materiały cz. 4.doc

3. Śledziona

Technika badania

Zazwyczaj ułożenie pacjenta na prawym boku lub na grzbiecie, głowica o częstotliwości 5,5-10 MHz w zależności od wielkości pacjenta i położenia narządu. Do badania głowy śledziony głowicę przykłada się pod lewym łukiem żebrowym z wiązką ultradźwięków skierowaną doczaszkowo i/lub bocznie (ew. 11.-12. przestrzeń międzyżebrowa), trzon i ogon śledziony badamy z przyłożenia prostopadłego do ich przebiegu.

Śledziona jest stosunkowo łatwym organem do zobrazowania przy pomocy ultrasonografii. Jest umieszczona powierzchownie od linii pośrodkowej wzdłuż lewej ściany brzucha. Głowa śledziony leży wewnątrz klatki piersiowej (nie u kotów!), doczaszkowo od lewej nerki. Miąższ śledziony jest bardziej echogeniczny niż wątroby i kory nerki.  Cienka echogenna torebka jest obecna wokół miąższu. Żyły śledzionowe mogą być zidentyfikowane przez wyodrębnienie ich ze śledziony  od powierzchni krezkowej śledziony. Wielkość narządu jest oceną subiektywną, należy zwrócić uwagę na zasięg (linia biała, pęcherz moczowy) ogona śledziony i grubość trzonu

Splenomegalia

Ultrasonografia jest najlepszą metodą do wykrywania chorób śledziony. Powiększenie śledziony z lub bez rozlanych zmian miąższowych może być obserwowane przy różnych schorzeniach, m.in. nieszkodliwych procesach takich jak ciąża lub pozaszpikowa hematopoeza i procesy złośliwe takie jak chłoniak, chłoniakomięsak  czy nowotwór komórek tucznych. Ponadto powiększenie śledziony może być widoczne u zwierząt w sedacji, w zakażeniach, parazytozach, chorobach tła immunologicznego, białaczce, przy skręcie, zastoju krwi, anemii hemolitycznej. Splenomegalia z jednoczesnym podwyższeniem echogenności bardziej charakterystyczne jest dla procesów przewlekłych (nowotwory, zastój krwi, zapalenie), a obniżenie dla ostrych Biopsja cienkoigłowa śledziony jest wskazana dla diagnozy cytologicznej jeśli jest potrzebna jej dalsza ocena.

Zmiany ogniskowe

Zmiany ogniskowe i wieloogniskowe: mogą mieć obraz hipoechogenny, hiperechogenny, heteroechogenny (mieszany) lub bezechowy, występować w różnej liczbie i być różnego kształtu i wielkości i towarzyszyć zarówno stanom łagodnym, jak i złośliwym (nowotór, rozrost guzkowy, ropień, krwiak, zawał, obszary martwicy, złogi, myelolipoma). Ogniskowe guzki w śledzionie są powszechnie uważane jako  przypadkowe odkrycia (bez znaczenia klinicznego) i w większości przypadków reprezentują łagodne procesy. Ponieważ zmiany o charakterze agresywnym mogą mieć podobny wygląd wskazane jest wykonanie biopsji cienkoigłowej pod kontrolą  ultrasonografii w celu postawienia ostatecznej diagnozy.

Guzy

Guzy  śledziony mogą być bardzo duże i zajmować większość jamy brzusznej. Mogą być częściowo jamiste i zawierać martwiczo - krwotoczne pozostałości  przypominające „szwajcarski ser”. Takie zmiany są często widoczne w przypadku naczyniakomięsaka. Guzy śledziony mogą być także jednolite. Diagnostyka różnicowa nowotworu śledziony, krwiaka i ziarniniaka nie może być postawiona  tylko w oparciu o badanie ultrasonograficzne lecz również przez biopsję cienkoigłową lub badanie histopatologiczne po splenektomii.

Skręt śledziony

Rzadko spotykany, obserwowany częściej przy skręcie żołądka, obraz niecharakterystyczny, powinien zawsze być brany pod uwagę w przypadkach splenomegalii, gdyż w każdym przypadku skrętu dochodzi do różnego stopnia powiększenia narządu, czasem z towarzyszącym obrazem zastoju krwi i poszerzenia żył śledzionowych