Katecheza 32
Kocham Boże Stworzenia
Cel:
Budzenie u dzieci opiekuńczego stosunku i sympatii do zwierząt. Uczenie dzieci wypełniać zalecone człowiekowi przez Boga wobec świata przyrody.
Pomoce:
„List od wróbelków”, duży list z kolorowego papieru lub rulon zawiązany wstążką; dzwonek, kreda, karmnik i pudełko z okruszkami, postacie z opowiadania wycięte z kartonu – dziewczynka, dom, sanki, ptaszek, okruszki.
Wprowadzenie:
Po modlitwie dzieci siadają na dywanie wokół katechety. Zza drzwi słychać głos dzwonka. Słyszycie te dźwięki. To głos dzwonka. Ktoś dzwoni. Chodźmy zobaczyć, kto kto może być? Dzieci i katecheta podchodzą do drzwi, otwierają je. Ojej! Nie ma nikogo, ale popatrzcie, kto tak nabrudził, ile tu śladów! Na podłodze kredą narysowane są ślady ptasich nóg. Czyje mogą być te ślady? Kto je rozpoznał? Tak, to są ślady ptaszków, jedne są małe, inne duże. Jedno z dzieci zauważa kopert. A tam coś leży – to list – zobaczmy od kogo? Katecheta czyta adres napisany na kopercie: dzieci z przedszkola... To do nas, chodźmy zobaczyć, od kogo ten list i co jest napisane?
Rozwinięcie:
Katecheta z dziećmi wchodzi do sali, wszyscy siadają na swoich miejscach, katecheta otwiera list i czyta.
KOCHANE DZIECI,
Czapki ze śniegu włożyły chaty,
Na szybach gwiazdy, na szybach kwiaty rysują mrozy.
Sań skrzypią płozy.
W dni, kiedy słonko tak krótko świeci
Nam głodnym ptaszkom pomóżcie dzieci.
Niechaj zawiśnie jak mała półka
Przed waszym oknem z ziarnem deszczułka.
Gdy będą ziarenka i chleba okruchy
Nie będzie straszny głos zawieruchy.
Wasze ptaszki.
Po przeczytaniu listu, katecheta zadaje pytania związane z treścią listu.
– Kto napisał do nas list?
– O co proszą ptaszki w tym liście?
– Dlaczego ptaszki proszą o pomoc?
– Dlaczego zimą ptaszki nie mogą znaleźć pożywienia?
Po rozmowie z dziećmi, katecheta proponuje zabawę ruchową pt. „Wróbelki”.Proponuję teraz, abyśmy zabawili się w zabawę pt. „Wróbelki”. Wstańcie, proszę, rozbiegnijcie się po całej sali. Będziemy naśladować wróbelki, które poszukują pożywienia. Katecheta zachęca dzieci, aby ruchem rąk naśladowały fruwanie ptaszków, podskakiwanie, wróbelków, a przykucnięciem i stukaniem palcami o podłogę naśladowały szukanie pożywienia – zabawę powtarza kilka razy. Po zabawie wszyscy siadają na swoich miejscach, katecheta podsumowując wcześniejsze odpowiedzi dzieci, przedstawia prawdę, że Bóg troszczy się o każde stworzenie.
Zimą, gdy ziemia zasypana jest śniegiem, a mróz ją mocno ściśnie, wówczas ptaszki nie mogą znaleźć do jedzenia, a nawet mogą zginąć z głodu. Jest jednak Ktoś, kto troszczy się o każde zwierzątko, o wszystkie ptaszki, aby miały co jeść zimą. To dobry Bóg troszczy się o każde stworzenie. Pomagają Mu w tym ludzie. Bóg chce, aby ludzie opiekowali się zwierzętami. Panu Bogu bardzo się podoba, gdy dzieci opiekują się ptakami, gdy je zimą dokarmią. Posłuchajcie jak wasza koleżanka Ania spełniła prośbę Pana Boga.
Katecheta podczas opowiadania posługuje się postaciami wyciętymi z kartonu, które w odpowiednim momencie umieszcza na tablicy.
Pewnego dnia Ania wyszła z domu ze swoimi saneczkami, aby zjeżdżać z pobliskiej górki. Bardzo się ucieszyła, bo to wesoła zabawa. Po chwili usłyszała cichutki płacz wróbelka ćwir, ćwir, ćwir... Ania przystanęła, rozglądnęła się, a tu na śniegu leży mały zmarznięty wróbelek. Już ostatkiem sił mówi: „ginę, ginę... Jestem głodny i zziębnięty. Śnieg zasypał pola, drogi, nigdzie nie mogę znaleźć ziarenka Ginę, już nigdy nie będę śpiewał dla Pana Boga”. Słysząc to, Ania podniosła ptaszka przytuliła i ogrzała. Przypomniała sobie, że ma w kieszeni ciastka, które dała jej mamusia. Wyciągnęła je, pokruszyła i poczęstowała ptaszka. Wróbelek najpierw nieśmiało zaczął jeść. Kiedy już się nasycił był wesoły. Ania powiedział do niego: „Przylatuj tu codziennie. Tu mieszkam” - i pokazała rączką na swój dom. „Będę ci dawała jeść przez całą zimę”. Wróbelek podziękował Ani swym ćwierkaniem ćwir- ćwir. A potem pofrunął wysoko i raz jeszcze zaśpiewał wesoło: ćwir – ćwir, tym razem dziękując Bogu za opiekę. Po chwili ciszy katecheta stawia dzieciom pytanie związane z opowiadaniem.
– Gdzie wybrała się Ania?
– Co usłyszała idąc drogą?
– Co zrobiła z ptaszkiem?
– Jaka była Ania dla wróbelka?
– Przed czym uratowała Ania wróbelka?
– W jaki sposób wróbelek podziękował Ani?
– Kto, oprócz wróbelka był zadowolony z Ani?
– Dlaczego Pan Bóg był zadowolony, że Ania zaopiekowała się ptaszkiem?
Po rozmowie katecheta zaprasza dzieci do opowieści ruchowej pt. Dokarmianie ptaszków; wyznacza kilkoro dzieci,które będą karmiły ptaszki, pozostałe będą ptaszkami. Zabawę powtarza się kilaka razy, aby wszystkie dzieci mogły karmić i wszystkie były ptaszkami; katecheta opowiada, a dzieci ilustrują treść ruchami.
Latają ptaszki, latają z jednego miejsca na drugie i szukają pożywienia. Zatrzymały się w polu, szukają dzióbkami w twardą zamarzniętą ziemię, ale na próżno. Lecą dalej, już sił nie mają, są głodne i zmarznięte. Znów stukają o twardą ziemię, nie znalazły jedzenia. Ziemia jak kamień zamarznięta – czy o ptaszkach nikt nie pamięta? Nie zapomniały o nich dzieci, biegną teraz by nakarmić głodne ptaszki, już przyleciały i zajadą ziarenka, przy tym wesoło ćwierkają. Po zabawie dzieci siadają wokół katechety.
Zastosowanie:
Każde z was już dobrze wie, że najcięższym okresem w życiu ptaków jest zima. W tym czasie konieczna jest stała opieka nad nimi.
Przypomnijcie proszę:
– Kto opiekuje się wszystkimi stworzeniami?
– Przez kogo Pan Bóg opiekuje się ptakami?
– O co prosiły ptaki w liście do nas?
– Jak będziemy pomagać ptakom?
Mam dla was jeszcze jedną niespodziankę. Popatrzcie. Katecheta odsłania stojący obok karmnik.
– Co jest tą niespodzianką?
– Dla kogo jest ten karmnik?
– Co znajduje się w pudełeczku?
– Dla kogo te ziarenka i okruszki?
Muszę wam teraz powiedzieć, że karmnik zbudował tato waszego kolegi Tomka, a pudełko z okruszkami przyniosła wasza koleżanka Basia. Bardzo wam dziękujemy za te prace. Proponuję, abyśmy nasypali jedzenia do karmnika i postawili go za oknem na waszym przedszkolnym parapecie. Katecheta wyznacza chętne dzieci, wszyscy chwilę czekają, być może nadlecą ptaki – chwila obserwacji i ciszy. Bardzo was dzieci proszę, abyście wszystkie zbierały okruszki i przynosiły od dziś do przedszkola. Nie wystarczy jeden raz nakarmić ptaszki, trzeba o nich pamiętać każdego dnia.
Na zakończenie naszego spotkania poprośmy Pana Boga, aby ludzie nie zapomnieli o zwierzętach zimą, aby żadne zwierzątko nie zginęło z głodu. Zaśpiewajmy znaną nam piosenkę: Wróbelki małe kocha Bóg.
skaja67