Porozmawiaj z księżycem.pdf

(1342 KB) Pobierz

Plik jest zabezpieczony znakiem wodnym

Mamie i Tacie za miłość i poczucie humoru

===YgFnUzEAM1BjVzMBNQFgBDNXZgdiBjFSN1U2VWUGM1I=

Warszawa, 24 grudnia 1990

– Mamo, czy zanieść masło na stół?

– Tak… nie! Tak, tylko nie upuść! – Fryza pochylała się nad garnkiem

z pierogami, mieszając energicznie. Jednocześnie próbowała przykręcić gaz pod

wrzącym barszczem.

– I tak upuści! Ona zawsze wszystko upuszcza! – Karol udał, że przedmiot

wypada mu z rąk, po czym zaśmiał się.

Celinka wzięła w dłonie maselniczkę. Pojemnik był bardzo nieporęczny, więc

dziewczynka starała się trzymać go mocno i robić równe, małe kroki. Mimo to

zaczepiła łokciem o zasuwane drzwi i maselniczka upadła, z hukiem rozbijając się

w drobny pył.

– No cholera jasna! Wiedziałam, że w końcu coś potłuczesz! Tylko nie płacz!

Ech…

Było już jednak za późno… Blondwłosa Celinka zalewała się łzami, bo przecież

chciała tylko pomóc.

– Mówiłem Ci mamo, że ona wszystko psuje! Ma dwie lewe ręce!

– Nie praw-da! – chlipała. – Z mo-i-mi rę-ka-mi wszy-stko jest w po-rząd-ku! –

zaniosła się na dobre.

– Dosyć już tego! Ty przestań płakać, a ty się uspokój! I wynocha mi stąd, bo

robicie tylko bałagan! – pogroziła palcem Fryza.

– Ta choinka jest zdecydowanie za duża! Ona zajmuje pół domu! – Jej mąż

wychynął ze swojego pokoju.

Wygładzał fałdy eleganckiej koszuli i mruczał do siebie z niezadowoleniem.

– Nie, nie jest za duża! Jest w sam raz! Sam ją wybierałeś, Juliuszu, i przestań

zrzędzić!

– Nie wybierałem jej! Przecież nie dałaś mi…

– Dobrze, przestań! – przerwała mu żona. – Choinka jest już ubrana i trochę za

późno, żeby teraz marudzić! Hela, czy możecie wreszcie z Agatą powiesić te

bombki?! Na litość boską, robicie to od rana! – Dorzuciła mak do klusek,

jednocześnie grożąc dwóm starszym córkom za pomocą łyżki.

– Zrobiłybyśmy to już dawno, ale Agata przebiera sukienki… – Helena