MoreMaiorum_styczen_2015.pdf

(26671 KB) Pobierz

fot. Wikimedia Commons

More Maiorum

More Maiorum

nr 1(24), 10 stycznia 2015 r.

Zapraszamy na naszą

stronę

internetową

oraz

fanpage’a na

Facebooku!

Redakcja More Maiorum:

Redaktor Naczelny

– Alan Jakman

e-mail: redakcja@moremaiorum.pl

Z-ca Redaktora Naczelnego

– Marcin Marynicz

Korekta

– Marta Chmielińska, Alan Jakman

Skład i łamanie tekstu

– Alan Jakman

Okładka oraz oprawa graficzna

– Alan Jakman

Autorzy tekstów:

Alan Jakman

– Wywiad z Marcinem Niewaldą, Żołnierze niezłomni,

wyklęci przez państwo, Proces Kafki w sprawie przodków, Drzewo

online czy offline?, 5 porad, jak zacząć poszukiwania w nowej miejsco-

wości?, Województwo śląskie, Nowości, Humor, Z pierwszych stron

gazet, Osoba miesiąca

Małgorzata Lissowska

– współrządy, czyli rozbicie dzielnicowe

Paweł Becker

– twórcy harcerstwa polskiego –

Andrzej i Olga Małkowscy

Grażyna Stelmaszewska

– Wojenne Boże Narodzenie...

Michał Ostaszewski

– Notatnik z bajki – OneNote

Jakub Dobrzyński

– Początki dziejów parafii w Płonce Kościelnej

Marcin Niewalda

– Genealogiczne déjà vu

Marcin Grenda

– Od szlachcica do rolnika

Genealogia Polaków

– Bronisława Stecka – pałac i dwór

w Jaśniszczach

Ogrodywspomnien.pl

– Powstaniec wielkopolski, więzień łagrów

Lisak.net.pl

– Jak dawniej chodzono w góry?

Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia

– Cmentarz w Drohoby-

czu

Pluję sobie w brodę, że nie zaczą-

łem się interesować genealogią

na poważnie, gdy jeszcze żyli moi

dziadkowie

Wywia

z Marcinem

Niewal

Powojenna partyzantka w Polsce

była największą spośród wszystkich

krajów, będących pod sowiecką

okupacją...

Niezłomni, wyklęci

przez państwo

Genealogiczne déjà vu

Jak uważnie przeglądacie stare

zdjęcia? Czy oprócz analizowania

pierwszego planu wpatrujecie się

czasem w tło?

Wszystkie prawa zastrzeżone

(włącznie z tłumaczeniem na języki

obce).

Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego

1994r. o prawie autorskim jakiekolwiek

kopiowanie, rozpowszechnianie

(we fragmentach, lub w całości)

zamieszczonych artykułów, opisów,

zdjęć bez zgody Redakcji będzie

traktowane jako naruszenie praw

autorskich.

Słów kilka o przodkach

Franza Kafki

O Kafce słyszał każdy. Ten

niemieckojęzyczny pisarz

żydowskiego pochodzenia urodzony

w Pradze jest autorem wielu

znanych na całym świecie dzieł,

w tym trzech niedokończonych za

życia powieści...

A w numerze również...

WYWIAD Z MARCINEM NIEWALDĄ

CZYTELNICY PISZĄ

ŻOŁNIERZE NIEZŁOMNI, WYKLĘCI

PRZEZ PAŃSTWO

PROCES KAFKI W SPRAWIE PRZODKÓW

WSPÓŁRZĄDY, CZYLI ROZBICIE

DZIELNICOWE

TWÓRCY HARCERSTWA POLSKIEGO –

ANDRZEJ I OLGA MAŁKOWSCY

GENEALOGICZNE DÉJÀ VU

JAK DAWNIEJ CHODZONO W GÓRY?

OD SZLACHCICA DO ROLNIKA

More Maiorum

– PAŁAC I DWÓR

BRONISŁAWA STECKA

W JAŚNISZCZACH

CMENTARZ W DROHOBYCZU

WOJENNE BOŻE NARODZENIE...

POCZĄTKI DZIEJÓW PARAFII

W PŁONCE KOŚCIELNEJ

NOTATNIK Z BAJKI - ONENOTE

DRZEWO ONLINE CZY OFFLINE?

5 PORAD, JAK ZACZĄĆ POSZUKIWANIA

W NOWEJ MIEJSCOWOŚCI?

POWSTANIEC WIELKOPOLSKI,

WIĘZIEŃ ŁAGRÓW

WOJ. ŚLĄSKIE I GENEALOGIA

OSOBA MIESIĄCA – JAN ZYGMUNT SKRZYNECKI

Z PIERWSZYCH STRON GAZET

HUMOR, NOWOŚCI

More Maiorum

WYWIAD

Alan Jakman

Marcin Niewalda w rozmowie

z More Maiorum

Od ilu lat interesuje się Pan

geneal

ogią?

rok p.n.e i nazywał się Ante-

rius z Sicambrii. Oczywiście,

wiedząc jak kruche są liczne

Pluję sobie w brodę, że nie za- hipotezy historyczne, traktuję

cząłem się interesować gene- tego „przodka” z przymruże-

alogią na poważnie, gdy jeszcze żyli niem oka.

moi dziadkowie, na początku lat 90.

Jaka

jest etymo-

XX wieku. Opowiadania przy oka-

logia Pana na-

zji lepienia pierogów przez babcię,

zwiska?

o jej życiu w małym dworze rząd-

cy na Kresach, o kuligach, o niani

Nazwisko Niewalda

Rusince, o hrabim, o duchach, były

dla Kazimierza Ramuta było

fascynujące, ale ulatywały z pamięci.

związane z lasem i pochodzi-

Owszem jako dziecko pomagałem

ło z Bawarii, jednak przekonałem

dziadkowi składać „Sagę rodzinną”,

się jak często pochopne rozstrzy-

na poważnie zacząłem się jednak in-

gnięcia etymologii bywają błędne.

teresować – tak, aby móc pomagać

Nazwisko wywodzi się nie od „nie

innym – dopiero ok 2000 roku.

-wald” – (niem. nie-las) – lecz od

Skąd pochodzą Pana

„neu-wełde” – czyli gwarowo now

przodkowie po mie

-surowizna. Oznaczało więc kogoś

mieszkającego na „nowej polanie”

czu?

– i faktycznie przysiółek w Bryni-

Z przodkami po mieczu cy, gdzie notowani są najstarsi znani

sprawa jest trudna – wywodzili się Niewaldowie, nosił nazwę: Surowi-

z opolskiego, w XVII wieku byli zna. W tamtym terenie istnieje kil-

osadnikami na nowowykarczowa- ka podobnych nazw miejscowych.

nym terenie leśnym –a skąd przyszli? A Niewaldowie w Bawarii faktycz-

Trudno powiedzieć – może z Czech? nie są – bo tam wyemigrowali.

Niewaldowie leżą na cmentarzu

Jaki styl poszukiwań

w małej Brynicy (i nie tylko) – jeden

genealogicznych Pan

nawet „zginął w Africa Corps” jak

stosuje?

stoi na nagrobku. No cóż – miesz-

kańcy tamtejsi byli dość radykalnie

Szukanie kuzynów i ich ku-

wcielani do armii niemieckiej. Nie

zynów kuzynów – jest głównie upo-

jest to żaden mój krewny (chyba że

wszechniane w Europie i w Polsce

ze wspólnym przodkiem przed 300

przez wielkie koncerny zajmujące

laty).

się … zbieraniem danych statystycz-

Dużo lepiej mam poznane nato- nych dla potrzeb marketingu. Mają

miast gałęzie przodków matki, wy- oni dzięki temu idealną wiedzę nie

wodzących się z terenów Wołynia, tylko o strukturze ludności, ale też

Rusi Czerwonej, Podola. Po wielo- jej mobilności, nawykach, podat-

krotnej „kądzieli” udało się nawet ności na reklamę szeptaną itp. Po-

powiązać ich ze znanymi genealo- wstają gigantyczne drzewa on-line,

giami władców, także najstarszy które łamią prawa autorskie, powie-

znany mi przodek, urodził się w 100 lają błędy zapisu i niewiele wnoszą

Marcin Niewalda

– rocznik 1969.

Dziennikarz, informatyk,

podróżnik, artysta.

Twórca portalu Genealogia Po-

laków, prezes Fundacji Odtworze-

niowej Dóbr Kultury

i Dziedzictwa Narodowego.

» Prace przy digitalizacji zbiorów jednej z parafii (razem z Małopolskim Towarzystwem Genealogicznym) /fot. Marcin Niewalda

Z którego roku po-

chodzi najstarsze

zachowane zdjęcie

w Pana zbiorach?

do genealogii rodziny, za to wnoszą

milionowe zyski twórcom owych

systemów.

Nie nazwał bym też moich zainte-

resowań poszukiwaniem przodków

– choć to oczywiście punkt wyjścia.

Dużo ciekawsze od „pozycji na

drzewie” są bowiem losy, zwycza-

je a nawet marzenia tych bliskich,

których nie udało mi się poznać.

W tym kontekście pewnym rodza-

jem „przodka” staje się też dowód-

ca, zwierzchnik, przyjaciel, właści-

ciel ziemi, na której się żyło, sąsiad,

a także cała okoliczna historia.

Nasze korzenie to coś więcej niż

sama krew. My czerpiemy źródła in-

spiracji z otoczenia – dlaczego nie

mogli tego czynić nasi przodkowie?

More Maiorum

Trudno określić które, ale z dwo-

ma z najstarszych wiąże się cieka-

wa historia. Są to moi prapradziad-

kowie – Henryk Józef Topolnicki

(sędzia ziemski) i Ludmiła Karoli-

na „Pyszniak” Bielińska. Zdjęcia te

są prezentowane w innym artykule

w More Maiorum ( w obecnym nu-

merze – dopisek red.) Niezwykła

historia wiąże się z tym, że odkryli-

śmy te zdjęcia sfotografowane w tle

innego zdjęcia, wiszącego na ścianie

mieszkania rodziny mojego dziadka

– w latach 30. XX w. To niezwykłe

uczucie, gdy rozpoznaje się w ta-

kiej sytuacji to samo zdjęcie, które

ma się w albumie i ceni najwięcej.

To jakby klamra historyczna. Nagle

przeszłość staje się namacalna.

Oczywiście, korzystam też ze zbio-

rów archiwalnych takich, jak „Fo-

rum Nobilium”, materiały dotyczą-

Metryki to tylko wstęp, ustalenie

ce weteranów, spisy podatkowe, spis

grafu pochodzenia. Dalsze źródła

mieszkańców, księgi grodzkie itp. –

zależą od regionu i czasu, w którym

More Maiorum

Z jakich źródeł po-

zametrykalnych

korzysta Pan najczę-

ściej?

wykonuje się badania. Z tej racji,

że największe moje prywatne „za-

gwozdzki”, wciąż są w XIX wieku,

a lokalizacje tych problemów, zwią-

zane są z dużym brakiem źródeł,

szperam w gazetach, pamiętnikach,

spuściznach różnych osób w mu-

zeach. Bardzo wiele skorzystałem

dzięki materiałom „z szuflad” osób

prywatnych. Nie jest łatwo jednak

do nich dotrzeć, szczególnie do

tego ostatniego typu źródeł. Nie

wystarczy tutaj ogłosić na jakimś fo-

rum „Szukam…” – z reguły na takie

fora wchodzą pasjonaci, którzy już

dawno podzielili się całą swoją wie-

dzą. Trzeba znaleźć sposób na to jak

dotrzeć do tych dziesiątków tysięcy

szuflad osób kompletnie genealogią

niezainteresowanych. I ja znalazłem

taki sposób z pożytkiem dla siebie

i myślę dla wielu innych – to portal,

który prowadzę z tematycznymi ba-

zami danych. Ograniczając się tylko

do genealogii sami sobie utrudnia-

my pracę.

problemem tutaj jest jednak sposób

gromadzenia dokumentów przez

archiwa. Zasadą jest kolekcjonowa-

nie według „twórcy akt” – jakiegoś

inspektoriatu, dominium, komendy

wojskowej leśnej czy policyjnej. To

co na ogół interesuje genealogów

to zestawienia treściowe, niejako

w poprzek tych zbiorów. Świetnym

przykładem jest całkowity praktycz-

nie brak zbioru informacji o oficja-

listach dóbr dworskich. Występują

oni gdzieś na marginesach spraw

czy katastrów – a była to grupa

liczna i niestety niezwykle ruchliwa,

posiadająca pewne wspólne cechy.

Wychodząc naprzeciw, stworzyliśmy

więc bazę oficjalistów dworskich ze

wszystkich ziem Polski i wspólnie

z wieloma społecznikami, uzupeł-

niamy ją.

Jaki

język obcy,

w którym tworzono

metryki, sprawiał

Panu największe

trudności?

Może węgierski – zdarzają się ta-

kie np. z terenu Spisza. Niemniej

jednak metryki wszędzie były two-

rzone podobnie, więc łatwo domy-

WYWIAD

ślić się, o co chodzi. Możliwe więc,

że trudniejsze są metryki litewskie

szczególnie te pisane, nie mówiąc

już o jakichś dokumentach powiąza-

nych czy pozametrykalnych.

Jednak największym problem języ-

kowym, nierozwiązany do dzisiaj,

jest inskrypcja z XVI wieku, odkry-

ta podczas prac architektonicznych

pod tynkiem, w jednym kościele na

Śląsku – pisana mocno skutym go-

tykiem. Nad tą tablicą biedziło się

już nadaremno kilku fachowców,

choć pozornie wszystko jest prawie

czytelne.

Czy ma Pan przod-

ków na dawnych

wschodnich terenach II

Rzeczypospolitej?

Jak chyba większość mieszkańców

Polski. Są to tereny niezwykle silnie

związane z Rzeczypospolitą (czy-

li Rzeczą-wspólną) Obojga (czyli

Wielu) Narodów. W szczególności

potomkowie drobnej szlachty czę-

sto zmieniali miejsce i wchodzili

w związki z rodzinami z innych te-

renów – dlatego nasza polska krew

jest tak regionowo różna.

Jest Pan twórcą strony

internetowej „Gene-

alogia Polaków”. Jaki

jest główny cel tego

portalu?

prowadzimy także badania w tere- mogliśmy sięgnąć tylko do 1850

nie, łącznie z wyjazdami odkrywczy- roku. Oprowadziła nas po cerkwi na

mi czy indeksującymi polskie groby. końcu mówiąc: „jesteście historyka-

Jedno z najbardziej wzruszających mi, może pomożecie nam, mamy

dla mnie osobiście znalezisk, mia- taką książkę, na której jest coś napi-

ło miejsce w roku 2013. Pojechali- sane po starocerkiewnosłowiańsku,

śmy w mało uczęszczane okolice a my nie umiemy tego odczytać”.

na południe od Sambora, m.in. do Razem z kościelnym przytaszczy-

jednej z wiosek, gdzie proboszczem li wielki, pięknie zdobiony ewan-

greckim na przełomie XVIII i XIX geliarz. Po nabożnym ucałowaniu

wieku był mój przodek – Jerzy To- i otwarciu na marginesie pierwszej

polnicki. Po sfotografowaniu cmen- strony ukazał się napis. Po polsku!

Największy

tarza, cudownej, chylącej się ku „Księgę tę kupiłem w 1780 roku

sukces jaki

upadkowi zabytkowej cerkwi w wiej- – Jerzy Topolnicki. Kopiuję tutaj

odniosła „Ge-

skiej bibliotece, spotkaliśmy panią, wszystkie dokumenty poświadczają-

nealogia Pola

która z zawstydzeniem pokazała ce moje i kościoła prawa do ziemi”

ków”?

nam niewielką książeczkę o historii – po czym na 150 kartach, równym

Dla mnie osobiście największym miejscowości, mówiąc że wszystkie maczkiem, łącznie z odrysowanymi

sukcesem jest jeden z efektów jaki dokumenty zostały popalone, więc pieczęciami idą kopie dokumentów,

» Przekazanie nabytych dokumentów metrykalnych do archiwum diecezjalnego w

odniosła Baza Powstańców Stycz-

Tarnowie księdzu dyrektorowi Stanisławowi Tokarskiemu /fot. Marcin Niewalda

niowych. Nie jest to rekord Guin-

nessa, ale pomoc jednej konkretnej

osobie. Zgłosiła się do nas osoba

z Irkucka, która dodała informacje

o swoim prapradziadku – zesłań-

cu, który zostawił w Polsce siostrę.

Dwa tygodnie później napisała do

nas osoba, która poinformowała

nas o tym, że brat jej praprababki

został zesłany. Okazała się, że cho-

dzi o tę samą osobę – a rodzina nie-

długo będzie miała okazję spotkać

się po 150 latach!

Chyba warto też powiedzieć o suk-

cesie jakie odnoszą nagrania wideo

z terenu dokonywane przez jed-

nego z naszych redaktorów Piotra

Strzetelskiego. Niektóre mają kil-

kadziesiąt tysięcy odsłon, co przy

materiale historycznym jest wyni-

kiem wybitnym. Sukcesem jest też

niewątpliwie ogromny zbiór wiedzy,

jaki udostępniamy dzięki zaangażo-

waniu wielu osób.

siano poukładać według majętności,

rejonu, najczęstszych imion, funk-

cji społecznych itp. Wielokrotnie

udało nam się postawić i skutecznie

zweryfikować hipotezy. Wykryli-

śmy też niestety kilka ewidentnych

fałszerstw z ostatnich lat badań

wykonywanych za spore pieniądze.

Oczywiście zawsze da się tę metodę

stosować, ale mamy też i inne nie-

konwencjonalne.

należy też tego mylić ze zwykłym Stworzyliśmy metody – przez wie-

Naszym celem jest stworzenie sieci forum czy nawet programem indek- lu zapewne uważane za „nieprofe-

wiedzy związanej ze wszystkim co sacji.

sjonalne”, które jednak radzą sobie

jest potrzebne genealogom – w tym

z problemami uchodzącymi w kla-

Tworzymy też zbiory danych kon- sycznych badaniach za „nietykalne”.

najszerszym znaczeniu. To nie tylko

leksykon genealogiczny czy spryt- tekstowych – np. bazę powstańców Każdy profesjonalista powie np. że

na graficzna wyszukiwarka herbów styczniowych, właścicieli ziemskich, szukanie „z drugiej strony” czyli

i znaków (wciąż w rozbudowie). czy wspomnianą bazę oficjalistów spisywanie potencjalnych przod-

To przede wszystkim sieć faktów. dworskich. Setki różnych list osób ków aby natrafić na ojca naszego

Pozwala ona, przez łączenie infor- pozwalają łączyć genealogie rodzin przodka – to dyletanckie szukanie

macji, uściślać wiedzę, stawiać nowe związanych ze sobą. Specyficzny w stogu siana. I tak faktycznie by

hipotezy, znajdować inspiracje do „Herbarz” (a raczej „rodzinnik” – było, gdyby nie wartość dodana,

dalszych poszukiwań źródeł, po- nie ograniczamy się bowiem do ro- a więc informacje skojarzone z tymi

zwala też przez korelację z innymi dzin herbowych) pozwala za pomo- potencjalnymi przodkami oraz wy-

genealogami razem pracować nad cą eliminacji typować obszary gdzie korzystywanie narzędzi cyfrowych.

konkretnymi zagadnieniami. Nie dalej szukać.

Dzięki temu jesteśmy w stanie owe

More Maiorum

» Odkrycie skrzyni starych dokumentów na strychu we wsi Isaje na Ukrainie – siedzi

Piotr Strzetelski /fot. Marcin Niewalda

Jakie najcenniejsze,

nieznane dotąd księ

gi, udało się Państwu

zdobyć?

Dziękuję za to pytanie, bowiem

oprócz działalności w Internecie,

More Maiorum

WYWIAD

ma się na koncie kilka milionów zło-

tych, łatwo chwalić się sukcesami

„ilości nazwisk” – można wręcz za-

trudnić osobę tylko do przeliczania

takich rekordów na różne sposoby.

Jest to kuriozalne, gdyż owe wiel-

kie pieniądze wykorzystywane są

tam np. na opracowanie systemów

informatycznych, które my robimy

za darmo w tydzień, a połowa fun-

duszy idzie na promocję z obowiąz-

kowym oświadczeniem, kto udzielił

dotacji.

z których pierwszy jest z końca XVI

wieku. Niech pointą tego zdarzenia

będzie fakt, że miesiąc przed wypra-

wą, zamówiłem Mszę Św. za duszę

właśnie Jerzego Topolnickiego. Za-

piski te są jeszcze opracowywane

i zostaną wydane w formie broszu-

ry – a w More Maiorum oczywiście

napiszemy artykuł.

upubliczniać informacje, łączyć

z wiedzą genealogiczną. Niekiedy

na dotarcie do zarośniętych lasem

2 polskich grobów jakiejś małej wsi

trzeba poświęcić cały dzień. Indek-

sujemy i za darmo publikujemy też

cmentarze największe takie, jak np.

Łyczakowski. Można nam pomóc

przysyłając swoje zdjęcia.

dził mi przez gardło, wiedząc że

to prawdopodobnie darowany mi

czyjś cały posiłek. Uśmiech i cel

naszych wyjazdów otwierają nam

serca wszystkich. Dlatego, gdy ktoś

przy mnie twierdzi, że „Ukraińcy to

Banderowcy” to patrzę na niego jak

na człowieka, żyjącego na księżycu

,w drastycznie ograniczonych wa-

runkach tlenowych.

Gdy czyta się w prasie naukowej

„udało nam się stworzyć” to za-

zwyczaj oznacza więc granty i na-

prawdę duże dotacje. Pomimo ich

braku nam „udało się stworzyć” już

największą bazę powstańców – a to

dopiero początek.

dzić poszukiwania w innych dzie-

dzinach. Okazuje się np. że znaczna

część, takich pozornie wyssanych

z palca historii, faktycznie sprawdza

się. Taka potrójna forma gromadze-

nia danych pozwala weryfikować in-

formacje i aktywizować społeczeń-

stwo.

Rzadko

słyszy się

choćby „dziękuję”

Z drugiej strony nie chcę narzekać,

dla wielu samo operowanie w Inter-

necie jest trudne. My również, po-

mimo dokładania wszelkich starań,

nie unikamy takich wpadek. Nasi

użytkownicy są informowani o obo-

wiązkach prawa autorskiego, ale co

chwilę, jako admin, dostrzegam ja-

kiś skopiowany materiał bez źródła

i zapewne bez uzyskania zgody. Mu-

szę wtedy interweniować.

Ratujecie również

kresowe cmen-

tarze… Ile udało

się ich dotychczas

odnowić, uporządkować?

Wiemy, że dzięki tej pracy wiele osób

znalazło swoich przodków całkiem

przypadkiem, wpisując po prostu

swoje nazwisko. Było to dla nich

inspiracją, do poszukania grupy re-

staurującej dany cmentarz – łącznie

Grup, prowadzących działalność z przekazaniem nieraz znacznych

ratowania cmentarzy jest sporo. środków na wsparcie. My z tego nie

Niestety są też i takie, które zbie- mamy nic – satysfakcję, że cmen-

rając znaczne fundusze prowadzą tarz zyskał sponsora. Z reguły nie

działalność koszmarną. Wyrywają słyszymy nawet „dziękuję” za na-

trochę chwastów, które odrastają prawdę ciężką robotę – ale taka jest

już w miesiąc, malują parę grobów charakterystyka tej pracy, którą ktoś

i koniecznie przywieszają wielką ta- musi wykonać.

bliczkę o swojej działalności. Prace

innych grup idą więc na ich konto.

Jak witają Państwa

Często spotykamy takie ślady.

Polacy mieszka-

Odnawiając groby, rozpoczynamy

prace tylko tam, gdzie faktycznie

rzeczowo możemy pomóc, np. ini-

cjując lub wspierając miejscową

grupę. Jednak oprócz tego, głów-

ny trzon naszych działań skupia

się na czymś innym. To bardzo

niewdzięczna, mało doceniana, ale

niezwykle potrzebna praca. Staramy

się budować bazę grobów, fotogra-

fować wszystkie jeszcze istniejące,

Stworzyliście naj-

większą bazę po-

wstańców z 1863 r.

Ile nazwisk zawie

ra ona obecnie?

Trudno dokładnie to policzyć – licz-

ba „rekordów”, czyli wierszy bazy

dochodzi do 40.000 – to wciąż kro-

pla w morzu – gdyż czasem kilka re-

kordów dotyczy jednego człowieka.

Szybkość rozwoju tej bazy zależy

jednak od udziału ochotników, któ-

rzy mogli by z jakiegoś opracowania

lub źródła archiwalnego spisać in-

formacje.

Trzeba zrozumieć, że my nie mamy

obecnie żadnych funduszy od rzą-

du polskiego. Wszelkie prośby, czy

zgłoszenia grantów, pozostały bez

odpowiedzi. Projekt digitalizacji ar-

chiwalnych zbiorów ukraińskich, po-

party przez szerokie grono naukow-

ców i osób publicznych różnych

opcji, spotkał się z komentarzem

„braki formalne” (sic!). Instytucje

Państwowe korzystają z naszych

pomysłów i zgłaszają własne. Gdy

More Maiorum

Baza powstań-

ców, właścicie

li,oficjalistów i inne

– na podstawie

jakich źródeł są tworzone

u Was takie bazy?

Cel jaki nam przyświeca od początku

to nie tylko zgromadzenie danych.

To przede wszystkim aktywizacja

społeczeństwa. Dlatego korzysta-

my z trzech rodzajów źródeł. Są to

publikacje naukowe na dany temat,

wypisy z kwerend archiwalnych oraz

informacje nadesłane przez oso-

by prywatne „z szuflad”. Te ostat-

nie narażone są na „legendarność”.

Otrzymujemy np. informację, że

prapradziadek „miał” wieś. De fac-

to, z innych źródeł okazuje się po-

tem, że np. był dzierżawcą jednego

pola, albo w ogóle organistą i pola

nie miał. Taka informacja „z szufla-

dy” niesie ze sobą jednak nie tylko

ziarno prawdy. Dzięki temu, dowia-

dujemy się np. w jakim stopniu na

ogół sprawdzają się takie wiadomo-

ści, jaką mają żywotność owe fakty,

które z nich są dla rodzin istotne,

a które są wyolbrzymiane. Mamy

więc dane socjologiczne, które po-

tem pomagają skuteczniej prowa-

More Maiorum

Przydało by się jednak, aby ogól-

Trzeba pamiętać, że zainteresowanie na mentalność porozumiewania się

genealogią i ogólnie historią zaczyna i zwykłej wdzięczności była większa.

się – podobnie jak u mnie – od tego,

Jakie macie plany

że ktoś znajduje hetmana, powstań-

na nowy 2015 rok?

ca czy biskupa ze swoim nazwi-

skiem. Znajduje herb rodziny o tym

Na pewno jedziemy na

nazwisku. Przez lata ta, niezbyt ści-

Ukrainę w celu odszu-

sła, informacja zostaje u niego na kania polskich śladów – tym razem

dnie świadomości. Gdy ponownie w rejon tuż obok polskiej granicy

usłyszy hasło „Powstanie Stycznio- – koło Medyki. Przygotowujemy

we” – pomyśli, że to również o jego się też do poważnych usprawnień

przodku i ta informacja nie przej- technicznych i opublikowania ko-

dzie mu mimo uszu. Od tego już lejnych dużych porcji zebranych

tylko krok do głębszej weryfikacji, danych – czy do nich dojdzie za-

która co prawda obali mit powstań- leży od wsparcia jakie otrzymamy,

ca, ale za to pozwoli na odkrycie stu od docenienia naszej pracy. Trwają

nowych, niezwykłych faktów histo- prace na cmentarzu w Krystynopo-

rii swojej rodziny, zostawiając znane lu, trwają indeksacje źródeł na cele

nam wszystkim, wypieki na twarzy. licznych baz. Będziemy też dalej

Czy macie pro-

blemy z kopiowa-

niem opublikowa-

nych danych?

jący tam do chwili

obecnej?

Historia naszych wyjazdów to jedno

wielkie pasmo otwartości, przyjaź-

ni, ciepła. I to nie tylko ze strony

naszych rodaków. Polacy, Białoru-

sini, Ukraińcy bardzo często dzie-

lą się nami ze wszystkim co mają,

nie zgadzając się na jakąkolwiek

zapłatę, i nie przyjmując odmowy.

Nie raz barszcz z trudem przecho-

Niestety tak. Prym wiodą te osoby,

które tworzą drzewa online w róż-

nych systemach. W minimalnym

stopniu podają źródło, a praktycz-

nie nie spotyka się, aby było ono

aktywnym linkiem. Obserwujemy

przerażający zwyczaj „wejdę, sko-

piuję i będę mieć”. Nie mówię już

o jakimś np. finansowym odwdzię-

czeniu się za społeczną pracę – tak

jak to jest „na Zachodzie”. Rzadko

słyszy się choćby „dziękuję”. Wyko-

rzystywane są materiały oraz opra-

cowane przez nas metody – i to na-

wet przez wikipedystów.

współorganizować akcję „Polacy

Rodakom” oraz „Ołtarze Ojczy-

zny”. Rozpoczynamy projekt „fur-

tek piastowskich”, gromadzący naj-

nowszą wiedzę na temat wszystkich

możliwych dróg do żyjących dzisiaj

potomków Piastów. Dalej budujemy

bazę-mapę „Lokalizator Miejscowo-

ści Przedrozbiorowych” – niezwy-

kle użyteczne narzędzie. Rozwijamy

też sprytnie zbudowaną graficzną

wyszukiwarkę herbów, poszerzając

ją o gmerki, znaki przedheraldycz-

ne, cechowe, a nawet masońskie.

Rozpoczęliśmy też współpracę ze

świetną grupą, organizującą zjazdy

rodzinne i prywatne wyjazdy gene-

alogiczne. Trudno wymienić wszyst-

ko, ale wystarczy wejść na stronę

www.genealogia.okiem.pl

i poszpe-

rać.

Plik z chomika:

eljotnes

Inne pliki z tego folderu:

MoreMaiorum_luty_2016.pdf (40878 KB)
MoreMaiorum_marzec_2016.pdf (50596 KB)
MoreMaiorum_sierpien_2016.pdf (31665 KB)
MoreMaiorum_styczen_2016.pdf (51536 KB)
Owczarze_dodatek_specjalny.pdf (3234 KB)

MoreMaiorum_styczen_2015.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: