duch-swiety-i-jego-dzielo.pdf
(
116 KB
)
Pobierz
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Duch Święty i jego dzieło
Duch Święty i jego dzieło
Kim jest Duch Święty? Bogiem, bezosobową mocą, atrybutem Bożym? Jezus jest
naszym Pośrednikiem, gdyż przelał za nasze grzechy swoją krew. Chrystus obiecał
ludziom „innego Pocieszyciela” po swoim odejściu. Pocieszyciel to osoba, która
pomaga w potrzebie, wspiera i chroni. Jezus miał na myśli Ducha Świętego. Kim
jest Duch Święty? Osobą czy bezosobową energią?
Nietrudno sobie wyobrazić Ojca i Syna, ale trudniej Ducha Świętego, gdyż nie nie
został nam objawiony tak, jak Ojciec i Syn, a mianowicie antropomorficznie Ap
4,2-3, lecz w postaci „gołębicy” Mt 3,16, „gwałtownego wiatru” Dz 2,2 czy
„języków jakby z ognia” Dz 2,3, gdyż widać Jego działanie, podczas gdy On sam
pozostaje za kulisami.
Na tej podstawie niektórzy sądzą, że Duch Święty nie jest osobą, lecz bezosobową
mocą, wpływem Bożym czy wręcz żywiołem. Czy jednak zewnętrzne manifestacje
bytu stanowią o jego naturze? Nie, gdyż Jezus w równie metaforyczny sposób
przyrównał siebie do „winnego krzewu” J 15,1,8222;wody życia” J 7,37 czy „chleba
życia” J 6,32, a jednak nie przestajemy Go z tego powodu uważać za osobę.
Pismo Święte nazywa Ducha Świętego „duchem”. Słowo to może mieć w Biblii sens
„energii” czy „żywiołu”, jak utrzymują niektórzy arianie, ale ma również sens
osobowy, na przykład „duchami” nazwani są w Biblii aniołowie Hbr 1,14, a nawet
sam Bóg J 4,24. Gdybyśmy odrzucili osobowość Ducha Świętego, dlatego że słowo
„duch” może mieć w Biblii sens bezosobowego wpływu, wówczas musielibyśmy
zakwestionować osobowość aniołów i samego Boga, co byłoby absurdem.
Gdyby Duch Święty był jedynie bezosobową mocą, wówczas moglibyśmy za
każdym razem w Biblii, zamiast wyrażenia „Duch Święty” użyć słowa „moc”, nie
zniekształcając tekstu. Czyniąc tak, szybko jednak zauważymy, że uzyskujemy to
samo, gdyż słowo „moc” występuje nieraz obok nazwy „Duch Święty”, a zatem nie
są to synonimy:
• „[Ewangelia jest] nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w Duchu Świętym” 1Tes
1,5.
• „Weźmiecie moc Ducha Świętego...” Dz 1,8.
• „Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei” Łk 4,14.
• „Obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego” Rz 15,13.
strona 1 / 7
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Duch Święty i jego dzieło
Duch Święty i moc nie są tym samym. Niewłaściwość takiej identyfikacji ujawnia
się jeszcze wyraźniej w tekstach, gdzie Duch Boży występuje obok słów „siła” i
„moc”, na przykład: „Lecz ja jestem pełen siły, ducha Pana, prawa i mocy...” Mi
3,8; „Nie siła, nie moc, ale Duch mój — tak mówi Jahwe Zastępów” Za 4,6.
Owszem, Duch Święty jest czasem przyrównany w Biblii do mocy, ale także Bóg
bywa nazwany mocą, a jednak z tego powodu nikt nie przestaje Go uważać za
osobę. Porównania i metafory, nie mogą być argumentem przeciwko osobie Ducha
Świętego.
Czy bezosobowa moc może mieć wolę? Nie. Woli, ani samo świadomości swego
bytu nie ma komputer ani samochód. Woli ani świadomości swego bytu
(autotranscendencji) nie może mieć manifestacja mocy Bożej czy atrybut Boży.
Fakt, że Duch Święty posiada zarówno świadomość swego bytu, jak i osobowość z
umysłem, uczuciami i wolą, wskazuje, że jest On osobą:
• Duch Święty ma umysł, skoro naucza i przypomina: „Lecz Pocieszyciel, Duch
Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego...” J 14,26;
„...I przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem” J 14,26.
• Duch Święty ma uczucia, skoro miłuje i można Go zasmucić: „Proszę was tedy,
bracia... przez miłość Ducha” Rz 15,3; „Nie zasmucajcie Ducha Świętego” Ef 4,3.
„Niewysłowione westchnienia” z jakimi Duch Święty wstawia się za nami Rz 8,26,
dowodzą Jego osobowej natury, gdyż zaangażowanie emocjonalne u bezosobowej
mocy stanowi sprzeczność.
• Duch Święty ma wolę, skoro dokonuje wyboru według własnego uznania:
„Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu
poszczególnie, jak chce” 1Kor 12,11.
Duch Święty, oprócz umysłu, uczuć i woli, posiada inne zdolności, wskazujące na
Jego osobową naturę, na przykład:
• Mowa: „A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty Dz 13,2.
• Słuch: „Gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo
nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma
przyjść, wam oznajmi” J 16,13.
• Świadczenie: „Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, złoży świadectwo o Mnie” J
15,26.
Na osobową naturę Ducha Świętego wskazują również zakazy, jakie Pismo Święte
daje wierzącym w stosunku do Niego. Zauważmy, że wymienione niżej czasowniki
ze swej definicji wymagają osobowych relacji z Duchem Świętym:
• Kłamać: „Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha
strona 2 / 7
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Duch Święty i jego dzieło
Świętego?” Dz 5,3.
• Zasmucać: „A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście
zapieczętowani” Ef 4,3.
• Znieważać: „...Znieważył Ducha łaski!” Hbr 1,29.
• Kusić: „...Zmówiliście się, by kusić Ducha Pańskiego” Dz 5,9.
• Sprzeciwiać: „Ludzie twardego karku i opornych serc i uszu, wy zawsze
sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu” Dz 7,51.
• Bluźnić: „...Kto by mówił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone”
Mt 12,32.
Na osobową naturę Ducha Świętego wskazuje tytuł „Pocieszyciel” (gr. parakletos),
występujący kilkakrotnie w Ewangeliach J 14,16.26; 15,26; 16,7. Parakletos był
osobą, która pocieszała, wspierała i chroniła.[1] Takich funkcji nie może spełniać
bezosobowa moc, lecz jedynie osoba rozumna i wrażliwa na potrzeby innych.
Trzeba też podkreślić, że słowo „Duch” (gr. pneuma) jest w języku greckim rodzaju
nijakiego, a jednak pisarze biblijni zamiast przyimka w rodzaju nijakim („ono”),
używali wobec Ducha Świętego przyimka rodzaju męskiego „On” (gr. ekeinos), aby
podkreślić, że chodzi o osobę: „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w
moim imieniu, On (gr. ekeinos) was wszystkiego nauczy i przypomni wam
wszystko, co Ja wam powiedziałem” J 14,26. „Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel,
którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On (gr.
ekeinos) będzie świadczył o Mnie” J 15,26.
Społeczność można mieć tylko z osobą. Pismo Święte mówi, że można ją mieć z
Duchem Świętym: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność
Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi” 2Kor 13,13. Tylko osoba może
okazać łaskę, w tym przypadku Chrystus. Tylko osoba może okazać miłość, w tym
przypadku Ojciec. Tylko z osobą można mieć społeczność. Wskazuje to, że Duch
Święty jest także osobą, dlatego tak często wymieniany jest w Piśmie Świętym na
równi z Ojcem i Synem:
• „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętego” Mt 28,19.
• „I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego
zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem
Bożym” Łk 1,35.
• „Według powziętego z góry postanowienia Boga Ojca, poświęconych przez Ducha
ku posłuszeństwu i pokropieniu krwią Jezusa Chrystusa” 1P 1,2.
strona 3 / 7
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Duch Święty i jego dzieło
• „Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił
was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią” Dz
2,28.
• „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch, różne też są rodzaje posługiwania, ale
jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we
wszystkich” 1Kor 12,4-6.
W powyższych tekstach Duch Święty wymieniony jest na równi z Ojcem i Synem.
Ojciec jest osobą i Bogiem, a także Syn jest osobą i Bogiem. Wskazuje to, że
pisarze biblijni klasyfikowali Ducha Świętego na równi z osobami Ojca i Syna, jako
trzecią osobę Boga. Ci, którzy temu zaprzeczają, muszą w sposób
satysfakcjonujący uzasadnić, dlaczego z tych trzech, za każdym razem tylko Duch
Święty rzekomo nie jest ani osobą, ani Bogiem.
Duch Święty rodzi owoce, jakich sami z siebie nie wydobędziemy: „Owocem zaś
ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,
łagodność, opanowanie” Ga 5,22-23. Jeśli nie przyjmiemy Ducha Świętego,
wówczas nasze zmagania z przywarami są z góry skazane na porażkę. Tak jak
powietrze z pustej szklanki można łatwo usunąć, kiedy wypełnimy ją wodą, tak też
przywary może usunąć Duch Święty, kiedy nas napełni. Zamiast więc zmagać się z
nimi sami, co jest walką z wiatrakami, prośmy Ducha Świętego, aby nas wypełnił i
wypchnął wszystko to, co nie podoba się Bogu, gdyż takie jest dzieło Ducha
Świętego.
Duch Święty jest Pośrednikiem i Pocieszycielem, jakim był Pan Jezus, kiedy żył na
ziemi. Odtąd Chrystus wstawia się za nami ze swoją krwią, którą przelał na krzyżu
za nasze grzechy. Natomiast Duch Święty pociąga nas do pokuty i modlitwy,
dziękczynienia i wywyższania Boga, a gdy brakuje nam słów, wówczas „sam Duch
Święty wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach” Rz 8,26.
