Chronologiczna lista dogmatów katolickich niezgodnych z Pismem więtym Podane na poczštku każdego akapitu daty sš w niektórych przypadkach przybliżone. 320 - Za cesarza Konstantyna chrzecijaństwo stało się oficjalnš religiš Imperium Rzymskiego. Wtedy do Kocioła weszło wielu połowicznie nawróconych pogan, którzy czcili dalej pogańskš Królowš Niebios (Izyda, Diana, Kali), tyle że pod imieniem Maryi, celebrowali pogańskie więta pod chrzecijańskimi nazwami, czcili dalej obrazy, posšgi i bożki, ale pod imionami więtych (męczenników), np. kult Dionizosa przeniesiono na w. Dionizego, a kult Izydy na w. Izydora. Wszystko to nie miało oparcia w Pimie więtym, co otwarcie przyznaje ksišdz W. Zaleski piszšc: "W Nowym Testamencie nie mamy wiadectw potwierdzajšcych czeć wizerunków".1 Przykazanie Boże zakazuje takiego kultu: "Nie będziesz czynił żadnej rzeby ani żadnego obrazu... oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył" (Wyj.20:4-5). Pan Jezus polecił nam oddawać czeć Bogu wyłšcznie w duchu i prawdzie, nie za poprzez przedmioty wykonane ludzkš rękš (Jan 4:23-24). Czasem usprawiedliwia się to mówišc, że więte przedmioty tylko symbolizujš Boga, ale poganie, którzy je czcili też tak wierzyli, a jednak Bóg nazywał ich praktyki bałwochwalstwem (Iz.44:9-20). 321 - Konstantyn Wielki, którego rodzina czciła bożka słońca zwanego Sol Invictus, gdy zaczšł przewodzić soborom chrzecijańskim, wywyższył specjalnym edyktem pogańskie więto słońca - niedzielę: "W czcigodny dzień Słońca [venerabili die Solis], niech urzędnicy i mieszkańcy miast wypoczywajš, za wszystkie sklepy i warsztaty niech będš pozamykane."2 Prof. Aleksander Krawczuk trafnie zauważył: "Można rzec bez przesady, że edykt Konstantyna obowišzuje w większoci krajów wiata aż po dzień dzisiejszy; ów bowiem ' dies Solis' to oczywicie nasza niedziela."3 Do kultu słonecznego wcišż nawišzuje nazwa niedzieli w niektórych językach (np. ang. Sunday, niem. Sonntag). W pierwszych wiekach chrzecijanie więcili siódmy dzień tygodnia - sobotę, zgodnie z IV przykazaniem Bożym (Wyj.20:8-11). Z czasem wielu z nich zaprzestało tego (zwłaszcza w Rzymie), ale nie ze względów teologicznych, lecz aby uniknšć przeladowań skierowanych przeciw Żydom, którzy byli znani ze więcenia sabatu, dlatego też Rzymianie mylili z nimi chrzecijan. Drugš przyczynš była popularnoć dnia słońca wród pogan, których Kociół chciał za wszelkš cenę pozyskać. Jeszcze jednak w V wieku historyk chrzecijański napisał: "Mimo, że wszystkie kocioły na całym wiecie majš nabożeństwo co tydzień w sabat, to chrzecijanie w Aleksandrii i Rzymie, na podstawie jakiej starodawnej tradycji, zaprzestali tego."4 431 - Sobór w Efezie przemianował Maryję z Christotokos, a więc "matka Chrystusa", na Theotokos - "Matka Boska".5 Tytuł ten jest niestosowny, gdyż sugeruje, że Maryja urodziła Boga, za człowiek nie może urodzić Boga - stworzenie nie może urodzić Stworzyciela. Słowo Boże mówi, że Jezus "chociaż był w postaci Bożej" wyparł się boskoci (Flp.2:6-7) i narodził jako człowiek. I tak jak Jego ludzka natura nie miała ojca, tak też Jego boska natura nie miała matki! Co znamienne, Efez, gdzie uchwalono ten dogmat, był stolicš kultu Królowej Niebios - Diany. Poganie stawiali jej kapliczki przy drogach, a jej wizerunki umieszczali w domach na długo zanim zwyczaje te powišzano z kultem Maryi. 500 - Duchowni Kocioła rzymskiego zaczęli wyróżniać się ubiorem od innych wierzšcych, choć wczeniej ubierali się tak jak urzędnicy państwowi, a więc podobnie jak reszta społeczeństwa. 508 - Pierwszy katolicki król Franków - Chlodwik pokonał resztki Wizygotów, co pozwoliło papiestwu podporzšdkować sobie niemal całš Europę Zachodniš. Odtšd władze wieckie podlegały Kociołowi.6 Prorocy Boży nazywali zawsze taki zwišzek między Kociołem a władzš wieckš "nierzšdem" (Jer.2:20-31; Ez.16:17-19; Oz.2:5) i "obrzydliwociš" (Apok. 18:9). Daniel zapowiedział, że ten stan przetrwa 1290 lat (Dan.12:11), a więc do 1798 roku. I faktycznie, ta sama Francja, której wojska w 508 roku pomogły papiestwu uzyskać wpływ na władze wieckie Europy, dokładnie w 1290 lat póniej, w 1798 roku, zlikwidowała państwo papieskie, zadajšc mu tzw. "miertelnš ranę" (Apok.13:3), a Rewolucja Francuska wprowadziła rozdział Kocioła od państwa, który w wielu państwach wiata trwa do dzi z korzyciš dla państwa i dla Kocioła. 538 - Dzięki odsunięciu ariańskich Ostrogotów z Rzymu wszedł w życie dekret cesarza Justyniana, który stawiał biskupa Rzymu ponad innymi biskupami. Biskupi rzymscy, aby wzmocnić swe roszczenia do władzy nad całym chrzecijaństwem powoływali się na sukcesję apostolskš, wywodzšc jš od Piotra, choć pierwszym biskupem Rzymu nie był Piotr, lecz niejaki Linus. Apostoł Piotr nigdy nie był biskupem Rzymu. Sukcesja apostolska jest czystš spekulacjš, której Biblia nie potwierdza, za historia jš podważa, gdyż czasem dwie, trzy osoby naraz piastowały urzšd papieża, ekskomunikujšc się nawzajem, nabywajšc lub sprzedajšc tron papieski za pienišdze, jak na przykład papież Benedykt IX (1032-45), który sprzedał swój urzšd Grzegorzowi VI (1045-6). Nie sposób więc mówić o jakiejkolwiek sukcesji apostolskiej w Rzymie. 538 - Podczas synodu w Orleanie, Kociół rzymski wydał bardziej rygorystyczne prawo niedzielne niż edykt Konstantyna z 321 r. zakazujšc w niedzielę wszelkich prac.7 Prorok Daniel zapowiedział, że odstępcza moc religijna poważy się w redniowieczu na zmianę IV przykazania Bożego, a więc tego, które wišże się z czasem: "Będzie zamierzał zmienić czasy i Prawo" (Dn.7:25). Kardynał J. Gibbons przyznaje to otwarcie: "Oczywicie, Kociół katolicki twierdzi, że zmiana sabatu na niedzielę była jego dziełem."8 Przykazanie IV w przekładzie ks. Jakuba Wujka brzmi tak: "Pamiętaj, aby dzień sobotni więcił. Szeć dni robić będziesz i będziesz wykonywał wszystkie roboty twoje; ale siódmego sabat Pana, Boga twego, jest: nie będziesz wykonywał weń żadnej roboty... Przez szeć dni bowiem czynił Pan niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest, a odpoczšł dnia siódmego; i dlatego pobłogosławił Pan dniowi sobotniemu i powięcił go." (Wyj.20:8-11). 590 - Pierwsi chrzecijanie modlili się wyłšcznie do Boga. W póniejszych wiekach jednak zaczęto modlić się i szukać porednictwa u więtych i Maryi. Biblia uczy jednak wyranie, że jedynš osobš przez którš możemy przyjć do Ojca jest Jezus Chrystus: "Albowiem jeden jest Bóg, jeden też porednik między Bogiem a ludmi, człowiek Chrystus Jezus" (1Tym.2:5). Jezus sam powiedział: "Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze Mnie" (Jan 14:6). Słowa "tylko przeze Mnie" wykluczajš porednictwo żywych (np. kapłanów), zmarłych (np. więtych czy Maryi), niebiańskich istot czy duchowych przewodników (np. aniołów). Jezus przestrzegł nas przed innymi porednikami: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób się tam dostaje, ten jest złodziejem i zbójcš... Ja jestem drzwiami dla owiec" (Jan 10:1.7). 593 - Papież Grzegorz I zaczšł nauczać o czyćcu - miejscu gdzie dusze zmarłych cierpiš, dopóki nie spłacš długu lub nie zostanš wykupione przez ofiary żywych. O czyćcu nie ma jednak żadnej wzmianki w Pimie więtym. Kardynał N. Wiseman w swym wykładzie doktryn katolickich przyznaje to, piszšc, że w Pimie więtym czytelnik "nie znajdzie ani słowa o czyćcu."9 Zamiast o czyćcu czytamy w nim: "Postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sšd" (Hebr.9:27). Ludzie otrzymajš nagrodę lub karę przy zmartwychwstaniu, a nie zaraz po mierci, jak wierzyli poganie. Pan Jezus powiedział: "Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mnš, by oddać każdemu według jego uczynku." (Apok.22:12). 595 - Papież Grzegorz I jako pierwszy nakazał represje wobec chrzecijan więcšcych siódmy dzień tygodnia - sobotę, a wielu z nich żyło między innymi w Alpach oraz na Wyspach Brytyjskich, gdzie długo nie sięgała moc Kocioła rzymskiego.10 600 - Grzegorz I narzucił łacinę jako jedyny język używany do nabożeństwa, mimo że łacina nie była wówczas wszystkim znana. Nakaz ten był sprzeczny z Bibliš, która zaleca, aby do nabożeństwa używać tylko języka powszechnie zrozumiałego (1Kor.14:9). 709 - Papieże każšc całować ludziom swe stopy wprowadzili pogański zwyczaj, niezgodny z naukami i duchem Ewangelii (zob. Dz.Ap.10:25-26; Apok.19:10; 22:9). 787 - Sobór w Nicei dopucił kult krzyża, relikwii i obrazów więtych, choć jeszcze synod w Elwirze (306 r.) orzekł, że "nie należy czcić obrazów, ani modlić się przed nimi". Dopuszczajšc kult obrazów i relikwii anulowano II przykazanie Boże, które go zakazuje (Wyj.20:3-6). Aby jednak wcišż zgadzała się liczba przykazań Bożych (dziesięć) ostatnie przykazanie na dwie częci, dlatego w katechizmach katolickich nie ma ono nawet podmiotu i brzmi: "Ani żadnej rzeczy, która jego jest". Następstwem tej zmiany w przykazaniach Bożych był trwajšcy do dzi kult relikwii i obrazów. 1079 - Papież Grzegorz VII, który wywodził się z kręgów zakonnych, wprowadził celibat, który przedtem obowišzywał tylko zakonników. Do XI wieku duchowni mieli żony i dzieci, gdyż i apostołowie byli żonaci, np. Piotr (Mat.8:14-15; 1Kor.9:5). Pismo więte naucza bowiem, że duchownym czy biskupem może być tylko ten, kto się wczeniej sprawdził jako głowa rodziny: "Jeli kto dšży do biskupstwa, pożšda dobrego zadania. Biskup więc powinien być nienaganny, mšż jednej żony... dobrze rzšdzšcy własnym domem, trzymajšcy dzieci w uległoci" (1Tym.3:1-4). 1090 - Podczas pierwszych krucjat chrzecijanie przejęli na Wschodzie różaniec. Służył on poganom do zmawiania modlitw ku czci bogini Kali, czczonej na Wschodzie jako Dziewica i Królowa Niebios, dlatego większoć pacierzy różańcowych skierowanych jest do Królowej Niebios. Różaniec rozpowszechnił rodzaj mech...
roman6922