Morderstwo sztuki A5.pdf

(2718 KB) Pobierz
David Morrell
Morderstwo jako dzieło sztuki
Tytuł oryginalny: Murder As A Fine Art
Z angielskiego przełożył Krzysztof Obłucki
Rok pierwszego wydania: 2013
Rok pierwszego wydania polskiego: 2014
Thomas De Quincey, autor skandalicznych Wyznań
angielskiego opiumisty, wydaje w 1854 roku esej zatytułowany
Morderstwo jako jedna ze sztuk pięknych. Opisuje w nim ze
szczegółami siedem bestialskich zbrodni, które czterdzieści lat
wcześniej wstrząsnęły mieszkańcami Londynu.
Po publikacji tekstu De Quincey zostaje wezwany do Londynu.
W czasie jego pobytu w stolicy dochodzi do serii morderstw
podobnych do tych, które przedstawił w swoim dziele. Ich
sprawca, mistrz kamuflażu, robi wszystko, aby podejrzenie padło
na De Quinceya - nie jest to trudne, bo pisarz, znany jako
Opiumista, to uzależniony od narkotyków ekscentryk. W jego
niewinność wierzą jedynie córka Emily, piękna i niezależna
kobieta, młody i ambitny konstabl Becker oraz detektyw Ryan -
pochodzący z Irlandii sceptyk.
De Quincey wie, że zabójca planuje jeszcze jedną zbrodnię,
przerastającą poprzednie skalą okrucieństwa. Musi go
powstrzymać i jednocześnie oczyścić się z podejrzeń. Zaczyna
więc walkę z czasem i tajemniczym przeciwnikiem.
-2-
***
Spis treści:
Wstęp..............................................................................................................................................................................4
1. Wirtuoz śmierci...........................................................................................................................................................6
2. Człowiek, który ukrywał rude włosy. .......................................................................................................................18
3. Opiumista..................................................................................................................................................................40
4. „Między nami są potwory”.......................................................................................................................................63
5. Podniosłość mordu....................................................................................................................................................85
6. Patron grabarzy.......................................................................................................................................................110
7. Ogród rozkoszy. ......................................................................................................................................................130
8. Rok rewolucji..........................................................................................................................................................169
9. System separacji......................................................................................................................................................185
10. W świecie cieni.....................................................................................................................................................220
11. Ponura interpretacja faktów..................................................................................................................................251
12. Edukacja wirtuoza.................................................................................................................................................269
13. Inkwizycja.............................................................................................................................................................295
14. Smutna kobieta......................................................................................................................................................321
15. Figura z wosku......................................................................................................................................................350
16. Westchnienie z głębi.............................................................................................................................................408
Postscriptum................................................................................................................................................................455
Posłowie. Przygody z Opiumistą................................................................................................................................455
Podziękowania............................................................................................................................................................464
Robertowi Morrisonowi i Grevelowi Lindopowi
za oprowadzenie mnie
po świecie Thomasa De Quinceya
-3-
Wstęp.
Na pierwszy rzut oka wydaje się dziwne, że Anglia połowy
epoki wiktoriańskiej, znana z przesadnego panowania nad
emocjami, oszalała na tle nowego rodzaju prozy nazwanej
powieścią sensacyjną. Kiedy Wilkie Collins opublikował w roku
1860
Kobietę w bieli,
zapoczątkował „manię sensacji”, jak
określali to wiktoriańscy krytycy, służącą „zaspokajaniu
niezdrowego apetytu”, „rozprzestrzenianiu... wirusa we
wszystkich kierunkach”. Ta szokująca nowa literatura miała swoje
korzenie w powieści gotyckiej z poprzedniego wieku, z tą różnicą,
że pisarze osadzali akcję w bardzo realnych, współczesnych
domach i scenerii wiktoriańskiej Anglii, a nie w starych, ponurych
zamczyskach. Mrok nie miał już nic wspólnego z siłami
nadprzyrodzonymi. Gęstniał za to w zakamarkach dusz pozornie
godnych szacunku osób publicznych, których życie prywatne
skrywało przerażające tajemnice. Obłęd, kazirodztwo, gwałt,
szantaż, dzieciobójstwo, trucizna, narkotyki, sadomasochizm i
nekrofilia - to właśnie zdaniem autorów powieści sensacyjnych
kryło się za wiktoriańskim parawanem dystansu i obyczajności.
Po dokładniejszym przyjrzeniu się temu zjawisku wiktoriańska
obsesja na punkcie sensacji nabiera znaczenia jako reakcja na
przymus kontrolowania emocji w tamtej epoce. Trudno przecenić
stopień, w jakim wiktoriańscy Anglicy ze średniej i wyższej klasy
oddzielali życie prywatne od publicznego, skrywając prawdziwe
uczucia przed obcymi ludźmi. Powszechna praktyka nieustannego
zasłaniania okien jest doskonałym przykładem wiktoriańskiej
postawy, zgodnie z którą czyjś dom i życie osobiste były świętymi
sferami, z których patrzyło się na zewnątrz, ale nigdy nie
zaglądało do środka. Tajemnice nie tylko kwitły w każdym
domostwie, ale uznawano je za coś oczywistego i szanowano, nie
wtykając nosa w nie swoje sprawy.
-4-
Thomas De Quincey, kontrowersyjny pisarz epoki
wiktoriańskiej, którego teorie dotyczące podświadomości
wyprzedzały koncepcje Freuda o siedemdziesiąt lat, o wypieraniu
i tajemnicy mówił następująco: „Nie ma czegoś takiego jak
zapomnienie. Inskrypcje pozostają w umyśle na zawsze i
wyłaniają się, gdy zapada noc”. De Quincey stał się sławny, gdy
zrobił coś, co wtedy było nie do pomyślenia - obnażył swoje
prywatne życie w popularnych do dziś, bestsellerowych
Wyznaniach angielskiego opiumisty,
które William S. Burroughs
opisał później jako „pierwszą i jak dotychczas najlepszą książkę o
uzależnieniu od narkotyku”.
Drastyczne pisarstwo De Quinceya, zwłaszcza
O morderstwie
jako jednej ze sztuk pięknych,
sytuuje go na pozycji twórcy
powieści sensacyjnej. Ten budzący niepokój esej jest poświęcony
bestialskim morderstwom na Ratcliffe Highway, które
sparaliżowały strachem Londyn i całą Anglię w 1811 roku. De
Quincey próbował porównać w nim skutki tych zabójstw z
przerażeniem, jakie ogarnęło londyńską dzielnicę East End, kiedy
pod koniec wieku, w 1888 roku, na ulicach szalał krwawy Kuba
Rozpruwacz. W rzeczywistości panika wywołana wydarzeniami
na Ratcliffe Highway była znacznie większa i miała szerszy
zasięg, bo te wielokrotne zabójstwa były pierwsze w swoim
rodzaju, a wiedza o nich dotarła do wszystkich zakątków Anglii
dzięki rosnącej potędze gazet (pięćdziesiąt dwa tytuły w samym
tylko Londynie w 1811 roku) i niedawno udoskonalonemu
systemowi dyliżansów pocztowych, przemierzających kraj z
zawrotną prędkością dziesięciu mil na godzinę.
Co więcej, wszystkie ofiary Kuby Rozpruwacza były
prostytutkami, podczas gdy ofiarami na Ratcliffe Highway okazali
się szanowani ludzie interesów i ich rodziny. Tylko prostytutki
bały się Kuby Rozpruwacza, gdy tymczasem dosłownie wszyscy
mieli powody, żeby obawiać się mordercy z Ratcliffe Highway.
-5-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin