniąc tego w stosunku do reszty
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin