Kazirodztwo czy tylko konflikt rodzinny trudności diagnostyczne.PDF

(134 KB) Pobierz
Alicja Czerederecka, Teresa Jaśkiewicz-Obydzińska
Instytut Ekspertyz Sądowych
Kraków
Kazirodztwo czy „tylko” konflikt rodzinny
– trudności diagnostyczne
Autorki przedstawiają wyniki badań własnych, których celem było ustalenie czynników
różnicujących objawy charakterystyczne dla kazirodztwa od objawów typowych dla „czystego”
konfliktu rodzinnego. Badaniami objęto 53 dzieci z trzech grup: (1) domniemanych ofiar
kazirodztwa w rodzinach rozbitych, (2) ofiar kazirodztwa, gdy wcześniej nie stwierdzono
rozbicia rodziny i (3) dzieci, o które toczy się walka w rozbitej rodzinie. Grupy te porów-
nano ze względu na zgłaszane i stwierdzane w badaniach psychologicznych zaburzenia
występujące u dzieci, właściwości psychiczne opiekunów i charakter relacji rodzinnych.
Wyniki badań wskazują na występowanie pewnych prawidłowości, które mogą stanowić
wskazówki do oceny objawów prezentowanych przez dziecko i analizy sytuacji rodzinnej
przy wypowiadaniu się o prawdopodobieństwie zaistnienia kazirodztwa.
I. Wprowadzenie
Oskarżenie partnera o molestowanie
seksualne dziecka w sytuacji, kiedy pomię-
dzy jego rodzicami trwa walka o wykony-
wanie władzy rodzicielskiej, zwykle wią-
że się z niebezpieczeństwem świadomego
lub nieświadomego zniekształcania przez
matkę faktów. Oskarżenie to jest bowiem
jednocześnie ostatecznym argumentem
przemawiającym za zerwaniem kontaktów
ojca z dzieckiem lub wręcz pozbawie-
niem go władzy rodzicielskiej. Dla oceny
prawdziwości tego zarzutu organy proce-
sowe najczęściej zasięgają pomocy bie-
głych psychologów.
Ocena zeznań dziecka i wyników badań
klinicznych stwarzają psychologowi poważne
trudności. U dziecka bowiem na pierwszy
plan wysuwają się zwykle zaburzenia wyni-
kające z konfliktu pomiędzy rodzicami, a za-
chowania matki są bardziej typowe dla ko-
biet walczących o władzę rodzicielską, niż
dla matek z rodziny kazirodczej. Psycholog
staje więc wobec problemu rozróżnienia
przejawów związanych z naruszeniem sta-
bilizacji życiowej dziecka i oznak tzw.
syndromu odosobnienia od jednego z ro-
dziców występującego u dzieci w rodzi-
nach rozbitych, od zaburzeń charaktery-
stycznych dla ofiary kazirodztwa. Syndrom
odosobnienia od jednego z rodziców obej-
muje zaburzenia przejawiające się w za-
chowaniach dziecka, które jest angażo-
wane przez głównego opiekuna w dewalu-
ację i krytykę drugiego. Przyjmuje on for-
my deprecjonowania drugiego opiekuna,
znieważania i poniżania go w swoich
wypowiedziach, izolowania się bezpośred-
niego i pośredniego, sztywności postaw
(Ackerman 1995; Bricklin 1991; Czerede-
recka 1999; Gardner 1989).
1
Czerederecka, Jaśkiewicz-Obydzińska / Kazirodztwo czy „tylko” konflikt rodzinny...
U dzieci tych stwierdza się ponadto sil-
ną koncentrację emocjonalną i poznawczą
na konflikcie rodzinnym, niezaspokajanie
podstawowych potrzeb psychicznych (opie-
ki i oparcia, afiliacji i bezpieczeństwa),
osłabienie mechanizmów radzenia sobie
w sytuacjach trudnych, ograniczenie
zainteresowania kontaktami społeczny-
mi, trudności z wykształceniem prawi-
dłowego modelu psychoseksualnego oraz
modelu relacji partnerskich (Ackerman
1997; Franke 1983, Frost, Pakiz 1990;
Wallerstein 1983).
Podobne zaburzenia rozwoju emocjonal-
nego i społecznego obserwuje się u ofiar
kazirodztwa. Jako charakterystyczne wy-
mienia się lęk, niepokój, reakcje depresyjne,
poczucie winy, wstydu, zaburzenia samo-
oceny (zaniżony obraz siebie), wycofywa-
nie się z kontaktów społecznych, trudności
w kształtowaniu relacji partnerskich (por.
Donaldson, Cordes-Green 1994; Glaser,
Frosh 1995; Chemin i in. 1995; Pacewicz
1995). Wśród głównych czynników wyróż-
niających dzieci, które doświadczyły mole-
stowania, wymienia się objawy PTSD (Post
Traumatic Stress Disorder)
oraz seksualizację
zachowania. Jednak tego ostatniego zjawi-
ska nie obserwuje się u ok. 20%–40% ofiar
(Hewitt, Friedrich 1991, Kendall-Tackett
i in. 1993; Friedrich 2002).
Z badań własnych autorek dotyczą-
cych porównania problemów ujawnianych
przez dzieci z rodzin rozbitych i dzieci-ofiar
przestępstw seksualnych w teście aper-
cepcji tematycznej CAT wynika, że u dzie-
ci badanych w sprawach opiekuńczych
uwypuklił się przede wszystkim sytuacyjny
charakter zaburzeń funkcjonowania psy-
chicznego. W konfrontacji z konfliktem
rodzinnym dzieci okazywały bezradność,
jednak inne sytuacje trudne potrafiły sku-
tecznie rozwiązywać. Tymczasem u ofiar
obserwowano bardziej uogólniony cha-
rakter zaburzeń, przejawiający się w ży-
czeniowej interpretacji rzeczywistości
i nieskuteczności działań podejmowanych
w sytuacjach trudnych (Czerederecka,
Jaśkiewicz-Obydzińska 1997).
Wypowiedzenie się o prawdopodobień-
stwie wystąpienia wobec dziecka zacho-
wań kazirodczych wymaga, poza rzetel-
ną diagnozą jego stanu psychicznego,
także wnikliwej analizy sytuacji rodzin-
nej. Z badań nad mechanizmami rozwo-
ju kazirodztwa wynika bowiem, że rodzi-
ny te mają specyficzną strukturę, a rela-
cje pomiędzy opiekunami wynikają z ich
określonych właściwości psychicznych.
W literaturze opisywane są zarówno
typy sprawców kazirodztwa, jak i ich
partnerek – matek dziecka. Podkreśla się,
że punktem wyjścia dla nawiązania rela-
cji kazirodczej z dzieckiem jest konflikt
emocjonalno-seksualny pomiędzy rodzi-
cami. Najczęściej wymieniane charakte-
rystyczne właściwości matek to:
– niezdolność do dojrzałego pełnienia roli,
– symboliczna bądź fizyczna nieobecność,
– koncentracja na własnych problemach
i związany z tym dystans w stosunku
do dziecka,
– zaniedbywanie go poprzez niedostrze-
ganie i niewystarczające zaspokajanie
jego potrzeb psychicznych,
– trudności w komunikowaniu się z dziec-
kiem i właściwym odczytaniu jego
przekazów,
– uzależnienie emocjonalne, materialne
i społeczne od partnera,
– bierność i brak skutecznego przeciwdzia-
łania zachowaniu sprawcy.
Sprawcy kazirodztwa są charakteryzo-
wani jako osoby niedojrzałe, o zaniżonej
samoocenie, izolujący się społecznie, skłon-
ni do stosowania przemocy dla podkre-
ślenia swojej władzy, terroryzujący rodzi-
nę i traktujący jej członków jak swoją
własność, niezdolni do empatii, przeja-
wiający patologiczną zazdrość o dziecko
i ograniczający jego kontakty społeczne
(Gruyer i in. 1991; Glaser, Frosh 1995;
Chemin i in. 1995; Pospiszyl 1994; Lipow-
ska-Teutsch 1992).
Typologie te stanowią też podstawę
dokonywanych klasyfikacji rodzin. W zależ-
2
Czerederecka, Jaśkiewicz-Obydzińska / Kazirodztwo czy „tylko” konflikt rodzinny...
ności bowiem od charakterystycznych
właściwości sprawcy i jego partnerki róż-
nie przebiegają poszczególne fazy związku
kazirodczego i relacje sprawcy z dzieckiem
przez niego wykorzystywanym (Gruyer i in.
1991; Beisert 1997, 2001, 2002; Glaser,
Frosh 1995). Czynniki te mają istotne zna-
czenie dla okoliczności ujawnienia spra-
wy, reakcji matki i charakteru podejmowa-
nych przez nią działań, co wpływa z kolei
na reakcje i zachowania dziecka.
Biorąc pod uwagę właściwości psy-
chiczne sprawcy kazirodztwa i jego part-
nerki (matki dziecka, które staje się ofia-
rą) wyróżnia się, najogólniej ujmując,
dwa podstawowe modele rodziny, opisa-
ne m.in. przez Marię Beisert. Autorka ta
wyróżnia rodzinę ze sprawcą psychopa-
tycznym i rodzinę ze sprawcą regresyw-
nym. Oba typy rodzin mają pewne ele-
menty wspólne, dotyczące specyfiki ich
funkcjonowania:
– przewaga autorytetu jednego z rodziców,
– niejasność granic podsystemów i ról
rodzinnych,
– ambiwalentny obraz rodzica dominu-
jącego,
– specyficzny klimat seksualny,
– wysoki poziom napięć.
Różnią się natomiast właściwościami
sprawców dotyczącymi w szczególności:
typu zaburzeń seksualnych – rodzaju pre-
ferowanego obiektu seksualnego – sposo-
bu działania i rodzaju aktywności seksu-
alnej podejmowanej wobec dziecka.
W zależności od typu rodziny inne są
też okoliczności przerwania (ujawnienia)
relacji kazirodczej. W przypadku rodziny
ze sprawcą psychopatycznym – dominują-
cym, autorytarnym i stosującym przemoc,
dochodzi do tego najczęściej wskutek in-
terwencji osób trzecich i dopiero wszech-
stronne wsparcie udzielone matce pozwala
jej na ochronę dziecka. W przypadku rodzin
ze sprawcą regresywnym matka jest ko-
bietą stanowczą i dominującą, a sprawca
odbierany jako łagodny, podporządkowa-
ny, nie stosujący przemocy. Jego zacho-
wania w stosunku do dziecka, często ma-
łego, charakteryzuje aktywność bez kon-
taktu fizycznego, a do przerwania relacji
kazirodczej dochodzi najczęściej z inicja-
tywy matki. Jak jednak zaznacza autorka,
matka podejmuje taką decyzję w dogodnym
dla siebie momencie, co może powodować
nieufność wobec motywów jej działania.
(Beisert 2000, 2001, 2002).
Dla przedmiotu naszych rozważań
istotne są również wyniki badań dotyczą-
cych rodziny rozbitej, a w szczególności wła-
ściwości psychicznych osób walczących
po rozwodzie o władzę rodzicielską nad
dziećmi. Chodzi bowiem o osoby, które
nie radziły sobie w małżeństwie, po rozsta-
niu nie potrafiły ustalić kompromisowego
rozwiązania co do opieki nad dzieckiem,
a konflikt dotyczący tej kwestii był zwykle
długotrwały, nasilony i przyjmował dra-
styczne formy.
Wyniki badań własnych prowadzo-
nych w tym zakresie (Ackerman 1997;
Braun-Gałkowska, Walesa 1975; Czere-
derecka 1996, 1999, 2000, 2001, 2003;
Exner 1983) wskazują, że w nieudanych
małżeństwach obserwuje się znaczące po-
dobieństwa w funkcjonowaniu psychicz-
nym. Dotyczy to zwłaszcza mechani-
zmów, które mają istotne znaczenie dla
przystosowania społecznego:
– skłonności do impulsywnego i agresywne-
go reagowania na sytuacje budzące lęk;
– ubóstwa życia psychicznego, sztywności
myślenia (Braun-Gałkowska, Walesa
1975; Czerederecka 1996, 2000);
– podwyższonego poziomu stresu sytu-
acyjnego;
– niedojrzałych reakcji emocjonalnych,
trudności w adaptacyjnym reagowaniu
na sytuację;
– zniekształceń w spostrzeganiu rzeczy-
wistości i ocenie sytuacji (w tym również
niski poziom realizmu i krytycyzmu);
– pasywnej postawy i uzależniania się
od innych;
– trudności w odczuwaniu empatii (Exner
1983; Czerederecka 1996, 2000, 2003).
3
Czerederecka, Jaśkiewicz-Obydzińska / Kazirodztwo czy „tylko” konflikt rodzinny...
Osoby przeżywające niepowodzenie
w małżeństwie często unikają odpowie-
dzialności, ujawniają niesamodzielność
w podejmowaniu decyzji, a także ubogi
zasób mechanizmów zaradczych, a zara-
zem podwyższony poziom narcyzmu, nie-
adekwatną samoocenę, drażliwość i bez-
kompromisowość. Statystycznie często
osoby z rozbitych małżeństw same po-
chodzą z niepełnej rodziny, a w życiu do-
rosłym wykazują uzależnienie od rodzi-
ców (zwykle matki).
Zwraca uwagę fakt, że opisywane trud-
ności funkcjonowania występują w obsza-
rach rzutujących na świadome i celowe
podejmowanie decyzji, toteż zrozumiałe
jest, że kumulowanie problemów ujaw-
nianych przez obydwoje partnerów zmniej-
sza szansę utrzymania małżeństwa.
Różnice między płciami ograniczają
się głównie do większej skłonności kobiet
do nawiązywania współpracy, ale też sil-
niejszego przeżywania przez nie poczu-
cia izolacji, podczas gdy mężczyźni w sy-
tuacji kryzysu małżeńskiego ujawniają
nasilone poczucie osamotnienia, które-
mu towarzyszy nasilone poszukiwanie
bliskich kontaktów (Czerederecka 2001).
II.
Cel badań, opis grupy, metoda i hipotezy badawcze
oskarżenie o te czyny miało miejsce w chwili,
kiedy konflikt pomiędzy nią a partnerem
był już bardzo nasilony i toczyła się spra-
wa rozwodowa lub sprawa o powierzenie
władzy rodzicielskiej.
Wszystkie informacje uzyskano w związ-
ku z opracowywaniem w Instytucie Eks-
pertyz Sądowych w Krakowie ekspertyz
dotyczących oceny zeznań dzieci w spra-
wach karnych (grupy A i C) oraz ekspertyz
dotyczących oceny kompetencji wycho-
wawczych rodziców w sprawach opie-
kuńczych (grupa B). Opinie biegłych zosta-
ły opracowane na podstawie analizy ze-
znań dzieci (12 z grupy A i 15 z grupy C),
dokumentacji z akt sprawy oraz wyników
wszystkich badań psychologicznych dzie-
ci zarówno wcześniejszych, jak i przepro-
wadzonych w związku z opracowywa-
niem ekspertyzy.
Wszystkie informacje dotyczące opie-
kunów z grupy B pochodziły z wywiadów
i badań psychologicznych, podczas gdy
informacje dotyczące opiekunów z grupy
A i C uzyskano przede wszystkim z wywia-
dów z matkami oraz analizy dokumenta-
cji znajdującej się w aktach sprawy.
Dzieci z grupy A były starsze (średni
wiek w chwili badania to 11 lat 8 miesięcy).
Dzieci z grupy B dobrano odpowiednio
pod względem wieku do dzieci z grupy C
4
Celem podjętych badań było ustalenie
czynników różnicujących objawy molesto-
wania seksualnego od objawów „czystego”
konfliktu rodzinnego. Analizie poddano:
– zaburzenia występujące u dzieci wyod-
rębniając te, które były zgłaszane przez
opiekunów, obserwowane przez biegłych
w czasie kontaktu z dziećmi i stwier-
dzane w badaniach psychologicznych;
– właściwości psychiczne opiekunów,
opisywane w literaturze przedmiotu jako
charakterystyczne w przypadku relacji
kazirodczych w rodzinie oraz dla rodzi-
ców walczących o opiekę nad dziećmi.
Badaniami objęto 53 dzieci, które, bio-
rąc pod uwagę sytuację rodzinną, podzie-
lono na 3 grupy.
Do
grupy A
zaliczono 13 dzieci z ro-
dzin, w których stwierdzono relację kazi-
rodczą, a rozbicie rodziny i otwarty kon-
flikt między rodzicami wystąpił już po
ujawnieniu tego faktu.
W
grupie B
znalazło się 20 dzieci z ro-
dzin, w których pomiędzy opiekunami
trwał bardzo poważny konflikt, jednak
nie podejrzewano kazirodztwa.
Grupa C
obejmowała 20 dzieci pocho-
dzących z rodzin, w których matka podej-
rzewała swojego byłego partnera o wyko-
rzystywanie seksualne dziecka, przy czym
Czerederecka, Jaśkiewicz-Obydzińska / Kazirodztwo czy „tylko” konflikt rodzinny...
(średni wiek w tych grupach wynosił 6 lat
5 miesięcy). Średni wiek dzieci w chwili
domniemywanego podjęcia wobec nich
działań o charakterze seksualnym wynosił
w grupie A – 9 lat 3 miesiące, a w grupie
C – 2 lata 8 miesięcy.
Postawiono następujące hipotezy:
1. W grupie C trudności w ustalaniu
prawdopodobieństwa, czy dziecko jest ofia-
rą wykorzystywania seksualnego są związa-
ne z: jego wiekiem (wczesny wiek dziecka
w chwili podjęcia wobec niego zachowań
o charakterze seksualnym i w chwili pro-
wadzenia sprawy), krótkim okresem przy-
puszczalnego wykorzystywania seksualnego
i brakiem wyraźnych śladów tych doświad-
czeń oraz nakładaniem się zaburzeń, któ-
re mogą być związane zarówno z konflik-
tem rodzinnym, jak i wykorzystywaniem
seksualnym dziecka.
2. Ponieważ zaburzenia specyficzne
(seksualizacja) pojawiają się tylko u nie-
których dzieci z tej grupy, nie stanowi to
wystarczającej podstawy do rozstrzygnię-
cia, czy molestowanie faktycznie wystę-
powało.
3. Zaburzenia niespecyficzne
związane z kazirodztwem, a niezależne
od relacji wewnątrzrodzinnych, pomogą
w rozróżnieniu dzieci molestowanych od
niemolestowanych.
4. Wystąpią też pewne niespecy-
ficzne czynniki psychologiczne pozwalające
wyróżnić „kazirodczych rodziców”, nieza-
III. Omówienie wyników
1. Specyfika grupy C
leżnie od trwającego pomiędzy nimi sil-
nego konfliktu i walki o prawa rodziciel-
skie.
Porównanie grup C i A wykazało, że nie
wystąpiła istotna różnica w częstotliwości
czynów o charakterze seksualnym dokony-
wanych wobec dziecka (w stosunku do 84,6%
dzieci w grupie A i 68,4% w grupie C czyny
te miały miejsce więcej niż dwa razy). Pomię-
dzy grupami stwierdzono jednak wystę-
powanie wielu znaczących różnic:
– okres molestowania dziecka w rodzinie
był dłuższy niż pół roku w 69,2% przy-
padków z grupy A i 21,1% z grupy C;
– charakter czynów był bardziej drastyczny
w grupie A (np. stosunki seksualne wy-
stąpiły u 69,2% w grupie A i w 22,2 %
w grupie C);
– dziecko przesłuchiwano więcej niż raz
w 69,2% przypadków z grupy A i 25%
z grupy C.
Prawdopodobieństwo zaistnienia kazi-
rodztwa oceniono jako znacznie wyższe
w grupie A (tab. 1). Podstawą tego ustalenia
Tabela 1. Prawdopodobieństwo zaistnienia czynów kazirodczych (p = 0,00002)
Grupa A
liczba
Raczej nie
Raczej tak
Tak
Razem
0
1
12
13
%
0,0
7,7
92,3
liczba
6
12
2
20
Grupa C
%
30,0
60,0
10
Razem
liczebność
6
13
14
33
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin