Andrzej Janeczko
Katyń 2010
Nie chciałem o was śpiewać, nie chciałem wam pisać wierszy,
Lecz śmierć przecięła ten lot : w dzienniku numer sto pierwszy.
I przyszła ta czarna wiadomość:"Lot orłów przerwany we mgle!"
A dalej już tak nierealnie. To skrzydło…Jakby we śnie.
Zamknięci w powietrznej łodzi, jak ptaki, w niebieskiej toni
Lecieli do nieba dwoma rzędami , nasi białoczerwoni.
Frunęli nad tą ziemią, która krwawi jak rana w głowie,
Bo w jej głębi, na wiecznej warcie, stoją polscy synowie.
"Teraz, pół wieku później! Rano, z okazji święta
Polska przysyła wam chłopcy ,Wspaniałe Nasze Orlęta!"
I na pewno, tam w górze , gdzie wszystko co polskie – święte
Spotkacie się na apelu z Nimi i naszym Prezydentem.
Choć nie zginęła dziś Polska, bo Polska nigdy nie zginie…
To skrawki jej serc i ducha – poległy w rosyjskiej gęstwinie.
I jak ten zepsuty zegar, czas nam przystanął skrycie,
I jak husaria ,skrzydłami świecą ,na Krakowskim Przedmieściu znicze!
Ojczyzna dziś po was płacze! Gra dla was Chopin walce!
Mokre są moje oczy i myśli, zimne są wasze palce.
I zapamiętają na wieki – przyszłe – to wiem – pokolenia,
Że w czarnych skrzynkach Katynia zamknęły się polskie marzenia.
I zapamięta na wieki - przyszłość - dla sensu polskiego istnienia
Że w czarnych skrzynkach Katynia zniknęły dwa pokolenia.
Ługi,12 kwietnia 2010
domarant