Czy Duch Święty jest Bogiem? Na to wskazuje fakt, że można przeciwko Niemu
zbluźnić Mt 12,32. Bluźnierstwo można popełnić tylko przeciwko osobowemu Bogu,
z czego wynika, że Duch Święty jest osobowym Bogiem.
Czy Duch Święty posiada pełną naturę Boga? Co świadczy o naturze Najwyższego
Boga? Między innymi to, że Bóg jest wszechobecny, choć osobowy Ps 139,7-12;
wszechwiedzący Ps 139,1-4; wszechmocny Mt 19,26; wieczny Ps 9,2. Czy Duch
Święty posiada te cechy? Tak. Duch Święty jest:
• Wszechobecny, ale osobowy: „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela,
aby był z wami na wieki — Ducha prawdy” J 14,16; „Gdzież się oddalę przed Twoim
Duchem?” Ps 139,7.
• Wszechwiedzący: „...Gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką
prawdę” J 16,13; „...Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże” 1Kor 2,1.
strona 4 / 7
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Duch Święty i jego dzieło
• Wszechmocny — moc Najwyższego utożsamiona jest z Duchem Świętym: „Duch
Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię” Łk 1,35. Duch Święty
posiada „moc znaków i cudów” Rz 15,19, potrafiąc odmienić i nawrócić człowieka J
16,8-11; 3,5-8.
• Wieczny — wszystkie istoty zostały stworzone, z wyjątkiem Boga, który jest
wieczny Hbr 1,11-12, zaś o Duchu Świętym czytamy: „O ileż bardziej krew
Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie” Hbr 9,14.
Pismo Święte używa słowa „Bóg” wymiennie z „Duchem Świętym”. Na przykład
apostoł Piotr powiedział Ananiaszowi: „Dlaczego szatan zawładnął twym sercem, że
skłamałeś Duchowi Świętemu” Dz 5,3, a zaraz w następnym zdaniu powiedział:
„Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu” Dz 5,4. Apostoł Paweł także rozumiał, że w kim
zamieszkuje Duch Święty, w tym mieszka Bóg: „Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest
świątynią Ducha Świętego, który w was jest... Chwalcie więc Boga w waszym
ciele!” 1Kor 6,19-2.
Niektórzy obstają przy tym, że Duch Święty jest tylko atrybutem lub manifestacją
Boga Ojca. Jeśliby tak było, to podczas chrztu Jezusa, Bóg Ojciec musiałby
przemawiać z nieba i równocześnie zstępować na Jezusa w postaci gołębicy jako
Duch Święty, a obiecując nam Ducha Świętego, Ojciec musiałby posłać samego
siebie J 14,26. Czy Syn, obiecując nam posłać Ducha Świętego, myślał o posłaniu
siebie lub Ojca? J 15,26; 16,7. Jaki byłby sens pośrednictwa Ducha Świętego w
przedkładaniu Bogu naszych modlitw, gdyby Ojciec był zarazem Duchem Świętym?
Czytamy: „Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co
się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych
westchnieniach” Rz 8,26. Zauważmy też, że owe „niewysłowione westchnienia”
wskazują na osobową naturę Ducha Świętego, gdyż tylko osoba może być
emocjonalnie zaangażowana.
Czytając Biblię czasem można odnieść wrażenie, że Bóg jest jedną osobą ze
względu na bardzo bliski związek pomiędzy osobami Boga. Apostoł Paweł napisał o
tej bliskości, używając ciekawej analogii: „Albowiem nam objawił to Bóg przez
Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże. Bo któż z ludzi wie, kim
jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt
nie poznał, tylko Duch Boży” 1Kor 2,1-11.
Zauważmy, że tak jak tylko człowiek może poznać „kim jest człowiek”, tak tylko
Bóg może poznać Boga, dlatego czytamy: „Kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko
Duch Boży” 1Kor 2,11. Z analogii tej wynika, że Duch Święty jest Bogiem, gdyż zna
to, co niezgłębione, a „nawet głębokości Boże”. Zarazem Duch Święty posiada tak
intymne i osobowe więzi z Ojcem, jakie może mieć tylko osoba równa Bogu Ojcu i
stanowiąca z Nim doskonałą jedność. Wskazuje to, że Duch Święty jest Bogiem w
takim samym osobowym sensie, jak Ojciec i Syn.
Duch Boży jest w planie zbawienia wykonawcą. Pismo Święte mówi o Nim niewiele,
strona 5 / 7
Plik z chomika:
arti16011
Inne pliki z tego folderu:
krzyz i jego cien.pdf
(12537 KB)
Margaret Davis - Co powinienem uczynic aby odziedziczyc zycie wieczne.pdf
(2953 KB)
Morris-L.-Venden-Wiara-która-działa.pdf
(1228 KB)
Morris-Venden-Aby-poznac-Boga.pdf
(425 KB)
Morris-L.-Venden-Twój-przyjaciel-Duch-Święty.pdf
(729 KB)
Inne foldery tego chomika:
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin