Ratownictwo medyczne notatki.pdf

(84 KB) Pobierz
Organizacja RM w Polsce
Pomoc świadków zdarzenia
--
Przyjecie wiadomośći na ratunek--Pomoc
wykwalifikowana--Transport wykwalifikowany--
Szpitalny oddział ratunkowy "SOR"--inne oddziały szpitalne.
Ocena stanu fizycznego osoby poszkodowanej
Etapy:
- ocena miejsca zdarzenia,
- wstępna ocena poszkodowanego (badanie szybkie) i triage,
- badanie fizykalne,
- wywiad,
- powtórna ocena stanu poszkodowanego (badanie szczegółowe).
Ocena miejsca zdarzenia
:
- sprawdzenie bezpieczeństwa miejsca zdarzenia,
-
rozpoznanie mechanizmu, który spowodował uraz, lub natury schorzenia ,
- określenie liczby osób wymagających pomocy,
- Należy także wstępnie określić liczbę ratowników potrzebnych do udzielenia pomocy.
Bezpieczeństwo ratującego
Przed rozpoczęciem działań ratunkowych należy rozważyć zastosowanie odpowiednich
środków
bezpieczeństwa.
Należą do nich okulary ochronne, maska, rękawice i odzież ochronna.
Każdego poszkodowanego traktujemy jak potencjalnego zakazonego i stanowiacego zagrozenie
dla innych.
Ocena mechanizmów urazu
Ocena okoliczności zdarzenia:
-pasy
bezpieczeństwa
-kask motocyklisty
-przeszkoda
w jaka pojazd uderzył
-predkość
jazdy
-gabaryty pojazdu
-wysokość
z jakiej spadł poszkodowany
-podłożę
na jakie spadł
Rodzaje urazów występujących w wypadkach komunikacyjnych:
-
zderzenie czołowe
- powoduje bardzo ciężkie urazy zewnętrzne i wewnętrzne; ciało ofiary
uderza
o części pojazdu lub napięte pasy bezpieczeństwa; występują urazy czaszkowo-mózgowe,
kręgosłupa szyjnego,
klatki piersiowej, jamy brzusznej, miednicy i kończyn;
-
uderzenie boczne
- prowadzi do urazów kręgosłupa, zwłaszcza odcinka szyjnego, a także do
uszkodzeń rdzenia kręgowego, klatki piersiowej i miednicy;
-
uderzenie w tył pojazdu
- często wywołuje urazy kręgosłupa szyjnego typu „trzaśnięcia bata";
-
„dachowanie"
- pociąga za sobą wiele ciężkich urazów bez cech charakterystycznych; cięższe
urazy zwykle dotyczą pasażerów siedzących z tyłu, ponieważ częściej nie zapinają oni pasów
bezpieczeństwa;
-
wypadnięcie przez przednią szybę -
liczba tych urazów zmniejszyła się od czasu
wprowadzenia
obowiązku stosowania pasów bezpieczeństwa, kiedy jednak dochodzi do wypadnięcia, bardzo
często
obserwuje się urazy głowy, kręgosłupa (zwłaszcza szyjnego), klatki piersiowej i miednicy.
Wprowadzenie poduszek powietrznych dla kierowców i pasażerów przyczyniło się do znacznego
zmniejszenia ciężkości urazów głowy i klatki piersiowej. Zwiększyła się jednak liczba
trafiających do
szpitali ofiar z ciężkimi obrażeniami jamy brzusznej i miednicy. Wynika to ze zwiększonej
przeżywalności
poszkodowanych, którzy dotychczas umierali na miejscu zdarzenia z powodu urazów głowy i
klatki piersiowej.
Wywiad chorobowy
Najlepszym sposobem oceny natury zachorowania jest rozmowa z pacjentem.
Jeśli jednak to najlepsze
źródło
informacji jest niedostępne (utrata
świadomości,
zaburzenia
mowy),
musi wystarczyć wywiad zebrany od członka rodziny lub
świadka
zdarzenia. Obserwowane
dolegliwości i
przeszłość chorobowa sugerują wstępne rozpoznanie rodzaju choroby.
Ocena poszkodowanego i TRIAGE
Słowo „triage" pochodzi z języka francuskiego i oznacza segregację, sortowanie. Triage po raz
pierwszy zastosowano w
czasie wojen napoleońskich, ewakuując i lecząc w pierwszej kolejności
żołnierzy,
którzy mieli
największe szansę przeżycia
i powrotu na linię frontu.
Triage przesiewowy
W czasie segregacji na miejscu zdarzenia stosuje się podział na cztery grupy, oznaczone
odpowiednimi kolorami. Są to:
- grupa o najwyższym priorytecie,
„czerwona"
- ofiary wymagające natychmiastowej pomocy,
np. udrożnienia dróg
oddechowych, zahamowania krwotokętniczego lub odbarczenia odmy opłucnowej;
- grupa o wysokim priorytecie,
„żółta"
- wszyscy pacjenci wymagający interwencji lekarskiej w
ciągu 6 godz. lub
mogący chwilę poczekać na interwencję;
- grupa o
średnim
priorytecie,
„zielona"
- wszystkie ofiary mogące poruszać się o własnych
siłach (jeśli nastąpi zmiana
tego stanu, wymagana jest ponowna ocena i kwalifikacja);
- grupa o niskim priorytecie,
„czarna"
- pacjenci, którym nie można już pomóc.
Wstępna ocena poszkodowanego
Wstępna ocena służy rozpoznaniu najważniejszych zagrożeń
życia
i przeprowadzana jest zwykle
w ciągu kilkunastu sekund.
Ocenia się:
- wygląd ogólny poszkodowanego;
- stan
świadomości;
- czynności
życiowe,
a w szczególności: drożność dróg oddechowych, oddychanie, krążenie.
Stany zagrażające
życiu
to przede wszystkim niedrożność dróg oddechowych, zaburzenia
oddychania
i krążenia oraz krwotoki. Wymagają one natychmiastowego działania.
Wygląd ogólny
:
-kolor jego skóry,
-sposób zachowania i wyrażania się.
Wrazie wątpliwości czy pacjent wymaga pomocy medycznej,zawsze nalezy
traktować go jak wymagajacego pomocy !!!
Po ocenie stanu ogólnego, ale przed dalszym badaniem,
trzeba zabezpieczyć kręgosłup szyjny kołnierzem usztywniającym,
jeśli mechanizm urazu wskazuje na możliwość jego uszkodzenia.
Przed stabilizacją kręgosłupa szyjnego nie należy zmieniać położenia ciała ofiary.
Stan świadomości
:
-kontakt
słowny
-należy się przedstawić i zapytać o dolegliwości.
W odpowiedzi pacjent może pozostawać w pełnym kontakcie;
-być splątany, ale reagować na bodźce słowne;
-nie reagować na bodźce słowne, lecz reagować na ból;
-nie wykazywać
żadnych
reakcji.
Skala Glasgow
Ocenie podlega:
•
Otwieranie oczu
•
4 punkty - spontaniczne
•
3 punkty - na polecenie
•
2 punkty - na bodźce bólowe
•
1 punkt - nie otwiera oczu
•
Kontakt słowny:
•
5 punktów - odpowiedź logiczna, pacjent zorientowany co do miejsca, czasu i
własnej osoby
•
4 punkty - odpowiedź splątana, pacjent zdezorientowany
•
3 punkty - odpowiedź nieadekwatna, nie na temat lub krzyk
•
•
2 punkty - niezrozumiałe dźwięki, pojękiwanie
•
1 punkt - bez reakcji
Reakcja ruchowa:
•
6 punktów - spełnianie ruchowych poleceń słownych, migowych
•
5 punktów - ruchy celowe, pacjent lokalizuje bodziec bólowy
•
4 punkty - reakcja obronna na ból, wycofanie, próba usunięcia bodźca bólowego
•
3 punkty - patologiczna reakcja zgięciowa, odkorowanie(przywiedzenie ramion,
zgięcie w stawach
łokciowych
i ręki, przeprost w stawach kończyn dolnych)
•
2 punkty - patologiczna reakcja wyprostna, odmóżdżenie (przywiedzenie i obrót
ramion do wewnątrz, wyprost w stawach
łokciowych,
nawrócenie przedramion i
zgięcie stawów ręki, przeprost w stawach kończyn dolnych, odwrócenie stopy)
•
1 punkt - bez reakcji
Na podstawie skali Glasgow zaburzenia przytomności najczęściej dzieli się na:
•
GCS 13-15 -
łagodne
•
GCS 9-12 - umiarkowane
•
GCS 6-8 - brak przytomności
•
GCS 5 - odkorowanie
•
GCS 4 - odmóżdżenie
•
GCS 3 -
śmierć
mózgowa

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin