Janusz i Aleksandra Lisowscy - MYŚLI OJCA PIO (Chronologia myśli od stycznia do grudnia).pdf

(344 KB) Pobierz
Myśli Ojca Pio
Janusz i Alekasndra Lisowscy
W hołdzie
świętemu
Ojcu Pio
1
Myśli Ojca Pio
Styczeń:
1.
Dzięki
Łasce
Bożej jesteśmy u zarania Nowego Roku. Czy ujrzymy jego koniec, to tylko
sam Bóg wie. Ten rok powinien być całkowicie poświęcony wynagradzaniu błędów
przeszłości i czynieniu [ dobrych] postanowień na przyszłość. Niech więc wraz z nimi idą w
parze również
święte
działania (TN, w: Epist. Iv; s. 878).
2.
Powiedzmy sobie samym z pełnym przekonaniem prawdę: duszo moja, Zacznij dzisiaj
czynić dobro, ponieważ do tej pory nie zrobiłaś niczego dobrego. Działajmy tak, ponieważ
żyjemy
w obecności Boga. Powtarzajmy sobie często: Bóg mnie widzi. Poprzez ten sam akt,
który ja czynię, On mnie widzi, a także ocenia. Postępujmy więc tak, aby [Bóg] nie widział
w nas nic innego, jak tylko samo dobro (TN, w: Epist. Iv; s. 878).
3.
Kto ma czas, ten niech go nie traci i nie czeka na chwilę dogodną. Nie odkładajmy do
jutra tego, co możemy zrobić dzisiaj. Powiedzeniem: "Zrobię to później" wybrukowany jest
przedsionek piekła... a zresztą,
któż może nas zapewnić,
że
jeszcze jutro
żyć
będziemy? Słuchajmy więc głosu naszego
sumienia -królewskiego proroka: Gdy usłyszycie głos Pana, nie zatwardzajcie serc
waszych. Weźmy się zatem do pracy i [zacznijmy] gromadzić duchowe skarby, ponieważ
tylko ten czas, który ucieka, jest naszą własnością. Nie rozdzielajmy go pomiędzy jedną
chwilę a następną, ponieważ sami nie jesteśmy w stanie tego zrobić (TN, w: Epist. Iv; s.
877n).
4.
Ach! jakże cenną wartością jest czas! Szczęśliwi ci, którzy potrafią go dobrze
wykorzystać, ponieważ w dniu sądu wszyscy będą musieli
ściśle
zdać z niego sprawę przed
Najwyższym Sędzią. Ach! Gdyby
wszyscy mogli zrozumieć, jak wielką wartością jest czas, to na pewno każdy zdobywałby się
na ogromny wysiłek, aby go wykorzystywać w sposób godny pochwały! (CS, nr 65, s. 169)
5.
"Dzisiaj więc, o bracia, zacznijmy czynić dobro, ponieważ do tej pory nic dobrego jeszcze
nie zrobiliśmy". Słowa te, które seraficki ojciec
św.
Franciszek w swej pokorze odnosił do
siebie samego, uczyńmy naszymi na początku tego Nowego Roku. Naprawdę, nic dobrego
aż do dnia dzisiejszego nie zrobiliśmy, a jeśli uczyniliśmy coś dobrego, to jednak bardzo
mało. Kolejne lata [i dni] następowały po sobie, a my nawet nie zapytaliśmy siebie, jak je
wykorzystaliśmy; Czy nie było niczego w minionym czasie do naprawienia, do usunięcia
czy do dodania, jeśli chodzi o nasze postępowanie?
Żyliśmy
dotąd bezmyślnie, jak gdyby
pewnego dnia wieczny Sędzia nie miał nas wezwać do siebie i zażądać sprawozdania z
tego, co zrobiliśmy, jak wykorzystaliśmy nasz czas. A przecież z każdej minuty, z każdego
poruszenia
łaski
Bożej, z każdego
Świętego
natchnienia, z każdej okazji, którą nam dano do
tego, aby czynić dobrze, będziemy musieli się bardzo dokładnie rozliczyć. Nawet najlżejsze
przekroczenie
świętego
prawa Bożego będzie brane pod uwagę! (m, w: Epist. IV, s. 875)
6.
Miłość nie cierpi zwlekania. Trzej Królowie, zaledwie przybyli [do Jezusa], nie szczędzili
trudu, by poznać i pokochać Te- go, który pod wpływem
łaski
Bożej zdobył ich serca,
obdarzając taką miłością, która chce się poświęcać, ponieważ serce w swych małych
granicach nie może jej pomieścić i pragnie przekazywać dalej to, co je napełnia (m, w:
Epist. w, s. 887).
7.
Zawsze powinniśmy zachowywać nienaruszonymi dwie cnoty, a mianowicie:
łagodność
wobec bliźniego i
świętą
pokorę przed Bogiem (Epist. III, s. 944).
8.
Bóg pozostawia cię w ciemnościach (ducha) dla swojej chwały. [Czyni] to także dla
twojego wielkiego pożytku duchowego. Bóg chce, aby twoja nędza była tronem Jego
miłosierdzia, a twe słabości stolicą Jego wszechmocy (Epist. III, s. 964).
2
Myśli Ojca Pio
9.
Pewnego razu, pokazując Ojcu bardzo piękną, rozkwitniętą gałązkę głogu z bielusieńkimi
kwiatuszkami, zawołałam: ,Jakże one są piękne!..." "Tak -powiedział –ale piękniejsze od
kwiatów są owoce" i wyjaśnił mi,
że
piękniejszymi od
świętych
pragnień są wykonane
dobre czyny (WN, s. 49).
10.
Niech cię nie przerażają liczne zasadzki tej piekielnej bestii. Pan Jezus, który zawsze jest
z tobą, będzie walczył razem z tobą. Nie dopuści nigdy, abyś upadła i została pokonana
(Epist. III, s. 49).
11.
Nie ustawaj w poszukiwaniu prawdy, w zdobywaniu Najwyższego Dobra. Bądź uległa
poruszeniom
łaski
Bożej, [ ulegle ] odpowiadając na jej natchnienia i powaby.
Nie wstydź się Chrystusa i Jego nauki (Epist. Iv; s. 618).
12.
Kiedy człowiek lęka się i cierpi, by nie obrazić Boga, wówczas nie obraża Go i jest
bardzo daleko od popełnienia grzechu (Epist. II, s. 61).
13.
Bycie kuszonym jest znakiem,
że
dusza podoba się Panu Bogu (Epist. III, s. 50).
14.
Nie zdawaj się nigdy na siebie samą. Wszelką ufność pokładaj tylko w samym Bogu
(Epist. II, s. 64).
15.
Odczuwam coraz większą potrzebę powierzenia się z całym zaufaniem Bożemu
miłosierdziu, pokładając tylko w Bogu moją nadzieję (Epist. I, s. 224n).
16.
Przerażająca jest sprawiedliwość Boża. Ale nie zapominajmy,
że
również Jego
miłosierdzie jest nieskończone (GP, s. 138).
17.
Starajmy się, aby służyć Panu Bogu z całego serca i z całej woli. Wówczas On da nam
więcej, niż na to zasługujemy ( GP, s. 180).
18. Tylko Bogu oddawaj chwałę, a nie ludziom; czcij swego Stwórcę, a nie marne
stworzenie. Przez cały czas twego ziemskiego bytowania ucz się znosić gorycz, aby móc
uczestniczyć w cierpieniach Chrystusa (LCS, 1 października 1971, 30).
19.
Tylko generał wie, kiedy i jak posłużyć się swoim
żołnierzem.
[Dlatego umiej] czekać.
Nadejdzie również i twoja kolej (AdFP, 555).
20.
Oderwij się od
świata.
Posłuchaj mnie: ktoś topi się w głębokim morzu, a ktoś [inny]
dławi się szklanką wody. Czy zachodzi jakaś różnica pomiędzy nimi? Czy obydwaj nie są
jednakowo martwi? (AdFP, s. 555)
21.
Zawsze pamiętaj o tym,
że
Bóg wszystko widzi! (AdFP, s. 554)
22.
Im szybciej biegnie się w
życiu
duchowym, tym mniejsze odczuwa się zmęczenie. Co
więcej, pokój –preludium wiecznej radości -coraz bardziej będzie nas napełniał. Będziemy
szczęśliwi i mocni w takiej mierze, w jakiej -wykonując tę duchową naukę -pozwolimy
żyć
w nas Panu Jezusowi, umartwiając samych siebie (AdFP, s. 559).
23.
Nie zniechęcajmy się nigdy wobec planów Opatrzności Bożej, która mieszając radość ze
łzami,
tak poszczególnych ludzi, jak i narodów, prowadzi je do osiągnięcia naszego
ostatecznego celu. Zauważmy,
że
za widoczną ręką człowieka jest zawsze ukryta ręka Boga-
(Epist. IV, s. 101). .
3
Myśli Ojca Pio
24.
Jeżeli chcemy zbierać plon, to rzeczą konieczną jest nie tyle sianie, ile staranie się o to,
aby siać ziarno na urodzajnej glebie. Kiedy zaś to ziarno stanie się
źdźbłem,
to pilnie
uważajmy, aby kąkol nie zadusił
delikatnych roślinek (AdFP, s. 561).
25.
Starajmy się nauczyć tego, aby we wszystkich wydarzeniach ludzkich rozpoznawać i
czcić wolę Boga (Epist. III, s. 55).
26.
W
życiu
duchowym trzeba ciągle iść do przodu i nigdy się nie cofać. W przeciwnym
razie stanie się [z nami] tak, jak dzieje się z
łodzią,
która zamiast płynąć do przodu,
zatrzymuje się, a wówczas wiatr ją cofa (AdFP, s. 554).
27.
Pamiętaj,
że
matka uczy swoje dziecko chodzić, podtrzymując, je na początku. Potem
jednak ono powinno zacząć chodzić już samo. Podobnie ty –powinieneś kierować się
własnym rozumem (AdFP, s. 5'5.5).
28.
"Tak długo nie popełnisz grzechu, jak długo się go lękasz". Niech tak będzie, Ojcze, ale
bardzo cierpię:. "Na pewno cierpisz, ale trzeba ufać. W tym tkwi różnica między bojaźnią
Bożą a lękiem Judasza".
Zbytni lęk prowadzi cię do działania bez miłości, a zbyt wielka ufność nie pozwala nam
baczyć na niebezpieczeństwo, którego powinniśmy obawiać się i unikać. Jedna ręka
powinna pomagać drugiej i winny działać razem, jak dwie siostry. Tak trzeba robić ciągle.
Kiedy spostrzeżemy,
że
zbytnio się boimy –powinniśmy wówczas uciekać się do ufności.
Jeśli natomiast mamy zbyt wielką ufność, powinniśmy starać się o to, aby zdobyć chociaż
trochę obawy, ponieważ miłość dąży do zdobycia tego, co kocha, ale pozostaje w tym
dążeniu niewidoma.
Święta
bojaźń natomiast ją oświeca (AdFP, s. 548).
29.
Nie osiąga się zbawienia bez przejścia przez burzliwe morze, które ustawicznie grozi
utonięciem. Górą
świętych
jest Kalwaria. To z niej przechodzi się na inną górę, która
nazywa się Tabor (Epist. I, s. 829).
30.
Nie pragnę niczego innego, jak tylko umrzeć lub kochać Boga. Albo
śmierć,
albo miłość,
ponieważ
życie
bez miłości jest gorsze od
śmierci.
Jeżeli chodzi o mnie, to nie mógłbym
znieść innego
życia
niż obecne (Epist. I, s. 841).
31.
Nie powinienem pozwolić na to, aby pierwszy miesiąc tego roku minął bez przekazania
twej duszy, moja najdroższa córko, pozdrowienia ode mnie, i bez coraz większego
zapewnienia cię o uczuciu, które
żywi
moje serce wobec twojego serca. Nie przestanę nigdy
pragnąć dla twego serca wszelkiego błogosławieństwa i duchowego szczęścia. Moja dobra
córko, tobie polecam gorąco troskę o własne serce: troszcz się o nie i staraj się o to, aby z
każdym dniem było ono coraz to milsze naszemu najsłodszemu Zbawicielowi. Postępuj tak,
aby obecny rok był bogatszy w dobre dzieła od roku poprzedniego. Trzeba bowiem, by w
miarę, jak mijają lata i zbliża się wieczność, podwajać odwagę i wznosić naszego ducha do
Boga, coraz pilniej służąc Mu w tym wszystkim, do czego zobowiązuje nas nasze powołanie
i wiara chrześcijańska (Epist. 111, s. 485n).
4
Myśli Ojca Pio
Luty:
1.
Modlitwa jest przelewaniem naszego serca do Serca Boga... Kiedy jest dobrze
przeżywana, porusza Boskie Serce i skłania je coraz bardziej do wysłuchania nas. Zanosząc
modlitwę do Boga, starajmy się wylać całą naszą duszę. Wówczas zostanie On pokonany
naszymi błaganiami i przyjdzie nam z pomocą (T, s. 74).
2.
Chcę być tylko ubogim zakonnikiem, który się modli... Bóg spostrzega plamy nawet u
aniołów. Wyobrazimy sobie, co widzi we mnie! (T, s. 58)
3.
Módl się i ufaj! Nie denerwuj się! Niepokój nie służy niczemu. Bóg jest miłosierny i
wysłucha twoją modlitwę (CE, s. 39).
4.
Modlitwa jest najlepszą bronią, jaką posiadamy. Jest ona kluczem, który otwiera Serce
Boga. Powinieneś mówić do Pana Jezusa również sercem, a nie tylko wargami. Co więcej,
w pewnych przypadkach powinieneś mówić do Niego tylko sercem (CE, s. 40).
5.
Poprzez książki szuka się Pana Boga; a w modlitwie myślnej znajduje się Go (AdFP, s.
547).
6.
Bądź pilna w modlitwie i medytacji. Powiedziałaś mi,
że
już zaczęłaś. Ach, Boże! Jakże
jest to wielką pociechą dla Ojca, który cię kocha, jak własną duszę! Trwaj w ciągłym
rozwijaniu się, w tym
świętym ćwiczeniu
się w miłości do Boga. Każdego dnia zrób choć
trochę w tej dziedzinie. Rób to zarówno w nocy przy mdłym
Świetle
lampy, w czasie
niemocy i jałowości ducha, jak również w dzień, przeżywając radość i zachwycające
oświecenie duszy (GF, s. 173).
7.
Jeżeli możesz mówić do Boga w czasie modlitwy rozmawiaj z Nim, wysławiaj Go. Jeśli
nie możesz mówić, bo jesteś niedoświadczona na drogach poznawania pana, niech cię to nie
zasmuca. Zatrzymaj się u drzwi pokoju na wzór dworzan i oddaj Mu hołd. On cię zobaczy.
Będzie Mu miła twoja obecność. Okaże względy twemu milczeniu. Następnym razem -kiedy
cię weźmie za rękę, doznasz pocieszenia (Epist. 111, s. 982).
8.
Ten sposób trwania w obecności Boga -chociażby tylko w tym celu, aby okazać dobrą
wolę,
że
uznajemy się za Jego sługi jest najświętszy, najwspanialszy, najczystszy i
najdoskonalszy (Epist. III, s.982).
9.
Kiedy w czasie modlitwy znajdziesz się blisko Boga, rozważaj prawdę o sobie. Mów do
Niego, jeśli możesz, a jeśli nie zdołasz, trwaj przy Nim, pokaż,
że
jesteś obecna i niczym się
nie martw (Epist. III, s. 983).
10.
Moich modlitw, o które nalegasz, nigdy ci nie brakuje, ponieważ nie mogę zapomnieć o
tobie, która kosztujesz mnie tak wiele ofiar. Zrodziłem cię dla Boga w wielkim bólu serca.
Ufam miłości,
że
w twych modlitwach nie zapomnisz o tym, który dźwiga krzyż dla dobra
wszystkich ludzi (Epist. III, s. 983).
11.
Najlepszym pocieszeniem ducha jest umocnienie pochodzące z modlitwy ( GC,s.38).
12.
Zbawiać dusze można tylko modląc się ustawicznie (LCS, 1 października 1971, 30).
13.
Modlitwa powinna być natarczywa, o ile ta natarczywość jest odbiciem wiary (AdFP, s.
553).
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin