Wołyń w krwi i w pamięci.pdf

(39 KB) Pobierz

Wołyń w krwi i w pamięci

Podczas II wojny światowej naród polski był ofiarą trzech masowych ludobójstw – niemieckiego,

sowieckiego i ukraińskiego. O tym ostatnim Polacy wiedza stosunkowo najmniej. Ponieważ przez

wiele lat była blokada władzy komunistycznej o tym, co się rozegrało na Wołyniu i w Galicji. Po 1989

roku politycy i media nie stanęli na wysokości zadania i dla iluzorycznych korzyści w stosunkach z

Ukrainą przemilczali zbrodnię, a nawet próbowali zakrzyczeć tych, którzy domagali się prawdy.

Dlatego wiedza społeczeństwa o wydarzeniach na Wołyniu jest znikoma, albo żadna. Ten brak

wypełnia książka poświęcona pamięci naszych Rodaków, ofiar terroru, który siali ukraińscy

nacjonaliści - napisała we wstępie do książki Joanny Wieliczki-Szarkowej, Wołyń we krwi 1943 Ewa

Siemaszko. Autorka skupia się na przeszłości Wołynia i tle historycznym sąsiedztwa

polsko-ukraińskiego. Dużo uwagi poświęca narodzinom zbrodniczej ideologii ukraińskich

nacjonalistów. Cytuje ich wypowiedzi niepozostawiające wątpliwości co do tego, że ludobójstwo

wołyńskie było czystką etniczną, a nie „konfliktem” między Polakami a Ukraińcami. Rozdziały

opisujące przeszłość Wołynia, działania ukraińskich nacjonalistów w latach 1918-1919, losy Wołynia

przez XX-lecie międzywojenne w ramach II Rzeczpospolitej czy zbrodnie ukraińskich nacjonalistów

we wrześniu i październiku 1939 roku są niejako preludium do tego co jest głównym tematem książki

– do rzezi wołyńskiej 1943 roku. Tej zbrodni ludobójstwa, dokonanej przez nacjonalistów ukraińskich

na Polakach w okresie od lutego 1943 do lutego 1944. Historycy szacują, ze zginęło wtedy od 60 do

200 tys. Polaków, a kolejne 60 tys. Polaków zamordowali ukraińscy nacjonaliści na terenie

Małopolski Wschodniej. Apogeum ludobójstwa przypadło na niedzielę 11 lipca 1943 roku, kiedy to

zaatakowano kilkadziesiąt polskich wsi i w najokrutniejszy sposób wymordowano zgromadzonych w

katolickich świątyniach modlących się Polaków. Autorka ukazuje teren na którym rozegrała się

tragedia, sprawców, przebieg zbrodniczej depolonizacji i stan po zbrodni. Ocenia działania Armii

Krajowej w zakresie samoobrony ludności polskiej na Wołyniu. Nie szczędząc krytyki najwyższemu

dowództwu AK za to, że nie wsparło organizacji na Wołyniu posiadaną bronią. Przeznaczając

posiadane środki na planowaną i jak się później okazało bezsensową akcję „Burza”. Wspomina

również o powojennych losach ukraińskich rzeźników Polaków. Książka jest pozycją dobrze

udokumentowaną i niezwykle cenną z punktu widzenia czytelnika zainteresowanego losami Polaków

na Wołyniu.

Joanna Wieliczka-Szarkowa, Wołyń we krwi 1943, Wydawnictwo: AA , Kraków 2013.